امام حسین(ع)-ولادت
ای دلنواز قاری قرآن خوش آمدی
در بیت وحی با لب خندان خوش آمدی
ای العطش ترانه ی قبل از ولادتت
مادر فدات با لب عطشان خوش آمدی
ای تشنه! شیر مادرت از غصه خشك شد
از بس كه بود صوت تو سوزان خوش آمدی
گریه مكن كه كشته اشك خدا شدی
خون خدا ! به جمع شهیدان خوش آمدی
اشك تو از تلاطم دریاست بیشتر
ای آشنای ابر بهاران خوش آمدی
میلت لبن زدست پیمبر مكیدن است؟
ای جرعه نوش ختم رسولان خوش آمدی
اینجا مدینه است سر آغاز كربلا
شش ماهه! آمدی؟ چه شتابان؟ خوش آمدی
این گونه كه تو سر زده از ره رسیده ای
گویا حدیث غربت مادر شنیده ای
دریای رحمتی كه به آیات گفته اند
چشمان توست جان روایات گفته اند
طوفان ترنُمی ز نفس های گرم تست
این را یكی ز خیل كرامات گفته اند
چشم طمع به دست كریم تو بسته اند
آنان كه از بَضاعت مُزجاة گفته اند
صدها هزار حور و ملك مِدحت ترا
با صد هزار فخر و مباهات گفته اند
آئینه را مقابل بابا گذاشتی
وقتی سخن ز مومن و مرآت گفته اند
پیش از فَیاسُیوف خُذینی به محضرت
شمشیرها سلام ملاقات گفته اند
آنان كه با نوای تو پیمان گذاشتند
لبیك تو به نغمه ی هیهات گفته اند
ای عالمی فدای تو لبیك یا حسین
گوید به تو خدای تو لبیك یا حسین
تو كوه نور را به تماشا كشیده ای
موسی و طور را به تماشا كشیده ای
باید حدیث عشق تو فهمید و جان سپرد
درك و شعور را به تماشا كشیده ای
از بس نبی به غبغب تو بوسه بوسه زد
جشن و سرور را به تماشا كشیده ای
استادگی كوه ز اوج وقار توست
مجد و غرور را به تماشا كشیده ای
با استقامتی كه تو داری به راه عشق
قلب صبور را به تماشا كشیده ای
هر كس تو را شناخت خدا را شناخته
درک و حضور را به تماشا کشیده ای
بعد از پدر وجود امامان ز نسل توست
صبح ظهور را به تماشا كشیده ای
تو با شفای فطرس بشكسته بال و پر
غلمان و حور را به تماشا كشیده ای
با قطره های آب ز دست مباركت
چشمان كور را به تماشا كشیده ای
نجوایت از حبیب، مسیحی دوباره ساخت
تا نفخ و صور را به تماشا كشیده ای
بی خود نبود محرم اسرار شد زهیر
رمز عبور را به تماشا كشیده ای
با روضه ات قیامت كبرا به پا مكن
شور و نشور را به تماشا كشیده ای
ای هم اراده ی تو خدا یابن بوتراب
توحید نیست از تو جدا یابن بوتراب
ای آبشار چشم غزل یا اباالعطش
وی اعتبار صبح ازل یا اباالعطش
نوشانده ای به لشكر خود روز تشنگی
شیرین تر از شراب عسل یا اباالعطش
حب تو هم پیاله ی حب خدا حسین
ای تشنه ات تمام ملل یا اباالعطش
شش ماهه ی تو ساقی آب حیات شد
وقتی چشید طعم بغل یا اباالعطش
طفل رضیع سخت تر از ذوالفقار شد
وقتی رسید روز عمل یا ابا العطش
سقای تو به تیغ امان نامه كشته شد
این شرم داشت هُرم اجل یا ابالعطش
آخر به روی ماه امان نامه می زنند؟
ماه حرم کجا و دغل یا ابالعطش
ای اكبرت پیمبر اعظم به كربلا
احمد نداشت این همه یل یا اباالعطش
گر زینب تو آینه ی فاطمی نبود
بودی تو بی شبیه و بدل یا اباالعطش
بی پنج تن مباهله ات با صفا نبود
آورده ای مثل به مثل یا اباالعطش
این كوفیان همان سپه نهروانی اند
دارند بغض روز جمل یا اباالعطش
ای دجله و فرات عطشناک حنجرت
آب حیات مانده ز امساك حنجرت
زیباترین ترانه دم نینوای تو
قالوا بلی همان شرف كربلای تو
نجوای استغاثه ات آهنگ نوحه داشت
وقتی رسید سینه زن خیمه های تو
تو یك تنه تمام طنین ولایتی
قرآن نشسته با همه عترت به پای تو
بی عشق تو بهشت خدا فلسفه نداشت
احیاگر ولای علی شد ولای تو
دین خدا بدون تو بی سرنوشت بود
ای تا بهشت دین خدا مبتلای تو
دین خدا كه تكیه گهش نیزه ی تو بود
احیا شد از غریب ترین روضه های تو
از ساربان ناقه ی بی ساربان مپرس
شد تازیانه قاتل نام و صدای تو
بی خود نبود بر همه اعضات بوسه رفت
تكثیر شد به كرب و بلا دست و پای تو
تیغ ستم گلوی تو را شرحه می كند
جاری ست در گلوی تو خون خدای تو
در خون خویش غسل شهادت كنی حسین
ای بی كفنفدای تو و بوریای تو
روز ولادتت به تن تو حریر بود
روز شهادتت كفن تو حصیر بود
