اشعار ولادت امام حسین (ع)

مستم اگر مــــــــن، مست حسینم           ز بــــــــــــــــــادۀ او، بشور و شینم

کعبه دلــــها حسین(2) کعبۀ دلها           یــــــــــــابن الزهرا(2) یابن الزهرا

عشــــق حسین است، باغ بهارم            ولایت    او،   دار   و   ندارم   (2)

عشق تو بوده از ازل به سرشتم            منم گــــــــــــــدای تو و توئی بهشتم

کـــعبۀ دلها حسین(2) کعبۀ دلها            یابن الزهرا حسین(2) یابــن الزهرا

تـــــا به همیشه راه تو پویم (2)            روز ولادت، بــــــــــــــــا همه گویم

بــــه آسمان دلم ماه حسین است            بـــه کشور قلب من، شاه حسین است

کـــعبۀ دلها حسین(2) کعبۀ دلها            یابن الزهرا حسین(2)، یا بن الزهرا

جان حضرتِ زهرا خوش آمد(2)        مژده عاشقان، آقا خوش آمد (2)

ای حسین من، جانم حسین جان (2)

پـــر شکوفه شد، دامان زهرا (2)        آمـــــــــــــــده گل عطشان زهرا (2)

گـــــــــفته مصطفی، ای نور عینم       از من است حسین، من از حسینم (2)

                              ای حسین من، جانم حسین جان (2)

از جــــلال تو، عالم به حیرت (2)          کوه صبر و دریای غیرت (2)

بهر عــــــــــــــاشقان، مولا رسیده          بــهر تشنه گان سقا رسیده (2)

شــــــــــبه حیدری، جانم اباالفضل           مــست کوثری، جان اباالفضل

                                     ای حسین من، جانم حسین جان (2)

امشب بـــــــــه بیت فاطمه رضوان گل افشانی کند

                                         روح الـقدسی مِدحت گری، حَورا غزل خوانی کند

گیتی بــــــــــــــــه تن پیراهن از، انوار ربانی کند

                                          شادی و غم بـــــــــــــــا دل صفا پیدا و پنهانی کند

در سینه های سوخته آتش گـــــــــــــــــلستانی کند

                                           زیبد جهان هستی خــــــــــود، یکباره قربانی کند

ریحانه ختم رسل فــــــــــــــرزند زهـــــــــــرا آمد

                                          آری حسین بن عــــــــــــــــــــلی امشب بدنیا آمده

امشب به روی دست خود، قرآن گــــــرفته فاطمه

                                           امشب ز باغ آرزو، ریحان گـــــــــــــرفته فاطمه

امشب ز دریای ولا، مــــــــــرجان گرفته فاطمه

                                            امشب ز داور گــــــــــــوهر ایمان گرفته فاطمه

امشب بــــــــــرای اهل دل، جانان گرفته فاطمه

                                            امشب حسینش را به بر چون جان گرفته فاطمه

امشب در عـــــــاشورئیان بر پا شده شوری دگر

                                           از خانه زهرا رود بـــــــــــــر آسمان نوری دگر

فُطرس بـــــــــیا فُطرس بیا شور حسینی ساز کن

                                          درد درون خـــــــــــــویش را ابراز کن ابراز کن

حــــــــــــــرف دل بشکسته را آغار کن آغاز کن

                                         پــــــــــروانه شو پروانه شو پر باز کن پر باز کن

بـــــــــــــرگرد شمع روی او پرواز کن پرواز کن

                                         نـــــــــازی بکش زان نازنین بر خلق عالم ناز کن

عـــــــین الحیات عاشقان در عالمین است این پسر

                                         بـــــاب النجات عاصیان یعنی حسین است این پسر

شـــــــــور آفرین عاشقان، با شور عاشوراست این

                                        مـــــــــــشعل فروز بزم جان روشنگر دلهاست این

ریـــــــــــــــــــحانه ختم رسل دردانه زهراست این

                                        مــــــــــــــــــاه امیرالمومنین مهر جهان آراست این

تـــــــــــــوحید از سر تا بپا قرآن ز سر تا پاست این         

                                       وجـــــــــــــــــه خدا خون خدا عبد خدا سیماست این

از آســــــــــــمان و از زمین آید بگوش این زمزمه

                                       ای عـــــــــــــــاصیان ای عاصیان آمد حسین فاطمه

[غلام رضا روزگار](میثم)

