اشعار شهادت حضرت زینب (س)

آن روز که آن فتنه به بار آمده بود

خورشید ولا بر سر دار آمده بود

با پای برهنه دشت‌ها را زینب

دنبال حسین سایه وار آمده بود

حسین اسرافیلی

تنها گذاشتی زینب رو با کوه رنج و بلا

من چی کشیدم بعد از تو یا سید الشهدا

سر تو شد ماه هر شبم به روی اوج نیزه ها

بعد تو شد قسمتم حسین طعنة قوم بی حیا

به پیکر غرق خون تو کفن شده خاک و بوریا

حسین غریب مادرم ، لالة پرپرم ، شهید بی سرم

----------------------

یادم نمی ره سنگایی که خوردم از روی بام

یادم نمی ره لبخندای شوم مردم شام

مونده روی دستم اثر سلسله و زخم طناب

امون از اون لحظه های تلخ میون مجلس شراب

یادم نمیره تو خرابه رقیه جون تو رفت به خواب

حسین نور دیدة من ، گل چیدة من ، سر بریدة من

----------------------

دیگه نمونده صبری که با اون یا چاره کنم

رسیده وقتش رشته های صبرو پاره کنم

خاطره های کرب و بلا آتیش به جونم می زنه

داغ فـراق بـرادرم قاتـل ایـن دل مـنه

غروب که میشه اون وقت دیگه دم‌ دمای روضه خوندنه

حسین دیگه قد خمیده‌م ، که خوشی ندیدم ، من نفس بریدم

زینب داره میره سفر ، با چشمایی پر ستاره
تو دستای کبودشه ، یه پیرهن پاره پاره

خدایا شد موسم پایان جدایی

میاد از سمت بهشت عطر آشنایی

میان با چشمای خونبار از آسمونا

به استقبالـش شهیـدای کربلایی

----------------------

بنفشه پوشه پیکرش ، از غم یاس و لاله ها
آتیش گرفـته دلش از ، خاطـره های کربلا

غم قحط آب و بی تابی های اصغر

تن ارباً اربا و غـرق خون اکبر

دو دست از تن جدای ساقی لشکر

به روی نیزه سر خونـین برادر

شاعر : یوسف رحیمی

راه چـاره نداره ، اشـکای غربـت من

داغ هفتاد و دو گل ، شد حسین قسمت من

 به خدا یادم نمی ره گریـه و آه رباب

نمی دونی چی کشیدم توی مجلس شراب

سوخت دلم با تب تو ، خیزران و لب تو ، کاش می مرد زینب تو

----------------------

بعد از اون غروب غم ، دل من خونه هنوز

مثه زلـف تو رویِ ، نی پریشـونه هنـوز

وقتی بوی سیب سرخ پیچید تو دشت کربلا

می دیدم سر حسینم و رو اوج نیزه ها

امون از کرب و بلا ، که تن خون خدا ، موند به زیر دست و پا

« حسین دار و ندار دل من ، شهید بی غسل و کفن »

  شاعر : یوسف رحیمی