اشعار ولادت امام حسین (ع)

سرود قمري عاشق نويد ميلاد است
بشير خوش خبر روز عيد ميلاد است
 
نماز شكر اقاقي به سمت قبله ی نور  
وضو گرفتن مريم ز آب دجله ي نور

نسيم صبح، به جشن ترانه آمده است
به سوي شهر مدينه شبانه آمده است
 
سر مناره ي گل  قاصدك  اذان  داده
مسير مزرعه ي سيب را نشان داده

صداي چاوش ناقوس مي رسد بر گوش
چراغ صومعه را باد مي كند خاموش
 
ز عطر سيب تمام مدينه مدهوش است
درخت تاك در آغوش باغ بيهوش است
 
عجب شبي، همه جا رد نور مي بينم  
عجب شبي، چقدر كوه طور مي بينم

شبي بزرگ، شب  آفرينش  مهتاب
شب  تجلي  ذات  مقدس  ارباب

شب  تبسم خالق براي  خلقت عشق
شب سجود ملائك به پاي حضرت عشق

چه افتخار عظيمي ست بهر اهل سما
شوند  خادم  دربار  سيد الشهدا

شب  شكفتن  گل خنده ي  لب مولا
شب ظهور مسيحاي حضرت زهرا

سكوت  پنجره ها منطقي و سنجيده
حسين داخل گهواره  تازه  خوابيده

ستاره ها همه مات كران چشمانش
شدند  معتكف  آسمان  چشمانش

هزار يوسف مصري اسير لبخندش
هزار  حاتم  طائي  فقير لبخندش

غرور حيدري اش جلوه اي ز ايمانش
بهشت اصلي فطرس، بهشت چشمانش

حسين فاطمه  تا خنده بر پيمبر كرد
تمام آينه ها را هميشه  كافر  كرد

ضريح  لعل لبش  بوسه گاه  پيغمبر
شكسته  قلب  دقايق ز آه  پيغمبر

كنار زخم جگر كاسه اي نمك مي ديد
لبان كودك خود را ترك ترك مي ديد

تبسم  نبوي  از لبان شان  افتاد
به ياد روضه ي دندان وخيزران افتاد

شاعر : وحید قاسمی

سرود میلاد امام حسین (ع)

آقای منی سید و سالار و قرینی
فرزند برومند امیر مومنینی
معشوقه ی هر چی حرم روی زمینی
ارباب دل جمع حسینیّه نشینی
یار مرتضی ، ای خون خدا
هدیه کن به ما ، اذن کربلا(2)
دل پای رکابته ، جونم پای ثابته ، این سینه خرابته ،         آقا
هیئت خونه ی منه ، جای با تو بودنه ، دل واسه تو میزنه ، مولا
یابن الزهرا (س)(4)
-
کاش دل بتونه این روزا مهمون تو باشه
اونقد بزنه بشکنه تا حقت ادا شه
اونقد میکشم عکس ضریحتو رو قلبم
تا دل بشه دل ، دیوونه شه ، وا شه ، رضا شه
ای امام ما ، حجت خدا ، جد اولیا ، اذن کربلا(2)
در یادم خیال تو ، با شوق وصال تو ، رو سینه ام مدال تو ، آقا
من مست سبوی تو ، افتادم به کوی تو ، گرم گفتگوی تو ، مولا
یابن الزهرا(س)(4)
-
هستی گلی از طایفه ی وحی و ولایت
شهزاده ی آزاده ی با علم و درایت
روشن به قدوم تو شده چشم جهانی
ای جان همه عالم و آدم به فدایت
-
امشب که شب شادی ما و شب عیده
خوش بر همه بادا قدم تازه رسیده
اسماء بیار آب و بگو چشم تو روشن
تا باشه مبارک قدم تازه رسیده
-
امشب که شب سوم شعبان ، مه شِینه
نذر همه جا شربت میلاد حسینه
رفته دل من کربلا مهمونی آقا
سرگرم چراغونی بین الحرمینه

