آیا میدانید مذهبی

آیا می دانید مردم زمان غیبت از مردم تمام زمان ها بهترند؟ 

 

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

مردم زمان غیبت او ( امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ) كه معتقد به امامت وى هستند و منتظر

ظهور او هستند، از مردم تمام زمان ها بهترند، زيرا خداوند عقل و فهمى به آن ها داده كه غيبت در نزد آن ها 

حكم مشاهده را دارد!

خداوند آن ها را در آن زمان مثل كسانى می‌داند كه با شمشير در پيش روى رسول خدا (صلی الله علیه و آله

و سلم) (عليه دشمنان دين) پيكار كرده‌‏اند.

آن ها مخلصان حقيقى و شيعيان راستگوى ما هستند كه مردم را به طور آشكار و نهان به دين خدا می‌خوانند.


متن عربی حدیث :

إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى

ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ

وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً 

وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً.


منبع : بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲ 

آيا میدانید چه پاداشی در مقابل زیارت یکی از معصومین (علیهم السلام) نصیبمان می شود؟ 

 

1) حضرت امام موسی بن جعفر (علیهما السلام) فرمود: روز قیامت، بر عرش خداوند چهار نفر از اوّلین

و چهار نفر از آخرین خواهند بود. چهار نفر از اوّلین، عبارتند از : حضرات نوح، ابراهیم، موسی و عیسی

(علیهم السلام)، و چهار نفر از آخرین عبارتند از : محمّد و علی و حسین و حسین (علیهم السلام).

سپس این مجلس توسعه داده می‌شود و هرکس قبور ائمه اطهار (علیهم السلام) را زیارت کرده باشد،

در کنار ما خواهد نشست. (كامل الزيارات، ص308)

2) حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: هر امام، عهدی بر گردن دوست داران و شیعیانش دارد، و از لوازم

وفای به عهد و ادای حقّ ائمّه خود، زیارت مرقد ایشان است. پس هرکس با رغبت به زیارت ایشان برود 

و به آنچه آورده‌اند، تصدیق کند، امامانش روز قیامت از وی شفاعت خواهند کرد. (تهذيب الأحكام، ج‏6، ص79)

3) رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هرکس مرا یا یکی از ذرّیّه مرا زیارت کند،

روز قیامت او را زیارت می ‌کنم و او را از ترس ‌های آن روز رهایی می‌ بخشم. (كامل الزيارات، ص11)

4) رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: عده ‌ای قبور شما اهل بیت (علیهم السلام) را زیارت

خواهند کرد و به این کار، برکت طلب می ‌کنند. حقّی است بر من که روز قیامت نزد آنها بیایم و ایشان را از 

ترس ‌های بزرگ روز قیامت که به واسطه گناهانشان است، رهایی بخشم و خداوند آنها را در بهشت 

ساکن می ‌نماید. (كامل الزيارات، ص58)


آیا برای زیارت قبور ائمّه بقیع علیهم السلام حسرت نمی خورید؟


1) ثواب زیارت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام 

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) به حسین بن علیّ (علیهما السلام) فرمود: هرکس برادرت

را در حال حیات و ممات زیارت کند، بر عهده من است که روز قیامت او را زیارت کنم، و از گناهانش

رهایی بخشم، و او را داخل بهشت کنم. (بحار الأنوار، ج‏100، ص141-142 به نقل از ثواب الاعمال)

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر کس حسن بن علی (علیهما السلام) را در بقیع زیارت

کند، روزی که قدم ‌ها بر صراط می ‌لغزند، قدم او بر صراط استوار خواهد بود. (بحار الأنوار، ج‏100، 

ص141به نقل از امالی صدوق)

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ‌ای علی! هرکس دو پسرت را در حال حیات یا بعد از

مماتشان زیارت کند، ضمانت می ‌کنم که روز قیامت، وی را از ترس ‌ها و سختی‌ های آن روز نجات بخشم

و با من در درجه من قرار گیرد.(بحار الأنوار، ج‏100، ص142 به نقل از کامل الزّیارات)

