بیانات در مراسم بیعت مسئولان نهضت سواد آموزی

تاریخ: 1368/04/08

بیانات در مراسم بیعت مسئولان نهضت سواد آموزی

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

از همه‌ی برادران و خواهران عزیز متشکر و ممنون هستم. به همه‌ی شما که از اعماق جانتان داغدار هستید، صمیمانه تسلیت عرض میکنم.

حقاً امت اسلام در همه جای عالم احساس یتیمی کرد. اگر ملت ایران همچنان لباس عزا بر تن داشته باشد و دایماً از دیدگانش اشک ببارد و مرقد مطهر آن عزیز را رها نکند، حق دارد. شاید این خلأ عظیم، تا سالهای متمادی در دلها و جانها و محیط زندگی ما و دنیای اسلام پُر نشود. شما از راههای دور و نقاط مختلف کشور به این‌جا تشریف آوردید؛ اما همه احساس و انگیزه و تکلیف مشترک دارید، و این نقطه‌ی قوّت است.

برای انجام کارهای عظیم، فقط باید به کمک و نصرت الهی و ایمان عامه‌ی مردم تکیه کرد. پول و سلاح مدرن و قدرت مادّی و سیاستبازی و سیاسیکاری، تکیه‌گاه مطمئنی برای انجام کارها نیستند. البته آن دو عامل، در عرض یکدیگر نیستند؛ بلکه در طول هم هستند؛ یعنی اگر تکیه‌گاه ما خدا و کمک الهی بود، دلهای مردم هم متوجه پروردگار خواهد شد.

خدای متعال به رسول گرامی خود - که بزرگترین تکلیفها را متناسب با شخصیت او بر دوشش گذاشته بود و در طول تاریخ بشر، هیچ تکلیفی بدان پایه نمیرسید - فرمود: (هوالّذی ایّدک بنصره و بالمؤمنین)(1)؛ یعنی همین دو تکیه‌گاه - نصرت الهی و کمک مؤمنین - تو را پیش برد. برای همین است که ما اعتقاد داریم وقتی قدرتهای مادّی با حق سینه‌به‌سینه شوند، پوشالی و توخالی هستند، و وقتی به قدرتهای باطل اعتنایی نشود و انسانها با اراده‌ی خود با آنها درنیفتند، هیچ عکس‌العملی نخواهند داشت، و هرگاه نیروی پُرتوان مردم با قدرتهای باطل درگیر شود، خودبه‌خود آن قدرتها را به عقب‌نشینی وادار خواهد کرد.

در گذشته و نیم‌قرن اخیر که قدرتهای استعماری اروپا و امریکا با ملتها سرِستیز داشتند، هرجا ملتها با این قدرتها درافتادند، آنها مجبور به عقب‌نشینی شدند. امریکا تا وقتی امریکا بود که ملت ویتنام با او درگیر نشده بود؛ هنگامی که درگیر شد، این کشور به ظاهر قدرتمند، به یک نیروی شکست خورده که ظرف مدت چند ماه مجبور شد پانصد هزار نیروی نظامی خود را از صحنه‌ی نبرد عقب بکشد، تبدیل شد!

قدرت استعماری فرانسه و انگلیس هم خیلی قوی محسوب میشدند؛ اما هنگامی که مردم کشورهای زیر ستم با آنها درافتادند، گویی کوهی از پنبه و پوشال به نابودی گرایید. رژیمهای استبدادی هم این طبیعت را دارند و با مشاهده‌ی هجوم ملتها عقب‌نشینی میکنند؛ ولی اگر احساس کنند که مردم جرأت مقابله را ندارند، روزبه‌روز بر فشار و تهدید خود میافزایند.

باید نیروی ملت منسجم شود و با ایمان حرکت کند و به خدا تکیه دهد و از سختیها نترسد و پا عقب نکشد، تا هیچگاه دشمن به خود اجازه‌ی نفوذ ندهد. در گذشته افرادی بودند که سطحی فکر میکردند و ظاهربین بودند. هرچند نمیشود به آنها اتهام غرض‌ورزی زد، ولی نمیتوانستند باور کنند که توان مقابله با دشمن در ملت وجود دارد. اما آن کسی که راز حرکت تاریخ و سنتهای الهی را میدانست، ایستادگی میکرد و انسجام میبخشید و اراده را تقویت میکرد.

در کنار همه‌ی اینها، رهبری پیشاهنگ و قوی لازم بود که بحمداللَّه ملت ما از آن بینصیب نبود. اقبال با مردم ایران بود که خدای متعال گوهر یکدانه و ذخیره‌ی خودش را به آنها عنایت فرمود. معمولاً خدای متعال گوهرهای ناب خود را برای روزهای حساس تاریخ بشر ذخیره میکند، و ما این افتخار را داشتیم که خداوند یکی از گوهرهای گرانبهای خود را در میان ما قرار داده بود. خیلیها امام(ره) را میدیدند، اما نمیشناختند و او را به انسانهای معمولی تشبیه میکردند؛ اما جوهر درخشان و فروزان او به کمک پروردگار و در سایه‌ی عبودیت خدا آشکار شد.

او برای خودش عنوان و بهره‌یی قایل نبود. آن دستی که توانسته بود تمام سیاستهای دنیا را با قدرت خویش تغییر دهد و جابه‌جا کند، آن زبان گویایی که کلامش مثل بمب در دنیا منفجر میشد و اثر میگذاشت، آن اراده‌ی نیرومندی که کوههای بزرگ در مقابلش کوچک بودند، هر وقت از مردم صحبت میشد، خودش را کوچکتر میانگاشت و در مقابل احساسات و ایمان و شجاعت و عظمت و فداکاری مردم سر تعظیم فرود میآورد و خاضعانه میگفت: مردم از ما بهترند. انسانهای بزرگ همین‌گونه‌اند. آنها چیزهایی را میبینند که دیگران نمیتوانند و یا نمیخواهند رؤیت کنند.

گاهی در مقابل کارهایی که به نظر مردم معمولی می‌آید، آن روح بزرگ و آن کوه ستبر تکان میخورد و میلرزید. هنگام جنگ، بچه‌های مدرسه در نماز جمعه‌ی تهران قلکهای خود را شکسته بودند و پولهایش را برای جنگ هدیه کرده بودند. فردای آن روز که خدمت امام(ره) رسیده بودم، ایشان را در حالی که چشمهای خدابینش از اشک پُر شده بود، دیدم؛ به من فرمودند: کار این بچه‌ها را دیدی؟ به قدری این کار به نظرش عظیم آمده‌بود که او را متأثر ساخته بود.

او خوب میفهمید و درست تشخیص میداد. او از همه‌ی انسانهایی که ما تاکنون دیده‌ایم و وصف آنها را شنیده‌ایم - غیر از انبیا و اولیا و ائمه(ع) - یک سر و گردن بالاتر بود. افراد بزرگی که ما در تاریخ گذشته و معاصر زندگی آنها را مطالعه کرده‌ایم، هیچکدامشان به لحاظ عظمت، اصلاً قابل مقایسه با شخصیت عظیم او نبودند؛ اما همین امام در مقابل مردم میگفت: من در برابر شما احساس حقارت میکنم.

خدای متعال آن‌قدر عظمت در اجتماع یک ملت مؤمن گنجانده، که آن را با نصرت خود مقایسه کرده است؛ (هوالّذی ایّدک بنصره و بالمؤمنین)(2). این روحیه را نگهدارید. تا شما ملت ایران، این اتحاد و آمادگی برای انجام کارهای بزرگ را دارید، همه‌ی آرزوهای انبیا و اولیا(ع) به دست شما قابل عمل است. آمال بزرگ آنان، استقرار عدل جهانی و نجات مستضعفان و نابودی ظلم در سطح عالم بود. البته وعده‌ی الهی حق است و استقرار عدل جهانی فقط در دوران ظهور حضرت بقیةاللَّه(ارواحناله‌الفداء) انجام خواهد گرفت؛ اما یک ملت مؤمن و مبارز میتواند زمینه را برای تشکیل آن حکومت فراهم کند؛ همچنان که ملت ایران تاکنون توانسته و بر خیلی از مشکلات فایق آمده است.

ما امروز در مقابل قدرتهای جهانی، احساس کوچکترین ضعفی نمیکنیم؛ احساس قدرت ما بالاست. ما به قدرتهای جهانی میگوییم، اگر شما محبت ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی را میخواهید، باید شرایط ما را بپذیرید. اولین شرط این است که دست از زورگویی و گردن‌کلفتی و افزون‌طلبی خودتان بردارید. شرط دیگر این است که دفاع از تروریستها و مفسدان و بدکارانی را که علیه این انقلاب یا انقلابهای دیگر مشغول توطئه هستند، رها کنید.

چرا قدرتهای بزرگ از قبیل امریکا به خودشان حق میدهند که هرجا ملتی قیام کرد و انقلابی به راه انداخت و حکومتی مردمی تشکیل داد، فوراً در اداره‌ی آن کشورها اخلال کنند و به مخالفان آن حکومتها، سلاح و تجهیزات و پول و رادیو دهند و به نفع آنها تبلیغات کنند و هزاران خباثت دیگر را مرتکب شوند، تا شاید بتوانند آن حکومتی را که مستقل است - هرچند به‌طور نسبی - از پا درآورند؟! امریکا باید به خاطر حمایت خود از ضد انقلابیون و منافقان و قاتلان مردم توبه کند. مادامی که این توبه‌های سیاسی انجام نگیرد، دشمنی و خشم ملت ایران نسبت به ابرقدرتها - خصوصاً شیطان بزرگ امریکا - به‌هیچ‌وجه کم نخواهد شد.

ما احساس میکنیم بحمداللَّه از درون قوی هستیم. قوّت ما، نه به خاطر تکیه به کسی یا به سیاستی یا به روشی از سیاستها و روشهای معمول دنیاست؛ بلکه به خاطر این است که با خدا رابطه داریم و میدانیم برای او کار میکنیم و کمک او شامل حال ماست.

ما انگیزه‌یی جز رضای خدا و پیاده کردن احکام الهی نداریم. این، هدف ما و تمام زندگی ماست. عمرمان را در این راه گذرانده‌ایم و همه‌ی ملت ایران نیز همین احساس را دارند. بنابراین، هم به کمک الهی اعتماد و اطمینان داریم، و هم به آگاهی و ایمان و انگیزه‌ی قوی مردم متکی هستیم. باید این دو نیروی قوی را حفظ کنید.

نگذارید در انگیزه‌ها و ایمانتان، کوچکترین سستی و اختلال به وجود آید. دشمن خیلی کار میکند، تا با بزرگ جلوه دادن مشکلات، ایمان و حرارت و انگیزه‌ی مردم را کم کند. البته طبیعی است ملتی که ده سال است انقلاب کرده و در طول این مدت دایماً با دشمن درگیر بوده است، مقداری از مشکلات را تحمل کند. ملتی که هشت سال درگیر جنگ بوده و در تمام سالهای آن، با تلاش و تدبیری که به کار بسته، خودش را در مقابل دولتهای دیگر مقروض نکرده و درعین‌حال توان رزمش هم پایین نیامده است، بناچار تا حدودی در مضیقه و تنگنا قرار خواهد گرفت.

وقتی ما دست نیاز به سوی کشورهای دیگر دراز نکردیم و عزت و استقلال خود را حفظ کردیم، طبیعی است که در داخل به ما سخت بگذرد. اگر ملت رشید و قدرتمند ما تلاش کند، این سختیها و دشواریها برطرف خواهد شد. ترفند خصمانه‌ی دشمن این است که مشکلات را بزرگ جلوه دهد و موفقیتها را کوچک بشمارد و روی کمبودها انگشت بگذارد و آنها را مشکلات اصلی جامعه وانمود کند. مردم باید بر این ترفندها و تبلیغات فایق آیند.

توطئه و ترفند دیگر دشمن این است که القا کند بین مسؤولان و یا مردم، جناح‌بندی حاد خصمانه وجود دارد! مردم نباید این تبلیغات را جدی تلقی کنند. البته از لحاظ سیاسی، اختلاف سلیقه وجود دارد، که طبیعی است و وجود آن خطری را ایجاد نمیکند. بارها امام(ره) میفرمودند: من از این بحثها نگران نمیشوم؛ نگرانی ما زمانی است که اینها را عمده کنیم. نباید تصور کنیم که به خاطر این مباحثات، آحاد ملت از هم جدا میشوند. اگر مسؤولان و یا مردم، اختلاف سیاسی و سلیقه‌های مختلف داشته باشند، باز هم دوش‌به‌دوش و دست در دست یکدیگر، برای کشور و نظام کار میکنند. اگرچه در حال حاضر اختلافات سلیقه‌یی کم‌رنگ شده است، ولی مسؤولان و مردم نگذارند زمینه‌های اختلاف در جامعه به وجود آید.

من از همه‌ی آحاد ملت میخواهم که به خاطر دوستی و علاقه‌ی به من، هیچ‌کس را مورد تهاجم یا اهانت قرار ندهند؛ این کار هیچ وجهی ندارند. معنا ندارد که یک نفر بگوید من با فلانی بیشتر دوست هستم، یا از لحاظ فکری به فلانی نزدیکترم و دیگران دورتر هستند! باید همه در خط اسلام و انقلاب و دنبال هدفهای اسلامی باشیم و با همان شعارها و آرمانهایی که امام عزیزمان ما را پیش برد و در مقابل دشمنان ایستادگی کرد، راه گذشته را ادامه دهیم.

خباثت و خصومت دشمنهای ما که تغییر نکرده و ماهیت آنها که عوض نشده‌است؛ بنابراین باید با اتکال به خدا و پافشاری بر همان اصول، در صف واحد حرکت کنیم. افراد را طرد نکنید، به دیگران تهمت نزنید و به کسی اهانت نکنید. همه با یکدیگر برادرند و در خط امام(ره) هستند و تصمیم منتخبان مردم را با همه‌ی وجود تأیید میکنند. ما تکلیف سنگینی بر دوش داریم و بایستی این راه را با قوّت و قدرت ادامه بدهیم.

من آینده را بسیار روشن میبینم و مشکلات را قابل رفع میدانم. احساس میکنم نیروی عظیم مردمی و انقلابی خواهد توانست کوهها را از سر راه بردارد. ما از بیشترین مشکلات عبور کرده‌ایم. البته نمیگویم هیچ مشکلی وجود ندارد. هیچ انسان و جامعه‌یی نیست که برای انجام کارهای بزرگ، با مشکلات مواجه نشود. آنچه در مقابل ماست، مشکلاتی است که در مقابل همت ملت ایران و اراده و قدرت درونی آنها، و بالاتر از همه لطف پروردگار، چیزی به حساب نمی‌آید.

خداوند ان‌شاءاللَّه همه‌ی شما را موفق و مؤید بدارد؛ توجهات و دعای حضرت ولیّ‌عصر(ارواحنافداه) را شامل حال ما کند و به شما توفیق دهد تا بتوانید به بهترین وجه رضای آن بزرگوار را کسب کنید.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------

1) انفال: 62

2) انفال: 62

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/04/10

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

از همه‌ی شما برادران و خواهران گرامی که زحمت کشیدید و از نقاط مختلف کشور و راههای دور به این‌جا تشریف آوردید، صمیمانه متشکرم و متقابلاً این حادثه‌ی مصیبت‌بار و عظیم را به شما عزیزان تسلیت عرض میکنم.

حقیقتاً در این مصیبت بزرگ، فرد و یا جمع خاصی صاحب‌عزا نیست؛ بلکه ملت ایران و امت بزرگ اسلامی در این حادثه‌ی تلخ و دردناک صاحب‌عزا هستند و باید به همه‌ی آنها تسلیت گفت. آنچه امروز برای ملت ایران اهمیت دارد، این است که مسلمانان و مستضعفان سراسر عالم نیز احساس میکنند یتیم شده‌اند و داغدار و عزادار گشته‌اند. امروز چشم آنها به ملت ایران است و هر حرکت و سخن و حادثه‌یی که در کشور ما پدید می‌آید، انعکاس برجسته‌تری در دنیای اسلام دارد.

اگرچه در ده سال گذشته، به خاطر آن‌که ایران امّ‌القرای اسلام بوده است، همین حساسیت وجود داشته و ملتهای مسلمان - خصوصاً عناصر مؤمن و مبارز و روشنفکر و متعهد در این کشورها - منتظر بوده‌اند که از ایران چه خبری میرسد، اما در این روزهای حساس، ملتهای مسلمان دیگر کشورها، بیشتر تشنه‌ی شنیدن رویدادهای ایران هستند و میخواهند بدانند کانون مرکزی انقلاب اسلامی در چه وضعی است و مردم چه میگویند و چه تصمیم و اراده‌یی دارند. لذا امروز نسبت به گذشته، حرکات و موضعگیریهای شما مردم، تأثیر و اهمیت چند برابر دارد.

بعد از وفات رهبر عظیم‌الشأن انقلاب(اعلی اللَّه‌مقامه)، که استکبار جهانی و دشمنان کوچک و بزرگ ما مترصد بودند تا شاید بتوانند سوءاستفاده‌یی بکنند، موضع ملت ایران همه‌ی دشمنان را متحیر کرد و امید را به دل دوستان ما - که نگران وضعیت کشور بودند - برگرداند. ضربه‌ی شدید ناشی از فقدان امام بزرگوار برای ملتهای مسلمان در سرتاسر دنیا، ضربه‌یی کاری بود و حقیقتاً آنها را دچار غلق و اضطراب کرد. بخشی از این نگرانی به خاطر آن بود که امام(ره) را از دست داده بودند، و بخشی دیگر به این دلیل بود که نسبت به سرنوشت انقلاب و جمهوری اسلامی نگرانی داشتند. در این میان، موضع ملت ایران، امید را به دلهای مسلمانها در سرتاسر عالم برگرداند. امروز همه‌ی آنها فهمیده‌اند که انقلاب در این کشور کاملاً ریشه دوانده است و نمیتوان آن را تهدید کرد. ایمان شما مردم، این واقعیت را اثبات کرده است.

اگر در گذشته، آگاهی و ایمان و وفاداری شما نسبت به امام و انقلاب توانست مانع تحقق پیش‌بینیهای دشمنان شود و آنها را ناامید کند، در آینده نیز باید این‌گونه باشد. دشمن در تمام روزهایی که از وقوع این حادثه‌ی مصیبت‌بار گذشته، دایماً مشغول مطالعه روی حوادث ایران بوده‌است. با تحلیلهایی که این روزها از رسانه‌های بیگانه منتشر میشود، میتوان فهمید که دشمن هیچ امیدی برای خود مشاهده نمیکند. البته برای این‌که طرفداران و مزدورانشان مأیوس نشوند، امیدهای واهی و مبهمی را به آنها میدهند و میگویند حرارت و شور و هیجان و وفاداری مردم پایدار نیست و مدت زیادی طول نخواهد کشید که اختلاف و دو دستگی به وجود خواهد آمد! این‌گونه اظهارات دشمن هم برای ما مفید است؛ زیرا ما بخوبی احساس میکنیم که آنها به چه چیزهایی امید بسته‌اند.

