اشعار ولادت امام سجاد (ع)

بياييد عشق را عبادت كنيم

به سجاده عرض ارادت كنيم

در اين خشكسال صداقت شبي

دو ركعت محبت تلاوت كنيم

((تمام عبادات ما عادت است

به بي عادتي كاش عادت كنيم))

بياييد نوبت بگيريم و بعد

صف عاشقي را رعايت كنيم

همينكه در اين صف نشستيم پس

بياييد شكر ولايت كنيم

شب سوم عاشقي هاي ماست

دوباره كمي عشق نيت كنيم

مجال عبادت به عالم رسيد

بهار مناجاتيان هم رسيد

به چشم زمين تا كه مهمان شدي

به عمر پدر راحت جان شدي

تو از مادري اريايي نژاد

و از ما و فرزند ايران شدي

عجم با تو شائني دگر يافت چون

تو فاميل با شهر سلمان شدي

پر از لحظه هاي ركوع و سجود

و تنديس خاكي ايمان شدي

تو هستي؛قناعت چه معنا دهد

مگر نه كه لبريز احسان شدي

كريمانه ما را بخر حضرتا

تو كه ابروي كريمان شدي

نوشتم كه مهتاب من امده

علي ابن ارباب من امده

امام سجاد(ع)-مدح و ولادت

سلام! ای سلام خـدا بـر سـلامت!

درود! ای کـلام الهــی، کــلامت!

تو هم سجده؛ هم سیدالساجدینی

که قلب حسین است بیت‌الحرامت

مسلمـان نباشم نبـاشم نبـاشم

ندانـم اگـر بـر خـلایق امـامت

سلام خدا بـر سجـود و رکوعت

درود خـدا بـر قعــود و قیـامت

حجر بر در خانه‌ات قطعه سنگی

مقـام آورد سـر بـه پای مقامت

تو حَجّی صلاتی زکاتی جهادی

تو ممدوح بـا نامِ زین العبادی

تو در تیرگــی‌ها سـراج المنیری

تو همچون پیمبر، بشر را بشیری

سمـاوات و عرشند در اختیـارت

تـو آزادۀ عالمـی، کـی اسیـری؟

تو در کنـج ویرانه‌ها هـم بهشتی

تو در زیــر زنجیرهـا هـم امیری

به پای تو سر کرد خم «سربلندی»

تو تنها به نزدِ خدا سر به زیری

یمِ هشت بحری و درِّ سـه دریا

ولـی خداونــد حــیّ قدیـری

تو «قدر» و «تبارک» تو «فرقان» و «نوری»

