گروه جهاد و مقاومت مشرق - مردان دلیر ایران زمین همواره در طول تاریخ انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و پس از آن، جانانه ایستادگی کردند. امروز یادگاران روزهای جنگ تحمیلی رسالت خود را در آن سال‌ها محبوس نکرده و پا را فراتر از مرزها گذاشته تا فرهنگ دفاع مقدس به دیگر کشورها عرضه شود.
مقام معظم رهبری در توصیف بزرگی جانبازان هشت سال دفاع مقدس می‌فرمایند: «جانبازان، سوابق درخشان خود در میدان جنگ و نیز مُهر و نشانی را که از جنگ تحمیلی بر جسم خود به یادگار دارند، هرگز نباید از تاریخ پرشکوه دفاع مقدّس ملّت ایران منقطع کنند؛ بلکه آن را به مانند ثروتی عظیم برای خود نگهدارند. جانبازان، یادگار آزمایش‌های بزرگ ملی محسوب می‌شوند و ملت ایران باید برای همیشه به آنان به عنوان الگوهای مقاومت ارج نهند و آنان را گرامی بدارند».
ایشان در بخش دیگری از بیانات خود فرمودند: «امروز جانبازها وقتی به طور متمایز و شاخص در جامعه نشان، معرفی، تجلیل و مورد تکریم قرار بگیرند، این به معنای به میان آوردن و به عرصه آوردن تمثل واقعی ایثار است.» این در حالی است که با وجود تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر به صحنه آوردن و رفع مشکلات جانبازان، گاهی کملطفیهایی در حق این یادگاران هشت سال حماسه صورت می گیرد.
جانبازان با توجه به نوع مجروحیتشان دسته‌بندی‌های متفاوتی دارند و با مشکلات عدیده ای هر روز دست و پنجه نرم می‌کنند. همه جانبازان اعم از نابینا، شیمیایی، قطع نخاعی، قطع دوپا و... مشکلات خاص خود را دارند و ما نمی توانیم مشکلات هر گروه را درجه بندی کنیم.
روزگاری رزمندگان به دور از مسائل مادی و دنیوی راهی میدان نبرد شدند و هنگام مجروحیت جهت تشکیل پرونده اقدامی نمی‌کردند تا سهمی در انقلاب داشته باشند؛ اما امروز که دیگر توان حرکت ندارند باید از روزهای جانفشانی‌اشان در مقابل گلوله‌ها مدرک بیاورند تا خدماتی هر چند ناچیز به آن‌ها تعلق گیرد. جای بسی تاسف دارد که در میان جانبازان سرافراز کشورمان افرادی هستند که مخارج زندگی خود را از «یارانه» تامین می‌کنند.
زمانی که پای درد و دل جانبازان می‌نشینیم، سخنان شنیدنی از سختی‌های جراحت دارند، سختی‌هایی که در پیچ و تاپ وعده‌های مسئولین گم شده است. تجمع جانبازان نخاعی در اسفندماه سال گذشته، مهر تاییدی بر کم‌توجهی به این قشر از جانبازان است.
فارغ از دردهای ناشی از جراحت‌های جنگی، مشکلات دیگری همچون عدم بهره مندی از خدمات درمانی خصوصا برخورداری از بیمه، مسکن و بیکاری صدمات روحی و روانی بر جانباز وارد می‌کند. این در حالی است که سال گذشته خبری مبنی بر اجرایی شدن 81 درصد از قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران منتشر شد اما در زندگی جانبازان چیزی برای مشاهده در این زمینه به ثبت نرسید. به گونه‌ای می‌توان خدمات رسانی به یک ایثارگر و جانباز را همچون یک «مُسکن» دانست.
ساخت «مرکز جامع توانبخشی» و «شهر سلامت» یکی از دغدغه‌های جانبازان بود که طی پیگیری‌های صورت گرفته، منجر به ایجاد مرکز جامع توانبخشی در شهرهای مختلف کشور شد. گفتنی است که طرح ساخت «شهر سلامت» مدت‌هاست میان مسئولین ذی‌ربط در حال دست به دست شدن است.
این‌ها حرف‌ها و دردهایی است که اگر در روز جانباز و هفته جانباز گفته نشود دیگر چه زمانی باید آن را بازگو کرد؟
در کنار بررسی مشکلات جانبازان باید به مسائل همسران جانبازان نیز توجه کرد. کسانی که ایثارگر و جهادگر واقعی هستند؛ زیرا به جهت رسیدگی به جانباز دچار بیماری شده‌اند و در این بین نیز بیشترین آسیب را دیده اند.
امید است در آینده ای نه چندان دور مسئولین مربوطه با چشمان بیناتر و فکر روشن تری به این قضیه رسیدگی کنند.
در پایان، «روز جانباز» را به جانبازان و همسران صبورشان تبریک می‌گوییم.