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) به حسن بن علی (علیهما السلام) فرمود: عده‌ای تو را به منظور

نیکی و صله با من، زیارت می ‌کنند، پس روز قیامت، آنها را در موقف زیارت می ‌کنم، و بازوان آن‌ها را می ‌گیرم،

و از ترس‌ها و سختی‌های آن روز نجات می ‌دهم. (بحار الأنوار، ج‏100، ص145 به نقل از کتاب الفصول)

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) به حسین بن علی (علیهما السلام) فرمود: هرکس برادرت را بعد

از موتش، زیارت کند، به بهشت می ‌رود. (بحار الأنوار، ج‏100، ص142 به نقل از کامل الزّیارات)


2) ثواب زیارت حضرت امام باقر علیه السلام 

حضرت صادق علیه السلام فرمود: هرکس پدرم را زیارت کند، بهشت برای او خواهد بود، و هرکس این عمل

را با بی ‌رغبتی ترک کند، روز حسرت، حسرت خواهد خورد.

(بحار الأنوار، ج‏100، ص145 به نقل از کامل الزّیارات)


3) ثواب زیارت حضرت امام صادق علیه السلام 

حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: هرکس مرا زیارت کند، گناهانش آمرزیده می ‌شود و فقیر نمی ‌میرد.

(بحار الأنوار، ج‏100، ص145 به نقل از تهذیب الاحکام)

حضرت امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: هرکس امام صادق علیه السلام را زیارت کند، از (درد) 

چشم شکایت نمی‌ کند، و بیماری طولانی مدّت به او نمی ‌رسد، و مبتلا (به بیماری) از دنیا نمی ‌رود.

(بحار الأنوار، ج‏100، ص145 به نقل از تهذیب الاحکام)

آیا میدانید معنای این قول خداوند؛ "هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ‏" چیست؟!


 

از موسى بن اسماعيل بن موسى كاظم عليه السلام در سال ٢۵٠ هجرى از پدرش از پدرانش از 

اميرالمؤمنين (علیه السلام) درباره سخن خداوند "هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ‏" فرمود:

من از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنيدم كه فرمود: خداوند عزّوجل فرموده: جزاء كسى كه 

من ، توحيد را به وى نعمت داده ‏ام، بهشت است.


متن عربی حدیث :

حدّثنا موسى بن إسماعيل بن موسى الكاظم عليه السلام سنة خمسين و مائتين قال: 

حدّثنی أبی عن أبيه عن جدّه جعفر بن محمّد عن أبيه عن آبائه عن أميرالمؤمنين عليهم السلام‏

فی قول اللَّه تعالى‏ "هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ"‏ قال:سمعت رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله

يقول: إنّ اللَّه عزّوجلّ قال: ما جزاء من أنعمت عليه بالتوحيد إلّا الجنة.


منابع :

الجواهر السنية فی الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، الباب الحادی عشر فيما ورد بشأن

سيدنا و نبينا محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله، ص٢٧٨
 

آیا می دانید شیعیان در دوران غیبت باید بر چه اصولی پایدار بمانند؟


 

يونس بن عبد الرّحمن از حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نقل می کند که فرمود: پنجمین نفر از

فرزندانم، غیبتی دارد که مدّت آن طولانی است. گروه هایی در آن دوران، از دین خارج می شوند، و 

عده ای نیز ثابت قدم باقی خواهند ماند. خوشا به حال شیعیان ما! آنهایی که در دوران غیبت قائم ما

(علیه السلام)، به محبّت ما تمسّک می جویند، و بر ولایت ما و برائت از دشمنان ما ثابت قدم می باشند.

ایشان از ما، و ما از ایشان می باشیم. آنها به امامت ما رضایت دارند و ما به این که آنها شیعه ما هستند، 

خوشنودیم. پس خوشا بر احوال ایشان، خوشا بر احوال ایشان. به خدا قسم! آنها در روز قیامت، با ما و در

درجه ما خواهند بود.