تو عیسـی تـو گردون تو موسی تو طوری  

تو با خطبه‌ات شام را شـام کردی

تو همچون علی فتح اسـلام کردی

تو از شـام، پیغـام خـون خـدا را

به هر عصر و هر نسل، اعلام کردی

تو بـر روی دشمـن نمـودی تبسّم

تو حتی به «مروان» هم اکرام کردی

تو دل پیش زخـم‌ زبان‌هـا گشودی

تو دعـوت ز سنـگِ لبِ‌ بـام کردی

تو در کوفه یک لحظه دخت علی را

بـه اوج خروشیــدن آرام کــردی

تو با صبر و با حلم و با استقامت

بـه قـرآن بقـا داده‌ای تا قیامت

تو زمزم، تو مروه، تو سعـی و صفایی

تو فرزنـد کعبـه، تـو خیـف و منایی

تو قرآن، تو احمد، تو حیدر، تو زهرا

تـو در حُسـن، آیینـۀ مجتبــایی 

امامـی و، پیغمبــری از تـو زیبد

کــه تنهــا پیــام‌آورِ کــربلایی

کلامت بوَد وحیِ صاعد چه گویم

تــو از پــای تـا سر کلامِ خدایی

دعـا بــر دهـان و لبت بوسه آرد

همانــا همانــا تــو روح دعـایی

چه بهتر که «میثم» ثنای تو گوید

بـرای تـو خوانـد، بـرای تو گوید

 امام سجاد(ع)-مدح و ولادت

من همان یا کریم دام شما

جبرئیل قدیم بام شما

صبح روز نخست خواندمتان

چقدر آشناست نام شما

صبح روز ازل حوالی نور

سجده کردیم بر کدامِ شما؟

من حلالم بود حلال شما

من حرامم بود حرام شما

چهارده قرن دست هیچ کسی

دل ندادم به احترام شما

به شما ساحل کرم گفتند

و به ما سائل حرم گفتند

پر من بال و بال من پر شد

پر و بالی زدم کبوتر شد

به نفس های حضرت زهرا

حالمان خوب بود و بهتر شد

سحر پنجم عبادت بود

کوچه های خدا منوّر شد

مردی از سمت ابرهای دعا

آمد و خشکی دلم تر شد

آمد و با خودش کتاب آورد

او امام آمد و پیمبر شد

مردی از سمت آفتاب آمد

با مفاتیح مستجاب آمد  

آمده تا مرا تکان بدهد

چشم گریان به این و آن بدهد

آمده روی پشت بام سحر

با صدای خدا اذان بدهد

آمده بشكند قفس ها را

بال ما را به آسمان بدهد

با خودش نور مصحف آورده

تا خدا را به ما نشان بدهد

به نگاهش دخیل می بندیم

تا مناجات یادمان بدهد

ای مسیح، ای مسیر سبز نجات

بر مناجات کردنت صلوات

ای مناجات ای نسیم دعا

راه نزدیک ما به سمت خدا

ای که دریا کنار تو قطره

قطره با یک نگاه تو دریا

نذر سجاده ی شبانه ی توست

چارمین رکعت نوافل ما

ای امام علیّ دوم من

ای امام چهارم دنیا

مرد شب زنده دار سجاده

مرد محراب، التماس دعا

از تو بوی نماز می آید

بوی راز و نیاز می آید

مادر تو نگین حجب و حیاست

شرف الشمس سید الشهداست

مایه ی آبروی ایران است

افتخار همیشه ام به شماست

از تو و مادر تو این دل ما

عاشق خانواده ی زهراست

یک سفر پیش ما نمی آیی؟

وطن مادری تو اینجاست

تو عجم زاده ای تو فامیلی

پس حرم سازی ات به گردن ماست

تو در این سرزمین گل کاری

به خدا حق آب و گل داری

آفتابی که حق کشیده تویی

جلوه ای که کسی ندیده تویی

با ظرافت، خدای عزّوجل

بی نظیری که آفریده تویی

آن که با کَفّه ی تولایش

پای میزانمان کشیده تویی

شب اسیر هزار رکعت تو

به خدایم قسم پدیده تویی

نخل های بلند نخلستان

بارش رحمتی که دیده تویی

با دعای غلام تو دارد

آسمان مدینه می بارد

بی توسجاده ای اگر هم بود

فرش رسوایی دو عالم بود

بی تو یا حرفی از بهشت نبود

یا اگر بود هم جهنم بود

خطبه های گلوی زخمی تو

انعكاس غروب ماتم بود

تو اگر خطبه ای نمی خواندی

خانه هامان بدون پرچم بود

تو اگر روضه ای نمیخواندی

سال ما سال بی محرم بود

از تو داریم فصل ماتم را

ده شب گریه ی محرم را

احترام تو را سلام نبود

حق تو كوچه های شام نبود

حق آیینه ها شكستن نیست

گیرم این آینه امام نبود

هیچ جایی برای حال شما

بدتر از مجلس حرام نبود

گریه كردی صدا زدی ای كاش

هیچ سنگی به روی بام نبود

كاش مادر مرا نمی زایید

آفتابم، خرابه جام نبود

حرفِ ویرانه در میان آمد

دختر شاه یادمان آمد

امام سجاد(ع)-ولادت-رباعیات

وقتی که فروغ ازلی دیدن داشت

انوار خداوند جلی دیدن داشت

با دیدن فرزند عزیزش سجاد

لبخند حسین بن علی دیدن داشت

×××

شادی و طرب به دست غم بند زده است

دل را به سرور و عشق پیوند زده است

دیدند زمین و آسمان نورانی است

گفتند مگر حسین لبخند زده است

×××

محبوب حریم حق تعالی آمد

تفسیر گر نور و تجلا آمد

درفصل شکفتنش سروشی می گفت

سجاده نشین عرش اعلا آمد

چشن میلاد امام چارمین آمد پدید                           روز وجد مؤمنات و مؤمنین آید پدید