مردم باید با تمام قدرت و امیدواری، در راه ایجاد آینده‌یی بهتر تلاش کنند. چرا باید ملت ایران به آینده‌ی خود و لطف الهی امیدوار نباشد؛ در حالی که تمام رویدادهای این ده سال، حاکی از لطف بیحد و حصر پروردگار نسبت به ما بوده است؟ امام عزیز و بزرگوار نیز همیشه همین احساس را داشتند.

در یکی از تصمیمهایی که اتخاذ کرده بودند، عرض کردم تصمیمی که شما گرفتید، خیلی به نفع اسلام و جمهوری اسلامی تمام شد. ایشان فرمودند: گمان نکنید این کاری که اتفاق افتاد، قبلاً آن را پیش‌بینی کرده بودم؛ این، کار خدا و کمک او بود. بعد فرمودند: از اول انقلاب تا کنون و در مراحل مختلف، گویی دست قدرتمندی هدایت ما را برعهده دارد. حقیقتاً انسان احساس میکند که دست قدرت پروردگار، ملت و مسؤولان ما را هدایت و کمک میکند.

البته دست حمایت الهی، بیدلیل بر سر ملتی کشیده نمیشود. علت این‌که خدای متعال لطف خود را شامل حال این ملت کرده و آنها را هدایت میکند، ایمان و عمل صالح مردم است. وقتی این دو عنصر در شخص یا ملتی به وجود آمد، خدا هم او را کمک خواهد کرد.

بحمداللَّه ایمان و عمل صالح در ملت ما هست و باید برای حفظ و تقویت آن تلاش کرد. وحدت عمومی تمام قشرها و طبقات نیز موجب جلب الطاف و نعمتهای الهی میشود و باید مثل گذشته از آن نگهداری کرد و در میان عامه‌ی مردم گسترش داد. همین یکجا قرار گرفتن عواطف و احساسات و اراده‌ی مردم در فراق امام خویش، نمونه‌یی از وحدت بین اقشار مختلف است که در سرتاسر کشور خود را نشان داده است. این یکپارچگی و وحدت، بسیار باارزش است و باید آن را حفظ کرد.

بارها گفته‌ام که آینده را بسیار خوب و روشن و امیدبخش و بهتر از گذشته مشاهده میکنم. خدای متعال به پیامبر خود فرمود: (وللاخرة خیر لک من الاولی)(1)؛ یعنی وضعیت آینده‌ی تو بهتر از گذشته خواهد بود. زحماتی که امام عزیزمان با پشتیبانی ملت در طول ده سال گذشته کشیدند، بذری بود که پاشیده شد و ان‌شاءاللَّه در آینده ثمر خواهد داد. مسیرهای سختی که دست نیرومند امام(ره) عبور از آنها را ممکن میساخت، دیگر تکرارشدنی نیست؛ لذا آینده‌ی ما بسیار خوب و روشن و امیدبخش خواهدبود.

مردم باید حضورشان را در صحنه حفظ کنند و برای دفاع از انقلاب در همه‌ی میدانها آماده باشند؛ ارتباط و اتصال محبت‌آمیز میان خود و مسؤولان، و بالاتر از همه، پیوند خود با خدا را حفظ و مستحکم کنند. روحیه‌ی عبودیت الهی و تسلیم در مقابل پروردگار و کار برای رضای او را - که راز اصلی موفقیتهای ملت و امام ما بود - پاس بداریم؛ مطمئناً فضل و لطف الهی با ما خواهد بود. پیمان و پیوند ما خدایی است؛ به نام او حرکت خواهیم کرد و از او کمک خواهیم گرفت.

امیدوارم همه‌ی شما در جلب رضایت پروردگار موفق باشید. سلام من را به مردم شهر و دیار خود برسانید.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------

1) ضحی: 4

بیانات در مراسم بیعت نمایندگان عشایر سراسر کشور

تاریخ: 1368/04/09

بیانات در مراسم بیعت نمایندگان عشایر سراسر کشور

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

از همه‌ی برادران عزیز عشایر که با علاقه و صمیمیت مخصوص این قشر مؤمن، از نقاط مختلف کشور تشریف آوردند و احساسات پُرشور و مخلصانه‌ی خودشان را ابراز کردند، صمیمانه متشکرم. امیدوارم خدای متعال به همه‌ی شما مرزداران کشور و انسانهای شجاع و صبور توفیق دهد و دستهای نیرومند شما را در انجام وظایفی که به عهده دارید، یاری کند.

مسأله‌ی عشایر در کشور ما، یکی از مسایل حساس و مهم است. در سرتاسر کشور، مخصوصاً در مناطق مهم و حساس مرزی، مجموعه‌های عشایر از قدیم‌الایام سکونت دارند و با لهجه‌های مختلف و آداب و عادات متفاوت، زندگی میکنند. درعین‌حال، خصوصیات مشترکی هم دارند که همان خصوصیات اصیل اسلامی ملت ایران است. فرهنگ فاسد و مفسد غرب، در بعضی از مردم نقاط کشور تأثیر گذاشت و رفتار و اخلاق اسلامی خوب آنها را عوض کرد؛ اما در این مردم مؤمن و پُرشور و بااخلاص مؤثر واقع نشد و دست بیگانگان به اعماق و زوایای زندگی عشایر و طوایف کشور ما نرسید.

من شخصاً با بسیاری از این عزیزان آشنایی نزدیک داشتم و زندگی اینها را در طول سالهای متمادی بتدریج و تناوب دیده‌ام. عشایر ما، مردمانی صادق و بااخلاص و راستگو و شجاع و دور از نیرنگ و خدعه هستند. این خصوصیات، سرمایه‌ی مهمی برای کشور محسوب میشود.

در ماههای اول جنگ تحمیلی، که روزهای غربت جبهه‌ها بود، مشاهده میکردم که عشایر با همان تفنگهای خودشان - که خیلی هم ساده و ابتدایی بود - یا با سلاحی که به آنها داده میشد، میآمدند. بخش مهمی از جبهه‌ی جنگ را اینها پُر کردند و با شجاعتشان، به همه روحیه دادند. در مناطق مرزی، عشایر بومی ما مثل کوه در مقابل دشمن میایستادند و زمین و رودخانه‌یی را که اشغالگران تصرف کرده بودند، پس میگرفتند، یا مانع دست‌اندازی و تصرف مجدد دشمن میشدند.

امام عزیز که حقیقتاً قلب او در مواردی ملهم به الهامات غیبی الهی بود و گویی کلماتش متکی به وحی است، در یک جمله فرمود: عشایر ذخایر انقلابند. ذخیره، یعنی سرمایه‌یی که انقلاب در اختیار دارد، تا در وقت احتیاج آن را خرج کند. یکایک عشایر باید با همین روحیه و احساس، زندگی و کار کنند.

عشایر غیوری که در مرزها هستند، باید وظیفه‌ی مرزبانی را جدی بگیرند و دشمنی را که درصدد تجاوز است، منکوب کنند. البته بسیار بعید میدانیم که دشمنها بار دیگر به فکر تجاوز به مرزها باشند - این کار برای آنها حماقت است - اما یک ملت باید بیدار باشد و مرزهای خود را حفظ کند، و شما عشایر باید در این بیداری و حراست، سهم زیادی را ایفا کنید.

عشایر مرزنشین مؤمن و غیور و شجاع، باید همان‌گونه که از خانه و منطقه و میهن خود دفاع میکنند، از مرزهای جمهوری اسلامی نیز دفاع کنند. تا وقتی عشایر غیور ما به‌طور کامل روحیه‌ی مرزبانی را در خود حفظ میکنند، دشمن جرأت تجاوز به مرزها را پیدا نخواهد کرد. عشایری هم که در مناطق غیر مرزی و نزدیک به مرکز کشور ساکن هستند، از نظر حفظ امنیت عمومی کشور، نقش مهمی را برعهده دارند. شما هرجا باشید، سرباز اسلام هستید. برادران شجاع عشایر ما در هر نقطه‌یی که هستند، باید بدانند امروز وظیفه‌ی انسانی تکتک عشایر مؤمن کشور، دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی است، که باید با قوّت و قدرت انجام گیرد.

مسؤولیت دیگری که عشایر برعهده دارند، تولید و رفع نیاز بخشی از احتیاجات کشور است. عشایر از قدیم یک قشر تولیدکننده و مایه‌ی برکت برای کشور بوده‌اند. در دورانی که مسؤولان نظام جمهوری اسلامی سعی در بازسازی کشور دارند، عشایر باید این توان را حفظ کنند و بالا ببرند. البته مسؤولان موظف هستند به امور عشایر برسند و مشکلات احتمالی آنها را برطرف کنند.

باید همه دست به دست هم بدهیم، تا با کمک پروردگار و با کار و تلاش خود، کشور و نظام جمهوری اسلامی را به طور کامل بیمه کنیم. ما معتقدیم و بروشنی هم میبینیم که کید و توطئه‌ی دشمن علیه اسلام و نظام جمهوری اسلامی، مانند گذشته هرگز به جایی نخواهد رسید.

خداوند ان‌شاءاللَّه به شما خیر و برکت و لطف عنایت کند و پشتیبان شما باشد و به ما توفیق دهد تا بتوانیم به وظایف خود در قبال اسلام و نظام جمهوری اسلامی عمل کنیم. سلام گرم ما را به سایر عشایر مناطق خود برسانید.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

بیانات در مراسم بیعت اصناف و روستاییان

تاریخ: 1368/04/14

بیانات در مراسم بیعت اصناف و روستاییان

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم‌

از همه‌ی‌ برادران‌ و خواهران‌ عزیز که‌ از راههای‌ دور و نزدیک‌ تشریف‌ آورده‌اند، صمیمانه‌ تشکر می‌کنم‌ و مصیبت‌ جانگداز رحلت‌ عزیز قلوب‌ مسلمین‌ و روح‌ پرتپش‌ امت‌ اسلام‌ را به‌ همه‌ی‌ شما تسلیت‌ می‌گویم‌.
 همه‌ی‌ شما می‌دانید که‌ مسلمین‌ در طول‌ تاریخ‌ به‌ اسلام‌ بدهکارند. خدا را شاکریم‌ که‌ با اعطای‌ ایمان‌ بر ما منت‌ نهاد و دلهای‌ ما را به‌ نور معرفت‌ خود و دین‌ منور کرد. همه‌ی‌ مسلمین‌ در مقابل‌ اسلام‌ بدهکار و مسؤولند; "الله‌ یمن‌ علیکم‌ ان‌ هداکم‌ للایمان‌". بر پایه‌ی‌ همین‌ مسؤولیت‌ است‌ که‌ مسلمین‌ صدر اسلام‌ و اصحاب‌ سیدالشهداء(علیه‌الصلاه‌والسلام‌) و اصحاب‌ ائمه‌ی‌ معصومین‌(ع‌) و همه‌ی‌ مؤمنین‌ و صالحین‌ و مخلصین‌ در طول‌ تاریخ‌ آن‌همه‌ تلاش‌ کردند، تا اسلام‌ را حفظ کنند و پیام‌ پیامبران‌(ع‌) را به‌ ما برسانند.
 شروع‌ مبارزات‌ ما هم‌ بر اساس‌ همین‌ مسؤولیت‌ و مدیون‌ بودن‌ مؤمنین‌ به‌ خدا و دین‌ بود که‌ آحاد و اقشار مختلف‌ مردم‌، انواع‌ و اقسام‌ تلاشها و زحمات‌ را مبذول‌ داشتند. امروز هم‌ همان‌طور است‌. خوشا به‌ حال‌ آن‌ فرد و قشری‌ که‌ مسؤولیت‌ خود را در قبال‌ اسلام‌ و دین‌ خدا بداند و به‌ آن‌ عمل‌ کند. این‌، بزرگترین‌ نعمت‌ الهی‌ برای‌ انسان‌ است‌ که‌ او را برای‌ رسیدن‌ به‌ کمال‌ آماده‌ می‌کند.
برهمین‌ اساس‌، نکاتی‌ را به‌ شما دو قشر مهم‌ و تعیین‌کننده‌ در اجتماع‌ متذکر می‌شوم‌:
 اگر بخواهیم‌ کشورمان‌ به‌ طور نسبی‌ به‌ استغنا و خودکفایی‌ و بی‌نیازی‌ از دیگران‌ نایل‌ شود، باید در روستاها سرمایه‌ گذاری‌ کنیم‌ و زحمت‌ بکشیم‌. پایه‌ی‌ اول‌ خودکفایی‌، خودکفایی‌ در امور تغذیه‌ی‌ مردم‌ است‌. این‌که‌ می‌گوییم‌ خودکفایی‌ نسبی‌، به‌ خاطر آن‌ است‌ که‌ یک‌ کشور نمی‌تواند به‌ طور کامل‌ از دیگر کشورهای‌ جهان‌ بی‌نیاز باشد. تبادل‌ میان‌ ملتها و کشورها، امری‌ عادی‌ و معمولی‌ تلقی‌ می‌شود. عمده‌ این‌ است‌ که‌ یک‌ کشور بتواند روی‌ پای‌ خود بایستد و اساس‌ زندگی‌ خود را تأمین‌ کند.
 این‌ کار مستلزم‌ آبادی‌ روستاها و کار کشاورزان‌ و توجه‌ مسؤولان‌ و صرف‌ پول‌ و سرمایه‌ی‌ دولتی‌ و مردمی‌ در دهات‌ و روستاهاست‌. شما که‌ عضو شورای‌ اسلامی‌ هستید و توجه‌ مردم‌ روستا به‌ شماست‌، این‌ نکته‌ را به‌ برادران‌ و خواهران‌ روستایی‌ ابلاغ‌ کنید که‌ روستاییان‌ در طول‌ سالیان‌ بعد از پیروزی‌ انقلاب‌، نقش‌ مهمی‌ در همه‌ی‌ مراحل‌ خودکفایی‌ جبهه‌ی‌ جنگ‌، بسیج‌ عمومی‌ و پشتیبانیها داشتند. این‌ نقش‌ و حضور را باید تقویت‌ کرد.
 سیاست‌ کلی‌ در جمهوری‌ اسلامی‌ این‌ است‌ که‌ روستاها تقویت‌ و آباد شوند و کشاورزان‌ کار تولید را که‌ برای‌ آینده‌ی‌ این‌ کشور و سرنوشت‌ اسلام‌ و مسلمین‌ حایز اهمیت‌ است‌، جدی‌ بگیرند; مسؤولان‌ نیز باید بر همین‌ اساس‌ برنامه‌ریزی‌ کنند. امیدواریم‌ ان‌شاءالله‌ همه‌ی‌ این‌ کارها به‌ نحو شایسته‌ و مناسبی‌ انجام‌ گیرد و در کنار کارهای‌ صنعتی‌، استعداد عظیمی‌ که‌ در کشور ما برای‌ فعالیتهای‌ کشاورزی‌ نهفته‌ است‌، مورد توجه‌ قرار گیرد. ما که‌ می‌خواهیم‌ با ابرقدرتها و زورگوها و چپاولگرهای‌ دنیا سینه‌به‌سینه‌ شویم‌ و با آنها مقابله‌ کنیم‌، باید اساسی‌ترین‌ و اصلیترین‌ نیاز مردم‌ و کشور، یعنی‌ امر تغذیه‌ را به‌ نقطه‌ی‌ اطمینان‌بخشی‌ برسانیم‌، و این‌ جز با توجه‌ به‌ روستاها امکانپذیر نیست‌.
 مسؤولان‌ باید این‌ سیاست‌ را دنبال‌ کنند و خود روستاییان‌ هم‌ نسبت‌ به‌ این‌ قضیه‌ اهتمام‌ ورزند. ان‌شاءالله‌ خداوند هم‌ به‌ آنها کمک‌ خواهد کرد و به‌ کار و تلاش‌ مخلصانه‌ و مؤمنانه‌ی‌ آنها برکت‌ بیشتری‌ خواهد داد.
 شما برادران‌ اصناف‌ و بازاریان‌ نیز از اولین‌ روزهای‌ شروع‌ نهضت‌، پشت‌ سر امام‌ عزیزمان‌ ایستادید و اولین‌ پاسخهای‌ اجابت‌ را به‌ دعوت‌ او و کسانی‌ که‌ در جهت‌ انقلاب‌ حرکت‌ می‌کردند، دادید و در طول‌ سالیان‌ دراز مبارزه‌، حداکثر کمک‌ و حمایت‌ را نسبت‌ به‌ انقلاب‌ و مقام‌ معظم‌ امام‌ بزرگوارمان‌ داشتید. شما اصناف‌ مؤمن‌ و متعبد و بااخلاص‌، همیشه‌ مورد توجه‌ ایشان‌ بودید. در این‌ مورد، بارها از زبان‌ امام‌(ره‌) گفتار صریح‌ و روشنی‌ شنیدیم‌.
 واقعا اگر در نظام‌ تبادل‌ شهری‌ که‌ نیازهای‌ مردم‌ در اختیار کسبه‌ و اصناف‌ است‌، امانت‌ و امنیت‌ حقیقی‌ حکمفرما باشد، مردم‌ احساس‌ آسایش‌ خواهند کرد; هرچند در کشور کمبودهایی‌ هم‌ وجود داشته‌ باشد.
 کمبودها غالبا ناشی‌ از فشارهایی‌ است‌ که‌ دشمن‌ از چند طرف‌ بر ملت‌ ما وارد کرده‌ است‌. بنابراین‌، وجود کمبودها در دوران‌ جنگ‌ و حتی‌ در دوران‌ بازسازی‌، تا حدودی‌ قهری‌ است‌. هنر ملت‌ بزرگ‌ ایران‌ این‌ بود که‌ در مقابل‌ این‌ فشارها ایستادگی‌ کرد و استحکام‌ خودش‌ را نشان‌ داد و دشمن‌ را مجبور به‌ عقب‌نشینی‌ کرد.
 اگر امانتی‌ را که‌ خدای‌ متعال‌ از کاسب‌ و سوداگر و معامله‌گر - کسانی‌ که‌ دست‌ امین‌ مردم‌ در دادوستد هستند و نیاز جامعه‌ به‌ وسیله‌ی‌ آنها تأمین‌ می‌شود - انتظار دارد، در فضای‌ عمل‌ این‌ مجموعه‌ تقویت‌ شود، مردم‌ احساس‌ آسایش‌ و آرامش‌ خواهند کرد. البته‌ من‌ با اعتقاد و بصیرت‌ می‌گویم‌ که‌ تعداد کسانی‌ که‌ در میان‌ اصناف‌ و کسبه‌ توانستند این‌ امانت‌ را حفظ کنند، بسیار زیادند. آنها همان‌ مردم‌ مؤمنی‌ هستند که‌ در طول‌ سالهای‌ متمادی‌، همواره‌ در خدمت‌ انقلاب‌ بوده‌اند و کمکهایشان‌ به‌ انقلاب‌ و پیشروان‌ آن‌، واضح‌ و آشکار است‌.
 در کنار این‌ افراد، کسانی‌ هم‌ هستند که‌ فضای‌ امن‌ و امان‌ محیط کسب‌ را برای‌ مردم‌ به‌ هم‌ می‌زنند. من‌ بارها در ملاقات‌ با کسبه‌ و اصناف‌ و انجمنهای‌ اسلامی‌ اصناف‌ و بازاریها، روی‌ این‌ نکته‌ تکیه‌ کرده‌ام‌ و الان‌ هم‌ می‌خواهم‌ آن‌ را تکرار کنم‌: شما که‌ متعبد و متدین‌ و انقلابی‌ و مرید و مخلص‌ امام‌(ره‌) هستید و اسلام‌ برایتان‌ یک‌ باور حقیقی‌ است‌ و دلتان‌ برای‌ آن‌ می‌سوزد، باید کوشش‌ کنید و نگذارید که‌ محیط کار صنفی‌، با روشهای‌ غلط و سودجویانه‌ی‌ عده‌یی‌ معدود، بدنام‌ و خراب‌ شود.
 بعضی‌ از کسبه‌ با مردم‌ برخورد شایسته‌ نمی‌کنند و آن‌ امانت‌ لازم‌ را که‌ برای‌ کاسب‌ حبیب‌ خدا لازم‌ است‌، رعایت‌ نمی‌کنند و منتظر بهانه‌اند تا کلا نظام‌ کسب‌ و معامله‌گری‌ را زیر سؤال‌ ببرند. در این‌ خصوص‌، نظر اسلام‌ روشن‌ و مشخص‌ است‌. اسلام‌ نظام‌ خرید و فروش‌ و معامله‌ و تجارت‌ را امضاء و تأیید کرده‌ است‌. کسانی‌ که‌ در این‌ نظام‌ افساد می‌کنند و کار خلاف‌ انجام‌ می‌دهند، اگرچه‌ دستگاههای‌ دولتی‌ باید به‌ کارهای‌ خلاف‌ آنها رسیدگی‌ کنند، اما جو و محیط کار شما می‌تواند فشار زیادتری‌ روی‌ آنها وارد آورد. جوانهای‌ مؤمن‌ بازاری‌ و افراد غیور و انقلابی‌ باید مراقب‌ باشند که‌ در محیط کسب‌ و کار و بازار، به‌ حیثیت‌ انقلاب‌ و اسلام‌ لطمه‌ و صدمه‌ نخورد.
 همه‌ی‌ ما در مقابل‌ اسلام‌ و انقلاب‌ و دین‌ و قرآن‌، مسؤول‌ و مدیون‌ و بدهکاریم‌، که‌ باید این‌ بدهکاری‌ را ادا کنیم‌. امروز بحمدالله‌ در سطح‌ عالم‌، نظام‌ جمهوری‌ اسلامی‌ به‌ عنوان‌ یک‌ نظام‌ مستحکم‌ و تثبیت‌شده‌ و کاملا جاافتاده‌ معرفی‌ شده‌ و دشمن‌ را دچار حیرت‌ کرده‌است‌. این‌، به‌ برکت‌ ایمان‌ قوی‌ مردم‌ و مخصوصا وفاداری‌ عموم‌ قشرهای‌ ملت‌ نسبت‌ به‌ امام‌ و انقلاب‌ است‌.
 خیلی‌ از نظامها، ظاهر مستحکم‌ و باطن‌ پوکی‌ دارند; به‌ تشر و قدرت‌ ظاهری‌ و قبض‌ و بسط حکومتی‌ وابسته‌اند و مردم‌ به‌ عنوان‌ مبنای‌ حقیقی‌ قدرت‌، در آن‌ نظامها مطلقا حذف‌ شده‌اند و حضوری‌ ندارند. آن‌ نظامها هرچند ظاهر باثباتی‌ هم‌ داشته‌ باشند، اما باطن‌ پوکی‌ دارند. غالب‌ نظامهای‌ مرتجع‌ و وابسته‌ به‌ قدرتهای‌ جهانی‌ - مخصوصا امریکا - از این‌ قبیلند. نظامی‌ که‌ باطن‌ قوی‌ و قابل‌ اتکایی‌ دارد، نظامی‌ است‌ که‌ مبنای‌ حقیقی‌ قدرت‌ - یعنی‌ آراء و اراده‌ و حضور مردم‌ - در آن‌ تأمین‌ شده‌ باشد. اگر به‌ نظامهای‌ دنیا نگاه‌ کنید، خواهید دید که‌ غیر از جمهوری‌ اسلامی‌، هیچ‌ کشور دیگری‌ تا این‌ اندازه‌ به‌ آراء و اراده‌ و حضور مردم‌ متکی‌ نیست‌، و این‌ وسیله‌ی‌ استحکام‌ نظام‌ ماست‌. وظیفه‌ی‌ یکایک‌ مسؤولان‌ و مردم‌ این‌ است‌ که‌ حضور قوی‌ و اراده‌ی‌ مستحکم‌ عمومی‌ را با تمام‌ وجود حفظ کنند.
 ما باید بتوانیم‌ خلا وجود مبارک‌ و مقدس‌ امام‌ عزیز - آن‌ شخصیت‌ عظیم‌ و کفه‌ی‌ سنگین‌ - را با پیوند مستحکمتر میان‌ خود و خدا، و با اخلاص‌ و همبستگی‌ و تلاش‌ و حضور بیشتر و قویتر پر کنیم‌ و به‌ فضل‌ پروردگار راه‌ او را ادامه‌ دهیم‌.
 من‌ از روی‌ اعتقاد کامل‌ تکرار می‌کنم‌ که‌ آینده‌ی‌ روشنی‌ برای‌ ملت‌ ما در پیش‌ است‌، که‌ ان‌شاءالله‌ نشانگر گشایش‌ و استحکام‌ و قدرت‌ و رفاه‌ بیشتر و عدالت‌ کاملتر خواهد بود. همه‌ی‌ اینها از برکات‌ انفاس‌ مقدس‌ آن‌ عزیز بزرگوار است‌ که‌ حیات‌ و مماتش‌ مایه‌ی‌ برکات‌ الهی‌ بود.
 امیدواریم‌ دعای‌ ولی‌عصر(ارواحنالتراب‌مقدمه‌الفداء) و توجهات‌ آن‌ حضرت‌ شامل‌ حال‌ شما شود. باید پیوند خود را با مراکز معنوی‌ و الهی‌ و غیبی‌ هرچه‌ بیشتر مستحکم‌ کنیم‌، تا بتوانیم‌ با کمک‌ پروردگار اهداف‌ الهی‌ و اسلامی‌ را به‌ صورتی‌ که‌ خواست‌ امام‌ بود، در جامعه‌ پیاده‌ کنیم‌. خداوند ان‌شاءالله‌ روح‌ آن‌ بزرگوار را از همه‌ی‌ شما شاد و راضی‌ کند.
 والسلام‌ علیکم‌ و رحمه‌الله‌ و برکاته‌

