اشعار ولادت حضرت ابوالفضل العباس (ع)

قطره اگه/ قابلیت داشته باشه/ میره به دریا میرسه
ماه ادب!/ شجره نامه شما/ به خود زهرا میرسه
وصف تو مثه حیدره مثه ساقی کوثره  آقا
مرتضی شده مست تو داره اسمت و میذاره سقا
با چشات آشنا شده            غوغای امواج دریا
ذکر ملائک پیش پات         سبحان ربی الاعلی
یا کاشف کرب الحسین  إکشف کربی یا مولانا
آسمونا زیر علم توئه  -  بین سینه ی من حرم توئه - ابوفاضل

یار حسین/ گرمی بازار حسین/ میر و علمدار حسین
خون خدا/ رسول اکرمه و تو/ حیدر کرار حسین
معجزه  مگه اومده  که طوفان شده دریاها  امشب ؟
دلبرم  اومدی بشی  مه فاتح سینه ی زینب
تو کار خیر نیست به خدا  حاجت هیچ استخاره
برا همینه که دلم          دست از تو برنمی داره
كي توي مرداي جهان           آقايي تو رو داره
کشته من و آقا ادب شما - وعده ی ما با هم تو روز جزا - ابوفاضل

شاعر : رضا تاجیک

وای که چه محشری   دل من و می بری   دنیا به خودش نمیبینه   چنین برادری
کشته نگات همه    ماه شب علقمه    پروانه شدی دور سر    حسین فاطمه
آقام آقام من و نگاه کن
آقام آقام گِرَم و واکن
آقا روزی من کرببلا کن 2
نوکر شدی و از همه آقاتر   بیرق شدی و از همه بالاتر
لب تشنه شدی از همه سقاتر         زیباتر از همه زیباتر
تا دنیا دنیاس آقا عبد و غلامم     می گذره این دنیا با شما به کامم
رَفَعَ الله رایَتَ العبّاس

قمر منیره ای   ساقی عشیره ای   علی میگه تو برای حسین من ذخیره ای
پناه دو عالمین   برادر زینبین   ضربان قلب تو میگه حسین حسین حسین
آبی آبی شبیه دریا
کشته مرده ات همه دنیا
ای پسر خونده حضرت زهرا 2
یک سکه از این دولت شاهانه      بر من صدقه بده تو ماهانه
تا رو نزنم پیش هر بیگانه                 بیگانه پیش هر بیگانه
سکه عشقت همه جا شده رایج       انّا توجّهنا یا باب الحوائج
رَفَعَ الله رایَتَ العبّاس

شاعر : امیر حسین الفت

ز دست او فقط مدد میرسد
به داد ما زیر لحد میرسد
کافر دین ز دیدن چشم او
به قل هو الله احد میرسد
علقمه مشهد ابوفاضل است   
بهشت مقصد ابوفاضل است
سر در موزه‏ی ادب در بهشت 
  کاشی گنبد ابوفاضل است
وقت رجز خوانی این دلاور
 به گور لرزد بدن امیه
حک شده بر عقیق انگشترش 
الله یا حسین یا رقیه
وزیر خوش غیرت ارباب اوست
زینت هر منبر و محراب اوست
دلاور نامی جنگ صفین
دلیل این زلالی آب اوست
بگو به عشق منصب ابالفضل
صد و سی و سه مرتبه ابالفضل
برادر رضاعی حسین و
محرم روی زینبه ابالفضل
چشم به خاک کربلا دوخته
عاطفه از مادرش آموخته
از اثر حرارت تیغ او
گردن دشمنان او سوخته
میان معرکه نفس کشیده
زهره ی دشمن خدا دریده
نذری ذوالفقار عباس بود
هزار پهلوان سربریده

شاعر : رضا تاجیک

مگه هر کسی لیاقت داره گدای تو باشه
مگه هر کسی سعادت داره فدای تو باشه 2
امشب همه زیر علم اباالفضلیم      امشب زائرای حرم اباالفضلیم
علمدار! دل ما دیوونه ها دست تو
علمدار! توشه ی بار گدا دست تو
علمدار! برات کرببلا دست تو
شب شب احساسه       میلاد عباسه 2
ای علمدار حسین اباالفضل 3  یا اباالفضل 2