محمدرضا فروغی

ای قبله عوالم بالا حسین جان
ای شعله شعله آتش دلها حسین جان
ح س ی ن خدا یا حسین جان
ماییم و هرنفس نفس ما حسین جان
یک واژه هست لذت دنیا حسین جان
هرچه به دل به سینه به سر داشتی علیست
ذکری که در تمام سحر داشتی علیست
نامی که در گشودن در داشتی علیست
جانت علیست هرچه پسر داشتی علیست
سر تا به پات رفته به مولا حسین جان
چشم تو گشت و از همه مارا خطاب کرد
لطفش بلند باد که کار صواب کرد
هرکس که بندگی تورا انتخاب کرد
او را نگاه مادرت عالیجناب کرد
گفتیم بعد حضرت زهرا حسین جان
آشفته زلفمو شب طوفانم آرزوست
کنعانم آرزوست سلیمانم آرزوست
یک بار از لب تو حسن جانم آرزوست
باخون رقم زنم که دو سلطانم آرزوست
 امشب بیا بزن رگ مارا حسین جان
مست است آنکه بر در میخانه ایستاد
مرد است آنکه تا ته پیمانه ایستاد
سر نیست آن سری که روی شانه ایستاد
بر پای عشق جز تو که مردانه ایستاد
کو نیست غیر زینب کبری حسین جان
تو میرسی و با تو خبر ها یکی یکی
لبخند میزنی به پسر ها یکی یکی
افتاده اند پیش تو سرها یکی یکی
با ماه هاشمیت قمرها یکی یکی
عباسَ نوکرم شب فردا حسن جان
ما پیر میشویم شبیه حبیب تو
شبهای جمعه ایم پر از بوی سیب تو
امشب سلام ما به لب بی نسیب تو
ما را که کشته است صدای غریب تو

بر عرش دوباره زیب و زین آمده است
محبوب رسول ثقلین آمده است
از کنگرۀ عرش به ذکر صلوات
گفتند حسینیان حسین آمده است

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

بیا به ساحت خورشیــد اِنَّما برویــم
به دیدن گــلی از گلشـــن کَسا برویم
مدینه گشته چراغان ز نور بارقــه اش
زده است دست تمنا شفق به صاعقه اش
جهان به درج ولایت یکی گوهر دارد
بــه گـاهواره ی عزت علـی پسر دارد
ببین به خانه زهرا حضور فوج ملــک
گرفتـــه راه سما را خروش موج ملک
مهی ز گستره ی آسمـان فرود آمــد
بــه گوش بادیه آوای رود رود آمـد
کسی که خُلد برین را خدا به نامش کرد
ملک زمین و زمان انس و جان سلامش کرد
کسی که جلوه حق در فروغ رویش بود
نشــان بوســه مستانـه بر گلویش بود
ندیده چشم دو عالم چنین طلایـــه او
نشستــه شـاخه طوبــی به زیر سایه او
(به ابرگفتم از او چشم مهربان تر کیست
ز شرم، صاعقه زد، هرکجا رسید گریست)
تو ای ترانۀ رودی که جاری عشق است
صفا ز یمن تو اندر صحاری عشق است
صدای سبز تو می آید از دل صحـرا
چه با صفا شده ای گل ز تو گل صحرا
نهفته زورق عزت به موج سینـه ی تو
شــرف نشسته چه مستانه در سفینه ی تو
بسیط مهبط تو جلوه بهـــاران است
رهیـن منت خاکت بهشت رضوان است
نه اینکه ساقی ایمان اسیر جام تو شد
هــزار یوسف مصری یکی غلام تو شد
اگر به نام تو آدم لبش نمی جنبیــد
چـگونه عفو خدا را به چشم خود میدید
نجات نوح ز طوفان زخیر و برکت توست
جهان و هرچه در آن است مات هیبت توست
کلام معجز صد موسی کلیــم تویی
طلایـــه دار کرامت تویی کریم تویی
گرفته فطرس اگر پر ز یمن مقدم توست
هزار چشمه احسان به چشم زمزم توست
فدای  مقدم پاکت جهان و هستی بـاد
بنازمت که دلت پر ز حق پرستی باد
به(آذری) نظری کن توای بصیرت عشق
ببخش رزق دلش را تو هُرم طینت عشق