در این جهان به خدا تا رَمَق به جان من است

                                                هَـــــــــمــواره نـــام حسین بر زبان من است

چه خـــوانمش که محمد به وصف او فرمود:

                                                که مــن از آنِ حسین و حسین از آن من است

نور دو عین آمد                                                     یعنی حسین آمد

                         یابن الحسن تبریک ، یابن الحسن تبریک

شد بیت زهرا منجلی به به                                                آمد حسین بن علی به به

فُلک نجات آمد                                                     آب حیات آمد

                        یابن الحسن تبریک ، یابن الحسن تبریک

زهرا ببوسد روی او به به                                        پیشانی و ابروی او به به

فُلک نجات آمد                                                    آب حیات آمد

                        یابن الحسن تبریک ، یابن الحسن تبریک

                                                 ***

خداوندا در این جشن ولادت                                                نما بر بندگانت این سعادت

هر آنکس حاجتی دارد در این جمع                           نما از لطف خود او را کرامت

محمد علی زنگی آبادی (عالی )

در این جهان به خدا تا رَمَق به جان من است

                                                هَـــــــــمــواره نـــام حسین بر زبان من است

چه خـــوانمش که محمد به وصف او فرمود:

                                                که مــن از آنِ حسین و حسین از آن من است

امشب حریم حانه زهرا منور می شود             عطر حسینی می وزد عالم معطر می شود

او چلچراغ خانه عشق پیمبر می شود                 بالین او امشب متکایی ز شهپر می شود

صدها ملک در آسمان تسبیح او می کنند                 در آسمان دامنش خورشید مأوی می کند

امشب به روی دست قرآن گرفته فاطمه                     امشب ز باغ آرزو ریحان گرفته فاطمه

امشب ز دریای ولا مرجان گرفته فاطمه                     امشب صدا بر گهر ایمان گرفته فاطمه

                                     امشب ز عاشورائیان بر پا شده شوری دگر

                                     از خانه زهرا رود بر آسمان نوری دگر

میلاد گل زهرا شد                                                            خرم گلشن طاها شد

دلدار همه پیدا شد                                                            آمد کشتی نجات

چشم علی شد محو تماشایش                                           بوی خداد می دهد سراپایش

                          ای گل زهرا ، ای گل زهرا ، ای گل زهرا حسین

پیک خبر آورده                                                      شام غم سحر آورده

زهرا یک پسر آورده                                                نامش رمز ما حسین

سَبَق ز جنت بیت ولا برده                                       مولود امشب دل ما برده

                           ای گل زهرا ، ای گل زهرا ، ای گل زهرا حسین

در کویت شدم آواره                                                           امشب از دل گهواره

دردم را بنما چاره                                                  ای سردار بی کفن

به حلقه گیسویت اسیرم من                                             حسین حسین گویم و بمیرم من

نباشدم غیر اشک خود توشه                                 کرده دل من هوای شش گوشه

                         ای گل زهرا ، ای گل زهرا ، ای گل زهرا حسین

یا حسین بن علی عیدت مبارکباد                           جلوه ی انوار جاویدت مبارکباد

" شد عید حزب الله (2)                                         میلاد ثار الله (2) "

                                     یا فاطمه تبریک ، یا فاطمه تبریک (2)

باغ زهرا و علی را دسته گل آمد                                       روشنی بخش دل ختم رسل آمد

حافظ دین پیمبر عقل کل آمد                                                طوبی ثمر آورد ، کوثر گهر آورد