مگه روی دوش هر کس میشه علم تو باشه
مگه هر عاشقی روزیش میشه حرم تو باشه 2
امشب دل همه عالم خاطرخاته      امشب عکس علی تو قاب چشماته
علمدار! نیگا کن به قلب مجنونمون
علمدار! ادب تو کرده دیوونمون
علمدار! آقا کی می کنی مهمونمون
میکده پر یاسه       میلاد عباسه 2
ای علمدار حسین اباالفضل 3  یا اباالفضل 2

مگه هر کسی اجازه داره از تو بخونه
مگه هر کسی رو راهش میدن پیشت بمونه 2
امشب محو قمر علی هستیم      امشب مست پسر علی هستیم
علمدار! دلمو زدم به نامت آقا
علمدار! عمریه شدم غلامت آقا
علمدار! پا میشم به احترامت آقا
چشما پر الماسه     میلاد عباسه 2
ای علمدار حسین اباالفضل 3  یا اباالفضل 2

شاعر : مهدی نظری

آسمان امشب ز دامن جای گل ریزد ستاره
مـاه، سرگرم تماشـا مهـر مبهوت نظاره
مرحبا! ای ماه شعبان، ماه آوردی دوباره
مـاه آوردی دوبـاره ماه، نه! یک ماه‌پاره
قلب آل‌الله خرم، چشم خیرالناس روشن
خانۀ مـولا شده از طلعت عباس، روشن
****
چشم دل بگشا که وجه خالق اکبر ببینی
شیـر ثـارالله را در دامـن حیـدر ببینی
بلکه در آغوش حیدر، حیدر دیگر ببینی
ساقـی عترت کنار ساقـی کوثـر ببینی
چشم شو تا بنگری آیینۀ حق‌الیقین را
شیـر ثارالله و شمشیر امیرالمؤمنین را
****
فاطمـه! ام‌البنین! شیرخـدا را شیر زادی
مرحبا! مادر! که بر دست خدا شمشیر زادی
سـورۀ انـا فتحنـا را بهیـن تفسیر زادی
لشکـر پیـروز دشت کربلا را میـر زادی
شیرِ شیر داور است این پای تا سر حیدر است این
فاش می‌گویم کـه زهرا را حسین دیگر است این
****
روی، داور دست، حیدر خصلت و خوی رسولش
سیر معراج الهی هم صعودش هم نزولش
کیست این ریحانه‌yالحیدر کـه زهرای بتولش
کرده در اوج سرافرازی به فرزندی قبولش؟
نقش پیشانیش باشد این که این یار حسین است
حضرت عبـاس، سقـا و علمــدار حسین است
****
شاعر:غلامرضا سازگار

