اشعار شهادت حضرت زینب (س)

سالار زینب حسین 
هلال یک شب زینب فدایت
چرا دیگر نمی آید صدایت
مگر کنج تنور جای تو بوده
ز تو خولی پذیرایی نموده
سالار زینب حسین 
کی جدا بودم من از تو
کی جدا بودی تو از من
خیزد آه از سینه ی من
ریزد اشک من به دامن
تا سرت بر نیزه دیدم
از کفم تاب و توان رفت
هم رمق از پیکر من
هم توان از کودکان رفت
دخترت را بین که بی تو
پر زند روحش ز سینه
بر تسلای دل او
کن تکلم با سکینه
سالار زینب 

تو رفتی و قسمتم
غریبی و درد و غم
اسباب دل تنگی و
اسارتم برا همه
قلب من به شور و شین
ذکر من غریب حسین
وای وای اسیر آهم  اسیر آهم
وای وای چه بی پناهم چه بی پناهم
من می میرم تا می بینم
خورشید نیزه ها سرت
انگشت تو رفته چرا
به همراه انگشترت
نداشتی کهنه پیرهن
شد گوییا بال و پرت
قلب من به شور و شین
ذکر من غریب حسین
وای وای اسیر آهم  اسیر آهم
وای وای چه بی پناهم چه بی پناهم
دست های سنگینشون
مرهم زخم یتیمات
کبود شده بعد از تو
بال و پر یا کریمات
پیکرت به خون رهاست
ماه من سرت کجاست
موندم غریب و بی یار غریب و بی یار
وای وای کجاست علمدار کجاست علمدار
عباس یا اباالفضل 
از حرم زینب بیا
عباسم آخر کشته شد
پیکر سقای من
آخر به خون آغشته شد
در حسینیه ی تو برگ براتم دادن
وسط سینه زنی بود نجاتم دادن
مرده ای بیش نبودم که به دستور شما
تا مسیحا بشوم آب فراتم دادن

دوباره ی روضه ی تلخ اسارت زینب
مرور متن کتاب شرافت زینب
وجود معجری از نور پرده در پرده
دلیل محکم حکم قداست زینب
روز جمعه ی من را دعا نما خواهد
نهفته در ثمرات عبادت زینب
نماز سینه زنان رو به کعبه ی گودال
غروب روز دهم با امامت زینب
سکوت محض جرس های لشکر دشمن
نشان ز معجزه ای از رسالت زینب
صدای قاری قرآن به روی نی نگذاشت
نگاه ها برود سمت ساحت زینب
به پیش کعبه نی و سنگ راست قامت بود
رقیه درس گرفت از شهامت زینب
لغات خطبه ی زینب لغات قرآن بود
ملائکه همه مات بلاغت زینب
نهیب حیدریش کاخ ظلم را لرزاند
یزید شکه شده از شهامت زینب
ملائکه همه مات بلاغت زینب
علی علی

ای سرت بر روی نیزه
سایبان محمل من
این تو و این نیزه داران
این من و داغ دل من
ای برادر دیده بگشا
از برای یاری من
گردش چشمانت از نی
می دهد دلداری من
یا حسین عزیز زهرا 
کی جدا بودم من از تو
کی جدا بودی تو از من
خیزد آه از سینه ی من
ریزد اشک من به دامن
یا حسین عزیز زهرا 
 

به دنبال محمل سبک بال قدم زن
مبادا غباری به محمل نشیند
غمت در نهان خانه دل نشیند
به نازی که زینب به محمل نشیند
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که بر خواست که مشکل نشیند
 

حال که ای همسفر
بی تو سفر می کنم
زاد ره خویش را
خون جگر می کنم
واویلتا واویلتا 
من که ز آغاز عمر
بی تو نکردم سفر
خیز و ببین یا اخا
با که سفر می کنم
هر طرفم می کشند
بر تو نظر می کنم
هر قدمم میزنم
نام تو را می برم
واویلتا واویلتا 

زینب ای امید عاشق خسته
زینب ای صدای قلب بشکسته
زینب غصه های تو چه جانسوز است
زینب نور رویت عالم افروز است
عمریست من عزای تو به دل دارم
دردیست از غم هجر تو در کارم
یاسی روی تو اما چو نیلوفر
سروی قامتت گردیده چون مادر
تنها در بیابان ها پریشانی
زینب در میان غم تو زندانی
من گدای کوی تو هستم
از می جام تو من مستم
بر دل لطف تو ای زینب
من دخیل عشق تو بستم
تنها مانده از کرب و بلا هستم
عالم باقی خون خدا هستم
روحم روی نیزه در تب و تاب است
گویا اصغرم در نیزه سیراب است
سر را می زنم بر چوب محمل تا
از خون پای نامه ام شود دریا
زهرا دخترت را خارجی گویند
با نی خون جاری لبان شوید
مادر بین حسینت غرق در خون است
جسمش پاره پاره و دگرگون است
مادر من اسیر دست نامردان
مادر ای نشان و کربلا حیران

محنت کشیده زینبم
قامت خمیده زینبم
آن که به روی نیزه ها
راس تو دیده زینبم
واویلا واویلا از دل زینب 
بنگر به شور و شین من
ای عشق عالمین من
حسین من حسین من
من صوت قرآن تو را
از روی نی بشنیده ام
هجده سر ببریده را
بر روی نیزه دیده ام
واویلا واویلا از دل زینب 
واویلا بکربلا 
 

چکد اشکم به دامانم حسین جان
ببین چون شمع سوزانم حسین جان
امون از دل زینب 
دلم شد پر شراره
به حالم کن نظاره
که بر هفت آسمان است
نماد یک ستاره
امون از دل زینب 
به اشکم خنده زد دشمن حسین جان
ز دستم رفته هست من حسین جان
شده ای هست زینب
غمت پا بست زینب
تماشا کن که باشد
به سینه دست زینب
امون از دل زینب 
یا زینب