شاعر : حسین آذری

وقتی که آمدی به جهان عشق پا گرفت
آزادگی و عزت و غیرت بها گرفت
روزی که شمس طلعت رویت طلوع کرد
نورش تمام ارض و سما را فرا گرفت
وقتی قدم به عرصه ی گیتی گذاشتی
هستی ز یمن مقدم پاکت صفا گرفت
از برکت ولادت تو ای امیر جود
فطرس دوباره بال و پری از خدا گرفت
وقتی قرار شد که شود نام تو حسین
شهر مدینه عطر و بوی کربلا گرفت
روح الامین زدیده ی خود اشک شوق ریخت
وقتی که بوسه از لب تو مصطفی گرفت
تصویری از محبت و عشق و علاقه بود
آندم که روی دست، تو را مرتضی گرفت
وقتی که ماجرای غم و غربتت شنید
روز ولادتت دل خیر النسا گرفت
تا عرشیان به محضرت عرض ادب کنند
قنداقه ی شریف تو در عرش جا گرفت
آنروز غرق شور و شعف عالمین بود
ذکر لب ملک همه دم یا حسین بود
ای نور چشم ام ابیها خوش آمدی
ای مظهر شجاعت و تقوی خوش آمدی
ای پور هل أتی پسر کوثر نبی
یاسین و کهف و فاطر و طاها خوش آمدی
ای ترجمان واژه ی زیبای عاشقی
مجنون ز عشق تو شده لیلا خوش آمدی
گویند در ولادت تو تیر و نیزه ها
سردار سربریده ی سرها خوش آمدی
بر سر در بهشت نوشتند قدسیان
صلِّ علیکَ سید و مولا خوش آمدی
آید صدای حضرت حق از فراز عرش
کای صاحب اختیار دو دنیا خوش آمدی
ای جبرئیل خادم صحن و سرای تو
شش گوشه ی تو کعبه ی دلها خوش آمدی
امشب  که جای عمه ی سادات خالی است
گوید به جای او به تو زهرا خوش آمدی
اعجاز انبیا همه با اذن از تو بود
ای مقتدای موسی و عیسی خوش آمدی
نام تو در زمان بلا ذکر نوح شد
یوسف چو دید روی تو را قبض روح شد
ای بحر لطف و جود تو بی انتها حسین
شرمنده ی عطای تو شاه و گدا حسین
ای شاهکار خلقت و خورشید بی غروب
ای منجلی ز روی تو نور خدا حسین
آنکس که وا کند گره از کار عالمی
با یک نگاه خویش تو هستی تو یا حسین
ای در جزا و روز حساب تمام خلق
سوی تو چشم سلسله ی انبیا حسین
آنانکه در عزای تو عمری گریستند
خوانند یکصدا همه آنجا تو را حسین
آید ندا ز عرش که امروز روز توست
خواهد هر آنکه را که دلت، کن جدا حسین
امشب بیا و دست دعا را بلند کن
بهر ظهور مهدی آل عبا حسین
در سینه شوق تربت شش گوشه ام بود
کی می بری مرا تو به کرببلا حسین؟
این آرزوی هر شب و و روز غلام توست
در وقت جان سپردن و مرگم بیا حسین
ای نام اعظمت به زبانم علی الدوام
«ما جاءَ غَیرُ اِسمُکَ فی مُنتَهَی الکلام»
تو آمدی و دلبر اهل وفا شدی
آموزگار مکتب صبر و رضا شدی
بوسه گرفت از لب تو ختم الانبیا
دار و ندار حضرت خیر النسا شدی
کم داشت خانواده ی زهرائیان تو را
تو آمدی و خامس آل عبا شدی
پیش از زمان آمدنت هم امیر عشق
خلوت نشین مادر آئینه ها شدی
آری تو با درخشش شمس جمال خویش
خورشید روز و ماه شب تار ما شدی
هر چند در مدینه دلی خوش نداشتی
اما چه شد که راهی کرببلا شدی
ایام دلبری تو با زینبت گذشت
روزی فرا رسید که از او جدا شدی
زینب سوار محمل و یک عده بی حیا
اما تو خوب شد که روی نیزه ها شدی
آقا فدای عهد و وفایی که داشتی
تا اربعین هم نفس بچه ها شدی
بزم شراب و لعل لب و چوب خیزران
اشک سه ساله و غم یک قامتی کمان