الا ملائکه ریزید بر زمین گل یاس
برید سجده به بیت الولای خیر الناس
کنید بوی خدا در فضای آن احساس
سپس تمام بگویید با درود و سپاس
سلام یوسف زهرا به حضرت عباس
که نور داده ز حسنش به دیده ی سه امام
بهشت آرزوی مرتضی ثمر داده
خدا به حضرت ام البنین پسر داده
شجاعت و ادب و عشق را پدر داده
بگو به حیدر خود حیدری دگر داده
هر آنچه وصف کنم باز خوبتر داده
که در کنار دو خورشید ، اوست ماه تمام
خصال و خلق و سجایای او تمام، حسین
کمال و معرفت و منطق و مرام، حسین
شب ولادت ، ذکر خوشش سلام، حسین
از او گرفته به هر حال احترام، حسین
به روی لوح دلش حک شده امام حسین
 که بی حسین نمی گشت لحظه ای آرام
سلام بر شب فرخنده ی ولادت او
درود حضرت معبود بر عبادت او
پس از ائمه ندارد کسی سیادت او
شب ولادت او حاکی از شهادت او
کرم سجیه و احسان و جود عادت او
چنان که مهر کند بذل نور خویش مدام
قدش قیامت کبری رخش چراغ هداست
جمال شیر خدا در جمال او پیداست
دو دست کوچک او بوسه گاه دست خداست
به هر نفس طپش قلبش این خجسته نداست
که دست و دیده ی من وقف سید الشهداست
مرا لباس شهادت خوش است بر اندام  
تمام عمر مرا یا حسین زمزمه بود
به جز حسین وجودم بریده از همه بود
ز تیر و نیزه و خنجر مرا چه واهمه بود
که از نخست دلم در کنار علقمه بود
هماره گوش دلم را صدای فاطمه بود
که می نمود به فرزندی اش مرا اعلام
چه افتخار از این به که در برابر من
عزیز فاطمه گوید به من برادر من
هماره سایه ی او مستدام بر سر من
کنیز مادر او بود و هست، مادر من
چه قابل است سر و دست و جان و پیکر من
که اوفتد به قدمهای آن امام همام
مراست با لب خشکیده فیض دریایی
غلامیم به حسین است اوج آقایی
گرفتم از کرمش افتخار سقایی
از آن هماره رخم را بود شکوفایی
که بوده مادر من از نخست زهرایی
حضور زینب او نیز می نمود قیام
سلام بر تو که خالق به خلقتت نازد
سلام بر تو که قرآن به عصمتت نازد
سلام بر تو که حیدر به غیرتت نازد
قمر هماره به خورشید طلعتت نازد
فرات بر ادب و صبر و همتت نازد
تو عبد صالحی و از خدات باد سلام
سلام جود و کرم بر تو و کرامت تو
سلام بر تو و ایثار و استقامت تو
سلام بر ادب و غیرت و شهامت تو
پس از ائمه امامت بود امامت تو
به روز حشر قیامت بود قیامت تو
که راست شد به قیام تو قامت اسلام
تو از تمام شهیدان حق سری عباس
تو از مدیحه و توصیف برتری عباس
تو دست و بازو و شمشیر حیدری عباس
تو ساقی حرم و میر لشکری عباس
تو بر سفینه ی توحید لنگری عباس
سلام بر تو و بر این همه جلال و مقام
تو باب حاجت و ماییم سائل کرمت
هماره مرغ دل ماست زائر حرمت
تمام کرببلا زیر سایه ی علمت
فرات بوسه زده موج موج بر قدمت
به فیض دائم و لطف و عطای دم به دمت
به «میثمت» کرمی ای کرامت از تو تمام
شاعر:غلامرضا سازگار

بر چشم کسی که روشن است از احساس
زیبایی نسترن فریبایی یاس
لبخند ستاره ها درخشیدن ماه زیباست
ولی نه چون جمال عباس
در جبهه ی عشق آسمان جایی تو
سردار سپاه فضل اللهی تو
منظومه ی زیبای بنی هاشم را
خورشید حسین است ولی ماهی تو
اباالفضل 
پیمان وفا بین تو و بین من است
جان بازی در راه خدا دین من است
چشم تو گذرنامه ی معراجم داد
ابروی تو نیز قاب قوسین من است
اباالفضل 
حسین

امشب که شب خجستة میلاد است          
ذکر ملکوتیان مبارکباد است
شادند اگر جمله محبان چه عیب                          
بیش از همه دلها دل زهرا شاد است
بر روی حسین نور داور صلوات                           
بر موی اباالفضل دلاور صلوات
میلاد حسین است و اباالفضل رشید                    
بفرست تو بر این دو برادر صلوات
برخیز که نور مشرقین آمده است                          
از بهر علی نور دو عین آمده است
زهرای عزیز شادمان است زیرا                     
عباس به یاری حسین آمده است
تو ای تنها ترین سقا اباالفضل                     
دلاور مرد عاشورا اباالفضل
تو بی آب آمدی لب تشنه ماندی              
میان ساحل دریا اباالفضل
در شط فرات ، کام عطشان عباس             
سر داد به راه حیِّ سبحان عباس
جان کرده نثار راه فرزند رسول                
گردید فدای دین و قرآن عباس
                                                            
