بیانات امام خمینی در جمع گروهی از دانش آموزان و دانشجویان شهر سنندج
تاریخ: 1358/02/07
غارت ذخایر و منابع کشور، در ازای محرومیت و فقر ملت ایران
بسم الله الرحمن الرحیم
از آثار این نهضت و برکاتش یکی این است که ما با گروه های مختلفی از مسلمانان ایران مواجه می شویم و با هم درد دل می کنیم. ما مع الاسف با هر گروهی که مواجه می شویم، با کردستانی ها، با بلوچ ها، با بختیاری ها ، با قشقائی ها و سایر عشایری که در اطراف ایران هستند و گروه هائی از آنها گاهی پیش ما می آیند، با هر گروهی که مواجه می شویم می بینیم که همین درد دل های که شما دارید آنها یا بیشتر دارند، یا همین طور هست. بختیاری ها می آیند، می گویند که هیچ جا بدتر از بختیاری نیست، ما از همه مواهب تمدن محروم هستیم. بلوچ ها آیند همین مطلب را آنها هم می گویند که ما محرومیم و هیچ یک از اقشار ملت مثل ما محروم نیست. شما آقایان هم همین مطلب می گوئید. من باید بگویم که مطلب همین طور است که گفته می شود، همه ملت محرومند از همه مواهب. شما الان تهران که مرکز است و همه همت های دولت های سابق هم نسبت به مرکز بوده است و مع الاسف توجه به جاهای دیگر کم بوده است و یا نبوده است، همین تهران را شما تشریف ببرید و قریب سی محله یا بیشتر که اینها یا چادرنشین هستند یا زاغه نشین هستند و یا حصیرنشین هستند. محله حصیرنشین ها، زاغه نشین ها از همه مواهب تمدن محرومند، آب ندارند باید بیایند از پله های زیادی بالا، از آن گودال هائی که منزل دارند خودشان و بچه هایشان باید بیایند بالا یک کوزه آب از سر خیابان که شیر آب هست ببرند، از اسفالت هیچ خبری نیست، از مریضخانه هیچ خبری نیست، از مدرسه هیچ خبری نیست، برق ندارند، هیچ ندارند، این تهران که مرکز است و باید از همه جا به قول آنها آبادتر باشد. وقتی که ملاحظه می کنید در اطراف خوزستان، در اطراف فارس، جاهایی را به ما بعضی ها گفته اند که اینها اصلا آب ندارند، هیچ ندارند، آب هم حتی ندارند و در زمستان ها و بهار وقتی که باران می آید، یک گودال هائی هست در آنجا که آب در آنجا جمع می شود و زن ها از یک فرسخ باید بروند و آب از آنجا بیاورند برای بچه های شان، که من وقتی که نجف بودم بعضی از اهل خیر کویت که با من آشنا بودند به من توسل کردند که شما یک کمکی بکنید و ما هم کمک می کنیم یک آب انبار درست بشود که این آب باران را این آب انبار حفظ بکند و این بیچاره ها وقتی می خواهند آب ببرند آب داشته باشند. شما خیال نکنید که همان شماها محروم بودید، این خانه خراب ها همه ایران را خراب کردند، همه محروم بودیم، حتی
صحیفه نور جلد 6 صفحه 97
قشرهائی که شما در صورت می بینید که اینها مثلا مرفه هستند، در زمان اینها زحمت های داشتند که بیشتر از زحمت بی آبی بود. این حبس های طولانی و این زجرهای فوق العاده، این شکنجه های طاقت فرسا برای یک دسته از روشنفکران، یک دسته از علما، یک دسته از فرهنگی ها، از وکلای دادگستری، از قضات دادگستری، امثال اینها در تحت این شکنجه ها بودند و بحمدالله بعد از اینکه خدا خواست و خداوند تایید کرد، ملت ما بیدار شدند و با هم اجتماع کردند و در تحت لوای اسلام این سد را شکستند. این سدی که مانع بود از اینکه هم فرهنگ ما، اقتصاد ما، ارتش ما، همه چیز ما ترقی و رشد بکند و مانع بودند، این مانع برداشته شد اما پشت این سد چه برای ما ماند؟ پشت این سد یک بدبختی های مانده است. صندوق دولت خالی است، از تمام بانک ها (آنطوری که دولت به ما اطلاع دهد و آنطور هست) . اینها هر چه توانستند قرض کردند، صدها میلیون دلار از بانک های مختلف ایران اینها قرض کردند و فرار کردند. همچو نیست که خیال کنید که اینها هم ساده رفتند. جواهرات ایران را یک مقداریش را آن پدر برد، یک مقداریش را این پسر. بانک های ما را خالی کردند و رفتند. ملت را فقیر گذاشتند و رفتند و نفت ما را سال های طولانی دادند به آمریکا و پول نگرفتند، یعنی برای آمریکا پایگاه درست کردند و به عوض پول نفت که باید پول به ما بدهند، اسلحه دادند، اسلحه های که به درد خود آمریکا می خورد و نه به درد ما. این یک توطئه ای بود بین این مرد (این مرد خبیث، این مرد خائن) با آمریکا که نفت می داد، آن هم آنطور زیاد و در ازای آن باید پول بدهد یا اسلحه ای که به درد ما بخورد بدهد. در قبال آن یک اسلحه های اینها فرستادند، برای خودشان پایگاه درست کردند مقابل شوروی، یعنی ایرانی ها نمی توانستند استعمال کنند این اسلحه ها را، تخصص نداشتند.
عمال اجانب مسؤول اغتشاشات و ناآرامی ها و مانع گردش چرخ های پیشرفت کشور
برای خودشان پایگاه درست کردند، پایگاه هایشان الان هم هست در ایران. الان که شما این سد را به همت خودتان و به برکت اسلام شکستید ، پشت این سد یک خرابه است، نه تنها کردستان خراب است لرستان هم خراب است، خوزستان هم خراب است، بلوچستان هم خراب است، خراسان هم خراب است، همه خراب است. این خرابه را چه کسی باید آباد کند؟ این خرابه را دولت می تواند تنها؟ نه، دولت همچو بودجه ای ندارد، نمی تواند. ملت هر قشرش می تواند؟ نه، اما همت ملت همه با هم، اجتماع با هم و همه اتکاء به خدا، اتکاء به قرآن کریم، همه با هم باید قیام بکنیم، همه با هم تشریک مساعی بکنیم تا این خرابه را آبادش کنیم. شما خیال نکنید که دولت توجه ندارد به کردستان، دولت نمی تواند. الان گرفتاری هائی برای دولت گذاشته اند که هر جای مملکت را که ملاحظه می کنند، همین گرفتارهائی را که شما دارید آنها هم دارند. دولت نه اینکه نخواهد توجه بکند، دولت خواهند، شب و روز اینها در کار هستند، من اطلاع دارم شب و روز اینها در زحمت هستند و می خواهند این خرابه را آبادش کنند، لکن خرابی اینقدر است که بدون اینکه مدتی بگذرد، مهلتی باشد، نمی شود. مع الاسف این
صحیفه نور جلد 6 صفحه 98
مهلت را این خائن ها نمی دهند، نمی گذارند. کارخانه ها باید راه بیفتند تا اینکه چرخ این مملکت به جریان بیفتد، به گردش بیفتد. می روند کارخانه ها را نمی گذارند کار بکنند. کشاورزی باید راه بیفتد تا اینکه این مملکت آباد بشود، کشاورزی را همین خائن های که تتمه آن رژیم فاسد هستند نوکرهای آمریکا و غیر آمریکا هستند نمی گذارند، کشاورزی را هم مانع می شوند. مدارس باید کار خودشان را ادامه بدهند فرهنگ را اداره کنند، می روند فرهنگی ها را هم نمی گذارند، مدارس را هم تعطیل می کنند. هر چه بخواهید شما، هر چیزی را که ببینند برای این مملکت فایده دارد و برای گرفتاری این اقشار مملکت فایده دارد، این عمال آمریکائی ها که تتمه شان مانده اند حالا در اینجا، اینها مانع می شوند، هر روزی با یک صورتی مردم را بسیج می کنند و توی خیابان ها می کشند و داد و فریاد و زنده باد و مرده باد. برای اینکه اینها نمی خواهند آرام بشود این مملکت. اگر آرام بشود این مملکت، کارهایش را اداره می کنند، اگر کارهایش را اداره بکند و آرامش حاصل بشود دست آنها دیگر کوتاه می شود. وقتی یک مملکتی آشفتگی نداشت، دست آنها کوتاه می شود، لکن مملکت اگر آشفته بود (و اینها هم دارند آشفته اش می کنند) اگر آشفته بود، آنها باز طمع شان هست که با یک صورت دیگری، با یک فرم دیگری به این مملکت سلطه پیدا کنند و همان مسائل سابق و بدبختی های سابق را عود بدهند.