بیانات در مراسم بیعت مسئولان دستگاه قضایی

تاریخ: 1368/04/07

بیانات در مراسم بیعت مسئولان دستگاه قضایی

بسم‌اللَّه‌‌الرّحمن‌الرّحیم‌

متقابلاً به همه‌ی شما برادران بزرگوار در شورای عالیقضایی و قضات محترم و کارمندان دستگاه قضایی کشور و خانواده‌های عزیز شهدای عالیقدر هفتم تیر - که یادگارهای ارزنده‌ی یکی از مقاطع مهم انقلاب هستند - و علما و ائمه‌ی جمعه‌ی محترم استان لرستان و شما اقشار مؤمن و مخلص و غیور آن استان، مصیبت جانگداز رحلت امام عزیز و بزرگوار را تسلیت عرض میکنم. ان‌شاءاللَّه خداوند سنگینی بار این مصیبت را که بر دوش ملت ایران است، مایه‌ی اجر و ثواب و رحمت خود قرار بدهد و به همه‌ی آنان قدرت صبر و استقامت در راه آن قائد و رهبر عظیم‌الشأن عنایت کند.

مسأله‌‌ی هفتم تیر، حادثه‌یی فراموش‌نشدنی در تاریخ انقلاب ماست و هنوز هم در دنیای سیاست و در سطح جهان، هفتم تیر قابل طرح و احتجاج است. در ماجرای هفتم تیر، دو گروه رسوا شدند:

گروه اول کسانی بودند که ادعا میکردند طرفدار مردم و خلق و انقلابند. آنها پرده‌ی غلیظی از ریا و دروغ و خدعه بر کار خودشان کشیده بودند. حادثه‌ی هفتم تیر، این پرده را درید و آنها را افشا کرد. گروهکها بعد از این واقعه خیلی هم تبلیغات کردند، اما ملت ایران تحت تأثیر آن حادثه و حوادث مشابه آن که بعداً اتفاق افتاد - اگرچه به آن عظمت نبود - چهره‌ی منافقین و گروهکهای مدعی را شناخت؛ معلوم شد اینها ضد همه‌ی ارزشهای انسانی هستند و از آدمکشی در ابعاد وسیع آن ابایی ندارند و به خاطر تحقق هدفها و مقاصد شوم خود، حاضرند با انقلاب بزرگ اسلامی - که در حساسترین لحظات عمر خود، درگیر جنگ همه‌‌جانبه شده بود - مبارزه کنند و در چنین شرایطی دست به جنایتی بزرگ بزنند و ملت ایران را داغدار کنند.

گروه دوم، قدرتهای جهانی مدعی حقوق بشر و ضدیت با تروریسم بودند. البته باز هم سردمداران سیاستهای جهانی، با وقاحت و گستاخی همین شعارها را میدهند و هنوز هم سردمداران رژیم امریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی ادعا میکنند که با تروریسم مخالفند! لیکن مسأله‌ی تبلیغات و هیاهو و جنجال یک مسأله است، و واقعیتهایی که برای مردم آگاه و بصیر در سطح عالم روشن میشود، مسأله‌‌ی دیگری است.

کاملاً واضح است که وقتی دولتی مثل امریکا یا بعضی از کشورهای اروپایی، از گروهکهای تروریستی که دستشان به خون آحاد ملت آغشته است، حمایت میکنند و آنها را در کشورهای خود راه میدهند و پناهنده‌ی سیاسی قلمداد میکنند، نمیتوانند در ادعای مبارزه با تروریسم صادق باشند. اینها مروج تروریسم هستند و تروریستها را برای تحقق مقاصد شوم خود، در دامان خویش تربیت میکنند.

کیست که نداند بسیاری از گروهکهای داخل ایران - حتّی آنهایی که صبغه‌ی چپ داشتند - از منابع مالی دولتهای غربی و امریکا تغذیه میشدند و هنوز هم میشوند؟! ملت ایران، این ادعاهای دروغین را شناخت. دیرباورترین افراد هم فهمیدند که دولت امریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی و جوامع به اصطلاح متمدن طرفدار حقوق بشر، کمترین خبری از حقوق بشر ندارند و کوچکترین دفاعی از آنها نمیکنند!

کسانی که در حادثه‌ی هفتم تیر و دیگر حوادث انقلاب به شهادت رسیدند و خونشان ریخته شد، نفوس زکیه‌یی از افراد بشر و انسانهای ممتاز جامعه بودند. در بین اینها، علما و دانشمندان و مبارزان قدیمی و توده‌های مردم و انسانهای فداکار و کسانی که برای ملت و کشور و آرمان و انقلابشان فداکاری میکردند، وجود داشتند. کشتن آنها طبق کدام میزان از موازین مجاز است، و چه کسی میتواند کُشندگان آنها را تروریست نداند و جنایتکار نخواند و محکوم نکند؟ این، یک حقیقت روشن است.

ما به ادعاهای طرفداری از حقوق بشر، که امروز از طرف دولتها و سازمانهای وابسته به ابرقدرتها در دنیا اعلام میشود، کوچکترین اعتقادی نداریم. ما اینها را فریب و خدعه و دروغ میدانیم. ما معتقدیم تروریسم در دامان رژیم امریکا و بسیاری از حکومتهای غربی و قدرتهای زورگوی جهانی پرورش مییابد و رشد میکند.

ملتی که به هیچ قدرتی از قدرتهای عالم وابسته نیست و از حقوق خود و مرزهایش دفاع میکند و دم از استقلال میزند و به اعتراف همه‌ی دنیا میخواهد بر سرنوشت خود مسلط باشد، با چه مجوزی یک عده از افراد خرابکار حق داشته باشند انسانهای باارزش و دانشمند و انقلابی این کشور را با چنین وضعیت خون‌آشامانه‌یی ترور کنند و به شهادت رسانند و بعد هم دولتهای غربی بدون هیچ شرم و ملاحظه‌یی، اسم اینها را به عنوان یک سازمان بیاورند و در کشورشان راه بدهند و نشریات اینها را منتشر کنند؟!

اجتماعاتی مثل (پارلمان اروپا) و دیگر جاها که تغذیه‌ی پولی و سیاسی اینها را در سطح جهان برعهده دارند، خود را در تاریخ و در چشم انسانهای منصف و آگاه این روزگار محکوم کردند و لکه‌ی ننگی برای خویش باقی گذاشتند. این از برکات خون پاک شهدای عزیزی است که در فاجعه‌ی هفتم تیر به شهادت رسیدند. حقیقتاً شهادت آنها مظلومانه بود و خون پاکشان دامان جانیها و قاتلها و گروهکهای وابسته را گرفت.

به مناسبت حضور آقایان محترم دستگاه قضایی، چند جمله‌یی را هم درباره‌ی قوّه‌ی قضاییه متذکر میشوم:

شکی نیست که قوّه‌ی قضاییه در جمهوری اسلامی ایران، مثل دیگر ارگانها و دستگاههای این نظام، از تلاش مخلصانه و دلسوزانه و عظیم و باارزش برخوردار است. در طول این چند سال، قضات دادگاهها و دادسراها و دستگاههای عالی قضایی و دست‌اندرکاران امور اداری و همه‌ی عناصر قوّه‌ی قضاییه، با الهام از احکام اسلامی تلاش کردند و زحمت کشیدند و حقاً و انصافاً زحمت مأجوری را متقبل شدند، که همه‌ی آنها مغتنم است.

در تمام دنیا، قوّه‌ی قضاییه، ملاک و معیار سلامت جامعه است. اگر قوّه‌ی قضاییه‌یی سالم و دقیق و عامل به عدل و انصاف و مقررات اسلامی وجود داشته باشد، به مرور تمام دستگاههای کشور و جامعه‌ی اسلامی اصلاح خواهند شد. ممکن نیست که کشوری به سلامت کامل اجتماعی برسد، مگر آن‌که دستگاه قضایی سالم و بیعیبی به وجود آید. اگر دستگاه قضایی سالم نباشد، دستگاههای دیگر هم بتدریج به فساد خواهند گرایید. به همین دلیل، اسلام نسبت به قضا و قضاوت و قاضی و محکمه و مقدمات کار و ابزار کار قضایی، حداکثر اهتمام را ورزیده است و شاید در تعالیم اسلامی، چیزی به اندازه‌ی عدالت در قضا مورد تأکید واقع نشده باشد.

دستگاه قضایی ما درحقیقت دستگاه جدیدی است؛ زیرا حاکمیت قوانین و مقررات اسلامی، مسایل جدیدی را برای این دستگاه پیش آورده است و همان‌طور که چندین بار از زبان امام عزیزمان هم شنیده شد، برادرانی که در قوّه‌ی قضاییه مشغولند، زحمات و تلاشهای فراوانی را کشیده‌اند؛ اما باید در نظام اسلامی، نسبت به رشد و اعتلای روزافزون دستگاه قضایی، همت گماشته شود و در هیچ حدی قانع نبود. حقیقتاً دستگاه قضایی باید ملجأ و مأمن مردم به حساب آید.

در جامعه، کمبود و مشکلات و درگیری و ظلم به افراد و تعرض به اموال و جان و حیثیت اشخاص وجود دارد؛ اما دستگاه قضایی باید به گونه‌یی باشد که هر کس در جامعه مورد ظلم هر مقامی واقع شد، خاطرش آسوده باشد که رسیدگی میشود؛ مثل فرزندی که پدر عاقل و مهربان و قوییی دارد و هر کس به او اندک تعرضی کند، دلش محکم است و میگوید ظلم تو را به پدرم میگویم و او حق من را از تو خواهد گرفت.

بایستی بر تمام آحاد کشور، چنین روحیه‌یی نسبت به دستگاه قضایی حکمفرما باشد. اگر به کسی ظلم شد، بداند که با مراجعه به دستگاه عدل اسلامی، قطعاً آن ظلم برطرف خواهد شد. این یک بعد از ابعاد کار دستگاه قضایی است که مورد انتظار اسلام و همه‌ی مردم است؛ که ان‌شاءاللَّه حرکت دستگاه قضایی، به همان طرف خواهد بود. ما شاهد هستیم که تلاشهای انجام‌شده، تلاشهای خوبی است و ان‌شاءاللَّه دستگاه قضایی را به سمت ایجاد عدالت اسلامی خواهد برد.

بُعد دیگر، حاکمیت احکام و ارزشها و ملاکها و معیارهای اسلامی است، که قویترین و متقنترین و محکمترین ملاک و معیار برای اداره‌ی یک مجموعه‌ی قضایی است. نباید در مقابل جنجال مخالفان و دشمنان و کسانی که هر نقطه‌ی مثبتی هم در جامعه‌ی اسلامی باشد، مورد انتقاد قرار میدهند، دچار انفعال بشویم.

فرهنگ غربی، شیوه‌ی قضایی اسلامی را قبول ندارد؛ ما هم شیوه‌ی قضایی آنها را قبول نداریم؛ (ولا انتم عابدون ما اعبد ولا انا عابد ماعبدتم)(1). آنها حاضر نیستند موازین قضایی مبتنی بر ارزشهای اسلامی را درک کنند و بفهمند. اصلاً فرهنگ غربی اجازه نمیدهد که کسی ارزش بینه و قسم و حد و تعزیر و دیگر معیارهای قضایی اسلام را درک کند و بفهمد.

در اسلام، قاضی به جز هیبت قضاوت، هیبت دیگری ندارد، و مسلمانی مثل بقیه‌ی مسلمانهاست؛ روی خاک مینشیند، با مردم برادرانه برخورد میکند و ترتیب و آداب خاصی برای خود قایل نیست؛ اما در دنیا شکل و آداب دیگری برای قاضی و محکمه و کار قضایی قایلند. ما در مقابل دنیا منفعل نیستیم. ما به معیارهای قضایی متقنی که در اسلام وجود دارد، افتخار میکنیم و براساس همان معیارها نیز حرکت میکنیم و معتقدیم عدالت در جامعه‌ی اسلامی از طریق قضای اسلامی میتواند تأمین شود.

به همه‌ی اقشار مردم ایران توصیه میکنم که قدر حیثیت اسلامی و آبروی سرشار انقلاب خود را بدانند و سعی کنند آن را حفظ کنند. اسلام به ملت و کشور ما خیلی عزت و شخصیت داده است. جا دارد که هرچه در توان داریم، از اسلام و نظام اسلامی دفاع کنیم. دنیا ملتی را مثل ملت ایران نمیشناسد که این‌قدر با قاطعیت و قدرت و اعتماد به نفس، در مقابل زورگوییهای قدرتهای مستکبر جهانی ایستاده‌باشد و از کسی هم واهمه نداشته باشد.