نور چشم خامس آل عبا زین العباد                          شافع عُصیان به روز واپسین آمد پدید

فلک دریای ولایت موج اقیانوس فضل                        خازن علم الهی ، قطب دین آمد پدید

یک جهان تسلیم و یک عالم رضا یک دهر فضل          آسمانی آفتابی بر زمین آمد پدید

درة التاج فضیلت جوهر علم لَدُن                              حضرت سجاد زین العابدین آمد پدید

مجمع البحرین دانش ، مخزن الاسرار حقّ                 فیض سرمد ، متن قرآن مبین آمد پدید

چرخ هستی را چنان شمس الضحی آمد عیان          بحر ایمان را چنین درّ ثمین آمد پدید

رکن کعبه بانی سعی و صفا آمد زره                        روح قرآن ، معنی حبل المتین آمد پدید

آن چه را می جست دل آسمان قرن ها                    در زمین آن مقتدای آن و این آمد پدید

از پی آوردن تبریک میلادش ز عرش

بازگو اندر زمین روح الامین آمد پدید

(طائی شمیرانی)

با قامت عصمت و حیا می آید                             با بانگ مناجات و دعا می آید

میلاد عبادت است یعنی سجّاد                       از سوی خدا به سوی ما می آید

محبوب حریم حقّ تعالی آمد                                        تفسیر گر نور تجلّی آمد

در وقت شکفتنش سروشی می گفت                         سجاده نشین عرش اعلی آمد

میلاد امام چهارمین است امشب

میلاد امام چهارمین است امشب                روشن زرخش خلد برین است امشب

تبریک بگویید به عالم زیرا                          مسرور امام پنجمین است امشب

امشب که در بهشت وا می گردد

امشب که در بهشت وا می گردد               هر درد نگفتنی دوا می گردد

از یمن ولادت امام سجّاد                       حاجات دل خسته روا می گردد
 

امشب مدینه بهتر از خلد برین است

امشب مدینه بهتر از خلد برین است                  میلاد مسعود امام ساجدین است

امشب همه دست دعا بلا بگیرد                           عیدی زدست حضرت زهرا بگیرد

امشب خروشان می شود درهای رحمت          بر روی عالم باز شد درهای رحمت

بهر مواج ولا گهری پیدا شد                                     آسمانها شرف را قمری پیدا شد

پدر پیر خِرَد را پسری پیدا شد                                 همه گفتند حسین دگری پیدا شد

مژده ای اهل ولا باز ولی آمده است                         که علی بن حسین بن علی آمده است

ماه امشب عرق شرم ز پیشانی ریخت                    مهر انوار خود از بهر گل افشانی ریخت

آسمان از سر و رو ، اختر نورانی ریخت                     نقل در مقدم آن بانوی ایرانی ریخت

اختر کشور ایران به جهان ماه آورد                           قرص خورشید به هنگام سحرگاه آورد 

دخت ایران که به خلق دو جهان مام آمد                   اختر عزّ و جلالش به لب بام آمد

ذره ای بود که برتر ز مه تام آمد                               شهربانو که جهان بانوی اسلام آمد

پسری زاد علی نام و محمد مرآت                            چه پسر ، خاک رهش آبروی آب حیات

چه پسر عبد خدا و به خدا جلوة ذات                        به کمال و به جلال و به جمالش صلوات

یوسف فاطمه را نور دو عین آورده                            یا حسین دگر بهر حسین آورده