رفع اشکالات و نارسایی ها مستلزم صبر انقلابی و یاری همه اقشار ملت
شما برادرهای ما گمان نکنید که به حال شما رسیدگی نمی شود، نمی خواهند رسیدگی کنند، نمی توانند به زودی درست بکنند، مشغولند، مشغول برنامه ریزی هستند، مشغول مطالعه هستند. مسائل باید به تدریج حل بشود. الان، دیروز که روز پنجشنبه آقای بازرگان آمدند اینجا، آن نقشه های که راجع به راهسازی داشتند، نقشه های زیادی در آوردند نشان دادند که ما در همه اقشار مملکت می خواهیم راهسازی بکنیم و شروع می کنیم. و من سفارش کردم که روستاها و جاهای دور دست زودتر باید شروع بشود و قبل از جاهای دیگر. آنها هم همین مطلب را قبول کردند. راجع به کارگر، اینها هم مشغولند برای اینکه کار درست کنند و کارگر را به کار وادارند و عرض می کنم که این قشر را هم به کار وادارند و وقتی که به کار وادار شدند، هم برای خودشان خوب است و هم مملکت راه می افتد لکن یک صبر انقلابی شما لازم دارید و ما. همه بدبختی داریم لکن باید یک قدری صبر بکنیم، یک قدری تحمل بکنیم، این را حمل نکنید به اینکه یک قشری را به قشر دیگر مقدم داریم. خدا می داند که اسلام و آنی که ما می خواهیم و همه مان تابع اسلامیم بین هیچ یک فرقی نمی گذارند، همه حقوق را ملاحظه می کنند. مسلمین همه ید واحده هستند، مسلمین همه برادر هستند. اینکه مسلمین یک طایفه شان به یک طایفه دیگر مقدم باشد، اینها نیست در کار، حقوق همه، همه مسلمین، بلکه هر کس که در مملکت اسلامی زندگی می کند یک حقوقی دارد، اسلام به آن حقوق می رسد، این اقلیت های مذهبی از قبیل زرتشتی، از قبیل یهودی، از قبیل نصاری که در ایران گروه های فراوانی هستند، اینها را هم اسلام برایشان احترام قائل است، می خواهد که اینها هم به حقوق خودشان برسند. اما این را توهم این
صحیفه نور جلد 6 صفحه 99
معنا نشود و من احتمال می دهم که خدای نخواسته باز یک دست هائی در کار باشد که پیش برادرهای کرد ما بروند بگویند که ببینید دولت اسلامی شد و کاری نشد، پیش برادرهای بلوچ ما بروند همین حرف را بزنند، پیش برادرهای بختیاری ما بروند همین حرف را بزنند، پیش قشقائی ها بروند همین حرف را بزنند. همه برای اینکه یک آشوبی باشد ، آرامش نباشد که ما مملکت مان را به طور عاقلانه و به طور عدالت اداره کنیم. اینهایی که می آیند و این حرف را می زنند، اینها قصد این را ندارند که اصلاح بشود، اینها قصد افساد دارند، خود شما هم می دانید که اینها می خواهند فساد بکنند، الان هم تذکر دادید که مفسدین هستند که این کار را می کنند. باید یک قدری صبر کرد، ملاحظه کرد. ببینید که دولت برای یک جایی کار می کرده که برای شما نکرده؟ یک جایی را آباد کرده جای شما خراب است؟ الان مسأله خانه سازی، همه اقشار ملت علی السواء بر ایشان کسانی که مستمند هستند و خانه دار نیستند، بر ایشان خانه سازی می شود. آنوقت که راهسازی بشود، برای همه کشور می شود. آنوقتی که اینها بتوانند دارو برسانند، طبیب برسانند عرض بکنم دانشگاه درست کنند، اینها محتاج به یک مهلتی است. بله اگر این خانه خراب ها رفته بودند و خزینه مملکت سرجایش بود، آنوقت می گفتیم به دولت که خوب شما که پول دارید و خزینه دارد، و یا الله چرا نمی کنید؟ اما تهی کردند خزینه را رفتند، بردند همه را دزدیدند، غارت کردند، خودشان و آن وابستگانشان بانک ها را خالی کردند، همه چیز ما را بردند و ما را به این حال فلاکت نشاندند. لکن من امیدوارم که به خواست خدا و به عنایتی که خدا به این مملکت دارد، به این مملکت اسلامی دارد، با خواست خدا، با همت همه برادرها، همه اقشار، این اشکالات رفع بشود با یک مهلتی. باید ما همه صبر کنیم و مهلت به ما داده بشود.
دولت اسلامی در صدد برنامه ریزی برای تشکیل شوراهای ولایتی است
اما قضیه اینکه کارهای هر کسی به خودش باید، باز به هر جایی به خودش، این جزء برنامه های اسلام است و ما هم بنا بر همین هست. نه تنها شما، در هر جا، در هر استانی، در هر جایی که هست باید همانطوری که از اول قانون هم همین معنا بوده است که باید شوراهای ولایتی باشد، اینها باید بشود و می شود و در صدد هستند. الان مشغول طرح ریزی آن هستند که شما را برای خودتان، مسائل خودتان باشد، انتخابات مال خودتان باشد، خودتان انجام بدهید، کارهایتان محول به خودتان باشد. نه شما تنها، خراسان هم همین طور، اصفهان هم همین طور، همه جا همین طور. این شوراها باید همه جا باشد و هر جایی خودش اداره کند خودش را. این، هم برای ملت خوب است، هم برای دولت خوب است. دولت نمی تواند همه جا را خودش تحت نظر بگیرد ، وقتی محول کرد کار را به خود مردم، هم مردم در هر منطقه ای که هستند برای خودشان دلسوزتر هستند، بهتر اطلاع دارند به احتیاجات خودشان. اینها یک برنامه های است که در دست اجراست گمان نکنید که حالا این برنامه ها در جای دیگر پیاده شده است و شما محروم مانده اید، این را هم چنین گمانی نکنید و من از شماها تمنا دارم که سوء ظن به برادرهایتان نبرید، چنانچه ما نداریم سوء ظن نسبت به شما، شما هم نسبت به دولت تان، نسبت به ما
صحیفه نور جلد 6 صفحه 100
سوء ظن نداشته باشید که ما می خواهیم خیر، یک قشری را بالا ببریم، این مال طاغوت بود، اینکه یک دسته ای، نوکر برای خودشان می خواستند درست کنند، برای خودشان دار و دسته درست کنند و چه. ما همه ملت از خودمان است و ما خودمان هم از همه ملت هستیم و ما همه خدمتگزار شما و ملت هستیم و من اطمینان می دهم به شما که همه این مسائلی را که شما دارید، حل بشود. قضیه اینکه آنجا امن و امان باشد و قضیه امنیت آنجا باشد، البته تماس می گیریم با ستاد ارتش، با ژاندامری و سفارش می کنیم راجع به این مسأله، انشاء الله همه موفق و موید باشید.