                                    یافاطمه تبریک ، یا فاطمه تبریک (2)

فاطمه دسته گلی دارد یه دامانش                          چشم خود را بر نمی دارد ز چشمانش

جبرئیل از حق بود گهواره جنبانش                           گوید ثنا خوانم ، مولا حسین جانم

                                 یا فاطمه تبریک ، یا فاطمه تبریک (2)

امشب سرا پای مدینه غرق نور است                     شهر رسول الله سر مست سرور است

امشب صفای دیگری دارد مدینه                                    حال و هوای دیگری دارد مدینه

جاری شده سوی زمین فوج ستاره                          هفت آسمان غرق است در فوج ستاره

چشم انتظار مقدم یار است مهتاب                          در التهاب از شوق دیدار است مهتاب

امشب مدینه در نوای یا حسین است                     میلاد سبز خون حق مولا حسین است

 سرچشمه فیض خدا می آید امشب                               تاریخ ساز کربلا می آید امشب

گهواره جنبانی کند جبریل اورا                                    گوید نوای خواب میکائیل اورا

                                      فطروس کلید عفو تو دست حسین است

                                     آزاد گردد آنکه پا بست حسین است 

میلاد گل رسول و  زهرا و علی است                      زیرا که جهان خجسته زین نور جلی است

ما را دگر از روز جزا باکی نیست                          چون بر دل ما عشق حسین بن علی است

   ***

بگذاشت قدم در این جهان چون حسین                      پر شد دل انس و جان از نور حسین

قنداقه او را چو به احمد دادند                             خندان شد و زد بوسه به رخسار حسین

                                                              ***

میلاد حسین خون بهای دین است                           این عید حیات شیعه را تضمین است

امشب فرشتگان بهم می گویند                                          احیا گر آئین محمد این است