شاعر : محمد جواد غفاریان

ای عاشقان ! خورشید در آیینه گل کرد
نور خدا ، در کوچه باغ سینه گل کرد
عالم مُعطّر شد ز نور عصمتی سبز
نور کمال حضرت آیینه گل کرد
شوریدگان عشق ! بوی یار آمد
مهر جمال دلبر دیرینه گل کرد
زد خنده خورشید شهادت بر شب ما
خون خدا ، ای عاشقان ! دوشینه گل کرد
بوی خوش معصوم پنجم منتشر شد
ماه مدینه ، در شب آدینه گل کرد
شکر خدا،‌ شب رفت و فجر صادق آمد
ای عاشقان ! خورشید در آیینه گل کرد

شاعر : رضا اسماعیلی

منكه هستم سائلى بر خوان انعام شما
از ازل شیرین شده كام من از نام شما
اینكه من دیوانه باشم آن هم از عشق خدا
بوده در آغاز خلقت حُسن اقدام شما
گر شكسته بال میخواهى بیا بنگر مرا
فطرسى بشكسته پر هستم سر بام شما
اى كه گفتى آب كم جو تشنگى آور به دست
اى كه میریزد عطش از باده جام شما
تشنگى خواهم من امشب اى خداى تشنگى
تا كه جان خود فدا سازم براى تشنگى
بى سرو سامان شدم تا كه تو سامانم دهى
كافر محضم من امشب تا كه ایمانم دهى
بى سوادم بهره از قرآن ندارم ذره اى
آمدم اى روح قرآن فهم قرآنم دهى
زنده جاوید گردد هر كه باشد كشته ات
دوست دارم تا بمیرم از دمت جانم دهى
فطرسم، حرّم، گنه كارم، پشیمانم حسین
آمدم تا طعم شیرینى ز گفتارم دهى
احتیاج من ندارد انتها اى ذوالكرم
میبرم نام تو را تا كه شود اینجا حرم
اى كه هستى محور حبّ و ولاى اهل بیت
عشق تو ما را نموده مبتلاى اهل بیت
بى تو نامى از خدا هم در میان ما نبود
بى تو می افتاد از رونق صداى اهل بیت
اى كه مردانه دل از پروردگارت برده اى
نیست عاشق بر تو مانند خداى اهل بیت
تا كه نامت میشود جارى به لب ها یا حسین
جمع ما گیرد دگر حال و هواى اهل بیت
گر نبودى اسم غفّار خدا معنا نداشت
عفو و رحمت در میان هر دوعالم جا نداشت
شد مدینه كربلا تا كه به دنیا آمدى
مادرت شد مبتلا تا كه به دنیا آمدى
مصطفى شد بوسه چین از حنجر و حلقوم تو
چشمها شد پر بكا وقتى به دنیا آمدى
گفت این طفل ازمن است ومن ازاویم بینِ جمع
رازها شد بر ملا وقتى به دنیا آمدى
بهترین معناى رحمان و رحیم امشب بود
میدهد عیدى خدا وقتى به دنیا آمدى
عید عفو و رحمت آمد عید غفران آمده
ذكر تسبیح ملك زین پس «حسین جان»آمده
رمز صبر انبیاء عشق تو بوده یا حسین
نام تو صاحبدلان را دل ربوده یا حسین
میهمانى خدا گر خاص میشد بر رسل
حق پذیرایى به روضه مینموده یا حسین
اولین بارى كه باب توبه واشد در جهان
نام زیباى تو این در راه گشوده یا حسین
هر كه را حق از براى بندگى كرده جدا
نام تو بر قلب و جان او سروده یا حسین
جز سعادت نیست عاشق بر رُخ ماهت شدن
جز شهادت نیست راه خاك درگاهت شدن
حق آن لحظه كه بوسیده پیمبر حنجرت
حق آن شورى كه افتاده به قلب مادرت
حق بابایت على و گریه مردانه اش
حق آن جمعى كه گردیده سراسر مضطرت
حق جبریل و سلامى كه ز بالا آورد
حق فطرس آن دخیل گاهوار اطهرت
حق آن شیرى كه از كام پیمبر خورده اى
حق اسمى كه تو را گشته نصیب از داورت
یك گره بر دل بزن تا صد گره را واكنى
زشتى ما را به زیبایى خود زیبا كنى