متن عربی حدیث :

عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِي لَهُ غَيْبَةٌ 

يَطُولُ أَمَدُهَا خَوْفاً عَلَى نَفْسِهِ، يَرْتَدُّ فِيهَا أَقْوَامٌ وَ يَثْبُتُ فِيهَا آخَرُونَ. طُوبَى لِشِيعَتِنَا! الْمُتَمَسِّكِينَ

بِحُبِّنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا، الثَّابِتِينَ‏ عَلَى مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا. أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ‏ مِنْهُمْ‏. قَدْ رَضُوا

بِنَا أَئِمَّةً فَرَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً. فَطُوبَى لَهُمْ، ثُمَّ طُوبَى لَهُمْ. هُمْ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَة.

(كفاية الأثر، ص269-270)

آیا می دانید شگفت آورترین مردمان در ایمان چه کسانی هستند؟


 

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

اى على(علیه السلام)! بدان كه شگفت‏ آور ترين مردم در ايمان و بزرگترين آنان در يقين مردمى باشند

در آخرالزمان كه پيغمبر خود را نديدند و از امام خود محجوبند و با همان بنوشته كه خط سياهى است

بر صفحه سفيد ايمان آورده ‏اند.


متن عربی حدیث :

قال رسول الله صلی الله علیه وآله:

یاعلي أَنَ‏ أَعْجَبَ‏ النَّاسِ‏ إِيمَاناً وَ أَعْظَمَهُمْ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ 

وَ حَجَبَتْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض‏.


منابع:

-- من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص۳۶۶

-- بحارالانوار، ج۷٤ ،ص۵٦

-- وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۹۲

آیا می دانید فلسفه غسل میت چیست ؟ 


 

امام رضا علیه السلام فرمود:

«علت غسل دادن میت این است که به این وسیله طاهر و نظیف شده و از آلودگی های امراض و آنچه

در هنگام بیماری به او رسیده پاکیزه می گردد چه آنکه انسان بعد از مرگ با فرشتگان و اهل آخرت 

ملاقات می کند لذا مستحب است وقتی بر خداوند و اهل طهارت وارد می شود طاهر و نظیف بوده و

به واسطه طهارت به خداوند توجه کند و از او خواسته خود را خواسته و بخواهد که شفاعت شفعائ را 

در حق او بپذیرد.

وعلت دیگر برای غسل دادن میت آن است که وقتی روح از کالبد خارج می شود نطفه ای که وی از آن خلق

شده از جسد او بیرون می رود لذا این غسل به خاطر خروج آن نطفه نیز می باشد»


متن عربی حدیث :

تأتي عن محمّد بن سنان ،أن الرضا (عليه السلام) كتب إليه في جواب مسائله : 

علّة غسل الميّت أنّه يغسّل لأنّه يطهّر وينظّف من أدناس أمراضه ، وما أصابه من صنوف علله ،

لأنّه يلقى الملائكة ، ويباشر أهل الآخرة ، فيستحبّ إذا ورد على الله عزّ وجلّ ولقي [١]

أهل الطهارة ويماسّونه ويماسّهم أن يكون طاهراً نظيفاً موجهاً به إلى الله عزّ وجلّ ، ليطلب

(وجهه وليشفع) [٢] له ، وعلّة أُخرى أنّه [٣] يخرج منه المنيّ [٤] الذي منه خلق ، فيجنب ، 

فيكون غسله له.

(علل الشرائع ج1 ص300 ، وسائل الشیعه ج2 ص478)


در روایت دیگر امام رضا علیه السلام فرمود:

« به غسل میت دستور داده شده است زیرا زمانی که انسان می میرد نجاست و آفت و ناراحتی ها بر او

غالب می شود. میت دوست دارد زمانی که اهل طهارت از ملائکه را می بیند و با آنها مباشرت می کند طاهر

باشد و با این طهارت به خداوند توجه کند.»