                                                                                                سازگار

البشارة ای محبّان حضرت سجاد آمد                        شیعیان مرتضی را شافع میعاد آمد

بر مسلمانان گیتی پیشوای دین و دانش                  شادی ما گشته کامل رهبر عُبّاد آمد

چون قدم بنهاد در عالم ندا در دادجبرئیل                    عالم کون و مکان راسیّد سجّاد آمد

تابعین کربلا را رهبرنستوه و دانا                                 دشمن پیگیر ظلم و جورو استبداد آمد

هست شمشیرش دعا ، برخوان کتابش تا بدانی       آن که باشد در فنای خصم دین استاد آمد

بود معراجش نمازش ، منبع عرفان کتابش               آن که درس دین و دانش را به عالم داد آمد

ارث علم محمد پیشوای اهل تقوی                         مومنین را تاکند از علم خود را ارشاد آمد

زهد و تقوایش شد عالمگیر و در تفسیر قرآن              آن که تقوی را همی دانست خیر الزاد آمد

ناله هایش در سکوت شب شد فریاد امّا                   آن که می باشد سکوتش برتر از فریاد آمد

                                          حضرت سجاد آمد« سرویا » برگو به یاران

                                          آن که جان ها را کند از قید غم آزاد آمد

                                                                                                                    (سروی)

این پسر دسته گل دسته گل یاسین است               این پسر طوطی گلخانة علییّن است

این پسر جان حسن است و روان دین است              فاطمی روی علی خوی و نبی آئین است

این پسر کعبه و چشم همگان ، زمزم اوست            زندگی بخش همه عالم و آدم ، دم اوست

این کریمی است که دشمن همه شرمنده اوست      این اسیری است که آزادی ، یک بندة اوست

این خطیبی است که خون شهدا زنده از اوست        این خدا نیست ولی خلق جهان بندة او ست

این تجلای جمال ا زلی می باشد                            این علی بن حسین بن علی  می باشد

در سپهر عظمت ماه تمامش گو یند                         شَجَر و کوه و در و دشت سلامش گویند

جن و انس و ملک و حور امامش گویند                      گر چه دشنام به دروازه شامش گویند

جبل ایمان همه از رشتة قنداقة اوست                     سرمة چشم ملک خاک ره ناقه اوست

مخزن سر الهی است دل آگاهش                            حوریان فیض گرفتند ز خاک راهش

رخ ، گل انداخته از بوسه ثاراللهش                          زینب فاطمه مبهوت جلال و جاهش

این همان است که حقش چوبه تاراج رود                  دست در سلسله با ناقه به معراج رود

این که خورشید غبقار کف پایش گردد                      این که گردون سپر ، تیر بلایش گردد

این که جان ملک الحاج فدایش گردد                         قتلگه مروه و ویرانه صفایش گردد

آفرینش همه بر دامن او چنگ زنند                           غم ندارد سر بامش اگر سنگ زنند

اینکه هر سلسله را با غمش بر دوش است گرچه نیش از همگان دیده کلامش نوش است

خطبه اش اهل ولا را همه جا در گوش است   مسجد شام هنوز از سخنش مدهوش است

تا ابد از دم او در نظر خصمِ اله                     مسجد شام سیاه است سیاه است سیاه

عشق و آزادی و ایثار و وفا مکتب او                            بین طوفان بلا ذکر خدا بر لب او

می دهد جان به ملک زمزمة یا رب او                       غل و زنجیر شده محو نماز شب او

                                   در غل جامعه  از جامعه می بود جدا

                                            پای تا فرق خدا بود و خدا

(غلام رضا سازگار)