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

وقتی به برگ_ سوم شعبان سررسید_
اسم تو را نوشت خدا،غم به سر رسید
((ادعونی أستجب لکم))ازعرش خواندوبعد
از بخشش گناه خلایق خبر رسید
روح خدا دمیده به جسم ((ثواب)) شد
از هر((گناه)) ناله ی ((أین المفر)) رسید
هم نور پر فروغ مسیر هدایت و
هم ناخدای کشتی خیرِ بشر رسید
مصراع آخرین ِ مسمّط نوشته شد
دیوان عشق حال به اوج هنر رسید
شش ماه خورد ازدل کوثر شراب ناب
حالا درخت سیب نبی(صل الله علیه وآله وسلم)را ثمر رسید
چشم نبی همین که به رویش گشوده شد
در بهترین قیافه (( خدا )) در نظر رسید
از جوهر وجود خودش کاتب الرسول(صل الله علیه وآله وسلم)
((والشمس)) را نوشت و سر ((والقمر))رسید*
حتی غزل به مرحمتش چند بیت هم
از آنچه بود در نظرم بیشتر رسید
((فطرس))به لطف یک نخ قنداقه ی (( حسین(علیه السلام) ))
بعد از هزار سال دوباره به(( پر )) رسید
نام تو آمد و قلم افتاد گریه و...
بی اختیار شعر به جای دگر رسید
*****
((افتاده بود زینت دوش نبی(صل الله علیه وآله وسلم)به خاک))
با هرچه داشت زد به تنش، هر نفر رسید
وقتی که غارت هه چیزش تمام شد
با کار وان نیزه زمان سفر رسید
آقا ببخش ! روضه اگر ناتمام ماند...
قصه گذشت از تن حالا به سر رسید...

شاعر : مجتبی خرسندی

غوغا در سما ! عالم عوض شده
بالِ پریدنم که نه حالم عوض شده
بر دامان اُمِ بَنین عباس پا شده
خداهم انگار درخیالم عوض شده
رد پایِ ملک دور او بِخِیر
معنای جاه و جلالم عوض شده
اذانی بگو بلال ، میثم رطب بیار
داستان رستم و زالم عوض شده
کُنج خانه لبخند مشک را
شیرین تر! آب ذلالم عوض شده
چوب عَلَم آوازه خوان ببین
داده میوه ی ادب نهالم عوض شده
ایجاز نه اطناب شجاعت را نوشتند
عباس آمده باب شفاعت را نوشتند

زیباترین پدیده ی دامان کوثر است
این ماهْ پاره، روشنی چشم حیدر است
در گریه اش مغازله ی ابر و آسمان
در خنده اش طراوت جان پیمبر است
جبریل بال فرش کند پیش پای او
در التیام زخم، مسیحای دیگر است
نام قشنگ او: هوس واژه های شعر
در شاه بیت حادثه مضمون برتر است
آه ای حسین! ای هیجان شکوهمند!
تقدیر تو حرارت تقدیر مادر است
افسانه نیستی که بهای حقیقتی
تعبیر سرخ هر چه که در عشق بهتر است
نقش حماسه می زند آفاق چشم را
هر جا خیال کرب و بلایت مصوّر است
----------------------------------------------------
پروانه نجاتی
دنیا به بوی نام تو تعظیم می کند
آزادگی همیشه ز نامت معطر است