متن عربی حدیث :

عن الرضا (عليه السلام) قال : إنّما أُمر بغسل الميّت لأنّه إذا مات كان الغالب عليه النجاسة 

والآفة والأذى ، فأحبّ أن يكون طاهراً إذا باشر أهل الطهارة من الملائكة الذين يلونه ويماسّونه 

فيما بينهم نظيفاً موجّهاً به إلى الله عزّ وجلّ.

(عیون الاخبار ج2 ص114 ، وسائل الشیعه ج2 ص478)


پی نوشت :

[١] ليس في العلل.

[٢] في العيون : به ويشفع.

[٣] في العلل زيادة : يقال.

[٤] في العلل : القذى ، وفي هامش الاصل عن العلل : الاذى.

آیا میدانید چرا عذاب زبان در قیامت، شدیدتر از بقیه اعضای بدن است؟

 

از اباعبداللَّه (عليه السلام) از رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) نقل كرده كه حضرت فرمود : 

خداوند زبان را در روز قيامت عذاب مى ‏دهد به طورى كه عذاب او از همه اعضاى ديگر شديدتر است.

زبان مى ‏گويد: خداوندا ! چرا مرا با چنين عذاب شديد عذاب مى ‏دهى؟ ولى اعضاى ديگر را چنين معذب

نمى ‏كنى؟

خداوند مى ‏فرمايد: از تو كلمه ‏اى بيرون آمد در مشرق و مغرب زمين منتشر شد و بوسيله همان كلمه ،

خون هاى حرام زيادى ريخته شد و مال ها غارت گرديد و ناموس ها بر باد رفت. پس سوگند به عزتم،

تو را چنان عذابى خواهم داد كه هيچ كدام از اعضاى ديگر بدنت را چنين عذاب ندهم.


متن حدیث :

عن أبی عبداللَّه عليه السلام قال: قال رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله‏: يعذّب اللَّه اللسان عذابا 

لا يعذّب به شيئا من الجوارح، فيقول: أي ربّ عذّبتنی عذابا لم تعذّب به شيئا، فيقول اللَّه: 

خرجت منك كلمة فبلغت‏ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا فسفك بها الدم الحرام، و انتهت بها المال الحرام،

و انتهك بها الفرج الحرام، و عزّتی لاعذّبنّك عذابا لا أعذّب به شيئا من جوارحك.


منبع : الجواهر السنية فی الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، الباب الحادی عشر فيما

ورد بشأن سيدنا و نبينا محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله، ص٢۴١
 

آیا می دانید مؤدب کیست ؟




 

از امام حسين (عليه السلام) معناى ادب را پرسيدند؟

امام (عليه السلام) فرمود:

ادب عبارت است از اينكه وقتى كه از خانه خارج مى شوى به هركسى برخورد مى كنى او را برتر از خود بينى.

(يعنى هميشه ديگران را از خود بهتر بينى و احترام آنها را نگهدارى)




ديوان الامام الحسين عليه السلام ، ص99،

و موسوعة كلمات الامام الحسين علیه السلام 910



متن عربی حدیث :

سئِلَ الاِْمامُ الْحُسَيْنُ عليه السلام عَنِ الاَْدَبِ، فَقالَ:

هوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَيْتِكَ، فَلا تُلْقِىَ اَحَداً اِلاّ رَأَيْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَيْكَ.

************************************************** *




اللهم صل علي محمد و ال محمد وعجل فرجهم والعن اعدائهم

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)
 

آیا می دانید صاحب الأمر کیست؟


 

ریان بن صلت گوید: به امام رضا (علیه السلام) گفتم: آیا شما صاحب الأمر هستید؟

فرمود: من صاحب الأمر هستم اما کسی که زمین را از عدل آکنده سازد همچنان که پر از جور شده باشد

نیستم و چگونه او باشم در حالی که ضعف بدن مرا می بینی.

و قائم کسی است که در سن شیوخ و منظر جوانان قیام کند و نیرومند باشد به غایتی که اگر دستش را 

به بزرگترین درخت روی زمین دراز کند آن را از جای برکند و اگر بین کوه ها فریاد برآورد صخره های آن

فروپاشد عصای موسی و خاتم سلیمان (علیهماالسلام) با اوست، او چهارمین از فرزندان من است.