امشب ای اهل دعا روح دعا می آید             پسر خامس اصحاب کسا می آید

مؤمنین گرد هم آئید به محراب دعا              صف ببندید که مولای شما می آید

سر تسلیم به پایش بگذارید همه               که ز ره صاحب تسلیم و رضا می آید

سجدة شکر به درگاه خداوند آرید                 که ز ره راهبر و راهنما می آید

مؤمنین هیچ نباشید از این در نومید            پرده پوش گنه و جرم و خطا می آید

آن خدا جوی که چون پای به محراب نهد       طاق محراب به برش گشته دو تا می آید

آن که بگرفته ز حق سید سجاد لقب           امشب از غیب به تأیید  خدا می آید

آن که از جای کند ریشه طغیان یزید             آن که حق را کند از خدعه جدا می آید

آن که بیند به صف کربُبلا روی زمین             پیکر بی سر شاه شهدا می آید

آن که سائل نرود از در او بی حاجت             فیض بخشنده به هر شاه و گدا می آید

دست «ثابت»مکش ای دوست به هر صبح و مسا

چون که صاحب او رنگ و لا می آید

(ثابت)

ای میهن بانوی ایران شاه عالم زاده ای            مادر توحید ، توحید مجسم زاده ای

نیستی مریم ولی بهتر ز مریم زاده ای افتخار نسل آدم تا به خاتم زاده ای

آیت العظمی ، ولی الله اعظم زاده ای بلکه وجه الله را در نقش آدم زاده ای

قلب قرآن ، رکن ایمان ، جای دین است این پسر

سید السجاد زین العابدین است این پسر

حَبّذّا مرعات حسن دادگر آورده ای                  یا که همچون آمنه پیغامبر آورده ای

یا ز جوف کعبه مولود دگر آورده ای                   یا که زهرایی شُبیر و شبر آورده ای

بر حسین بن علی زیبا پسر آورده ای   یا برای عالم خلقت پدرآورده ای

این ششم معصوم این دوم علی چهارم ولی است

این فروغ چشم گریان حسین بن علی است

سالکان ره چراغ راه دینش خوانده اند   اهل قران اصل قرآن خوانده اند

شاهدان ، وجه خدا مبینش خوانده اند             آسمانی ه همه ماه زمینش خوانده اند

پیروان دین امام چهارمینش خوانده اند عابدان پیوسته زین العابدینش خوانده اند

چون به خاک آرد  جبین ، خاک درش گردد نماز

وقت معراج دعا دور سرش گردد نماز

این نه یک طفل است این بر خلق عالم مقتداست           این نه نوزاداست این یک عبدسرتاپاخداست

این همان شمس الضحی نورالهدی بدرالدجی است         هم فدایی خدا هم خلق در کویش فداست

این فروغ انتها و این چراغ ابتداست                              این زبان زندة سرهای از پیکر جداست

زیب بخش آسمانها گرد راه ناقه اش

بسته جان عالمی بر رشته ی قنداقه اش

از دم گرمش عبادت راست بر تن جان هنوز        آب می نوشد ز اشکش خاک نخلستان هنوز

می درخشد مدح او در آیة قرآن هنوز    می زند گل بوسه بر خاک درش ایمان هنوز

می دمد از خار راهش لاله و ریحان هنوز            بارد از فیض غلامش ز آسمان باران هنوز

وصف مدحش از دم روح الامین آید به گوش

نغمه های انت زین العابدین آید به گوش

این شنیدی زادة عبدالملک یعنی هشام           خواست در بیت خدا آرد حجر را استلام

لیک ره بهر ورودش بسته شد از ازدحام            ناگهان خورشید کعبه تافت در بیت الحرام

برددل از بیت و حجاج و از رکن و مقام   راه بگشودند بر او با درود و با سلام

با نگاهش کعبه گویی مرده بود و زنده شد

یا حجر از شوق و استقبال از جا کنده شد

حاجیان مبهوت و خدّام حرم حیران او   بیت در طوف ِ رخِ مه تابان او

داشت زمزم ، زمزمه یا بود مدحت خوان او         آسمان کعبه شد مشتاق و سرگردان او

خواست اسماعیل که آن جا جان کند قربان او خواست فردی از هشا از نام و قدر و شأن او

آن ستمگر با تجاهل گفت نشناسم که کیست

گر چه می دانست فرزند حسین بن علی است

ناگهان خون فرزدق از غضب آمد به جوش          شد سراپا بحر طوفانی کشید از دل خروش

گفت تاکی می توان بست ازتجاهل چشم وگوش            کم رخ خورشید عالم تاب را در پرده پوش