روحیه‌ی ایستادگی و مقاومت در شما مردم و وفاداری نسبت به امام عزیز و بزرگوارمان - که مظهر ایستادگی و مقاومت انقلابی ملت ما بود - و عزتی که از طریق همین ایستادگیها و مقاومتها در دنیا و در چشم ملتها به وجود آمده، موارد نادری است که برای یک ملت به آسانی پیش نمی‌آید.

بحمداللَّه از اول انقلاب تا امروز، علی‌رغم برخورد با مشکلات فراوان، ملت ما راه مستقیم را - که راه حاکمیت اسلام و عمل به احکام اسلامی است - طی کرده و مشکلات زیاد و گذرگاههای سختی را پشت سر گذاشته است. ما دشمنان زیادی را نسبت به خودمان مأیوس کرده‌ایم و امید آنها را از این‌که بتوانند در حرکت و هدفهای ما اثری بگذارند، قطع کرده‌ایم.

آینده‌ی بسیار روشنی پیش روی ماست، که به سمت آن در حرکتیم؛ آینده‌یی که ملت ایران خواهد توانست به برکت اسلام و نظام اسلامی، هم عدالت اجتماعی و رفاه مادّی داشته باشد، و هم به استقلال کامل دست یابد. از روز اول پیروزی انقلاب، ما به سمت این آینده حرکت کرده‌ایم و به اعتقاد من، قسمتهای سخت‌ترش را پشت سر گذاشته‌ایم. نمیگویم بدون تحمل زحمت میشود به آن آینده رسید؛ اما میگویم با حفظ وحدت و ایمان و انگیزه و ادامه‌ی حرکت، میتوان به آن دست یافت. عمده این است که ما یاد و راه و هدفهای امام(ره) را همیشه در خاطر داشته باشیم و آنها را حفظ کنیم.

باید وحدت و صمیمیتی را که بحمداللَّه امروز بر سرتاسر کشور ما حاکم است، با جدیت حفظ کنیم و از مخدوش شدن آن جلوگیری کنیم و در تمام صحنه‌های انقلاب حاضر باشیم؛ همچنان که تاکنون ملت ما در همه‌ی صحنه‌های انقلاب حاضر بوده است.

البته دشمن تبلیغات و دروغ‌پراکنی و شایعه‌پردازی میکند و سعی دارد که دلها را نسبت به آینده ناامید کند. دشمن تبلیغ میکند تا مردم را از ادامه‌ی حرکت باز دارد. از دشمن، جز این انتظاری نیست. آنها سعی میکنند وحدت را مخدوش کنند و مشکلات را عمده نمایند. وجود مشکلات برای جامعه و نظامی که جوان و تازه‌کار است، یک امر طبیعی است. جوان بودن سختیهایی دارد؛ اما امتیازات زیادی هم به همراه دارد.

ما یک نظام جوان هستیم که از تجربیات گذشته برخورداریم. باید آینده را بسازیم. باید همه دست به دست یکدیگر بدهیم و مشکلات را تحمل کنیم، تا آینده خوب ساخته شود. با تحمل مشکلات است که میشود از این معبر عبور کرد. هرگز ارتباط و پیوند مستحکم خود با خدا را فراموش نکنیم. از خدای متعال کمک بخواهیم و تفضل او را طلب کنیم و مطمئن باشیم که خدای متعال به ما کمک خواهد کرد.

امیدوارم پروردگار متعال به همه‌ی شما برادران و خواهران عزیز که از راههای دور تشریف آوردید و آقایان محترم قوّه‌ی قضاییه و مسؤولان محترم این قوّه که حقیقتاً زحمات ارزشمندی برای اصلاح و تکمیل قوّه‌ی قضاییه کشیدند، مخصوصاً جناب آقای اردبیلی که شخصیت بارزی هستند و سالهای متمادی زحمات قوّه‌ی قضاییه را بردوش دارند، توفیق دهد و لطف و فضل و رحمت خودش را شامل حالتان کند و ان‌شاءاللَّه به همه‌ی ما کمک کند، تا بتوانیم با تحمل زحمات انقلاب، این بارِ باارزش را به سر منزل مقصود برسانیم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------
1) کافرون: 3 و 4

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/04/11

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌‌الرّحمن‌الرّحیم‌

متقابلاً این مصیبت بزرگ و جانسوز را به شما برادران و خواهران عزیز، علمای گرامی، ائمه‌ی محترم جمعه و اقشار مردم حزب اللَّه و مؤمن، که از راههای دور تشریف آوردید، صمیمانه تسلیت عرض میکنم.

تاریخ کوتاه انقلاب ما سرشار از حوادثی است که هرکدام از آنها به تنهایی ملتی را به تفکر و تأمل وادار میکند. در همه‌ی این رویدادها، دو نکته‌ی روشن مشاهده میشود: اول، خباثت دشمن؛ و دوم، مقاومت و ایمان عمیق و کم‌نظیر ملت مسلمان و بااخلاص ما.

از اول انقلاب تاکنون، در هر سال و ماه و هفته، حادثه‌یی را مشاهده میکنیم که معمولاً این‌گونه وقایع در سرگذشت ملتها کمتر رخ میدهد، و به همین جهت است که ملت ما از لحاظ معارف انقلاب غنی است؛ چون در دوران انقلاب، با حوادث آموزنده‌ی بسیاری مواجه شده است، و این هم لطف خداست.

یکی از آن حوادث، شهادت مرحوم آیةاللَّه صدوقی، عالم بزرگوار و از پیشاهنگان انقلاب و یار صمیمی و دیرین امام امت و زبان گویا و پشتوانه‌ی باارزش انقلاب و شخصیت برجسته و ممتاز نظام بود. شهادت ایشان - که سومین شهید محراب در زمان ما بودند - یک درس و حادثه‌ی آموزنده بود و خباثت و دنائت دشمن را به اثبات رساند.

دشمنهای ما کسانی هستند که با انسانهای مرتبط با خدا و دین و پیرمردهای نورانی و باصفا و پاکباخته آن‌چنان کینه‌توزانه برخورد میکنند که نظیر آن جز در رفتار بدکارترین خلق خدا در طول تاریخ - مثل خوارج - مشاهده نمیشود. این گروه در دوران امیرالمؤمنین(ع) نیز نسبت به مردان خدا و مؤمنین و مخلصین صادق، با وحشیگری و سبعیت رفتار میکردند.

ترورهایی که در حوادث کثیرالوقوع انقلاب ما صورت میگرفت، چهره‌ی واقعی دشمن را برای ملت ایران و دنیا روشنتر کرد. چه کسی گمان میکرد منافقین و دیگر گروهکهای تروریست، این‌قدر قسیالقلب و خشن و کینه‌توز و خبیث باشند؟ آیا کسی فکر میکرد که چهره‌ی نفاق اینها این‌قدر زشت و پلید باشد و مزورانه از خدا و خلق خدا اسم بیاورند و ناجوانمردانه علیه خدا و خلقش اقدام کنند؟!

بحمداللَّه والمنه آنها رسوا شدند و کسانی هم که از این گروهکها حمایت میکردند، آبروی خود را بر باد دادند. معلوم شد مدعیان حقوق بشر و سازمانهایی که به این نام در دنیا تلاش میکنند و پولهای گزافی را خرج این کار و تبلیغات آن میکنند، چه اهدافی را پی میگیرند و زیر این پوشش، چه مقاصد سویی را دنبال میکنند.

طرف دیگر قضیه که اهمیت آن کمتر از افشای دشمن نیست، بروز عمق ایمان و اخلاص و استقامت مردم ماست. حوادثی که پیش آمد، دل مردم را نلرزاند؛ در آنها ایجاد تردید نکرد و نسبت به صحت هدفهای خود، دچار تزلزل نشدند؛ بلکه بعکس، هر حادثه‌یی که اتفاق افتاد، ایمان مردم را روشنتر، هدفهای آنها را واضحتر، و آنها را نسبت به صحت راهی که دنبال میکردند، مطمئنتر کرد.

قرآن کریم، همین سکینه و آرامش و اطمینان قلب را در باره‌ی مؤمنین واقعی بارها تکرار کرده‌است. وقتی مؤمنین حوادث تلخ و فشارهای دشمن را میبینند و چهره‌ی پلید مخالفان را میشناسند، ایمانشان عمیقتر و به خدا مطمئنتر میشوند و با خودشان میگویند: خدا و رسول به ما گفته بودند که بر سر این راه، مشکلات و سختی و ترور و فشار و دشمنی قرار دارد. آنچه خدا و رسول گفته بودند، واقع شد؛ (قالوا هذا ما وعدنااللَّه و رسوله)(1).

امام عزیز ما، آن قلب منور و نورانی و آن زبان گویای حقایق، از اول گفته بود که در این راه، سختی و ترور و فشار و دشمنی و تبلیغات وجود دارد. ما دیدیم که هرچه اتفاق افتاد، صحت پیش‌بینی آن حکیم الهی و منورالقلب را نشان داد. پس راه، راه درستی بود؛ زیرا ایمان مردم لحظه‌به‌لحظه عمیقتر میشد.

حادثه‌ی دیگری که اوج رذالت و دنائت دشمن را نشان داد، سرنگون شدن هواپیمای ایرانی به وسیله‌ی مزدوران امریکایی بود. با آن‌که امریکاییها میدانستند هواپیمای ما مسافربری و بیدفاع و غیرنظامی است، ولی با کمال وقاحت آن را سرنگون کردند و به قعر آبهای دریا فرستادند. دنیا با این جنایت چگونه برخورد کرد؟ وسعت دامنه‌ی دشمنی با اسلام را این‌جا میشود فهمید. عظمت دشمنی آنها، نشاندهنده‌ی عظمت پیام ماست.

بارها گفته‌ام که قبل از پیروزی انقلاب، دستگاه جبار برای هر کلمه‌یی که منادیان نهضت اسلامی در سرتاسر کشور بر زبان میآوردند، فشارهای زیادی را متوجه آنها میکرد؛ در حالی که خودشان علیالظاهر کارهای شبه اسلامی - سخنرانی مذهبی، تلاوت قرآن، روضه‌خوانی و ... - انجام میدادند! آنها روی کارهای مبارزان، بشدت حساس بودند. عکس‌العمل دشمن در آن زمان، نشاندهنده‌ی صحت کار ما بود. اصولاً تا وقتی دشمن تهدید نشود، به عکس‌العمل وادار نخواهد شد. عکس‌العمل دشمن، نشاندهنده‌ی این است که کار و حرف و پیام و اقدام ما برای او خطرناک است.

شما در نظر بگیرید، این‌همه جمعیت که از اطراف عالم به حج میروند و اعمال را انجام میدهند، هیچ حساسیتی را برای امریکا و اسرائیل و دولتهای مرتجع وابسته ایجاد نمیکنند؛ ولی هنگامی که زایر ایرانی به حج رفت و مراسم برائت از مشرکین را بجا آورد و در حج معنیدار خود، علیه طواغیت و بتهای زر و زورِ امروز فریاد زد، همه‌ی دستگاههای استکباری دنیا همدست شدند، تا صدای او را در گلو خفه کنند، و بعد هم آن فاجعه‌ی عظیم را در مکه بر سر زوار و حجاج ایرانی آوردند. بنابراین، دشمن در لحظات ترس خود، عکس‌العمل نشان میدهد.

اسلامی که پیام پیامبر اسلام(ص) را با خود همراه داشته باشد، حتماً دشمنی ابوجهل و ابولهب را برخواهد انگیخت. اگر شما در جایی دیدید ابوجهل‌ها و ابولهب‌ها و بقیه‌ی صنادید کفر جهانی، در مقابل پیام اسلام بیتفاوتند، بدانید این اسلام، اسلام صدر اسلام و پیامبر اکرم(ص) نیست و روح و تپش حقیقی اسلام در آن مشاهده نمیشود. آن اسلامی که صنادید زر و زور و اقطاب قدرت جاهلی و طاغوتی را در دنیا میترساند، اسلام ناب محمّدی(ص) است.

کار به جایی میرسد که دولت امریکا با تمام ادعاهای بزرگ خود و تظاهر به رعایت قوانین بین‌المللی، جلوی چشم همه‌ی خلایق دنیا و در دید رادارها و دوربینها، از داخل ناو خود هواپیمای مسافربری ما را ساقط میکند؛ فقط به این خاطر که هواپیما متعلق به ایران اسلامی است!

وقاحت و گستاخی و عمل مذبوحانه‌ی آنها نشاندهنده‌ی این است که اسلام پایه‌های کفر و استکبار جهانی را لرزانده است و سران این کشورها از اسلامی که پرچم آن امروز در دست جمهوری اسلامی و ملت ایران است، احساس خطر میکنند. بنابراین، پیام غیرمستقیم خصومتهای دشمن عبارت از قدرت جمهوری اسلامی است.

دایماً در طول ده سال گذشته تبلیغات میکردند که جمهوری اسلامی متزلزل و رو به زوال است؛ اما درحقیقت، عمل آنها نشان داد که نظام ما کلمه و شجره‌ی طیبه‌یی است که (اصلها ثابت و فرعها فی السّماء تؤتی اکلها کلّ حین باذن ربّها)(2). امام بزرگوار با آن قلب نورانی و ذهن روشن، مکرراً این قدرت را به دنیا اثبات کرد و یک بار دیگر در هنگام ارتحال ملکوتی آن زاده‌ی پیامبران و دنباله‌رو انبیای الهی، اصالت و استحکام آن روشن و واضح شد.

به خاطر داشته باشید که اهداف مشخص ما، در اسلام خلاصه میشود. اسلام فقط یک اعتقاد نیست؛ اسلام زندگی طیبه‌ی انسانهاست. وقتی از حیات و نظام اسلامی صحبت میکنیم، منظور ما نظام و حیات طیبه‌یی است که همه‌ی خیرات مورد علاقه‌ی انسان در آن وجود دارد؛ هم رفاه مادّی و امنیت اجتماعی و روحی تأمین میشود، و هم صفای معنوی و دانش و بینش و تحقیق و تعبد و خلوص و توجه به خدا مشاهده میگردد. اسلام این مواهب را به ما میدهد. اسلام نشان داده است که میتواند از مردمی که به او اعتقاد دارند و براساس تعالیم او زندگی میکنند، دفاع کند.

درست است که دشمنی قدرتهای عالم با ما، به خاطر اعتقادات اسلامی ماست؛ (و ما نقموا منهم الّا ان یؤمنوا باللَّه العزیز الحمید)(3)، اما حصار محکم و سنگر بزرگی که میتوانیم در آن قرار بگیریم و از حیثیت و شخصیت و هویت خویش دفاع کنیم و برای خود حیات طیبه فراهم آوریم، همین اسلام است. هدف و راه ما مشخص و روشن است و ما برای پیمودن این راه، هیچ چیز کم نداریم. اگر ایمان و حرکت و عمل لازمه‌ی رسیدن به هدف است، خدای متعال دلهای ما را به نور ایمان خودش منور کرده و این توفیق را به ملت ایران داده است که در حرکت و عمل خود، سختیها را تحمل کنند و از موانع نهراسند.

منطقه‌یی که امروز در آن زندگی میکنیم، چه دشمنهای ما بپسندند یا نپسندند، یکی از حساسترین مناطق عالم است. هر ملتی در این‌جا زندگی کند، از همین امتیاز برخوردار میشود. خدای متعال این امتیاز را به ما داده و امکانات طبیعی فراوانی را نیز در اختیار ما نهاده است. باید دو عامل مهم ایمان عمیق و اقدام و عمل قاطع را که تاکنون ما را به پیش برده و به اهدافمان نزدیک کرده‌است، حفظ کنیم.

بحمداللَّه وحدت و یکپارچگی بر ملت ما حاکم است؛ باید سعی شود این گوهر گرانبها حفظ و تقویت شود. کسانی که در میان مردم زبان گویا و مؤثری دارند و میتوانند بر ذهنها و دلها و روحهای مردم اثر بگذارند، برای تقویت ایمان و تشویق به عمل و حفظ یکپارچگی و پیوند عمومی ملت، وظیفه‌ی سنگینتری دارند.

بارها به مردم عزیزمان که دلهاشان پُر از امید و ایمان است، گفته‌ام که نسبت به آینده هیچ تردید و نگرانییی ندارم. ملت ما به فضل پروردگار خواهد توانست حیات طیبه‌ی اسلامی را که دنیا و آخرت و مادّه و معنا و علم و عبادت و رفاه در آن جمع شده است، به وجود آورد. اگر توانستیم چنین جامعه و نظامی را تشکیل دهیم، آن روز شکست واقعی را برای دشمنان جهانی اسلام ایجاد کرده‌ایم.

خداوند به همه‌ی شما توفیق و خیر عنایت کند، ما را در راه خودش ثابت‌قدم بدارد و قدردان هدایتها و ارشادهایی که امام عزیزمان - آن سلاله‌ی پیامبران و بقیه‌ی اولیای الهی - در میان ما گذاشته است، قرار دهد و توفیق حرکت به سمت آن هدفها را عنایت فرماید.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------

1) احزاب: 22

2) ابراهیم: 24 و 25

3) بروج: 8

بیانات در مراسم بیعت بسیجیان نمونه‌‌ی کشور

تاریخ: 1368/04/06

بیانات در مراسم بیعت بسیجیان نمونه‌‌ی کشور

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

من هم متقابلاً این مصیبت بزرگ و جانسوز را به شما برادران و خواهران عزیز بسیجی و فرزندان امام امت، تسلیت عرض میکنم.

این حرف درستی است که بسیج بیست میلیونی پُرشور و بااخلاص کشور، پدر مهربانی را از دست داد. حقیقتاً رابطه‌ی بین شما و آن قلب منور و پُرعطوفت، رابطه‌ی پدر و فرزند بود. شاید هیچ‌وقت اتفاق نمیافتاد که در حضور آن بزرگوار، از بسیج و فداکاریهای جوانان مؤمن و بااخلاص میدانهای جنگ و صحنه‌های انقلاب صحبت شود، ولی آن بزرگوار از این حرکت پُرشور مردمی، با رقت و عطوفت یاد نکنند. گاهی افرادی در شمار بسیجیان عظیم و انبوه خدمت امام(ره) میرسیدند و آن پدر عزیز، پاسخ محبت‌آمیز و پدرانه به آنها میدادند.

حال ما آن وجود عظیم‌الشأن را در کنار خود نداریم، و این یک واقعیت تلخ است. ما که معتقدیم روح مؤمنین، آزاد و بینا و مسلط بر امور دنیای مادّی است، شاید بشود با اطمینان گفت که هم‌اکنون روح مقدس امام، ناظر بر احوال جامعه‌ی ما و متوجه فرزندان خود است. این ملت فرزندان او بودند. براستی، آن بزرگوار از ما و فرزندانش چه توقعی دارد؟ نکته‌ی اصلی این‌جاست. عزاداری لازم است؛ اصلاً دست خود ما نیست. مگر میتوانیم بر این مصیبت نگرییم و احساسات جوشان خودمان را نسبت به آن عزیز یگانه، سرپوش بگذاریم؟ اینها به جای خود محفوظ است؛ اما اصل قضیه، تداوم راه و اجرای وصیت اوست. اگر امروز او زنده بود، از ما چه میخواست؟ این مهم است که خواسته‌ی او را جامه‌ی عمل بپوشانیم.