 صل الله عليك يا اباعبدالله

برسانند اگر تربت دلداران را

در مي آرند ز هر دلهره بيماران را

همه سرمايه ي يك اهل كرامت كرم است

احتياجي به دِرَم نيست ، كرم داران را

يوسف آن است كه از تخت تنزل نكند

بارها گر بفرستند خريداران را

در بهشت تو چرا حرف جهنم بزنيم

قلم عفو بگيريد گنه كاران را

سر كه گرم است پي كار تو دل هم گرم است

باز دلگرم تو كردند سر ِياران را

كورتر كن گره ام را ، نكند باز كني

وا مكن از سر خود جمع گرفتاران را

گريه تا هست حرام است نماز باران

چه خيالي است بگيرند اگر باران را

بعد از اين پيرهني با يقه ي تنگ مپوش

خون مكن اين جگر سرخ ِهواداران را

*****

رب الارباب شد ، الله صفاتي كه رسيد

شد حسين ابن علي جلوه ي ذاتي كه رسيد

بود منظور همان گريه براي ارباب

اندر آن ظلمت شب آب حياتي كه رسيد

ظاهرش كرب و بلا ، باطنش عرش الرّحمان

اذن معراج شد آن برگ براتي كه رسيد

كرمت دست نينداخت مرا دست گرفت

طيب الله به كشتي نجاتي كه رسيد

بيشتر از همه تو گردن ما حق داري

به دليل همه ي اين بركاتي كه رسيد

لبم از مهريه ي فاطمه سيراب نشد

تشنه تر كرد مرا آب فراتي كه رسيد

*****

بال فطرس به عنايات تو پر ميگيرد

تا غلام تو شود بال سفر ميگيرد

دل ما خرج كه شد قيمت آن بالا رفت

سنگ در كنج حرم ، قيمت زرّ ميگيرد

بهترين سود همين است كه در چشم تر است

به تو دل ميدهد و چند گُهر ميگيرد

چقدر زود در ِ خانه ي تو ريخته اند

وقت خيرات ، گدا زود خبر ميگيرد

بين فرزند و غلامت نگذاري فرقي

كرم تو همه را مدِّ نظر ميگيرد

چقدر فاطمه تشنه ست در اين ششماهه

انَاالعطشان تو انگار جگر ميگيرد

*****

اَرني گفتنم از هر سخنم مي آيد

ولي از سمت تو هر بار لَني مي آيد

كاروان راه مينداز ، بمان تا برسم

دارد از راه اُويس قرني مي آيد

تا زمين هاي يمن مِهر علي را دارند

به قنوت تو عقيق يمني مي آيد

كرم ذاتي دست تو از آن جانب در

قبل هر گونه عرق ريختني مي آيد

رنگ هرآنچه ببافد به تنت سرخ بُود

به تو از فاطمه هر پيرهني مي آيد

پيرهن نيز به جسم تو افاقه نكند

به تو انگار همان بي كفني مي آيد

(علي اكبر لطيفيان)

صل الله عليك يا اباعبدالله

بر چهره ي ماه گونه اش لبخندي

در بين دو ابروش عجب پيوندي

حالا نكند حسود چشمش بزند

بايد كه نبي دود كند اسفندي

(مجيد تال)

