امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: من به احدی ظلم نکردم و به احدی خیر نرساندم. می‌گویند اینکه به احدی ظلم نکردید چون خیر مطلق هستید؛ ولی اینکه به احدی خیر نرساندید، چه صیغه‌ای است؟
امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: من به احدی ظلم نکردم و به احدی خیر نرساندم. می‌گویند اینکه به احدی ظلم نکردید چون خیر مطلق هستید؛ ولی اینکه به احدی خیر نرساندید، چه صیغه‌ای است؟
می‌فرمایند :من هرچه خیر کنم خیرش را خودم می‌برم و هرچه ظلم کنم به خودم می‌رسد.
مثل این می‌ماند که اگر کسی باغچه‌ای در حیاطش داشته باشد، درست است که رهگذری هم که از آن کوچه عبور کند از بوی خوش آن استفاده می‌برد، اما اصل باغچه برای خود شخص است.
همچنین است اگر کسی فاضلابی در خانه‌اش حفر کند. اصل این فاضلاب و بوی گند آن برای خود شخص است. هرچند بوی بد آن رهگذری را آزار می‌دهد.
اگر انسان به این معرفت برسد که طبق بیان قرآن «وَ مَا ظَلَمُونَا وَلَکِن کَانُواْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ» دیگر اگر به او بگویند این کار را نکن، وارد فرض عصیان الهی نمی‌شود، بلکه وارد این فرض می شود که اگر این کار را بکنم، خودم بدبخت شدم.
منبع: کانال تلگرام حجت الاسلام قاسمیان
تبیان