ای صفدر میدان شجاعت عباس                   
وی قلزم موّاج شهامت عباس
خواندی ز ازل ، درس جوانمردی را                          
در دامن عصمت و امامت ، عباس
ای آن که توئی بر همه کشتی نجات          
سردار حسینی به مقام درجات
دست از بدنت جدا شده بهر حسین                     
بر دست بریده ات درود و صلوات
ساقی لب تشنه گاه عباس                   
ای علمدار جوان عباس
از کف بریز آب روان عباس                         
بشنو خروش کودکان عباس
افتاد ز تن ، چو دست عباس                         
                  
هرگز نبوَد شکست عباس
از پرچم  کربلا، بلند است                             
آوازة ضرب شست عباس
شاعر:حبیب الله خباز کاشانی

امشب مدینه بوی عطر یاس دارد    
ام البنین بر دامنش عــــباس دارد
امشب همه قدسیان محو زمین اند   
محو تـــماشای گــل ام البــنین انـد
بـــگشا در مـــیخانه ایام سه عید است     
بر باده بیفزا که سه عـید سعید است
عید دو امام است و علمدار امام است    
عـید سه شهید است، بگو شهید است
عــــــباس که غیرتش معما گـــردید   
تنها یـــار حـــسین، تـــنها گــــردید
جانبازی و پاسداری عـــاشورا کرد     
تا لایق فــــرزندی زهـــرا گـــردید
دوبــاره موسم میلاد آفـــتاب آمــــد        
به شام تیره غم، روح ماهتاب آمــد
گذشت شام سیاه و رسید وقت سحر        
نــــوید آیــه تــفسیر آفـــتاب آمـــــد
چون صبح دم سوم شعبان گردیــد          
خــورشید رخ حسین، تـابان گـــردید
در نــیمه شب چــهارم شعبان هــم       
مـــــاه رخ عــباس نـــمایان گــــردید
ای نـــــخل بلند استقامت، عــــباس         
ســیراب ز چشمه امامت، عـــــباس
میلاد تو را نوشت تاریخ به خــون      
مــــیلاد شهامت و کرامت، عــــباس
ای آنکه تــویی بر همه کشتی نجات       
سردار حسینی ز مــقام و درجـــات
دست از بدنت جــدا شده بهر حسین           
بر دست بریده ات درود و صــلوات
علـــی یــک دسته گل از یاس آورد            
ز طــــــوبی، شاخه احـــساس آورد
مــــیان بـاغی از گــــلهای زهـــرا                 
خـــــوشا ام الــبنین عـــــــباس آورد