بدنه و زبده‌ی ملت، همان (بسیج) است. شما در هر سن و از هر قشری - نوجوان سیزده ساله، تا پیرمرد نود ساله - و در هر نقطه‌یی از کشور که زندگی میکنید، دایم با خودتان حدیث نفس کنید و از خودتان بپرسید که امام عزیز و محبوب از من چه میخواهد و آیا آنچه را که او از من توقع دارد، انجام میدهم یا نه؟ این خط مستقیم، ما را هدایت خواهد کرد، تا هدفها و آرمانهای امام عظیم‌الشأن را محقق کنیم.

انتظاری که امام از بسیج داشت، آمادگی و حضور دایمی بود؛ زیرا بسیج، پشتوانه‌ی اصلی انقلاب است. نیروهای ما - ارتش و سپاه - بحمداللَّه نیروهای خوبی هستند. هر کدام از آنها محسناتی دارند که در هیچ نیروی مسلح دیگر دنیا، این برجستگیها را نمیبینیم. سپاه، نیروی انقلابیِ پُرشور و آزمایش‌داده و تجربه‌شده‌یی است که ده سال در میدانهای نبرد، جمهوری اسلامی را سربلند کرد و خود، میوه‌ی درخت انقلاب بود و هست. ارتش نیز یک نیروی منظم و کارآمدی است که علی‌رغم سرمایه‌گذاریهای دشمن، در مسیر خدمت به انقلاب قرار گرفت و بازوی نیرومندی برای آن شد. غیر از حضور دهساله در میدان جنگ، آموزش داد و پشتیبانی کرد و زمینه‌های باارزشی را فراهم آورد. امروز ارتش نیروی بسیار کارآمد و مؤمن و مخلص و ذخیره‌یی برای انقلاب است و در این باور هیچ شکی وجود ندارد.

اما آن چیزی که انقلاب ما - با داعیه‌های بزرگش - به او تکیه میکند، نیروی (بسیج) است. اگر ما نیروهای بسیج و مردمی را از آن دو نیرو جدا کنیم، ارتش و سپاه نخواهند توانست انقلاب را در ابعاد جهانیش پشتیبانی کنند. محور دفاع از انقلاب، همین آحاد عظیم میلیونی بسیج هستند. بسیج در زندگی معمولی، جزیی از توده‌های میلیونی مردم است؛ اما باید سازماندهی و آموزش و بازآموزی داشته باشد. نباید به آموزشی که طی چند ماه داده میشود، اکتفا کرد؛ بلکه بایستی آن را تکرار نمود.

اگر یک فرد بسیجی، در مدرسه و دانشگاه و حوزه‌ی علمیه و کارخانه و مزرعه و اداره مشغول است، بداند که جزو ارتش عظیم مردمی و انقلابی است و باید به آن افتخار کند. در هر مجموعه‌یی که افراد آن عضو بسیج هستند، از جهت خدمت به انقلاب، نسبت به دیگران برتر و مقدمترند؛ زیرا هرگاه خطری نظام را تهدید کند، سینه‌ی بسیجی سپر انقلاب خواهد شد. بنابراین، هر کس وارد این عرصه شد، باارزش‌ترین افراد جامعه است و باید به این توفیق، افتخار کند. من هم افتخار میکنم که یک بسیجی باشم. به عنوان یک بسیجی، هرجا که انقلاب به وجود من نیاز داشته باشد، حاضرم خدمت کنم. همه باید به این عضویت افتخار کنیم؛ چون اساسی‌ترین کار انقلاب را بسیج انجام میدهد.

حفظ موجودیت انقلاب، کار اول ماست که در استمرار نظام جمهوری اسلامی تجسم یافته است. به همین خاطر، امام(ره) مکرر میفرمودند: حفظ نظام اسلامی، واجبترین فریضه است. انقلاب، از نظام جمهوری اسلامی جدا نیست. نباید کسی خیال کند که این دو از هم جدا هستند. تجسم انقلاب، نظام جمهوری اسلامی است که همه‌ی قلدرهای دنیا دست به دست هم داده بودند، تا او را ریشه‌کن کنند.

امروز هم عناد و دشمنی استکبار امریکا، سرمایه‌دارهای بزرگ جهانی، رژیم اشغالگر قدس و ارتجاع ادامه دارد و با آن مخالفت میکنند. انقلاب ما که به پیروزی رسید، نظام جمهوری اسلامی متولد شد. پس، دفاع از این نظام، اولین و مقدسترین و واجبترین فرایض ملت ایران است، و بسیجی کسی است که سینه‌اش را سپر میکند و با هر وسیله‌یی که در اختیارش باشد، دفاع از انقلاب را به عهده میگیرد؛ چون درحقیقت از اسلام و قرآن دفاع کرده است.

البته کسانی که در دنیا منتظرند با هر بهانه و یا بدون بهانه علیه جمهوری اسلامی حرف بزنند، از این‌که ما مردم را به آمادگی بیشتر تشویق میکنیم، استنباط غلط میکنند که جمهوری اسلامی جنگ‌طلب است و علاقه‌یی به صلح ندارد! خیر، این‌گونه نیست. ما به دنیا ثابت کرده‌ایم که جنگ‌طلب نیستیم و نشان داده‌ایم که به وجود صلح در همه‌ی منطقه - بلکه همه‌ی عالم - از صمیم دل علاقه‌مندیم.

ما معتقدیم که در صلح و آرامش میتوان به سازندگیهای درونی و بیرونی پرداخت. ما جنگ‌طلب نیستیم - از اول هم نبودیم - آنها جنگ را بر ما تحمیل کردند. ما ملتی هستیم که از خودمان دفاع میکنیم؛ خوب هم دفاع میکنیم. ما مردمی نیستیم که عقب بنشینیم و به دشمن پشت کنیم؛ ما با خطر مواجه میشویم. در ده سال گذشته، این حقیقت را نشان داده‌ایم.

در حال حاضر، علی‌رغم این‌که رژیم عراق و دیگران، راجع به صلح زیاد حرف میزنند، ما این گفته‌ها را قبول میکنیم و از مذاکراتی که منتهی به یک صلح پایدار شود، استقبال میکنیم. این نکته را هم پوشیده نمیداریم که تا وقتی نیروهای دشمن در خاک ما هستند، اعتماد لازم را به طرف مقابل پیدا نخواهیم کرد. این، چه صلح‌طلبییی است که آنها ادعا میکنند؛ در حالی که هنوز اولین اقدام لازم را انجام ندادند؟! باید نیروهای خود را از خاک ما بیرون ببرند، بعد دم از صلح بزنند.

ما آمادگی برای دفاع از انقلاب را همیشه لازم میدانیم. نباید روزی بر ما بگذرد که اهمیت آمادگی عمومی، مغفولٌ‌عنه واقع شود. این چیزی است که مورد ستایش و ترحم هیچ‌کس قرار نخواهد گرفت. امیرالمؤمنین(ع) به ما درس دادند و فرمودند: (و من نام لم ینم عنه)(1)؛ اگر تو خوابت برد، بدان دشمنت بیدار است. لذا مجموعه‌ی بسیج - خصوصاً جوانها در همه‌ی اقشار مردم - باید با قوّت و قدرت و آمادگی و نشاط و احساس ضرورت، کار و راه خودش را ادامه دهد و مثل گذشته وظیفه‌ی دفاع از انقلاب را به عهده گیرد.

خواهران بسیجی ما نیز که زنهای محجب و عفیف و مقید به آداب شرعی هستند و انسان را به یاد صدر اسلام میاندازند، در این دفاع مقدس و بااهمیت سهیم هستند و نقش برجسته‌یی در حضور میلیونی بسیج دارند.

مسؤولان محترم بسیج باید به سازماندهی خیلی اهمیت دهند؛ زیرا اصل قضیه، سازماندهی است و در چارچوب سازماندهی خوب، آموزش و پشتیبانی و تغذیه‌ی فکری خوب شکل میگیرد.

شما بسیجیها باید به گونه‌یی رفتار کنید که احترام و محبت مردم جلب شود. شما باید نمونه‌ی اخلاق و تواضع و مهربانی و رعایت مقررات باشید. این فکر غلط باید از ذهنهای دیگران بیرون رود که بسیجی کسی است که مقررات را رعایت نمیکند؛ برعکس، آن کسی بسیجیتر است که مقررات را بیشتر رعایت میکند؛ به خاطر آن‌که این فرد بیشتر از همه برای نظام دل میسوزاند و مقررات، لوازم قطعی اداره‌ی درست نظام است.

پس، در محیط کار و زندگی، حتماً اخلاق و مقررات و نظم و انضباط را رعایت کنید و بدانید که وجود شما برای انقلاب، یک ذخیره‌ی تمام‌نشدنی است. تا وقتی که انقلاب و نظام جمهوری اسلامی متکی به این احساسات وایمانها و اخلاصهاست، هیچ دشمنی در هیچ سطحی قادر نیست به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ضربه وارد کند.

خداوند ان‌شاءاللَّه شما را حفظ و تأیید و حمایت کند و دلهاتان را به خودش نزدیک فرماید و توفیق اطاعت و بندگی به شما عنایت کند و همیشه دست لطفش روی سرتان باشد.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------
1) نهج‌البلاغه، نامه‌ی 62

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/04/05

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

متقابلاً این مصیبت بزرگ و حادثه‌ی غمبار را، که دلهای یکایک امت بزرگ ما را به درد آورد و جانهای مشتاق را سوزاند، به شما برادران و خواهران گرامی صمیمانه تسلیت عرض میکنم و از اظهار لطفتان متشکرم.

همه‌ی ما باید به یک نقطه و یک مرکز متوجه باشیم و آن، تکلیف الهی است. آنچه ما را در طول این ده سال وچند ماه، به این قدرت و استحکام و صلابت در مقابل دشمنان جهانی رساند و از اختناق و ضعف و تفرق و ذلت گذشته بیرون آورد و به عزت اسلام منتهی کرد، توجه به خدا و اتکال به او بود. وقتی مردم به برکت راهنماییهای آن رهبر بزرگ، از گرایش و سرسپردگیهای مادّی بیرون آمدند و به سمت خدا حرکت کردند و راه او را بر راه زندگی راحت ترجیح دادند، توانستند انقلاب را به پیروزی برسانند.

عامل موفقیت رهبر عظیم‌الشأن ما - آن امام استثنایی و بی‌نظیر - این بود که توانست اقیانوس عظیمی را این‌طور به حرکت درآورد و میلیونها انسان را خدایی کند و راه اسلام را، راه زندگی قرار دهد و اسلامی را که همه‌ی قدرتهای دنیا علیه او بسیج شده بودند، عزیز کند و معنویت و ارزشهای منزویشده‌ی معنوی را دوباره احیا نماید.

او چون مرد خدا بود و برای خود کار نمیکرد، خدا نیز بنده‌ی صالحش را هدایت کرد و به دل و ذهن او صفا و روشنییی بخشید، تا راه را پیدا کند. به او جرأت و شهامت داد، تا در مقابل دنیایی از دشمن بایستد؛ و با دل او انس گرفت، تا از روگردانی انسانها در روزگار غربت، وحشت نکند.

یک روزی امام ما مثل نوح و ابراهیم(علیهماالسّلام)، در غربت و تنهایی و اقلیت بود؛ اما از تنهایی و تهدید نترسید و خدا را از همه‌ی خلایق بزرگتر شمرد. برادران و خواهران! شما که بندگان مؤمن خدا هستید و به خاطر او قیام و حرکت و اقدام کردید و شعار دادید و تصمیم گرفتید جبهه را پُر کنید و شهید دادید و در راه خدا انفاق کردید و تن‌های خود را به زحمت انداختید، بدانید که راز اصلی این است که باید با تکیه بر خدا، به دنبال اهداف الهی حرکت کنید.

اگر کسی به خدا تکیه کند، اما از خود حرکتی نشان ندهد، بی‌فایده است. و اگر کسی حرکت و قیام کند، اما به خدا تکیه نکند، باز هم به مقصد نمیرسد. قیامِ للَّه و قیامِ باللَّه وتکیه‌ی به خدا، عامل پیروزی و موفقیت است. من و شما باید کوشش کنیم این عامل را در خودمان تأمین و تقویت کنیم؛ آن‌وقت وحشتها میریزد، ذهنها روشن میشود، دلها محکم میگردد و کمبودها ونداشتنها، به نظر انسان کوچک می‌آید. مؤمنین صدر اسلام و خود شما در دوران سخت جنگ هشت‌ساله، این روند را آزمودید و نتیجه‌ی آن را دیدید.

اگر به گذشته نگاه کنید و ایمان و فداکاری و عشق و خلوص مردم را در نظر بگیرید و خصومت و تهدید دشمنان ما را که به جایی نرسید و عملی نشد، مرور کنید، خواهید دید که چگونه به برکت رهبری آن مرد خدایی و انسان پیامبرگونه - نه پیامبر، بلکه شاگرد پیامبر و حرکت‌کننده به روش آنان؛ بهانه‌طلبها و وسوسه‌گرها به دنبال بهانه‌جویی نباشند! - راه دشوار آینده هموار شده است. در آینده باز هم دشواری خواهیم داشت؛ اما راه باز است و دشمن به خاطر ضرباتی که بر او وارد آمده است، کمتر از گذشته جرأت میکند به ما نزدیک شود.

برای یک دولت و رژیم، خیلی سفاهت لازم است تا بخواهد همان کارهای گذشته‌ی خود با ملت ایران را در آینده تکرار کند. صلابت و قدرت مقاومت این ملت را دیده‌اند. ما باید از همان نیرویی که در گذشته به ما کمک کرد، برای پیمودن آینده نیز مدد بگیریم؛ یعنی به خدا اتکال کنیم و وحدت و یکپارچگی بین اقشار مردم را حفظ کنیم. نباید مشکلات را عمده کرد. نمیگویم مشکلی وجود ندارد؛ ولی باید بناچار از این مرحله عبور کنیم، تا به هدفهای بزرگ و متعالی و استقلال و آزادی و رفاه دست یابیم. بالاخره تأمین این اهداف، مشکلاتی را نیز به همراه دارد. بدون تحمل مشکلات، انسان نمیتواند به اهداف بزرگ نایل شود.

ما بحمداللَّه با روحیه‌ی خوب شما، عمده‌ی مشکلات کشور را پشت سر گذاشته‌ایم. همه‌ی قشرها باید به سمت هدفهای تعیین‌شده از سوی امام(ره) حرکت کنند؛ زیرا خصومت ما با دشمنانی که کینه‌توزی آنها با اسلام و جمهوری اسلامی و ملتهای مستضعف ثابت شده، عیناً همان خصومت گذشته است. روشها و وسایل، همان روشها و وسایلی است که در گذشته آنها را آزموده‌ایم. آن آزمایشها برای ملت ما و همه‌ی کسانی که وضعیت ما را میدیدند، خوشحال کننده و آموزنده بود. ما باید به سمت آینده‌ی روشن حرکت کنیم. همه باید تلاش و کار کنند و امیدوار باشند. امید، شرط اصلی حرکت است. همه باید بدانند که عبور از این راه، همت و مردانگیِ یک ملت انقلابی را میخواهد.

خداوند راههای زندگی را به روی این ملت بازتر خواهد کرد و توفیقات خودش را بر این ملت - که برای او حرکت و قیام میکند - نازل خواهد کرد. ما در این راه، به کمکها و امدادهای غیبی الهی و به دعای ولیّ‌عصر(ارواحنافداه) معتقد و متکی هستیم. ما عقیده داریم که دعای آن حضرت، دلهای ما را محکم و استوارمیکند و راه را بر ما میگشاید.

امیدواریم ان‌شاءاللَّه روح مطهر و مقدس امام(ره) نیز از همه‌ی ما راضی و خشنود باشد. خداوند این زحمات و تلاشها را از همه‌ی شما قبول کند.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

بیانات در مراسم بیعت کارگران سراسر کشور

تاریخ: 1368/04/05

بیانات در مراسم بیعت کارگران سراسر کشور

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

دیدار برادران و خواهران عزیز کارگر و مشاهده‌ی احساسات پُرشور و ایمان آگاهانه‌ی شما، هر کسی را به یاد محبت و رابطه‌ی قلبی و عمیق امام عزیزمان با قشر کارگر زحمتکش - که ستون اصلی تولید در کشور هستند - می‌اندازد.

یکی از ممیزات انقلاب اسلامی ایران این است که کارگران نسبت به انقلاب، وضعیت اختصاصی و استثنایی داشتند. (کارگر) در نظام جمهوری اسلامی، در دو جبهه - که مرجع هر دو یک مبنا بود - چنان حضوری از خود نشان داد که واقعاً تاریخی و به‌یادماندنی است. یکی از این دو جبهه، جبهه‌ی کار و تولید و تلاش، و دیگری جبهه‌ی دفاع از انقلاب بود. کارگر انقلابی و مسلمان ما که در طول ده سال گذشته، در جبهه و سنگر کار، اخلاص و ازخودگذشتگی و خستگیناپذیری نشان داد، درست با همان انگیزه عمل میکرد که در جبهه‌ی جنگ یا در جبهه‌ی دفاع از انقلاب، از خود ایستادگی نشان میداد.

وقتی به جنگ نگاه میکنیم، نقش کارگران را در آن بارز و روشن میبینیم. من بسیاری از اوقات، در میان این عزیزان بسیجی در جبهه‌های جنگ بوده‌ام. وقتی از آنها سؤال میکردید که شما چه کسی هستید و از کجا آمده‌اید و شغلتان چیست، میدیدید کارگر زحمتکشی است که از شهر و روستا و نقاط دورافتاده‌ی کشور به جبهه آمده است. در اوایل جنگ، وقتی جبهه‌ها ضعیف و خلوت بودند، حضور چندهزار نفری آنها تعیین کننده بود و امداد بزرگی را به نیروهای رزمنده میرساند.

از قشرهای مختلف در جنگ شرکت میکردند؛ لیکن جبهه‌ها عمدتاً از همین طبقه‌ی زحمتکش و کارگر پُر میشد. گاهی کارگری با داشتن خانواده و چند سر عایله، زندگی خود را رها میکرد و در جبهه‌ی جنگ حضور مییافت. نقش این قشر زحمتکش جامعه، که با جسم و سرپنجه‌ی خود تولید را افزایش میدهند و نیازهای مردم را تأمین میکنند، در همه‌ی صحنه‌های حضور، چشمگیر و پُرتحرک است. هیچ‌کس نمیتواند منکر این واقعیت شود، مگر این‌که مطلع نباشد.

گاهی در جبهه‌ی دفاع از انقلاب، کارگران ایثارهایی میکردند که واقعاً انسان از این‌همه اخلاص شرمنده میشد. مثلاً در بحبوحه‌ی جنگ باخبر میشدیم که کارگران کارخانه‌یی، بخشی از حقوق خود را به حساب جنگ واریز کرده‌اند! مگر حقوق یک کارگر چه‌قدر بود که خود را در هزینه‌های جنگ هم سهیم میدانست؟!