خداوند او را در ستر خود نهان سازد سپس او را ظاهر کند و به واسطۀ او زمین را از عدل و داد آكنده سازد 

همچنان که پر از ظلم و ستم شده باشد.

کمال الدین و تمام النعمة، جلد ۲، باب ۳۵، ح ۸

آیا می دانید کدام نعمتها را باید هر صبح یاد کنیم ؟


 

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمود:

«هر که صبح کند و چهار نعمت خدا را یاد نکند می ترسم که نعمت خدا از او زائل گردد»

الف- اَلحَمدُ للهِ الَّذِی عَرَّفَنِی نَفسَهُ وَلَم یَترُکنِی عُمیانَ القَلبِ

ستایش خدا را که خود را به من شناساند ومرا کوردل نگذاشت.


ب- اَلحَمدُ للهِ الَّذِی جَعَلَنِی مِن أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه

ستایش خدا را که مرا از امت حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) قرار داد.


ج- اَلحَمدُ للهِ الُّذِی جَعَلَ رِزقِی فِی یَدَیهِ وَ لَم یَجعَل رِزقِی [وَ لَم یَجعَله] فِی أَیدِی النَّاس

ستایش خدا را که روزیم را در دست خودش قرار داد و آن را در دست مردم ننهاد.


د- اَلحَمدُ للهِ الَّذِی سَتَرَ ذُنُوبِی وَ عُیُوبِی [سَتَر ذَنبی] وَ لَم یَفضَحنِی بَینَ الخَلائِق

ستایش خدا را که گناهانم وعیوبم را پوشاند ومرا در میان مردم رسوا نکرد.


(الدعوات، ص۸۱٫/مستدرک الوسائل، ج۵، ص۳۹۲٫/ مصباح کفعمی، ص۱۷۰٫)

آیا می دانید "صالح المؤمنین" در قرآن کریم چه کسی است ؟


 

إِن تَتُوبَا إِلىَ اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَ اِنْ تَظاهَرا عَلَیْهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِیلُ وَ صالِحُ الْمُوْمِنِینَ

وَ الْمَلایِکَهُ بَعْدَ ذلِکَ ظَهِیرٌ»» (1)

اگر [شما دو زن‏] به درگاه خدا توبه كنید [بهتر است‏]، واقعاً دلهایتان انحراف پیدا كرده است. و اگر علیه او 

به یكدیگر كمك كنید، در حقیقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئیل و صالح مؤمنان [نیز یاور اویند] و

گذشته از این، فرشتگان [هم‏] پشتیبان [او] خواهند بود.

این دو زن که خداوند در آیه شریفه به آنها اشاره می فرماید چه کسانی هستند ؟

بخاری - مشهورترین محدث اهل تسنن در صحیح خود که معتبرترین کتاب حدیثی نزد عامه است-

از عبید ابن حنین نقل کرده که گفت : از ابن عباس شنیدم که می گفت :خواستم تا از عمر سوأل کنم

لذا به او گفتم : ای امیرمؤمنان! آن دوزنی که بر رسول خدا تظاهر کرده و با او مخالفت کردند 

چه کسانی بودند ؟ هنوز کلامم تمام نشده بود که جواب گفت:عایشه وحفصه(2)

اما ماجرا از چه قرار است ؟

عایشه و حفصه چه کرده بودند که دلهایشان انحراف پیدا کرده بود و باید توبه می کردند ؟ 

واقعا آنها علیه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) هم پیمان شده بودند ؟


شان نزول آیه

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) گاه كه نزد "زینب بنت جحش" همسر خود مى ‏رفت، زینب او را 

نگاه مى‏ داشت و از عسلى كه تهیه كرده بود خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى‏ آورد. این سخن

به گوش "عایشه" رسید و بر او گران آمد، مى‏ گوید: من با "حفصه" همسر دیگر پیامبر قرار گذاشتیم

كه هر وقت پیامبر (صلی الله علیه و آله) نزد یكى از ما آمد، فورا بگوئیم آیا صمغ "مغافیر" خورده ‏اى؟! 