شاعر : پروانه نجاتی

اومده سُرور قلب مصطفی ، به علی نور عین
رهبر و سَروَر کُلّ کائنات ، گل زهرا حسین
اومده سلطان کربلا      اومده عشق خود ِ خدا
دشمن آل اُمیّه       شاه دین ابا الرّقیّه
گل فاطمه حسین جان
******
خونه ی امیرمؤمنان شده ، غرق دُرّ و گوهر
میزنه خنده نبی به صورت ، زهرا و حیدر
جلوه ی مهتاب مبارکه     مقدم ارباب مبارکه
همه با شوق و تمنّا       تهنیت بگیم به زهرا
گل فاطمه حسین جان
******
دشمن خون خدا پلید و بد ، تر ا اهریمنه
گفته مصطفی من از حسینم و ، حسین از منه
مرغ قلبم روی بوم تو    دیده ام فرش قدوم تو
ای گل لاله گل یاس     ای تمام عشق عبّاس
گل فاطمه حسین جان
 اومده سُرور قلب مصطفی ، به علی نور عین
رهبر و سَروَر کُلّ کائنات ، گل زهرا حسین
اومده سلطان کربلا      اومده عشق خود ِ خدا
دشمن آل اُمیّه       شاه دین ابا الرّقیّه
گل فاطمه حسین جان
******
خونه ی امیرمؤمنان شده ، غرق دُرّ و گوهر
میزنه خنده نبی به صورت ، زهرا و حیدر
جلوه ی مهتاب مبارکه     مقدم ارباب مبارکه
همه با شوق و تمنّا       تهنیت بگیم به زهرا
گل فاطمه حسین جان
******
دشمن خون خدا پلید و بد ، تر ا اهریمنه
گفته مصطفی من از حسینم و ، حسین از منه
مرغ قلبم روی بوم تو    دیده ام فرش قدوم تو
ای گل لاله گل یاس     ای تمام عشق عبّاس
گل فاطمه حسین جان
 

شاعر : حاج امیر عباسی

ای که از طلعت تو شمس و قمر آشفته
شب پریشان شده، دامان سحر آشفته
جوهر از وسعت اوصافِ تو لب خشکیده
و به توصیف تو ارکان هنر آشفته
رحمة الواسعه ای، عرش خدا مسند توست
به کران تو بلندای نظر آشفته
تا تو از ذات خداوند زمینی بشوی
مادرت دلنگران است و پدر آشفته
به زمین می رسی و حضرت خاتم از تو
سرخوش اما ز سویدای جگر آشفته
تو همان قبله ی بین الحرمینی آقا
تو حسینی، تو حسینی، تو حسینی آقا
پیش پایت سر خوبان دو عالم بسجود
نه که یکبار، که هر بار، دمادم بسجود
تا که آدم بشود، گول خسی را نخورد
سمت گلواژه ی اسمت سر آدم بسجود
سر نوح و سر موسی، سر ابراهیم و
سر جبرییل، سر عیسی مریم بسجود
کعبه ی صورت تو زمزم خود را دارد
به هوای دو لبت شد سر خاتم بسجود
پدرم سجده به پاهای تو را یادم داد
ناخلف باشم اگر باز نمانم بسجود
قبله یکبار توانست که مایل بشود
کاش سمت حرمت هم متمایل بشود
هر که رفته است به جز راه شما کج رفته
بی شما سجده کند سمت خدا کج رفته
قبله ابروی شما باشد اگر معلوم است
از چه رو گوشه ی محراب دعا کج رفته
قبله ی ما نه دقیقاً به جنوب است حسین
سمت شش گوشه ی تو قبله نما کج رفته
بشر امروز به دنبال که راه افتاده
آدمی راه خدا را به خدا کج رفته
عشق در پیچ و خم وصل شما می تازد
متعجّب شده ام عقل چرا کج رفته
عشقت آقا ابدیّ و ازلی می باشد
شیعه در بند حسین بن علی می باشد
ای که صد خال لب از لعل خیالت پیداست
لذّت لعل لبان تو ز خالت پیداست
اینکه احمد لب و دندان تو را می بوسید
خواهرت دیده از آن بوسه کمالت پیداست
پیکرت غرق به خون هم بشود زیبایی
روی نیزه بِرَوی نیز جمالت پیداست
تو سر سینه ی خود وَه چه مدالی داری
داغ اسم دو "علی" روی مدالت پیداست
پَرِ قنداقه ی تو کاش به بالم بخورد
حرز هر سوختگی در پر و بالت پیداست
تشنه ام تشنه ی تو، آب حیاتم روضه است
پسر فاطمه، کشتیِّ نجاتم روضه است
فکر کردم به نبود تو، سرم درد گرفت
نظر انداختم از تو، نظرم درد گرفت
خواستم ناز کنم بال به شوقت نزنم
به علی اصغر تو بال و پرم درد گرفت
خواستم شعله ای از داغ تو را لمس کنم
به علی اکبرت آقا، جگرم درد گرفت
آمدم فکر کنم بی کسی ات یعنی چه
به علمدار قسم که کمرم درد گرفت
داغ تو قامت ایّام مرا خم کرده
حال هر روز مرا حال محرّم کرده