جبهه‌ی کار و تولید نیز همین تحرک را داشت. در ابتدای پیروزی انقلاب، وقتی همه سرگرم کارهای حاد انقلاب بودند و مثل پروانه دور شمع وجود امام عزیز میگشتند، در گوشه و کنار کشور، عده‌یی ضدانقلاب و ضد اسلام، درصدد اخلال در کارخانه‌ها و تشکل منسجم کارگران برآمده‌بودند. این شبکه‌های جاسوسی، مارکسیستهای امریکایی (!) نام داشتند؛ که برای شناخت آنها، هیچ اسمی بهتر از این اصطلاح نبود. این گروه، هرچند ظاهراً چپ عمل میکردند، اما باطناً وابسته به استکبار امریکا بودند. تمام همت آنها این بود که نظام و انسجام انقلاب اسلامی را به‌هم زنند و از طریق سازماندهی و برنامه‌ریزی نیروهایشان، در کارخانه‌ها اخلال کنند. هیچ‌کس نمیتواند بگوید که ما در آن زمان کاملاً متوجه نقشه‌های آنان شده بودیم.

به خاطر حساسیت اوضاع، روزهای نوزدهم تا بیست‌ودوم بهمن ماه سال 57 را به اتفاق افراد دیگر در منطقه‌ی کارگری غرب تهران گذراندیم؛ حتّی خبر پیروزی انقلاب را از طریق رادیو در همان‌جا شنیدیم. واقعاً نمیدانستیم چه اتفاقی خواهد افتاد. در آن روزها خدای متعال دستمان را گرفت و ما را در جایی که باید باشیم، برد.

کارگرها در جامعه، یک قشر آگاه محسوب میشوند. من این قشر را جزو گروههای روشنفکر - به معنای عام آن - میدانم. در ابتدای پیروزی انقلاب، مارکسیستهای امریکایی(!) سرمایه‌گذاری روی این قشر را شروع کردند. قصد آنها این بود که این دست کارآمد و بازوی قوی را از انقلاب بگیرند، و اگر بتوانند، آن را علیه نظام به کار بندند؛ خیلی هم تبلیغات میکردند. اگر قرار بود این تبلیغات مؤثر واقع شود، میباید حداقل یکی دو سال اول انقلاب، در واحدهای صنعتی کشور بیکاری مزمن میداشتیم.

در پاسخ به زمینه‌های تبلیغاتی آن روزها، مشت طبقه‌ی کارگر، چنان به دهان دشمنان اسلام و انقلاب خورد که آنها را مأیوس و گیج کرد و تا مدتی به سراغ این قشر نیامدند. این روحیه در دنیا کم‌نظیر است. حتّی در نظامهای کارگری که صرفاً به اسم کارگر توجه میشود، وفاداری به انقلاب، مثل وفاداری کارگران به جمهوری اسلامی نیست. بنابراین، نقش کارگران در کشور ایران، برجسته و ممتاز است.

سعی همه‌ی ما باید این باشد که خدا را از خود راضی کنیم. اصلاً برجستگی انقلاب ما به همین نکته است. نظامی که همه‌ی قدرتهای بزرگ دنیا و ناتو و مرتجعان منطقه علیه او صف‌آرایی و کارشکنی کرده بودند و قصد نابودیش را داشتند، امروز بحمداللَّه قویتر و ریشه‌دارتر از گذشته، پابرجا مانده و دشمنانش را به اعتراف واداشته است. هر نظام دیگری به جای جمهوری اسلامی بود، با این‌همه دشمنی و درگیری، یا از بین رفته بود، و یا در تاریخ فراموش شده بود.

ما از اصول خود دست نکشیدیم و همان حرف حق قوی را که روز اول زدیم، تا آخر زدیم و به فضل پروردگار تا قطره‌ی خونی در رگها و نفسی در کالبد داریم، آن را خواهیم گفت. راز ایستادگی و اقتدار این نظام این است که آحاد آن با خدا رابطه‌ی قلبی و اعتقادی و پیوند ولایتی دارند. مردم ایران ثابت کردند که دشمن نمیتواند به آنها طمع ورزد؛ علتش همین ایمان به خدا و کار برای رضای اوست.

در کشورهای گوناگون دنیا، به اسم شما و انقلاب شعار میدهند. ما تا چه اندازه توانسته‌ایم با مسلمانهای اروپا و آفریقا و خاورمیانه و شرق آسیا و دیگر کشورهای دنیا رابطه برقرار کنیم که این‌گونه در ضایعه‌ی مصیبت‌بار امام عزیزمان با ما همدردی کردند؟ هیأت ایرانی که به یکی از کشورها رفته بود، مردم آن‌جا دست به گردنشان میانداختند و گریه میکردند. آیا ما این رابطه را به وجود آوردیم؟ خیر، این رابطه‌ی معنوی و عاطفی و پیوند قلبی را خدا به وجود آورده است.

در قرآن کریم، خطاب به رسول گرامی میفرماید: (لوانفقت ما فیالارض جمیعا ماالّفت بین قلوبهم)(1)؛ اگر همه‌ی پولهای دنیا را هم خرج میکردی، نمیتوانستی این‌قدر دلها را به هم نزدیک کنی. پول نفت که چیزی نیست، در آمد ارزی کشور که به حساب نمی‌آید؛ اگر تمام پولهای دنیا را هم خرج تبلیغات و عوامل تبلیغاتی و رسانه‌های گروهی و احزاب سیاسی میکردیم، نمیتوانستیم این پیوند عاطفی و قلبی را که امروز از آن بهره‌مندیم، ایجاد کنیم. بنابراین، ارتباط با خداوند متعال، عامل اصلی این پیوند و همبستگی است.

الحمدللَّه انقلاب اسلامی ده سال از دشوارترین راهها را به خاطر داشتن همین روحیه پشت سر گذاشت. من نسبت به همه‌ی مسایل جاری کشور آگاهم و میدانم که دشمن چه مشکلاتی را به وجود آورده و چه سختگیریها و خباثتهایی را اعمال کرده است. شاید بسیاری از چیزهایی که ما میدانیم، مردم آنها را ندانند و مطلع نباشند که دشمن چه کارهایی کرده و چه طرحهای عمل‌نشده‌یی داشته است.

در حال حاضر که من به پشت سر نگاه میکنم و عملکرد این ده سال را میبینم، حقیقتاً حیرت میکنم که ما از چه راههایی عبور کرده‌ایم و با چه دره‌ها و پرتگاههای سختی مواجه بوده‌ایم. خدایا! لحظه‌به‌لحظه بر آن روح پاک، نور و رحمت ببار. چه معجزه‌یی نشان داد، و چه‌قدر دست او قوی و دلش پُرظرفیت بود.

در سخت‌ترین مراحل، به مردم اطمینان فراوان داشت. در یکی از پیامهای خود به مردم فرمود: من شما را خوب میشناسم، شما هم من را خوب شناختید. واقعاً این‌گونه بود. امام این مردم را خوب شناخته بود و به صفا و وفا و غیرت و شجاعت و صداقتشان واقف بود؛ مردم هم حقاً و انصافاً امامشان را خوب شناخته بودند و پاسخ مناسب به او میدادند.

ما در این ده سال و نیم تقریباً در سخت‌ترین شرایط حرکت کردیم و سخت‌ترین گذرگاهها را پشت سر گذاشتیم. نمیگویم همه چیز تمام شده و دشمن ما را رها کرده است؛ خیر، دشمن که از خیانت خود دست برنمیدارد؛ میخواهم بگویم که بخش سخت‌تر راه را طی کرده‌ایم و بخش آسانتر و راحت‌تر آن پیش روی ماست.

یقیناً تحلیل‌گرهای دنیا برای سال دهم و یازدهم انقلاب اسلامی، چنین وضعی را - آن هم با فقدان امام(ره) - پیش‌بینی نمیکردند؛ بلکه برعکس، استراتژیستهای سیاسی امریکا و اروپا، برای امروز ما وضعیت سیاهی را ترسیم میکردند. آنها فکر نمیکردند در چنین روزی، تا این اندازه با هم متحد باشیم و با قضایای پیش‌آمده، برخوردی قوی کنیم. تصور نمیکردند که این ملت بتواند خودش را با سرعت بازیابی کند و تصمیم لازم را بگیرد و راهش را ادامه دهد. پس، وضعیت ما از آنچه که در محاسبات دشمنان و حتّی دوستانمان بود، خیلی بهتر است.

کسب این موفقیت و سربلندی، پاداش الهی به مجاهدتهای شما ملت وفادار است؛ (والّذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا و انّ‌اللَّه لمع‌المحسنین)(2): کسانیکه در راه خدا مجاهدت و تلاش میکنند، خدا به آنها راه را نشان میدهد و در کنار نیکوکاران میماند. ملت ما نیکوکاری کرد، خدا هم با اوست.

بعد از این مرحله، وظیفه‌ی ما این است که حفاظت و سلامت انقلاب و رشد روزافزون نظام جمهوری اسلامی و ریشه دواندن هرچه بیشتر این نظام را، با کار مخلصانه و وحدت کلمه و داشتن ارتباط و پیوند قلبی با خدا و اتکای به نفس تضمین کنیم. با این روش، ما تا دهها سال دیگر به فضل پروردگار خواهیم توانست انقلاب را به پیش ببریم.

ما در اصل، انقلابمان را بر پایه‌ی شکست سیطره‌ی زورگوهای دنیا پایه‌گذاری کرده‌ایم. اگر بتوانیم - که به فضل پروردگار میتوانیم - راهمان را همان‌طور که در این ده سال طی کردیم، ادامه دهیم و قوی و هوشمند و باصفا و اخلاص حرکت کنیم، دندان همه‌ی زورگوها و قلدرهای دنیا، با مشتهای پولادین این ملت شکسته خواهد شد.

شما کارگرها نقش مهمی در کشور دارید. بار اصلی تولید روی دوش شماست. قطعاً یکی از وظایف عمده‌ی نظام جمهوری اسلامی این است که این قشر زحمتکش - که بزرگترین حق را در تولید و اداره‌ی اقتصاد کشور دارد - از حق مشروع انسانی و اسلامی خودش برخوردار شود. باید وضع زندگی کارگران از لحاظ مادّی و معنوی بهبود پیدا کند. با اجرای قوانین مناسب و توسعه‌ی اشتغال، نباید در جامعه‌ی ما مستمند وجود داشته باشد. کارگران که جزو قشرهای مستضعف جامعه هستند، باید در اولویت برنامه‌ریزیهای توسعه‌ی اقتصادی قرار گیرند. اگر کارگر تأمین بود و نیازهایش برآورده شد، کار بهتر انجام میگیرد.

تکلیف الهی ما و مقتضای عدالت اسلامی این است که همه‌ی افراد جامعه - از هر قشری - برخورداریهای لازم و مناسب شأن انسانی یک مؤمن را داشته باشند و تبعیضها و بهره‌مندیهای ناحقی که در جوامع فاسد دنیا وجود دارد و در جامعه‌ی قبل از انقلاب ما نیز به بدترین شکل وجود داشت و هنوز بقایای آن بکلی از بین نرفته است، برچیده شود.

از جنبه‌ی معنوی نیز کارگر باید احساس کند که بار سنگینی را بر دوش دارد. مسؤولان و مردم باید شأن و اهمیت نقش او را درک کنند و بدانند که کارگر شأن معنوی و انسانی بالایی در جامعه دارد. در نظام ارزشی اسلام، پولدار بودن اصلاً ارزش نیست؛ حتّی بسیاری از خصوصیات نفسانی، جزو ارزشها به حساب نمی‌آید؛ اما کارگر بودن - ولو برای خودش کار کند - یک ارزش است، و اگر کارِ انجام شده، در پیشبرد زندگی جامعه مؤثر باشد، ارزش آن مضاعف خواهد شد؛ به همین‌خاطر، رسول اکرم(ص) دست کارگر را بوسید. دست کارگر بوسیدن، امتیاز مادّی برای کارگرمحسوب نمیشود؛ اما برای او یک امتیاز معنوی است؛ زیرا شأن کارگر را در جامعه بالا می‌برد.

شما کارگران باید توجه داشته باشید که ادامه‌ی حیات شرافتمندانه‌ی ملت عزیز ایران و حفظ و تداوم شعارها و مواضع باارزش نظام جمهوری اسلامی در مقابل قلدرهای عالم و استکبار جهانی، با کار و تلاش شما میسر است. بایستی این کار را مخلصانه و دلسوزانه و خوب انجام دهید. البته باید مسؤولان دولتی سعی کنند مواد اولیه را برای شما تأمین کنند، تا کارخانجات با همه‌ی ظرفیت و توان خود کار کنند و واحدهای تولیدی جدیدی به وجود آید و نیروهای کار جذب این مراکز شوند.

کارگرها باید این میدان را پیدا کنند که کار خودشان را در خدمت نظام و رونق و حرکت اقتصادی مردم قرار دهند و به بهترین وجه به تولید کالاهای باکیفیت بپردازند. از رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: (رحم‌اللَّه امرء عمل عملا فأتقنه)(3)؛ یعنی رحمت خدا بر آن آدمی که کار را با محکم‌کاری انجام دهد. شما باید کار خود را به بهترین وجه عرضه کنید. بدانید که تلاش شما پیش خدا محفوظ است؛ حال آن کارفرمای دولتی و غیر دولتی، تلاش شما را درک بکند یا نکند و پاداش مناسب را بدهد یا ندهد. البته باید تلاش شما را درک کنند و متناسب با آن پاداش بدهند. نفس این محکم‌کاری، مطلوب خدای متعال است و ما باید این ارزش را در نظر داشته باشیم.

توصیه‌ی آخر من این است که کوشش کنید وحدت را در سطح عموم مردم حفظ کنید. اگر اسلام روی بعضی از قشرها تکیه میکند و برای آنها احترام خاصی قایل است - مثل معلمان و عالمان دین و کارگرها و کشاورزها و ... - به آن معنا نیست که اسلام قشرگرایی میکند؛ خیر، اسلام با طبقه‌گرایی و قشربازی مخالف است. مؤمنین در تمام خانواده‌ی بزرگ اسلامی با هم برادرند و پیوند آنها، پیوند برادری است. همه‌ی آحاد مردم بایستی این پیوند را در سطح بزرگ جامعه‌ی خودمان، و پس از آن در سطح وسیع امت اسلامی حفظ کنند.

من آینده را بحمداللَّه آینده‌ی روشنی میبینم و امیدهای زیادی را مشاهده میکنم و دشمن را نگران و حتّی مأیوس احساس میکنم. میبینم که دوستان آگاه ما در سطح جهان، مسایل را خوب درک میکنند و در داخل جامعه‌ی خودمان، افراد مطلع و آگاه، نسبت به آینده‌ی نظام جمهوری اسلامی، بسیار خوشبین و خوشحال و امیدوار هستند. شرطش این است که ما ایمان و تقوای خود را حفظ کنیم و به تفضل الهی اعتقاد داشته باشیم. این، توصیه‌ی همه‌ی پیامبران و اولیا(ع) و صلحاست.

امیدوارم خداوند به همه‌ی ما توفیق دهد، تا رضایت امام عزیزمان را جلب کنیم و روح آن بزرگوار را از روند حرکت خودمان راضی، و قلب مقدس ولیّ‌عصر (عجّل‌اللَّه‌تعالیفرجه‌الشّریف) را از آنچه که در جامعه میگذرد، خشنود و خوشحال سازیم و توفیقات و هدایت و حمایتهای الهی را به طرف خویش و ملت عزیز ایران جلب کنیم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------

1) انفال: 63

2) عنکبوت: 69

3) بحارالانوار، ج 22 ، ص 157

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/04/04

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌ الرّحمن‌الرّحیم‌

متقابلاً این مصیبت بزرگ را به همه‌ی شما برادران و خواهران، خانواده‌های محترم شهدا و فرزندان سنگر و جبهه و جانبازان و امتحان‌داده‌های صحنه‌ی نبرد و علمای اعلام و ائمه‌ی محترم جمعه تسلیت عرض میکنم و از این‌که با زحمت زیاد و به خاطر ادای واجب شرعی، راههای طولانی را طی کردید و به تهران تشریف آوردید، صمیمانه تشکر میکنم.

حضور مردم در صحنه‌های انقلاب و ایمان آنها به خداوند، دشمنان نظام را مأیوس میکند. دست غیب الهی و قدرت لایزال او، دلها را به طرف اسلام و انقلاب و رهبر معظم و بی‌نظیر آن و نظام جمهوری اسلامی جذب کرد. امام فقید عزیز ما، قدر این توجه عمومی را میدانست. کمتر کسی را دیده‌ایم که به قدر امام، نسبت به مردم از عمق دل احساس محبت و اعتماد کند. او به شجاعت و ایمان و وفا و حضور مردم باور داشت، و مردم هم حقاً و انصافاً پاداش آن اعتماد مطلق را به رهبر و امام بزرگوارشان دادند.

امتحان عجیبی برای امام(ره) و شما مردم به وجود آمد. آن بزرگوار به مردم باهمان چشمی نگاه میکرد که پیامبران نگاه کرده بودند. پیامبران دنبال آدمهای برجسته و ممتاز نبودند؛ بلکه در پی انسانهای مؤمن و توده‌ی مردم میگشتند؛ (خفضوا اجنحتهم للمؤمنین)(1). امام دنبال خواص نمیگشت، به توده‌ی مردم دل میداد، با آنها حرف میزد و با آنها رابطه داشت؛ همان‌طور که امیرالمؤمنین(ع) به مالک اشتر سفارش میکرد.

دل دادن به توده و متن مردم و همان کسانی که سنگینترین بارهای دفاع از انقلاب و کشور بر دوش آنهاست، از ویژگیهای امام(ره) بود. مردم هم به آن بزرگوار پاسخ مناسب میدادند و به همین‌خاطر توانستند این انقلاب را از راههای صعب‌العبور و خطرناک عبور دهند و بگذرانند.

اگر به عقب برگردیم و راههای خطرناکی را که طی کرده‌ایم، نگاه کنیم، وحشت میکنیم. گاهی انسان در میان پیچ‌وخمهای یک جاده‌ی کوهستانی و صعب‌العبور، با احتیاط و دقت قدم برمیدارد؛ بعد که به قله‌ی کوه رسید، پشت سرخود را نگاه میکند و با تعجب میبیند که از چه جاهای خطرناکی عبور کرده است. ده سال گذشته‌ی ما این وضعیت را دارد. جنگ، محاصره‌ی اقتصادی، همدستی قدرتهای بزرگ علیه جمهوری اسلامی، تبانی نیروهای نظامی اروپا و امریکا و ارتجاع علیه ما، توطئه‌های داخلی، نفوذیهای دشمن، طراحی کودتا، نفوذ لیبرالها و ملیگراها و بیاعتقادان به اسلام و مردم، مسیرهای صعب‌العبوری بوده‌اند که ما آنها را باسلامت پشت سر گذاشته‌ایم.