رسيد ماه قبليه ز هر چه بالادست
نگاه ها همه حيران به رويش افتادست
عزيز مصر بداند جمال زيبا را
خدا ز مبدأ خلقت فقط به او دادست
رشيدي قد او سايه گستري كرده
كه قلب حضرت زينب ز بودنش شادست
فاد آيه ي والشمس و القمر يعني
دقيقه اي كه كنار حسين اِستادست
علي به بازوي كه بوسه مي زند ، به به
براي مشك گرفتن چقدر آمادست
قسم به هيبت او لحظه هاي جنگ و نبرد
هر آنكه تن به ستيزش دهد زنا زادست
اگر كه قبضه ي شمشير را بچرخاند
بقدر ذره اي از دشمنش نمي ماند
خدا گواست كه مثل پدر جگر دارد
كه از مقابل او جرات گذر دارد؟
وقبل آمدن او كسي نمي دانست
كه در ميان زمين فضل هم پدر دارد 
شبيه فاتح خيبر قدم به غزوه نهد
نشان دهيد به او قلعه اي كه در دارد
وان يكاد نوشته خدا به پيشانيش
چه باك اگر كه سپاهي بر او نظر دارد؟
امير علقمه بر تن زره نمي پوشد
كه شال سبز علي بسته بر كمر دارد
همين دو چشم براي مصاف او كافيست
بگو به دشمن او حمله اش خطر دارد
 ميان كرب و بلا كه دماش بالا بود
اميد اهل حرم بود تا كه سقا بود
 شبيه هر قمري كه به سمت شب برود
علم به دوش نهادست و با غضب برود
ز برق ديده او وقت زرم جا دارد
عدو تمامي عمرش به زير تب برود
بدين اُبهّت و غيرت هميشه پيروز است
اگر چه يك تنه سوي همه عرب برود
شجاعتش به علي رفته است و تا حالا
كسي نديده كه در جنگ عقب عقب برود
سياه لشگر مرجانه شانس آورده
كه مشك بر كف او بود و زين سبب برود
كه از فرات كمي آب جا كند در مشك
و بعد از آن سوي اطفال خشك لب برود
وگر نه دشمن او ناگزير مي آيد
( هنوز از دهنش بوي شير مي آيد )
اگر چه قصد زمين خوردن و فرود نداشت
ولي توان رهايي از آنچه بود نداشت
همينكه مشك به دندان گرفت فهميدند
كه دست در بدن زخميش وجود نداشت
اگر چه بر پدرش اقتدا نمود ، اي كاش
كه دشت كرب و بلا با خودش عمود نداشت
چه خوب تير به چشمش هجوم آورده
نديد آن حرمي را كه تار و پود نداشت 
شاعر: مسعود يوسف پور

بـــعد میــــــلاد حـــــسین بـــن عــلی   
آمــــــــد عـــباس فــــروغ ازلـــی
مــهر و مـه از پــی هـم تــابان شــــد    
قـــلب زهــرا و عــلی شـــادان شد
هـــمه گـــویید مــــبارک بــــاشد
بـه بـه ایـــن عـــید مبارک بـاشد
مــــژده ســـادات بــنی فاطـــمه را 
عـــید عــباس بــشارت هـــــمــه را
بیت مـولا شــده چــون خــلد برین   
از رخ دســــــته گــــل ام البــــــنین
هـــمه گـــویید مــــبارک بــــاشد
بـه بـه ایـــن عـــید مبارک بـاشد
عـــید مــیلاد ابـو الـــفضل رشــید    
بــه امــــام شـــهدا مــــژده دهــــید
بـــر دو دستش که علی بـوسه زند   
خـــنده گــــــــــاهی گــــریه کــــند
هـــمه گـــویید مــــبارک بــــاشد
بـه بـه ایـــن عـــید مبارک بـاشد
فـــخر جــــانـبازی عباس همین     
کـه سرو دست دهد در ره دیــــن
نــسل جـانباز و ابـو الفضلی ما     
یکدم از رهبر خود نیست جــــدا
هـــمه گـــویید مــــبارک بــــاشد
بـه بـه ایـــن عـــید مبارک بـاشد
شاعر:محمد موحدیان
سبک: مادرم بر تو مبارک بادا 

خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت
تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت
کشید قامت او را قیامتی برخاست
برای غارت دل ها سپاه مژگان ساخت
ز اوج شانه او آسمان به خاک افتاد
برای هر سر زلفش دلی پریشان ساخت
میان طاق دو ابروی او گره انداخت
از آن دو تیغ گره خورده باد و طوفان ساخت
خدا برای حماسه دلاوری آورد
 برای شیر خدا شیر دیگری آورد
نسیمی از تو وزید و زمین شکوفا شد
بهشت در به در کوچه های دنیا شد
برای این که به پای تو بال و پر بزنند
در ازدحام ملائک دوباره دعوا شد
همان شبی که رسیدی مدینه یادش هست
نگاه کردی و عالم پر از مسیحا شد
نگاه کن که تمام دلم طلا گردد
که گر اشاره کنی خاک کیمیا گردد
شکوه چشم تو هوش از سر گل ها برد
زلالی آمدنت آبروی دریا برد
بهانه تو به صحرا کشید مجنون را
کشید عکس تو و دودمان لیلا برد
شمایلی ز تو یوسف شبی به خوابش دید
حدیث روی تو گفت و دل از زلیخا برد
قسم به چشمان مست آهوها
که گرد راه تو صبر از تمام صحرا برد
شکافت سینه امواج سهمگین را باز
کسی که نام تو را در کنار دریا برد
قسم به مشک قسم به دلت که بی همتاست
خوشا به حال تو آقا که مادرت زهراست
شاعر:حسن لطفی