تا بشم فدای زینب دل دیوونم اسیره
اگه بی بی مون نباشه همه دنیا مث قبره
اگه گلهای بهشتی همه عالم بگیرن
گل زهرا گل یاسه هیچی جاشو نمی گیره
اونی که ناز نگاهش دلربای عالمینه
اونکه لالایی خوابش اسم داداشش حسینه
اونی که امیر دلهاست با نگاش آروم می گیره
اونی که یک زن اما به همه دنیا امیره
کی میشه فدای زینب کی میگه ثنای زینب
اسمشو همه می خونن نه فقط خدای زینب
مست یا رب یاربم من عمریه به تاب و تبم من
دنیا دنیا بدونن که عبدالزینبم من
اونقده مست حسینه دلش پا بست حسینه
روز اول جای بی بی به روی دست حسینه
بی فروغ روی ارباب روز عالم شب نمیشه
عاشقاش زیادن اما هیچ کسی زینب نمیشه
عمریه به شور وشینم من سگ بین الحرمینم
قسم به اشک رقیه من خاک پای حسینم
 

گم کرده ام گلی را در بین لاله هایم
ترسم گلم بسوزد از سوز ناله هایم
ای یار کربلایی ای کشته ی خدایی
حسین من کجایی داداش حسین مظلوم
ای فاطمی گل من از چه شدی تو پرپر
غرق به خاک و خون ها تا آسمان زدی پر 
ای یار کربلایی ای کشته ی خدایی
حسین من کجایی داداش حسین مظلوم
جویم اگر گلم را بوسه زنم به رویش
جای لبان خشکش بوسم رگ گلویش
مادر میان مقتل سوزد دلش ز آهت
گفته غریب مادر به قتلگاهت
ای یار کربلایی ای کشته ی خدایی
حسین من کجایی داداش حسین مظلوم
برگو کجا فتادی بر روی خاک و خون ها
رحمی نما به خواهر ای یادگار زهرا
بودی تمام هستم رفتی دگر ز دستم
بر طل زینبیه در ماتمت نشستم
 

کسی که غیرت الله است
چقدر این درد جان کاه است
علمدار رشید من،چرا قبر تو کوتاه است
رو پیشونیم جای سنگه
تو صورتم رد چنگه
داداش پس کی میام پیشت
پس ازتو زندگی ننگه
لباست را نمی شویم
که عطرت را از آن بویم
وصیت می کنم آن را
کِشند جای کفن رویم
حسینم وا حسینم وا
الا ای دلبر مظلوم
فدایت خواهر معصوم
هنوز پیچیده در گوشم
صدای فش فش حلقوم
حسینم وا حسینم وا

میون همه دلها امون از دل زینب
گلم را گل که صحرا پیروهن بود
غبار و خاک و خون او را کفن بود
سرش بر نی به لب ذکر خدا داشت
گلوی پاره با من همسخن بود
خودم دیدم که جسم باغبانم
سراپا باغ گل از زخم تر بود
میون همه دلها امون از دل زینب
خودم دیدم به گلزار شهادت
که بلبل نوحه خوان بر یاس من بود
خودم دیدم به صحرا یوسفم را
که جسمش پاره تر از پیروهن بود
خودم دیدم عزادار حسینم
محمد فاطمه زهرا حسن بود
دریغا ای دریغا ای دریغا
سلیمان رفت و یارم اهرومن بود
میون همه دلها امون از دل زینب

مگه هر كی که بد شد دل نداره
مگه عشقت برام حاصل نداره
آقام مگه آدم بدا عاشق نمی شن
به والله دل کمه دنیا رو میدن
اگه عشقت نبود اینجا نبودم
حسین گرفته عشق تو کل وجودم
تو که از دلبرها دل ربودی
در ِ عشقت چرا بر من گشودی
غم عشقت بیابون پرورم کرد
هوای وصل و بی بال و پرم کرد
به ما گفتی صبوری کن صبوری
صبوری چون به خاکی بر سرم کرد
برادر جان سلیمان زمانی
چرا انگشت و انگشتر نداری
بمیرم من مگر خواهر نداری
مسلمانان حسین مادر ندارد
غریب است و کسی بر  سر ندارد
چهل شب است و دعایم خدا کند که بمیرم
چرا من از تو جدایم خدا کند که بمیرم
برون ز کوی تو رفتم کنون که برگشتم
نیاز و من به عصایم خدا کند که بمیرم
از وقتی که بوسیدمش یه اربعین گذشته
من که چشام نمی بینه قبرش کجای دشته
عشقت نذاشت نه همسری نه مادری بفهمد
خودت دعا کن بمیرم تا برسم به سهمم
از بس تو صورتم زدن سیاهی میره داداش
یه مژده زینبت همین روزا میمره

زینب زینب زینب
الگوی وفا زینب، ناموس خدا زینب
زینب زینب زینب
ارامش جان زینب،ماهت به سنان زینب
زینب زینب زینب
معنی همه غم ها ،گلواژ هی ماتم ها
زینب زینب زینب
گریون شده ی سرها،شام از تو شده غوغا
زن قهرمانی، زهرا نشانی
زینب یا  زینب
سالار زینب
زینب زینب زینب
شد رأس حسین بر نی
رفتی تو به بزم می
زینب زینب زینب
الگوی وفا زینب، ناموس خدا زینب
زینب زینب زینب
ارامش جان زینب،ماهت به سنان زینب
راباب ارباب ارباب
از کودکی ام مستم
چون با تو رفیق هستم
ارباب ارباب ارباب
عشق تو سرشت من
سهم تو بهشت من