از چه در تو صیف آن آرام جان ماندی خموش      عالمند از کوثر فیض مرامش جرعه نوش

عرش و فرش و چرخ گردون می شناسندش همه

کوه و دشت و سنگ و هامون می شناسندش همه

این جوان را می شناسد مکه و حلّ و حرم         شهر بطحا گام گام از او همی بوسد قدم

اوست فرزند نبی کهف الوری خیرالامم از خدا نقش سلامش بسته در لوح و قلم

سازد از فیض کف دستش حجر را محترم           هم عرب عارف بود بر قدر جاهش هم عجم

این که نشناسیش باشد جان ِ جانِ عالمین

نجل احمد زاده زهرا علی بن الحسین

این همان خیر العباد ، این پیشوای انبیاست                   این ولی کبریا و این عزیز مصطفاست

این گرامی نجل شیر حق علی مرتضی است     این به آدم مقتداو این به عالم راهنماست این خداوند حرم این عبد سراتا پا خداست                              این علی بن الحسین بن علی مولای ماست                  دشمنی با اوست کفر و دوستی با اوست دین

در پناه اوست خلق اوّلین و آخرین

ای وجود اقدست جان حسین ابن علی                        وی گل روی تو ریحان حسین بن علی

ای به روی دست قرآن حسین بن  علی                       ای چراغ و چشم گریان حسین بن علی

وی درخت خورشید تابان وحسین بن علی                     وی کلامت خون جوشان حسین بن علی                                 خطبه های گرمت از زیر غُل و زنجیرها

می زند بر قلب دشمن تا قیامت تیرها

***                   (سازگار)

یادگار عزیز ارباب با وفا

که زنده موند با همتش نهضت کرب و بلا

برق نگاه علی تو چشماشه

مثل ابو فاضل قد و بالاشه

شد بلای جون دشمن ها با خطبه های حیدریش

شد منبرهای کوفه و شام عرصه های دلاوری

صحیفه ی خدا

خرابات دعا

وارث کربلا

علی ...

قیامتی به خدا قد و بالاش

علی می خونه ان یکاد با دیدن بازوهاش

پهلوون دلیره علمداره

تک سواره میدون و سرداره

اباالفضل ...

امشب شب شادی شادی آفرین است

امشب جهان را جلوه ی حق الیقین است

امشب بهشت آسمانی ها زمین است

امشب شب میلاد زین العابدین است

مولود پاکی که همه هست حسین است

قرآن دیگر بر سر دست حسین است

ای زلف حورالعین به زنجیر تو بسته

پیش از ولادت مهر تو بر دل نشسته

جن و ملک زوار کوی ات دسته به دسته

ایوب بر سنگ صبورت سر شکسته

تو کیستی مشعر منا مروه صفایی

حیدر حسن زهرا  حسینی مصطفایی

امشب ای اهل دعا روح دعا می آید                         خلف خامس اصحاب کسا می آید

مومنین گرد هم آئید به محراب دعا                          صف ببندید که مولای شما می آید

فلک را دیده امشب بر زمین است

فلک را دیده امشب بر زمین است                               مدینه رشک فردوس برین است

به گوشم هاتفی از غیب می گفت                                شب میلاد زین العابدین است

مادرت آفتاب حجب و حیاست

شرف و شمس سید الشهداست

مایه ی آبروی ایران است

افتخار همیشه سبز شماست

از تو و مادر تو این دل ما

عاشق خانواده ی زهراست

یک سفر پیش ما نمایی

وطن مادری تو اینجاست

تو عجم زاده ای تو فامیلی

پس حرم سازیت به گردن ماست

تو در این سرزمین گلکاری

به خدا حق آب و گل داری

علی بن الحسین ...