اميري حسينٌ و نعم الامير

خوابت به چشم آمد و بیدارتر شدیم

              مستِ لبت شدیم که هشیارتر شدیم

یوسف ترین شدی و سر کوچه آمدی

                      ما بی کلاف نیز خریدارتر شدیم

باران، هیچ سال به ما خدمتی نکرد

              در روضه ات چه بود که پر بارتر شدیم

گفتند این قبیله گره باز می کند

 چه باز کردنی که گرفتار تر شدیم

کاری نمی کنیم ولی مُزد میدهی

  هر وقت آمدیم بدهکارتر شدیم

اگر همت کنیم آیینه دار کربلا باشیم

میان خلق باید سفره دار کربلا باشیم

شبیه گنبد و گلدسته اش باید نشان گردیم

خلایق در کنار ما، کنار کربلا باشیم

به هرجا می رویم آن جا علمدار غمش گردیم

شرف بر هر مکان بخشیم و یار کربلا باشیم

بگیرد هر چه ما داریم و بخشد هر چه را خواهد

که در این شکل انسانی دیار کربلا باشیم

مبادا از مرام او که آقایی است دور افتیم

که در فصل خزان حتی بهار کربلا باشیم

دو چشم ما فرات علقمه شد از عطای او

که هر چه اشک می باریم می ریزیم پای او

حسینی بودن ما بوده لطف حضرت زینب

به هر جا روضه ای برپاست باشد هیئت زینب

عزاداری او خالصترین روضه ها باشد

ز نم بر سینه و بر سر که باشد سنت زینب

اگر شد غیرت الله مجسم حضرت عباس

خدا داند که بوده ریزه خوار غیرت زینب

اگر چشم حسین بن علی بر این جهان افتد

بود از زحمت و رنج و تلاش و همت زینب

اگر چشم حسین بن علی در این جهان وا شد

فقط امید دارد تا ببیند صورت زینب

همین خواهر، برادر، آبروی دین و قرآنند

برای یکدگر جانند و معشوقند و جانانند

الا ای نوکران حضرت ارباب برخیزید

برای یک نگه بر صورت ارباب برخیزید

بگیر از حضرت زهرا هر آن چه دوست می داری

گدا باشید سوی رحمت ارباب برخیزید

الهی مهدی اش آید بگوید ای حسینیان

دگر آمد زمان دولت ارباب برخیزید

اگر در نیمه ی شعبان نشد کرب و بلا باشیم

سحرگه بهر درک خدمت ارباب برخیزید

به فکر بانی و دلواپس این روضه ها باشید

به پای پرچم هر هیئت ارباب برخیزید

اگر امنیت و آرامشی داریم از اینجاست

که هیئت باعث دفع بلا از شیعه ی مولاست

حسینٌ مِنّی پیغمبر اینجا خوب معنا شد

که ماه حضرت خاتم از او پاک و مصفا شد

" الم نشرح لک صدرک" از این مولود شد تفسیر

که شرح صدر پیغمبر این نوزاد زیبا شد

خدا "لا تقنطوا" گفته به جمع ما گنه کاران

که باب توبه ی ما در میان روضه ها وا شد

هر آن که دور شد از هیئت او خوار و بی دین شد

هر آن که ماند پای روضه ها والله آقا شد

صفا و بندگی، رحمت، مروت، عاشقی اینجاست

که هیئت مورد لطف و عطای خاص زهرا شد

شب میلاد او چون روز عاشورا عزاداریم

به سر شور و هوای قتلگاه کربلا داریم

نبی بوسید حلقومش که دارد بوسه این حنجر

ولی زینب زند بوسه به این حنجر پس از خنجر

نبی بوسید لب هایش که زیبا و عسل ریز است

ولی زینب ببیند خون این را روی خیزر

نبی می گفت از کرب و بلا با حیدر و زهرا

ولی زینب خودش در کربلا گردد چه بی یاور

نبی فرمود از لب تشنگی حضرت ارباب

ولی زینب علی اصغر ببیند تشنه و مضطر

نبی بر دوش خود بنشاند این نور دو عینش را

ولی زینب به زیر دست و پا بیند تن بی سر

یکایک تیر ها را از بدن بیرون کشید اما

نشد کس همنوای او به غیر مادرش زهرا

جواد حیدری

    يا سيدنا الغريب

جبرئیل آمد از سما امشب ، می زند از شعف به هم شهپر

همه دنبال او ملائکه ها ، صف زده گرد خانه ی حیدر

هر چه در آسمان ستاره که هست ، می درخشند کنار یکدیگر

نکند حق برای دوم بار ، کرده کوثر عطا به پیغمبر

که نهیبی به خود زدم گفتم ، من به بیداریم و یا خوابم

که ز گهواره این ندا آمد ، تو مرا نوکری ، من اربابم

فُطرس از بعد این همه حسرت ، صاحب بال و پر شد از کَرَمَش

می برد لذت دو عالم را ، به دو چشمش اگر نهد قدمش

گرچه ناقابلم ولی قلبم ، شده مشتاق یک نگاه کَمَش

به خدا عاقبت به خیر شود ، پاگذارد هر آنکه در حرمش

هر که دارد به سینه مهرش را ، جایگاهش بود بهشت برین

تا قیامت گدای در گاهش ، پادشاهی کند به عرش و زمین

