ای علمداری که دستت بوسه گاه مرتضاست
افضل الاعمال حیدر بوسه بر دست شماست
اقتدا بر مرتضی کردند جمع اهل بیت
دست تو سرشار از عطر نسیم بوسه هاست
بوسه بر دست تو طعم بوسه بر قرآن دهد
دستهایت آیه های سفره دار هل اتاست
امتیاز بوسه بر دست تو دست فاطمه است
چونکه مسّ آیۀ تطهیر پاکان را سزاست
صف کشیدند انبیاء تا که خدا رخصت دهد
بوسه بر دستت زنند این آرزوی انبیاست
گر خدا قسمت کند یک بوسه بر دستت زنیم
ما و نسل ما خدایی تا ابد حاجت رواست
ای که در سجده دو دست و صورتت بر روی خاک
باعث گرمی بازار مناجات خداست
ای که ساعتها میان سجده می گفتی خدا
بنده ای کوچک به درگاه تو گرم التجاست
تا که دست تو به سوی آسمان می شد بلند
حق ندا می داد وقت استجابت بر دعاست
پینۀ پشانی ات العفو گو تا محشر
اشک تو آمرزش ما بندگان پر خطاست
ای که می دادی قسم حق را به نام فاطمه
خاک نخلستان ز اشک جاری تو با صفاست
حیف باشد گر فقط از خوشگلی ات دم زنیم
کمترین مدح تو کفتن از رخ و از چشم هاست
گرچه یوسف را خدا از صورت تو خلق کرد
حسن صورت شمّه ای از سیرت تو با وفاست
در اطاعت بهترین و در عبادت برترین
دست و چشم تو مطیع پادشاه کربلاست
می توانستی به هم ریزی تمام خصم را
لیک گفتی امر امر زادۀ خیر النساست
ای برادر بر امامین و عموی نه امام
عمیّ العباس ذکر دائم آل عباست
ما یقین داریم هنگام فرج ای ذوالعلم
ببرق صاحب زمان بر دوش تو صاحب لواست
فوق ایدیهم یداللهی که فرموده خدا
وصف دست توست که بالاترین دستهاست
حضرت سقّا مه هاشم تماشای رخت
کاشف الکرب حسین و زینبین و مجتباست
لقمه لقمه از غذای روز تاسوعای تو
ارمنی گیرد شفا چون سفره ات دارالشفاست
بر علی سوگند ای حیدر جمال علقمه
روز تاسوعای تو روز غدیر کربلاست
روز تاسوعا حوائج را بر آورده می کنیم
چونکه عاشورا فقط هنگامه شور و عزاست
مادرت ام الفضائل حضرت امّ البنین
فاطمه است و دومین همسنگر شیر خداست
مادر قامت رشید چار سردار رشید
مادر رزمندگان جبهۀ کرب و بلاست
مرتضی خواهان او شد از دعای فاطمه
گوهری نایاب بود و قدر دانش مرتضاست
در مدینه می نماید مادری بر زائران
دست پخت فاطمه از دست او خوردن بجاست
در فراق قبر زهرا تربت امّ البنین
در مدینه باعث آرامش دلهای ماست
روزگاری که شود آباد گلزار بقیع
بیت سقّاخانۀ امّ البنین آنجا بپاست
ای برادرهای تو باب الحوائج برهمه
شیعه حتّی غافل از این حلقۀ مشگل گشاست
مادرت وقت سفر فرمود بر اخوان تو
پاسداری از حریم دخت زهرا باشماست
همچو پروانه به گرد محملش حلقه زنید
لحظه ای گر دور باشید از حریم او خطاست
این وصیت تا به شهر شام هم پایان نداشت
دید زینب چار سر بر گرد او حیدر نماست
یل به آن گویند که پشتش نیاید بر زمین
تو به صورت بر زمین افتاده ای زهرا گواست
جواد حیدری