ای ز جمال تو هویدا علی                          
وز قد و بالای تو پیدا علی
به عشق نبود به تو کس همنشین              
ای پسر ارشد اُمّ البنین
ای که احسان یم بی ساحلی                      
بر تو سزد نام ابوفاضلی
فخر به تو شاه نجف می کند                        
کسب شرف از تو شرف می کند
مهر و وفا ریزه خور خوان تو                         
صدق و صفا دست به دامان تو
چکیده صداقت اَبی تو                               
خلاصة حسین و زینبی تو
یافت ادب از ادبت آبرو                                 
عشق بَرَد نام تو را با وضو
نی علیّت نور بصر خوانده است             
فاطمه هم  ترا پسر خوانده است
چهار امامی که تو را دیده اند               
دست علم گیر تو بوسیده اند 
چشم خداوند چو دست تو دید               
بوسه زد و اشک به چشمش چکید
با لب آغشته به زهر جفا                         
بوسه زد دست تو را مجتبی
دید چو در کرب و بلا شاه دین                    
دست تو افتاده به روی زمین
خم شد و بگذاشت بر دیده اش              
بوسه زد و کرد نهان زیر خاک
طفل بُدی مادر والا گهر  
برد ترا ساحت قدس پدر

شب میلادِ تو، میلاد به هم می ریزد
این جهان علی آباد به هم می ریزد
خیره بر بازویِ شاگردِ خودش با بوسه
اشک می ریزد استاد، به هم می ریزد
شب قبل از تو حسینِ تو، شب بعد از تو
سرِ بازوی تو سجاد، به هم می ریزد
چه نیازی ست بپوشید زره و جنگ کنی
به تماشای تو صیاد به هم می ریزد
مثل این رود که از دست تو موجی شده است
کار هر کس به تو افتاد، به هم می ریزد
چون که بُرقَع بگشاید، دلِ آب، آب شود
زلف آشفته کند، باد به هم می ریزد
سین، که شد حرف نهایی حروف عباس
از حسودیش به سین، صاد به هم می ریزد

شیرمرد حماسه ها آمد

هر و مهتاب کربلا آمد
درد داری بیا دوا آمد
یاور شاه باوفا آمد
چشم امِّید اولیاء آمد
اسدالله مرتضی آمد
گل امُّ البنین شکوفا شد
شب غیرت  شب تولـّا شد
قمر هاشمی هویدا شد
ماه آمد مدینه زیبا شد
یا علی گفت و یار آقا شد
کاشف الکرب عشق ما آمد
آمده روح مردی ُّو غیرت
اصل دوریِّ شیعه از ذلّت
آسمان مات ِ اینهمه شوکت
فتبارک  بگو بر این خلقت
به غلامش خدا دهد عزّت
عزّت لشکر خدا آمد
این اباالفضل غیرت الله است
بنده ی بارگاه الله است
افتخار خلیفة الله  است
رجز و رزم او مِن الله است
مثل بابا علی یدالله است
یل اردوی نینوا آمد
تو تجلّای عشق و ایثاری
ماه شبهای غربت یاری
زاهد و عالمیُّ و سالاری
وَ قراری به زینبت آری
در سپاه حسین علمداری
با تو آقا به این سرا آمد
یوسف آل فاطمه مهدی
بزم ما را تو باصفا کردی
تو که مثل عموی خود مردی
جمع کن این بساط دلسردی
طاق نصرت زدم که برگردی
بوی سرداب و کربلا آمد
شاعر: حسين ايماني