(" مغافیر" صمغى درختی بود که بوى نامناسبى داشت) و پیامبر (صلی الله علیه و آله) مقید بود كه هرگز

بوى نامناسبى از دهان یا لباسش شنیده نشود، بلكه به عكس اصرار داشت همیشه خوشبو و معطر

باشد! به این ترتیب روزى پیامبر (صلی الله علیه و آله) نزد "حفصه" آمد، او این سخن را به پیامبر

(صلی الله علیه و آله) گفت، حضرت فرمود: من "مغافیر" نخورده ‏ام، بلكه عسلى نزد زینب بنت جحش 

نوشیدم و من سوگند یاد مى‏ كنم كه دیگر از آن عسل ننوشم (نكند زنبور آن عسل روى گیاه نامناسبى

و احتمالا مغافیر نشسته باشد) ولى این سخن را به كسى مگو (مبادا به گوش مردم برسد، و بگویند

چرا پیامبر غذاى حلالى را بر خود تحریم كرده و یا از كار پیامبر در این مورد و یا مشابه آن تبعیت كنند

و یا به گوش زینب برسد و او دل‏شكسته شود). ولى سرانجام او این راز را افشا كرد، و بعدا معلوم شد

اصل این قضیه توطئه ‏اى بوده است. پیامبر (صلی الله علیه و آله) سخت ناراحت شد و آیات فوق نازل

گشت و ماجرا را چنان پایان داد كه دیگر این گونه كارها در درون خانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) تكرار نشود.

بخاری در صحیح خود در باب 73 این واقعه را به اعتراف عایشه نقل نموده و بر این توطئه صحه گذارده است (3)


در ادامه آیه خداوند می فرماید : وَ اِنْ تَظاهَرا عَلَیْهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِیلُ وَ صالِحُ الْمُوْمِنِینَ وَ 

الْمَلایِکَهُ بَعْدَ ذلِکَ ظَهِیرٌ

اگر آن دو زن علیه او هم دست شوند در حقیقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئیل و صالح مؤمنان 

[نیز یاور اویند] و گذشته از این، فرشتگان [هم‏] پشتیبان [او] خواهند بود.

مولای پیامبر صلی الله علیه و آله ،خداوند و جبرئیل و صالح مومنان است . 

منظور از صالح مومنان چه کسی است که به همراه خداوند و جبرئیل امده است ؟

با استشهاد از کتب عامه و اعتراف بزرگان اهل تسنن این شخصیت والا را معرفی می نماییم :


پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله) می فرماید :

صالح المؤمنین در این آیه امیرالمومنین علی علیه السلام پسر ابوطالب است.(4)


قندوزی از اســماء بنت عمیس روایت می کند : بعد از نزول آیه «ان تتوبا الی الله فقد صغت قلوبکما وان

تظاهرا علیه فان الله هو مولاه وجبرئیل وصالح المؤمنین والملائکه بعد ذلک ظهیر»؛ 

پیامبر صلی الله علیه وآله به امام امیر المومنین علی علیه السلام فرمود:

«الاّ ابشرّک انّک قرنت بجبرئیل؟!»

آیا تو را بشــارت بدهم که نام تو با نام جبرئیل قرین شــده است آنگاه آیۀ فوق را تلاوت نمود و فرمود:

«تو و مؤمنان از اهل بیت تو صالحان و شایستگان از مؤمنان هستید».(5)


در حدیثى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم:

«لَقَدْ عَرَّفَ رَسُولُ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) عَلِیّاً(علیه السلام) اَصْحابَهُ مَرَّتَیْنِ: اَمّا مَرَّهً فَحَیْثُ

قالَ: «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ» وَ اَمَّا الثّانِیَهُ فَحَیْثُ نَزَلَتْ هذِهِ الاْ یَهُ: «فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَوْلاهُ 

