جزیره ایستر شیلی به خاطر تندیس‌های رازآلود ۴۰۰ ساله‌اش شهرت جهانی دارد.
ایرپانو (AirPano)، یک تیم عکاسی روسی است که به هدف عکاسی از دیدنی‌ترین‌های این کره‌ی خاکی به سراسر جهان سفر می‌کند. در چند سال گذشته، این تیم از مکان‌های شگفت‌انگیز بسیاری عکس‌برداری کرده است؛ با این حال، به نظر اعضای این تیم هیچ کدام از آن مکان‌‌ها قابل مقایسه با جزیره ایستر (Easter Island) نیستند. ایستر جزیره‌ای کوچک به مساحت ۱۶۴ کیلومتر مربع واقع در اقیانوس آرام جنوبی و غرب کشور شیلی قرار دارد.
این جزیره‌ی پر رمز و راز اسرار کشف نشده بسیاری را در خود جا داده است. خیلی بیشتر از آنچه با چشم می‌بینید در این جزیره نهفته است. اتفاقات و پدیده‌هایی در این جزیره کوچک رقم خورده که نه تنها برای این منطقه بلکه برای بومیان خود جزیره هم کاملا غیرمعمول و شگفت‌انگیز است.
علاوه بر نام ایستر، که توسط جیکوب روگویین (Jacob Roggeveen) ـ کاشف هلندی ـ بر این جزیره گذاشته شد، ایستر حداقل هشت نام دیگر دارد. در میان آنها می‌توان به نام‌هایی چون (Te Pito O Te Henua) به معنی «ناف جهان» و (Mata Ki Te Rangi) یا «چشم‌هایی که به آسمان می‌نگرند» اشاره کرد. مردمان «راپا نویی» (بومیان جزیره) که جمعیت آنها حدود ۴ هزار نفر است، دارای غنی‌ترین و منحصربه‌فردترین اسطوره‌شناسی هستند.
به علاوه، ایستر تنها جزیره در کل منطقه پلینزی (Polynesian؛ مجموعه‌ای از ۱۰۰۰ جزیره در اقیانوس آرام) که زبان نوشتاری دارد. و بالاخره، باید از اصلی‌ترین جاذبه‌ی توریستی جزیره ایستر بگوییم ـ مجسمه‌های معروف موآی (moai statues). این مجسمه‌ها یکپارچه از خاکستر آتشفشانی جامد ساخته شده‌اند. هر یک از آنها وزنی بیش از ۲۰ تن و ارتفاع ۲۰ متر دارد. جالب اینجا است که در مجموع بیش از ۹۹۷ مجسمه موآی در جزیره ایستر وجود دارد.
تنها مسئله‌ای که دانشمندان موفق به یافتن پاسخی برای آن شده‌اند (به لطف تجربه تور هایردال،Thor Heyerdahl، معروف مسافر نروژی) چگونگی جابه‌جایی مجسمه‌ها از معادن سنگ و قرارگیری آنها در سرتاسر جزیره به کمک دانش و امکانات محدود آن زمان است. توضیح این مسئله کاملا ساده است: مردم راپا نویی ابزار ساده‌ای از جنس چوب و سنگ را برای حرکت دادن اجسام سنگین استفاده می‌کردند.
اما این کشف نمی‌تواند از هدف ساخت مجسمه‌ای چون موآی پرده بردارد. سرهای دراز و کشیده این مجسمه‌ها به نظر چندان شبیه انسان نیستند. اریش فون دنیکن (Erich von Daniken)، رمان نویس سوئیسی، در این‌باره نظریه خود را دارد. او معتقد است، مدت‌ها قبل یک سفینه فضایی بیگانه که دچار مشکل شده مجبور به فرود در این جزیره می‌شود و در طول مدتی که مشغول تعمیر سفینه بودند دست به ساخت مجسمه‌هایی از یکدیگر می‌زنند. به همین دلیل است که مجسمه‌های موآی چنین چهره‌های دراز غیر انسانی دارند. این نظریه، گذاشتن چنین نامی (چشم‌هایی که به آسمان می‌نگرند) بر روی این جزیره را توجیه می‌کند. مهمانان ناخوانده فضایی در حالی زمین را ترک می‌کنند که بسیاری از مجسمه‌ها ناتمام مانده بودند.
هلنا بلاواتسکی (Helena Blavatsky)، فیلسوف و محقق، معتقد است که جزیره ایستر بخشی از کشور افسانه‌ای لموریا (Lemuria) بود. همراه با همان لموریایی‌ها، بازماندگان آتلانتیس، در این کشور ساکن شدند. هر دو نژاد ۷ تا ۱۸ متر ارتفاع داشتند. به همین دلیل ساخت و جابه‌جایی چنین مجسمه‌های غول‌پیکر و یکپارچه‌ای برای آنها کار سختی نبوده است.
یکی دیگر از اسرار حل نشده ایستر این پرسش است که چرا یکی از پادشاهان امپراتوری باستانی اینکا از این جزیره دور افتاده بازدید کرده است؟ او یک امپراتور معمولی نبود ـ کسی است که در طول عصر طلایی امپراتوری اینکا، حکومت می‌کرده و پدرش ماچو پیچو را ساخته است.
احتمالا یک تمدن غیر انسانی در این جزیره وجود داشته است؛ بیگانگان، مردم آتلانتیس یا اجداد اینکا (رمز و راز این قوم حل نشده باقی مانده است). مطمئنا این تمدن از بین رفته است (یا شاید هم به سیاره خود بازگشته‌اند). این اسرار و تعدادی دیگر هم‌چنان بدون جواب باقی مانده‌اند: زبان نوشتاری، اسطوره‌شناسی و بناهای تاریخی غول پیکر، که ممکن بود برای بومیان این جزیره دورافتاده کوچک‌ترین اهمیتی نداشته باشد. هزاران نفر در جزایر مشابه در جهان وجود دارند، اما هیچ یک از آنها دارای چنین فرهنگ منحصربه‌فرد و مرموزی چون جزیره ایستر نبوده‌اند.