شاعر : امیر عظیمی

ولادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع)
سرود
(به سبك ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ)
ﺟﺒﺮﻳﻴﻞ اﻣﺸﺐ ز ﺧﺎﻟﻖ ، ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ اﺣﻤﺪ
اﻱ ﺟﻮاﻧﺎﻥ ﺳﻴﺪ اﻫﻞ ﺷﺒﺎﺏ ﺟﻨﺖ ﺁﻣﺪ
ﺑﺒﻮﺳﺪ ﺭﻭﻱ اﻭ ، ﺭﺳﻮﻝ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ
ﺻﻠﻮ ﻋﻠﻲ اﻟﻨﺒﻲ ، ﺻﻠﻮ ﻋﻠﻲ اﻟﺤﺴﻴﻦ
ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ
ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎﻧﻢ ﺣﺴﻴﻦ
******
ﻗﻮﺕ اﻳﻦ ﻃﻔﻞ اﺯ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﻛﺎئنات اﺳﺖ
اﻱ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭاﻥ ﺷﺐ ﻣﻴﻼﺩ ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎﺕ اﺳﺖ
ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺖ اﻟﻮﻻ ، ﭼﻮ ﺟﻨﺖ ﻣﻨﺠﻠﻲ
ﺣﺴﻴﻦ اﺑﻦ ﻋﻠﻴﺴﺖ ، ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﻠﻲ
ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ
ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎﻧﻢ ﺣﺴﻴﻦ
******
ﺩﺭ ﻃﻮاﻑ ﻣﺮﻗﺪﺕ ﺗﺎ ﺟﻨﺖ اﻋﻼ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ
اﺯ اﺣﺐ اﻟﻠﻪ ﻣﻦ اﺣﺐ ﺣﺴﻴﻨﺎ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ
ﻃﻮاﻑ ﻗﺒﺮ ﺗﻮ ، ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﺪاﺳﺖ
ﻗﺴﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻬﺸﺖ ، ﺑﻬﺸﺘﻢ ﻛﺮﺑﻼﺳﺖ
ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ
ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین
******
ﻣﻦ ز ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻝ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺴﺘﻢ
ﻫﺮ ﻛﺠﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻳﻢ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ
ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ، ﭘﺮ اﺯ ﺑﺪ ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ
ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺣﺎﺻﻠﻢ ، ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ
ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ
ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎﻧﻢ ﺣﺴﻴﻦ

شاعر : میثم مومنی نژاد

مولامولا مولا یاثارالله2
بابی انت و امی ابی عبدالله2
شاهنشاه کربلا یاحسین2
ای ارباب با وفا یاحسین2
ای جان و دل من از عشقت گشته به شور و شین
ثبت لی قدما صدق عندک مع الحسين
راز و نیازم ای سوز و گدازم
در همه عالم من به تو می نازم
خاک قدمهات شد مهر نمازم
*****
مولا مولا مولا یاثارالله
بابی انت و امی ابی عبدالله
ای فرزند شیر حق یاحسین
ای روياي ما خلق یاحسین
غوغایی شده بر پا از جلوه ی تو در عالمین
ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسين
روز قیامت روز وعده هاته
شور قیامت جلوه ی نگاته
کار شفاعت دست بچه هاته

شاعر : رضا تاجیک