وَ جِبْرِیلُ وَ صالِحُ الْمُوْمِنِینَ...» اَخَذَ رَسُولُ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) بِیَدِ عَلِىٍّ(علیه السلام)

فَقالَ: اَیُّهَا النّاسُ هذا صالِحُ الْمُوْمِنِیْن»؛ 
(رسول خدادو بار على(علیه السلام) را [با صراحت] به یارانش معرفى کرده، یک بار آنجا [در غدیر خم] که فرمود:

«مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ»؛ (هر کس من مولاى او هستم على مولاى او است)، و اما بار دوم هنگامى

که آیه«اِنَّ اللّهَ هُوَ مَوْلاهُ» نازل شد، رسول خدادست على(علیه السلام) را گرفت و فرمود:

اى مردم این صالح المومنین است!).(6)

این معنى را بسیارى از علماى اهل سنت نیز در کتاب هاى خود نقل کرده اند از جمله علامه «ثعلبى»، 

و علامه «گنجى» در «کفایه الطالب» و «ابو حیان اندلسى» و «سبط ابن جوزى» و غیر آنها.(7)

کوتاه سخن این که: احادیث در این زمینه فراوان است، مفسر معروف، محدث «بحرانى» در تفسیر «برهان»

بعد از ذکر روایتى در این زمینه، از «محمّد بن عباس» نقل مى کند، او 52 حدیث در این زمینه از طرق شیعه

و اهل سنت جمع آورى کرده، سپس خود او به نقل قسمتى از آن مى پردازد. (8)

منابع :

1-سوره تحریم : ایه 4

2-(صحیح بخاری،ج4،ص1868 ، حدیث 4630 . )ارادت ان اسأل عمر فقلت :یا امیر المؤمنین من المرأتان اللتان

تظاهرا علی رسول الله صلی الله علیه و آله ؟فما اتممت کلامی حتی قال :عایشه و حفصه »

3-عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّه عَنْهَا قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم يَشْرَبُ عَسَلاً عِنْدَ زَيْنَبَ بِنْتِ

جَحْشٍ، وَيَمْكُث عِنْدَهَا، فَوَاطَيْتُ أَنَا وَحَفْصَةُ عَلَى أَيَّتُنَا دَخَلَ عَلَيْهَا فَلْتَقُلْ لَهُ: أَكَلْتَ مَغَافِیرَ؟ إِنِّی أَجِدُ مِنْكَ

رِیحَ مَغَافِیرَ، قَالَ: «لا، وَلَكِنِّی كُنْتُ أَشْرَبُ عَسَلاً عِنْدَ زَيْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ، فَلَنْ أَعُودَ لَهُ، وَقَدْ حَلَفْتُ،

لا تُخْبِرِی بِذَلِكَ أَحَدًا». (بخارى:4912) ترجمه: عایشه میگوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم برای خوردن

عسل نزد زینب دختر جحش میرفت و آنجا میماند. من و حفصه با یكدیگر، توافق كردیم كه هرگاه،

رسول خدا صلی الله علیه وسلم نزد هر یك از ما آمد، به او بگوید: آیا مغافیر (صمغی شیرین و بد بو) 

خورده‌ای؟ زیرا از تو بوی مغافیر به مشام میرسد. پیامبر اكرم صلی الله علیه وسلم فرمود: «خیر، 

بلكه نزد زینب دختر جحش، عسل میخوردم ولی سوگند میخورم كه دیگر این كار را نخواهم كرد. و شما 

هم احدی را از این كار، باخبر نسازید».

4--- مجمع الزوائد ، جلد ۹ ، صفحه ۱۹۴فتح الباری ، جلد ۱ ، صفحه ۳۳۱تاریخ دمشق ، جلد ۴۲ ، صفحه ۳۶۲

5- ینابیع المودة ، جلد ۱ ، صفحه ۲۴۶

6-تفسیر «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 316.

7-براى توضیح بیشتر به جلد 3، «احقاق الحق»، صفحه 311 مراجعه فرمائید

8-تفسیر «برهان»، جلد 4، صفحه 353، ذیل حدیث 2