کسب این موفقیت، در درجه‌ی اول، به خاطر لطف و فضل و دست قدرت و حمایت پروردگار، و در درجه‌ی بعد، پیوند مستحکم شما مردم با امام و رهبر بزرگ خود بوده است. لذا وقتی جای خالی آن‌شخصیت عظیم، همه‌ی دنیا را متوجه ما کرد و دوستانمان نگران و دشمنانمان خوشحال شدند، در این لحظه‌ی حساس، حضور مردمی ملت ایران و پیوندشان با آرمانهای امام(ره) انقلاب را بیمه کرد.

داشتن روحیه‌ی ایمان و حساسیت و وفا نسبت به اصول انقلاب و اسلام و امام، موهبت بسیار بزرگی است که خداوند آن را بر شما مبارک کند و برایتان نگهدارد و این ایمان و احساسات را، پشتوانه‌ی محکمی برای انقلاب قرار دهد.

اگر ضعف نشان دهیم، دشمن رحم نخواهد کرد

از حالا به بعد هم همان وظیفه‌ی پشتیبانی و حساسیت و همت و هوشیاری و بیداری بر دوش همه است. هنوز دشمنهای ما چشم میگردانند تا نقاط ضعف را پیدا کنند و فشار خود را وارد آورند. اگر مردم و قشرهای مختلف و مسؤولان در هر رده‌یی، به دشمن نقطه ضعف نشان دهند، دشمن رحم نخواهد کرد. شما که به شهرهای خود برمیگردید، شاهد شایعه‌پراکنی، اختلاف‌افکنی، نق زدن، کم‌کاری، بدکاری و کارشکنی خواهید بود؛ اینها همان منفذهایی است که دشمن از آن‌جا نفوذ میکند.

دو دسته از مردم، نفوذ دشمن را تسهیل میکنند: دسته‌ی اول، مغرضها و کسانی که با اسلام و انقلاب و نظام جمهوری اسلامی و روحانیت و حاکمیت ارزشهای اسلامی مخالفند - البته اینها بسیار کم هستند ولی بیاثر نیستند - و دسته‌ی دوم کسانی هستند که غرض ندارند، اما غافل و ناآگاه و بازیخورده‌ی دست مغرضها هستند. دسته‌ی دوم را باید آگاه کرد و نسبت به دسته‌ی اول، مسؤولان بخشهای مختلف کشور تصمیم‌گیری میکنند.

این‌طور نیست که هرکسی ما را قبول نداشته باشد، ما با او با شدت عمل برخورد کنیم. روش ما این است که با قدرت و تدبیر و بدون عصبانیت برخورد کنیم. ما باید با روش درست واداره‌ی صحیح، دشمن را - اگر باانصاف باشد - به دوست تبدیل کنیم. البته بعضیها غرض‌ورزی و توطئه و شماتت میکنند، که طبیعی است نظام جمهوری اسلامی با اینها برخورد قوی خواهد کرد.

بنابراین، وظیفه‌ی مردم مؤمن - خصوصاً جوانان - این است که اولاً مغرضان را بشناسند و آنها را با آدم خیرخواه اشتباه نگیرند؛ ثانیاً افراد غافل را آگاه کنند و راه را به آنها نشان دهند. شما جوانها که روحیه ونشاط و توان بالایی دارید، باید مسؤولیت بیشتری را بر دوش خود احساس کنید. آگاه کردن مردم، هوشیار بودن و دشمن را در هر چهره و لباسی شناختن، اساسی‌ترین تکلیف ماست.

باید ایمان و انگیزه و احساسات را در درون جماعت خود حفظ کنید. به اجتماعات اسلامی از قبیل نماز جمعه و... اهمیت دهید. درصدد باشید با تمام وجود، از انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی واسلام عزیز دفاع کنید. نظام جمهوری اسلامی، به برکت همین دفاع مخلصانه و باقدرت مردم، روزبه‌روز ریشه‌دارتر شده است. اگرچه امروز دشمنان ما از توطئه و کید و مکر دست برنمیدارند، اما احساس میکنند که روزبه‌روز توطئه‌های آنها کم‌رنگ‌تر و بیاثرتر میشود.

در گذشته، توطئه‌ی آنها علیه جمهوری اسلامی، هم آسانتر و هم مؤثرتر بود؛ اما امروز دشمنان جهانی اسلام و مسلمین حس میکنند که توطئه علیه این نظام، هم مشکلتر وهم بیاثرتر است؛ چون این درخت تناور و شجره‌ی طیبه، تا اعماق زمین ریشه دوانده است.

من به آینده بسیار امیدوارم؛ زیرا اولاً لطف الهی شامل حال مؤمنین است؛ ثانیاً مسؤولان نظام روزبه‌روز مجربتر میشوند؛ و ثالثاً آگاهی مردم در حد بالایی است. باید احساسات و عواطف و حضور شما کمک کند، تا ان‌شاءاللَّه بهترین تلاشها در راه ساختن کشور و اداره‌ی درست آن انجام گیرد. ما هرچه جلوتر میرویم، قدرت اسلام بیشتر میشود و توطئه و مکر دشمن ضعیفتر میگردد. آن روز که دشمن احساس کند دیگر از دستش کاری علیه این نظام برنمی‌آید، مردم نفس راحتی خواهند کشید، و آن روز دور نیست. باید از خدای متعال کمک بخواهیم و از روح مقدس امام عزیز استمداد کنیم، تا رابطه‌ی ما با پروردگار عالم، محکمتر و عمیقتر شود.

مجدداً از همه‌ی شما برادران و خواهران که از راههای دور و نزدیک تشریف آوردید، تشکر میکنم. سلام من را به مردم شهرهای خود برسانید و از خدای متعال توفیق همه‌ی مسؤولان را در راه انجام وظایفشان بخواهید.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------
1) نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 192

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/04/03

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

به همه‌ی برادران و خواهران عزیز که از شهرهای مختلف کشور به این‌جا تشریف آوردند، خصوصاً برادرانی که با پای پیاده این راه را طی کردند و رنج راههای طولانی را تحمل نمودند، صمیمانه تسلیت عرض میکنم و از این‌همه ابراز عشق و شوق نسبت به امام عزیز(ره) متشکرم.

وقتی به چهره‌ی نورانی شما برادران سپاهی و جبهه‌رفته مینگرم، احساس میکنم که دل امام برای شما میتپید و همواره نسبت به شما احساس محبت و عطوفت پدرانه میکرد. این محبتها طرفینی است. بیشک روح آن بزرگوار هم متوجه‌ی شما و نیز علمای عزیز و محترم و خدمتگزار همیشگی انقلاب و اسلام که در این مجلس حضور دارند، است.

این حادثه، مصیبت بزرگی بود که بر ما وارد شد و دنیا را تکان داد. عظمت مصیبت به حدی بود که در سطح عالم اثر گذاشت. ما هنوز کاملاً به عظمت این ضایعه پی نبرده‌ایم. مردم دنیا که از دور به ما نگاه میکنند، این واقعه را عظیمتر میبینند؛ درست مانند انقلاب و جمهوری اسلامی و مقاومت وپایمردی ملت ایران در جنگ، که مردم دنیا و مسلمانان جهان ابعاد عظیمش را بسیار باابهت‌تر و برجسته‌تر از خود ما مشاهده میکنند.

ما از خدا کمک خواستیم و به او تکیه کردیم؛ زیرا بدون هدایت و کمک او، از ما کاری ساخته نبود و نمیتوانستیم به این‌همه افتخار و سربلندی دست پیدا کنیم و دشمن جهانی را داغدار سازیم. خوشبختانه به برکت انقلاب و اسلام، ملت ما آگاه است. این نعمت بزرگی است که ملتهای دیگر کمتر از آن بهره برده‌اند. اگر آگاهی شما ملت نبود، کارها سخت میشد و دست دشمن بر مقدرات این مملکت باز میشد و فشار دشمن مانند گذشته بر ما ممکن میگشت؛ لیکن آگاهی شماست که جلوی دشمن را گرفته است.

در کنار صبر و وفا و استقامت شما، و با کسب کمکها و امدادهای الهی، همه‌ی ما - هرجا هستیم و در هر شهر و منطقه‌یی که زندگی میکنیم و به هر قشر و گروه اجتماعییی که وابسته هستیم - دو وظیفه‌ی سنگین را برعهده داریم که باید آنها را به بهترین وجه انجام دهیم.

وظیفه‌ی اول این است که صلابت و ابهت و عزت انقلاب را حفظ کنیم و راه امام را با قاطعیت ادامه دهیم و تسلیم باج‌خواهیهای دشمنان اسلام و انقلاب نشویم. شرق و غرب عالم این انقلاب را شناخته‌اند و زورگوهای دنیا هم توقعشان را از جمهوری اسلامی کم کرده‌اند. ملتها و دولتهای ضعیف، با ضعف خود بزرگترین ضربه را به خودشان میزنند. چنین ملتها و دولتهایی، از طرف قدرتهای بزرگ مورد ترحم قرار نمیگیرند.

قدرتهای استکباری باید بدانند که انقلاب ما مانند صخره است و نمیتوان به او ضربه زد و چیزی از او کاست. ما باید این اقتدار و ابهت را حفظ کنیم. امید ملتهای مسلمان به انقلاب و جمهوری اسلامی، به خاطر همین صلابت است. این‌که در رحلت امامِ شما، ملتهای تحقیرشده‌ی اقصا نقاط جهان، با تمام فشاری که روی آنها وجود دارد، این‌گونه عزاداری میکنند و بر سر و سینه‌ی خود میکوبند، به خاطر این است که عزت و عظمت خودشان را در چهره‌ی آن مرد الهی میدیدند؛ لذا او را دوست داشتند و به او علاقه‌مند شده بودند و به او عشق میورزیدند و آن عزیز را مظهرموجودیت و هویت و عزت خودشان به حساب میآوردند. این افتخار برای جمهوری اسلامی باید محفوظ بماند.

وظیفه‌ی دوم، توجه به سازندگی و آبادانی کشور است. اگر ما نتوانیم کشور خود را بسازیم، ملتهای مسلمان از ما مأیوس میشوند و دشمنان نیز نسبت به ما جری خواهند شد. بدگوها خواهند گفت اینها نتوانستند کشورشان را بسازند و آباد کنند. ما وظیفه داریم برای آبادانی کشور تلاش کنیم و سازندگی را در همه‌ی ابعاد طبیعت و شهرها و روستاها و اقتصاد و صنعت و کشاورزی و اشتغال و... محقق سازیم. همچنین وظیفه داریم فقر و محرومیت را در کشور از بین ببریم و به زندگی این قشر بیشتر رسیدگی کنیم. این، وظیفه‌ی ما و وصیت امام(ره) است.

ما باید میراث امام را حفظ کنیم. او که اهل درهم و دینار نبود؛ (لم یورثوا دینارا و لا درهما)(۱). او مانند پیامبران، از خود درهم ودیناری باقی نگذاشت. زخارف مادّی دنیا کوچکتر از آن بود که به آن روح ملکوتی و بلند راه پیدا کند. درحقیقت میراث او، جمهوری اسلامی و جوانهای ساخته‌شده‌ی دست اوست، که به برکت انقلاب باید آنها را حفظ کرد.

سازندگی باید در تمام ابعاد مادّی و معنوی آن صورت گیرد. هم باید چرخهای اقتصاد به حرکت درآید، و هم باید روحیه‌ی معنوی و اخلاق و رابطه‌ی با خدا در ما تقویت شود. همه‌ی ما در قبال این وظیفه‌ی بزرگ مسؤولیم. از من که به عنوان یک طلبه در نظام جمهوری اسلامی مسؤولیتی دارم، تا علما و دانشگاهیان و کارگران و کشاورزان و شهری و روستایی و کارمند و بازاری و هر کس که میتواند در راه این سازندگی بزرگ کوشش کند، باید نهایت تلاش خود را انجام دهیم. خوشبختانه مسؤولان کشور مشغولند. کمک و حمایت مردم هم بایستی دایماً پشتوانه‌ی کار آنها باشد.

اگر بخواهیم این دو وظیفه‌ی بزرگ را به نحو مطلوب انجام دهیم، باید همواره یک راز را که رمز پیروزی و توفیق در سازندگی و توفیق در حفظ انقلاب و جمهوری اسلامی بود، مورد توجه قرار دهیم و آن، (وحدت کلمه) است.

باید بهانه‌ها را دور ریخت. باید این فضای صمیمیت و مهربانی را که امروز به برکت توجهات روح پُرفتوح امام(ره) در کشور به وجود آمده است، حفظ کرد. باید انگیزه‌های اختلاف را در درون خود کشت. باید طرح مسایل اختلاف‌انگیز را، ممنوع دینی و شرعی دانست. بعضیها به خاطر محدود بودن شعاع وجودشان، خیلی نمیتوانند زمینه‌ساز اختلاف و تفرقه باشند؛ ممکن است حداکثر بین چند نفر ایجاد اختلاف کنند - هرچند همین موارد جزیی هم حرام است و اشکال دارد - اما بعضیها هستند که نقش و تأثیر و قوّت وجودیشان طوری است که کمترین اشاره‌ی آنها - هرچند غیرعمد باشد - ممکن است خدای نکرده موجب تفرقه و اختلاف شود.

افرادی که حساس هستند و حرکات و حرف و اشاره و تصریح آنها در مردم اثر میگذارد، باید مواظب باشند که کار آنها به ایجاد اختلاف و تفرقه دامن نزند. کسانی که قلم در دستشان و تریبون در اختیارشان است، و کسانی که در میان مردم از وجهه‌یی برخوردارند، باید خیلی مراقبت کنند. باید وحدت کلمه را حفظ کرد؛ این وصیت دایمی امام بود. شاید در طول ده سال بعد از انقلاب، کمتر مسأله‌یی به اندازه‌ی (وحدت) مورد تأکید آن بزرگوار بود.

البته از خدا هم باید کمک گرفت. ما ضعیفیم، ما به آسانی بر احساساتمان فایق نمیآییم؛ مگر خدا به ما کمک کند. از لغزش، به خدای متعال پناه ببرید. از او برای اصلاح توفیق بخواهید. من اعتقاد دارم فضل پروردگار - مثل گذشته - بر این انقلاب تعلق گرفته است. اگر کمک خدا و تفضل الهی نبود، در میدانهای مختلف این‌همه پیشرفت به دست نمی‌آوردیم. امروز هم که بحمداللَّه در داخل و خارج کشور حیثیت انقلاب حفظ شده است و دشمنهای آن مأیوس گردیده‌اند، فضل پروردگار شامل حال ما شده است.

بار دیگر از برادران و خواهران تشکر میکنم. شما عزیزانی هستید که مدتها آرزو و شوق زیارت امام(ره) را داشتید. شاید در بین شما کسانی باشند که در زمان حیات امام موفق به زیارت ایشان نشده باشند؛ به همین خاطر برای ما سخت و ناگوار است که میبینیم مشتاقان آن بزرگوار، مرقد مطهرش را زیارت میکنند.

به‌هرحال، از خدای متعال برای همه‌ی شما صبر و اجر و توفیق مسألت میکنم. شما هم دعا کنید و از خدا بخواهید که راههای خیر و هدایت را به روی ما باز کند و کمک کند تا بتوانیم ان‌شاءاللَّه این راه پُرافتخار را - که هیچ افتخاری بالاتر از پیمودن راه خدا و زندگی کردن و مردن در این راه نیست - با موفقیت بپیماییم. خداوند روح امام عزیز(ره) و قلب مقدس ولیّ‌عصر(عج) را از ما شاد و خشنود کند.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

۱) الاصول ‌الکافی، ج ۱ ، ص ۳۲

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/04/01

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

از همه‌ی شما برادران و خواهران که زحمت کشیدید و با کمال اخلاص و صمیمیت از راههای دور تشریف آوردید، صمیمانه تشکر میکنم.

هر کدام از این حرکتها و ابراز احساسات، ضربه‌یی بر دشمن وارد میکند؛ دشمنانی که ملت بزرگ ما را در حال سرگشتگی و حیرت و تفرق و جدایی میپسندیدند و میخواستند جمهوری اسلامی، ضعیف و ناتوان باشد. خدا را سپاس میگوییم که همیشه آنها را مأیوس، و جمهوری اسلامی را روزبه‌روز قویتر و باثبات‌تر کرده است.

حرکتها و ابراز احساسات ملت ایران نسبت به امام فقید و عزیز و نسبت به ثبات و انسجام جمهوری اسلامی، دل دوستان ما و مسلمانان باوجدان و معتقد را در سرتاسر عالم شاد میکند؛ حتّی غیرمسلمانها و مستضعفان بسیاری از کشورها نیز از این‌همه انسجام و تحرک و اراده و ثبات و ایستادگی خوشحالند و احساس امید میکنند و متقابلاً دشمنان ما خشمگین و مأیوس میشوند.

این حرکتها و وفاداریها و این انسجام و وحدت باید همیشه باقی بماند؛ مردم در صحنه حضور داشته باشند و از انقلاب و اسلام و نظام الهی خود دفاع کنند. این کار علاوه بر امیدواری دلهای مؤمن در سرتاسر عالم، فرشتگان خدا را هم خوشحال و شیاطین را مأیوس خواهد کرد. یقیناً روح پُرفتوح امام عزیز از شما راضی است. او آرزو داشت که همیشه ملت مسلمان ایران، قدرت و اراده و ایستادگی و ثبات خود را در مقابل دشمن حفظ کند و هیچ‌وقت احساس ضعف نکند و شکسته و مأیوس نشود.

مجدداً از همه‌ی شما خواهران و برادران، بخصوص خانواده‌های معظم شهدا و جانبازان و اسرا و مفقودان و نیز علمای محترم و عزیز که از راههای دور تشریف آوردید، صمیمانه تشکر میکنم. سلام من را به همشهریها و همکاران و دیگر مردم این مناطق برسانید و تشکر این‌جانب را به آنها ابلاغ کنید. از خدای متعال برای همه‌ی شما توفیق کامل و وافر مسألت میکنم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

تاریخ: 1368/03/31

بیانات در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم

بسم‌اللَّه‌‌الرّحمن‌الرّحیم‌

از همه‌‌ی برادران و خواهرانی که با صمیمیت و خلوص نیت، از راههای دور به این‌جا تشریف آوردند، بخصوص از برادران پاکستانی سازمان جوانان امامیه و تحریک نفاذ فقه جعفری، صمیمانه متشکرم. خداوند ان‌شاءاللَّه به همه‌ی شما جزای خیر دهد و روح متعالی و ملکوتی امام فقید و عزیز و محبوبمان را از شما راضی کند.

وقتی که اعلام میکنیم راه اماممان را قاطعانه دنبال خواهیم کرد، اولین تکلیف این است که ببینیم عناصر اصلی حرکت امام(ره) چه بود.حرکتی که امام امت از حدود بیست سال پیش شروع کردند، منجر به تأسیس نظام و حکومتی شد که اسلام را مبنای زندگی قرار داد و با توفیق الهی کار را به جایی رساندند که اسلام و مسلمین در دنیا عزیز شدند. این راه، راهی طولانی و دشوار بود. پیمودن این مسیر، شرایطی داشت، و چون امام بزرگ ما حایز آن شرایط بود، توانست این راه را طی کند.