هر چه در چهره اش نگاه کنی ، چهره اش جلوه ای ز روی علیست

از میان ملائکه یکسر ، با نگاهش به جستجوی علیست

خنده اش مو نمی زند با مادر ، خُلق و خویش به خُلق و خوی علیست

می گشاید همین که آغوشش ، بوی خوش می دهد که بوی علیست

به علی رفته هر که می نگرد ، جود و احسان و هم مرام حسین

با دل شیعه می کند بازی ، از همین کودکی مرام حسین

می کند مثل لاله پیغمبر ، نوه ی نو رسیده را بویش

به چه عشقی و از تمام وجود ، شانه مادر زند به گیسویش

هر چه نور بوده در عالم ، تابَد از پشت پرده ی رویش

اگر این پرده را کنار زند ، آسماه ها شوند پی جویش

دین و دنیا ببازد آنکس که ، دوست دارد کسی به غیر حسین

از قیامت دگر نمی ترسد ، هر که دارد به سینه مِهر حسین

به مسیحی بگو بیا و ببین ، جلوه ای از خدای عیسی را

ای یهودی ببین به گهواره ، باعث معجزات موسی را

پیر عیسی بود همین کودک ، که شفا می دهد مسیحا را

به روی دست مصطفی بینید ، این تجلی طور سینا را

هر که شد عاشق حسین هرگز ، حرفی از عشق دیگری نزند

هر که شد گدای کوی حسین ، در خانه ی دگری نزند

او ردم گر کند خدا نکند ، یا که از خود جدا ، خدا نکند

هر چه دارم من از عنایت اوست ، دل به او بسته ام رها نکند

گر چه خوارم اگر چه پَستَم من ، نکند او مرا دعا نکند

شب میلاد می زنم صدا او را ، جان دهم گر مرا صدا نکند

جمع ما یک شب از عنایت او ، اگر او از همه رضا باشد

سال دیگر ولادت ارباب ، وعده ی ما به کربلا باشد

نگران بود مادرت تا دید ، بوسه زد مصطفی به حنجر تو

پدرت با خبر از این که شود ، قطعه قطعه تمام پیکر تو

گریه می کرد مجتبی به آن روزی ، که جدا می شود زتن سر تو

سر و جان تمام علمیان ، به فدای تن مطهر تو

شده از کودکی به هر محفل ، گریه کردن به تو سعادت من

من ز خاک کمترم اگر که شود ، سر موئی کم از ارادت من

  يا اباعبدالله(ع)

پای قلم دوباره رسیده سر قرار

ای آسمان به دفتر شعرم غزل ببار

تندیس دلربائی و ای منتهای عشق

لطفی کن و به خانه ی چشمم قدم گذار

امشب برای بوسه به جای قدوم تو

قلب فرشته ها همه بی تاب و بیقرار

در پای گاهواره ی تو فطرس ملک

دل در دلش نبود و نگاهش به انتظار

بالی شکسته دارد و چشمان ملتمس

گشته دخیل روی تو ای یار گلعذار

آنقدر بال و پر روی قنداقه ات کشید

آخر شفا گرفت ز دستانت ای نگار

بنگر چگونه دور تو پرواز می کند

آری خدا به خلقت تو ناز می کند

در پیش ماه بس که زلال و منوری

شایسته تر به گفتن الله اکبری

در برق چشمهای شما هیبت علی است

پیوستگی بین دو ابروت حیدری

خیره شده به سمت شما چشم عرشیان

وقتی به خواب ناز در آغوش مادری

باید پدر عقیقه کند هرچه زودتر

از ترس چشم زخم و نظر بس که محشری

هر چند این قبیله همه نور واحدند

اما حسین فاطمه تو چیز دیگری

گاهی تو دلبری کنی و لحظه ای حسن

خورده به پای نام شما مهر دلبری

مادر همیشه همدم تنهائی تو بود

سرگرم در سرودن لالائی تو بود

هر دم در آستانه ی عشقت گدا شدم

از معصیت رها شدم و با خدا شدم

معجون شیر مادر و اشک عزایتان

بر جان من نشست و به تو مبتلا شدم

آندم که تربت تو به کامم گذاشتند

دلداده ی تو و غم کرب و بلا شدم

با واژه های (بر لب خشکیده ات سلام)

با ماجرای تشنگی ات آشنا شدم

هر دفعه بر در تو زمین خورده آمدم

در زیر پرچم و علمت باز پا شدم

دیدم که بسته شد در رحمت بر روی من

وقتی بقدر یک نفس از تو جدا شدم

رویای بیکرانه و شیرین هر شبی

آقای ذره پرور و سالار زینبی

برروی برگ برگ غزل جای شبنم است

اشکت به زخمهای دلم مثل مرهم است

زهرا نگاه کرده به من نوکرت شدم

جنس دل و تراشه ی این سینه از غم است

دار و ندارتان همگی خرج من شده

گر جان دهیم پای عزاداریت کم است

اینجا چه خوب باشی و بد راه می دهند

طرز خرید کردن ارباب درهم است

هر ساله شال و بیرق و پیراهن سیاه

چشم انتظار دیدن ماه محرم است

نقش است بر کتیبه ی دل شعر محتشم

(باز این چه شورش است که در خلق عالم است)

"مسلم"بگو به فاطمه دل زیر دِین توست

 این کشته ی فتاده به هامون حسین توست