حجت الاسلام علی ربانی، مدیر گروه ادعیه و زیارات مرکز تخصصی مهدویت در گفت و گو با خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان و در تشریح ادامه محتوای زیارت رجبیه که امام عصر (عج) توقیع فرموده اند، گفت: پیش از این در دو بخش فرازهایی از زیارت رجبیه را تشریح کرده و توضیح دادیم و به این فراز از زیارتنامه رسیدیم که «عَلَى اللَّهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِمْضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا وَ إِبْرَاحِهَا [إِيزَاحِهَا] و خدا را به شما سوگند میدهم در اينكه از حرم شما بازگردم به همراه حاجاتم و روا شدن آنها و به امضا رسيدن شان و موفقّانه برآمدن شان و دور شدن سختى هاى آنها و به همراه كارهايم نزد شما و اصلاح آنها»؛ یعنی ما خدا را به شما قسم داده و شما را واسطه قرار می دهیم برای رسیدن به حوایج مان و برآمدن درخواست هایمان که این نشان از بلندی جایگاه ائمه(ع) نزد پروردگار دارد.
وی افزود: در ادامه زیارت می خوانیم «وَ شبِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاحِهَا» آن دسته از کارها و امورات من که به دست شماست به شما واگذار می کنم و می دانم که گره بسیاری از امور من به دست شما باز می شود و اصلاح امور من را شما می دانید. بعد می گوییم «وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ سَلامَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجَهُ مُودِعٍ (مُودِعٌ)؛ سلام بر شما سلام وداع كننده اى که حوائج اش را به شما سپرده و از خدا مى خواهد که دوباره به سوى شما بازگردد و راهش به جانب شما قطع نشود».
حجت الاسلام ربانی در توضیح این فراز اظهار کرد: اینجا مانند کسی که وداع می کند به ائمه (ع) سلام می دهیم. سلام فردی وداع کننده در حالی که حوائج اش را نزد شما به امانت و ودیعه گذاشته است. گویا ما حوائجمان را نزد آن امامی که به زیارتش مشرف شده ایم به امانت و ودیعه می گذاریم و من مانند کسی که در حال وداع و خداحافظی است، سلام می دهم. سلام وداع کننده ای که گرچه در حال جدا شدن است اما حوائج او نزد ائمه (ع) باقی می ماند و می گوید: «يَسْأَلُ اللَّهَ إِلَيْكُمُ الْمَرْجِعَ وَ سَعْيَهُ (سَعْيُهُ ) إِلَيْكُمْ غَيْرَ مُنْقَطِعٍ» از خدا مى خواهد دوباره به سوى شما بازگردد، و راهش با جانب شما قطع نشود.
مدیر گروه ادعیه و زیارات مرکز تخصصی مهدویت در ادامه و در توضیح فراز بعدی زیارت رجبیه تصریح کرد: «أَنْ يَرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جَنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهَلٍ إِلَى حِينِ [خَيْرِ] الْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٍّ فِي النَّعِيمِ الْأَزَلِ وَ الْعَيْشِ الْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ الْأُكُلِ وَ شُرْبِ الرَّحِيقِ وَ السَّلْسَلِ (السَّلْسَبِيلِ) وَ عَلٍّ وَ نَهَلٍ لا سَأَمَ مِنْهُ وَ لا مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ» ؛ اينكه خدا مرا برگرداند از محضر شما به بهترين وجه و با دستى پر، به جايى سرسبز، و زيستگاهى خوش و گسترده و راحت و آسوده، تا رسیدن مرگ و بهترين سرانجام، و جايگاهى در ناز و نعمت ازلى، و زندگى آينده ابدى، و خوردني هاى مداوم، و نوشيدن شراب طهور، و آب گوارا، نوشيدن چند بار و يكبار، كه از نوشيدنش خستگى و ملالى دست ندهد و رحمت خدا و بركات و تحيّاتش بر شما؛ در این قسمت گویا درخواست ما این است که زندگی ما در این دنیا تا زمان فرا رسیدن اجل زندگی ای باشد بدون ناملایمات و همراه با آرامش.
وی تاکید کرد: این قسمت زیارت در واقع یک نوع درخواست دنیایی است که ما خواسته های دنیایی خود را نیز از وجود مقدس معصومین عیهم السلام طلب و از آنها درخواست می کنیم که مسیر زندگی ما همراه با آرامش و هموار باشد و در انتها نیز ختم به خیر شود و جایگاه ما در بهشت باشد. به عبارت دیگر یک بخش از درخواست ما زندگی دنیایی را شامل می شود و بخش دیگری از درخواست نعمت های آخرتی را.
این کارشناس مهدوی ابراز کرد: فراز پایانی این زیارت می فرماید: «حَتَّى الْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ؛ بازگشتم به محضر شما باشد و رستگارى در حكومت تان و محشور شدن در زمره شما را طلب می کنم و رحمت خدا و بركت و درودها و تحيّاتش بر شما، و او ما را بس است و نيكو وكيلى است.» در واقع این آخرین درخواست ماست و همه این درخواست ها از محضر معصوم (ع) صورت می گیرد. این که بازگشت من به سوی شما باشد یعنی با شما باشم، برگشت به حضور شما داشته باشم که این می تواند به معنای رجعت باشد که در فراز بعدی دعا به آن اشاره می شود.
حجت الاسلام ربانی گفت: ما دعا می کنیم که به درجه ای از کمالات برسیم که در زمان رجعت بازگردیم. یعنی هم در دنیا و هم در آخرت با ائمه (ع) محشور باشیم. همچنان که در ابتدای زیارت درخواست همراهی و معیت با ائمه (ع) را داشتیم در انتها نیز همین را مطرح کرده و درخواست می کنیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در مجموع اگر بخواهیم از این زیارتنامه، آموزه های موکد اخلاقی را برداشت کنیم، مسئله معیت و همراهی با معصومین (ع) است و این معیت با «تسلیم بودن» محقق می شود. اگر کسی تلاش کند در زندگی تسلیم امر اهل بیت(ع) باشد، معیت و همراهی را نیز به دست می آورد.