ما که میخواهیم آن راه را دنبال کنیم و بر این نیت هم صادقیم، باید ببینیم که آیا آن شرایط را در خودمان ایجاد کرده‌ایم یا خیر؛ این مهم است. یقیناً امام با همان روحیه و روشی حرکت میکرد که پیامبران الهی حرکت میکردند. راه و هدف او هم براساس راه و هدف پیامبران بود. آنها در پیمودن راه دشوار خود، عواملی را ملاحظه میکردند. (قال موسی لقومه استعینوا باللَّه واصبروا انّ الارض للَّه یورثها من یشاء من عباده والعاقبة للمتّقین)(1). اول، صبر و استقامت؛ و دوم، استعانت به خدا و تکیه به او. این دو عامل حتماً لازم است و اگر نباشد، راه طی نخواهد شد.

اگر امام(ره) این دو عامل را در نظر نمیداشت، نمیتوانست راه را طی کند. او بر مشکلات و سختیها و کمبودها و فشارها و طعنه‌ها و شایعه‌پراکنیها و شماتتهای دشمن، صبر واستقامت کرد. نمیتوان انتظار داشت که دشمن توطئه و دشمنی نکند؛ او دشمن است و توطئه و دشمنی خواهد کرد. این ما هستیم که باید در مقابل مشکلات و توطئه‌هایی که دشمن سر راه ما میگذارد، صبر و استقامت کنیم و نسبت به ادامه‌ی راه، خسته و کسل و ملول نشویم. از طرف دیگر، باید از خدا استعانت بجوییم و با او رابطه داشته باشیم و راه او را درست بدانیم و جز حول و قوّه‌ی الهی، به نیروی دیگری اعتقاد نداشته باشیم.

مردم ما بحمداللَّه در برابر مشکلات، صبر و استقامت خود را نشان دادند و درهمه‌ی مراحل مبارزه، استعانت از خدا و تکیه به لطف وتفضل الهی را ثابت کردند و در امتحان بزرگی هم که خدا برای ملت ما به خاطر فقدان رهبر عظیم و عزیزمان پیش آورد، باز مردم نشان دادند که حقاً و انصافاً صبور و آگاه و بااستقامت و به خدا متوکل و متکی هستند. این روحیه را باید حفظ کنیم.

امام عظیم‌‌الشأن ما، امت اسلامی را یکجا میدید. اگر شما میبینید مردم پاکستان و مسلمانهای آفریقا و آسیا و حتّی اروپا، نسبت به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی این‌قدر احساس وابستگی میکنند و امام را پدر و رهبر خود میدانند، بدان خاطر است که امام(ره) منطقه‌یی و در محدوده‌ی مرزها فکر نمیکرد. برای او، اسلام و امت اسلامی - در هرجا که باشد و در هر گوشه‌یی از دنیا که زندگی کند - مطرح بود؛ برای ما نیز همین‌طور است. ما امت اسلامی را با همان کلیت که در سرتاسر جهان حضور دارند، معتبر و محترم میشماریم و معتقد به استحکام روابط برادری بین مسلمانان هستیم.

شما برادران پاکستانی و همه‌ی برادران و خواهران مسلمان در سراسر عالم باید بدانید که راز عظمت مسلمانان، پیوند و اتحاد آنان با یکدیگر است، و خیانتی که استعمار به اسلام کرد، این بود که به یکپارچگی و وحدت مسلمانها ضربه زد. استعمار و حکام فاسد در دوران جدید و قدیم، مسلمانها را تکه‌تکه و خانه‌ها را از هم جدا و دلها را با هم نامهربان کردند؛ لذا رسالت و پیام و وظیفه‌ی الهی ما این است که در مقابل آنچه استعمار انجام داد، حرکت کنیم؛ یعنی دلهای مسلمین را در سطح جهان به هم نزدیک کنیم و آنهارا زیر پرچم توحید و اسلام گرد آوریم.

مصالح مسلمین، مصالح مشترک است؛ اگرچه حکومتهای فاسد و دست‌نشانده‌های استعمار، از این مصالح بترسند و به خاطر نقشه‌های استکبار جهانی، با آن مخالفت کنند. مسلمین باید به هم کمک کنند و در شادی یکدیگر شاد، و در غم یکدیگر غمگین باشند. این پیام انقلاب ماست و حرکت امام(ره) بر همین مبنا بود؛ ما هم ان‌شاءاللَّه با کمک خداوند، بر همین مبنا حرکت خواهیم کرد.

مجدداً به همه‌‌ی شما عزیزان، برادران و خواهران داخل و خارج از کشور، شهرها و نقاط دور و نزدیک و قشرهای مختلف مردم، مخصوصاً علمای اعلام و ائمه‌ی محترم جمعه و روحانیون و طلاب عزیز و رزمندگان، این مصیبت بزرگ را صمیمانه تسلیت عرض میکنم و از خدای متعال برای همه‌ی شما صبر و اجر و هدایت الهی مسألت میکنم. خداوند ان‌شاءاللَّه به همه‌ی ما و شما توفیق دهد، تا وظایفی را که برعهده داریم، بخوبی انجام دهیم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------

1) اعراف: 128

بیانات در مراسم بیعت اعضای جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران‌

تاریخ: 1368/03/31

بیانات در مراسم بیعت اعضای جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران‌

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

متقابلاً این ضایعه‌ی مصیبت‌بار و بسیار سنگین را به جناب‌عالی و دیگر آقایان، که همواره بازوهایی توانا برای امام فقید و عزیزمان بودید، تسلیت عرض میکنم.

شکی نیست که نقش شخصیتهای روحانی از قبیل جناب‌عالی و برادران عزیز دیگری که سالهاست در این مجمع مشغول کار و تلاش هستند، در تحقق و تثبیت و پیشرفت انقلاب، یک نقش بارز و برجسته بود. البته در آینده هم ان‌شاءاللَّه همین نقش ادامه خواهد داشت و بیشک ملت و هواداران این انقلاب، تأثیر و نقش سازنده و تعیین‌کننده‌ی روحانیت بزرگوار را در اقطار کشور - بخصوص در تهران - که برای تبیین مبانی انقلاب و تحقق و ترویج آن و بسیج نیروهای عظیم ملت تلاش کردند، فراموش نخواهد کرد.

از این‌که فرمودید به من - برادر و همکار همیشگی خودتان - در انجام این مسؤولیت سنگین کمک خواهید کرد، عمیقاً تشکر میکنم. انتظار هم همین است و بدون این کمک و بدون لطف الهی و دعای حضرت ولیّ‌عصر(عج) و نفس گرم اخیار و صلحا، هیچ‌کار نمیشود کرد.

امیدوارم که خدای متعال این لطف و فضل را همواره شامل حال من قرار دهد، تا بتوانم از این نیروهای فعال و مخلص و تجربه‌شده و امتحان‌داده، حداکثر استفاده را در راه اهداف بزرگ انقلاب و رسیدن به مقاصدی که مسؤولیت من و امثال من است، بکنم. از اظهارات و تبریکتان صمیمانه متشکرم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

بیانات در مراسم بیعت طلاب و روحانیون

تاریخ: 1368/04/04

بیانات در مراسم بیعت طلاب و روحانیون

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

متقابلاً به همه‌ی شما برادران عزیز که معلمان امت و پیشقراولان حرکت به سمت اهداف مقدس اسلام هستید و همیشه مورد توجه و عنایت خاص امام فقید و عزیز ما بودید، این مصیبت بزرگ و ضایعه‌ی جبران‌ناپذیر را تسلیت عرض میکنم.

حقیقتاً سرسلامتی این حادثه‌ی مصیبت‌بار را باید به جامعه‌ی روحانیت داد؛ زیرا آنها وارثان معنوی امام(ره) هستند؛ همچنان‌که علمای امت، وارثان انبیای الهی(ع) میباشند و امام بزرگوار و فقید ما، خود وارث سلسله‌ی انبیا(ع) در علوم و اهداف و راهشان بود.

از آن‌جا که انقلاب اسلامی ایران بر پایه‌ی شریعت اسلام ناب محمّدی(ص) استوار شده است، نمیتواند به مرز و ملیت و قومیت خاصی محدود باشد. مسأله این نیست که ملت ایران یا مسؤولان این کشور بخواهند با روشهای معمول دنیا، انقلاب را به جایی و برای کسی صادر کنند؛ بلکه موضوع این است که وقتی تفکر و درک اسلامی و الهی و بینش نوین برای جمعی از مسلمین مطرح میشود، به‌طور طبیعی همه‌ی فضای عالم اسلام بنا بر ظرفیت و موقعیت خود، از آن بینش و درک استفاده خواهند کرد.

اگر عوامل تبلیغاتی استکبار علیه انقلاب اسلامی سمپاشی میکنند، غیر از این انتظاری نیست؛ چون مبنای تبلیغات آنها بر تزویر و خدعه و دروغ است. مسأله این است که وقتی یک فکر درست و یک تفکر آزادکننده و بیدارکننده متکی به اسلام بود، در تمام آفاق و بلاد اسلامی، طرفدار و خریدار و علاقه‌مند و دلباخته خواهد داشت.

چه کسی از ایران به اقصی نقاط کشورهای اروپایی و آفریقایی و آسیایی رفته بود و از فضایل امام امت(ره) برای آنها سخن گفته بود که این حرکت عظیم در دنیا، به طرفداری از او در زمان حیات بابرکتش، و به عزاداری آن عزیز پس از رحلتش، برخاست. علی‌رغم میل استکبار، دنیای اسلام و امت اسلامی یکپارچه است. وقتی از اسلام و اصول انقلاب و اهداف انقلاب اسلامی سخن میگوییم، مخاطب ما همه‌ی مسلمانان عالم هستند؛ و آن هنگام که از مبارزه و مقابله با استکبار جهانی و قلدرها و غارتگرهای جهان حرف میزنیم، مخاطب ما تمام مستضعفان عالمند. این، طبیعت پیام ماست؛ استکبار جهانی هم این مطلب را میداند. دشمنی او با ما و امام(ره) و انقلاب اسلامی نیز به خاطر همین نکته است.

نکته‌ی دیگر این است که اگر قرار باشد ارزشهای اسلامی به صورت ارزشهای قطعی در دنیا مطرح شود و دل انسانها را جذب کند و بر مبنای آن در زندگی مسلمانها تغییری به وجود آید، باید وحدت بین آنها حفظ شود. با شعبه شعبه شدن و دشمنی کردن و جنگ فرقه‌یی راه انداختن، امکان ندارد که مسلمین به وحدت دست یابند.

ما به فرقه‌های عالم اسلام نمیگوییم از عقاید مخصوص فرقه‌ی خود دست بکشید و عقاید فرقه‌ی دیگر را قبول کنید؛ اما به همه‌ی مسلمین میگوییم در میان ما موارد مشترک، بیشتر و مهمتر و اساسیتر از موارد اختلاف است. دشمنان ما روی موارد اختلاف تکیه میکنند؛ ما برعکس باید مواضع مشترک را تقویت کنیم و نگذاریم دشمن بهانه به دست آورد و با تفرق ما، نقطه‌ی فشار روی پیکر امت اسلامی را پیدا کند.

خوشبختانه در ایران این مسایل را حل کرده‌ایم. بسیاری از برادران ما در نقاط مختلف عالم اسلام نیز این موارد را یا حل کرده‌اند و یا به حل آن نزدیک شده‌اند؛ اما دشمن از دیرگاه دست‌بردار نبوده است. از نزدیک به دویست سال پیش - هنگامی که استعمار وارد کشورهای اسلامی شد - تا امروز، روی قضیه‌ی اختلاف بین فرقه‌های مسلمین کار کردند؛ ما باید خیلی مواظب باشیم. شیعه و سنی باید خود را متعهد کنند که در راه نزدیک کردن فِرق اسلامی به یکدیگر بکوشند و از محبت و تعامل برادرانه با یکدیگر، حراست و پشتیبانی کنند.

مطلب اصلی و آخر، راجع به روحانیت است. سعی استعمار در تمام عالم اسلام این بود که یا علمای دین را از بین ببرد و از صحنه خارج کند، و یا این‌که هویت واقعی آنها را مخدوش و بیخاصیت کند. در بعضی از کشورها، جامعه‌ی روحانیت، محدود به یک مرکز و دفتر کوچک شد که برخی از کارهای نه چندان مهم را انجام میداد و با زندگی روزمره‌ی مردم ارتباطی نداشت و فرد روحانی حتّی نمیتوانست به تعلیم دین مبادرت ورزد.

در جوامعی که نابودی روحانیت ممکن نبود، سعی میکردند این قشر را به قدرتها و دربارهای فاسد و حکومتهای جایر وابسته کنند. آخوندهای وابسته‌ی درباری که این همه در بیانات امام عزیز از آنها به بدی و نفرت یاد میشد، به اسلام ومسلمین خیلی خیانت کردند. امام سجاد(ع) به یکی از اشخاص نام‌آور زمان خود فرمود: (میبینم گردن خودت را برای ستمگران محور آسیاب قرار دادی، تا آنها مظالمشان را بر گرد محور گردن تو بگردانند و با تکیه به تو، به مردم ظلم کنند)(1). آن عالمی که توجیه‌کننده‌ی ظلم دستگاههای فاسد باشد، از خود آن دستگاهها خطرناکتر است. آن روحانیتی که مبتنی بر اهداف استکبار عمل کند، زشت‌ترین و پلیدترین ایادی او به حساب می‌آید؛ چون با ظاهر حق، باطن باطل را ترویج میکند.

استکبار سعی کرد با پول و تطمیع و فشار، در طول نزدیک به دو قرن، این پدیده‌ی خطرناک را در کشورهای اسلامی رواج دهد. البته دراین راه کاملاً هم موفق نبود؛ به خاطر این‌که در تمام دنیای اسلام - مخصوصاً ایران - جامعه‌ی روحانیت در مواضع حق و قاطع خویش ایستاد و در ایران انقلاب عظیم را به راه انداخت و نظام مرتفع جمهوری اسلامی را به وجود آورد و پرچم اسلام را در دنیا برافراشت و این دین را عزیز کرد.

اگر روحانیت در کشور ما جلودار این قضیه نبود، نهضت همه‌گیر نمیشد و نیروها در راه اسلام به‌کار نمیافتاد. در دنیای اسلام هم علمایی را میشناسیم که در سخت‌ترین شرایط و دشوارترین فشارها، حق گفتند و دنبال آن حرکت کردند. اینها کسانی بودند که به خاطر حمایت از جمهوری اسلامی و امام(ره) و انقلاب، فشارهای سختی را در کشور خود تحمل کردند. یقیناً این افراد، جزو بندگان صالح خدا هستند و پرچمی را به اهتزاز در آوردند که آبروی روحانیت را حفظ کرد.

کسانی هم هستند که نقطه‌ی مقابل اینها عمل کردند و ضرر زیادی به اسلام زدند. اینها وسیله‌ی توطئه و نفوذ و تبلیغات دشمن هستند. مردم مسلمان دنیا باید از شر آنها به خدا پناه ببرند و آنهارا (الدّالخصام) مفاهیم و ارزشهای اسلامی بدانند.

تکلیف ما جامعه‌ی روحانیت - که بنده هم طلبه‌یی در این مجموعه‌ی عظیم روحانی هستم - این است که هرچه توان داریم، بر استحکام معنوی جامعه‌ی علمی روحانیت بیفزاییم. علمای محترم در این زمینه، عملاً و فکراً و مشیاً و زیّاً وارد شوند؛ زیرا آبروی روحانیت، آبروی اسلام و انقلاب - بخصوص آبروی امام - است.

امام(ره) از روحانیت خیلی تجلیل و حمایت کردند. هر حرکتی که روحانیت انجام دهد و برای اسلام ومسلمین مثمر و بابرکت و درخشان و مفید باشد، برای امام نیز آبرو و ذخیره است. برعکس، هر حرکتی که از جامعه‌ی روحانیت و افراد معمم سر زند که خدای نکرده باعث ایجاد تردید در ذهن مردم یا ابهام در عقاید و افکار آنها و یا موجبات بدبینی مردم نسبت به روحانیت را فراهم آورد، مایه‌ی سرشکستگی اسلام و انقلاب - و بخصوص امام عزیزمان - خواهد بود، که باید با آن مقابله شود.

اعتقادم این است که بزرگان علمای حوزه‌های علمیه در سراسر کشور، میتوانند و میباید نهایت سعی و تلاش را در استحکام فکری و اخلاقی و علمیِ یکایک طلاب و روحانیون بکنند واز این قضیه‌ی مهم آسان نگذرند. به همین طریق، با زشتیهای داخل صنف روحانیت نیز مقابله کنند. چه‌قدر امام عزیز(ره) نسبت به این قضیه، با دقت و هوشیای برخورد میکردند؛ به همین‌خاطر دستور دادند دادگاه ویژه‌ی روحانیت، برای مقابله با کجیهای این جامعه به وجود آید. ایشان احکام مسؤولان آن دادگاه را نوشتند، من هم تنفیذ و تأیید کردم. باید آن دادگاه با قوّت و قاطعیت عمل کند، تا جامعه‌ی روحانیت بتواند زیبایی و درخشندگی و صفای معنوی خود را بیش از پیش نشان دهد. حقیقتاً علمای دین، اَعلام دین هستند. هر عالِمی، یک عَلَم برای اسلام و یک حجت بر دوست و دشمن است. (حجةالاسلام) به معنای واقعی کلمه، همین منظور را افاده میکند.

زحمات شما آقایان محترم وعلما و فضلا و طلاب و گویندگان در طول این ده سال، با زحمات هیچ قشری قابل مقایسه نیست. در این مدت، تلاشها و صدق و صفا و حضور شما در صحنه‌های گوناگون، دلهای مشتاق را به تپش درآورد و آنها را آماده‌ی فداکاری کرد.

چه‌قدر دشمنان اسلام در جاهای مختلف قصد خرابکاری داشتند، ولی حضور یک روحانی مانع از خرابکاری آنها شد. امروز انقلاب و جمهوری اسلامی، باز هم به همان تلاشها نیازمند است. هنوز هم باید جامعه‌ی روحانیت، بیشترین و سنگینترین بارها را بر دوش خود احساس کند و پیشقراول و پیشتاز قشرهای گوناگون مردم باشد، و همچنان که امام(ره) همواره توصیه میکردند، دین واخلاق و معنویت را، با عمل و زبان خود در جامعه بپراکند و همه‌ی دلها را متوجه‌ی معنویت و دین و اخلاق کند.

یک بار دیگر از همه‌ی برادران گرامی و آقایان محترم و علما و فضلا و طلاب که از راههای دور و نزدیک تشریف آوردند و این اجتماع را تشکیل دادند، صمیمانه تشکر میکنم و توفیق و تأیید و نصرت شما را از خدای متعال مسألت مینمایم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

--------------------------------------------------------------------------------

1) تحف‌العقول، ص 275