جانبازان شهيد دفاع مقدس

سيداکبر شيخ‌الاسلامي در سال 1339 در تهران در خانواده‌اي متعهد و متدين چشم به جهان گشود. پس از طي کردن دوره طفوليت وارد دبستان شد و مقاطع تحصيلي خود را يکي پس از ديگري پشت سر نهاد. تا سال آخر که هم‌زمان بود با شروع جنگ تحميلي و دفاع از کشور عزيزمان.
وي در دوران قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در تظاهرات مردم بر ضد حکومت ستم‌شاهي خاندان منحوس پهلوي شرکت مستمر داشت و فعالانه و با جسارت تمام به مقابله با مأموران رژيم سفاک پهلوي پرداخت.
شيخ‌الاسلامي اسطوره‌اي از يک انسان شجاع، نترس قوي و استوار بود. به ورزش علاقه فراواني داشت. پيوسته ياران و نزديکان صميمي خود را به رهروي طريق مستقيم الهي و تلاش در جهت خدمت صادقانه به مردم ترغيب مي‌نمود. خلقي کريم داشت و با رفتار سنجيده و موقر خود، ديگران را به امر به معروف و نهي از منکر ترغيب مي‌نمود. به يمن سيرت پاکي که در وجودش بود به قرآن کريم و عترت نبوي عشق مي‌ورزيد و در راه شناساندن تعاليم نوراني آن مي‌کوشيد.
وي با روح لطيفي که داشت يک لحظه از ياد مردم غافل نبود و در اکثر موارد در مقابل مشکلاتي که براي هم‌نوعانش پيش مي‌آمد خود را فراموش مي‌کرد و به ياري آن‌ها مي‌شتافت.
پس از پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي در همان روزهاي اول با توجه به شناخت والاي خود از ارزش‌هاي ناب انقلاب به صف غيورمردان کميته انقلاب اسلامي تهران پيوست. پس از شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران، از طريق کميته منطقه 13 به جبهه اعزام شد و در سال 59 در نفت شهر پس از رشادت‌هاي فراوان به اسارت رژيم بعثي عراق درآمد و ده سال تحت آزار و شکنجه و ضرب و شتم جلادان رژيم بعثي عراق بود.
شيخ‌الاسلامي در سال 1369 پس از مراجعت تحت نظر پزشک قرار گرفت و بالاخره پس از تحمل سختي‌هاي ناشي از امراض شيميايي و اسارت، در تاريخ 28 تير 1379 در سن 40 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت و با کوله‌باري از افتخار به سوي جاودانگي پرکشيد.
روحش شاد

منبع:فصلنامه ايثارسبز  

قنداقه نوزادي در خرداد ماه سال 1341 دست به دست شد و نام محمد حسين برازندة وجود او گرديد و آغوش مادر مهد پرورش و تربيت او, و مدرسه محفل علم آموزي و تحصيل وي شد. او دورة راهنمايي را با موفقيت به اتمام رساند و با عزمي راسخ در جريان مبارزات مردمي همچون قطره‌اي زلال به درياي خروشان ملت پيوست و با شركت در راهپيمايي‌ها و تظاهرات گستردة مردمي اولين حضورش را در صحنه‌هاي خون و قيام تجربه كرد. 2 سال از شروع جنگ تحميلي مي‌گذشت و مسلم از فنون مدرسه و جبهه دومي را برگزيد و در سن 16 سالگي پاي به عرصه جهاد و ايثار گذاشت و با حضور در مناطق غرب و جنوب در عملياتهاي فتح المبين, رمضان, والفجر يك, خيبر, بدر, كربلاي 4, كربلاي 5, والفجر 8 و خلاصه تا آخر جنگ شيفتة خدمت بود و در سمتهاي مختلف از جمله پيك فرماندهي, مسئول محور و ... خدمت كرد. مسلم در عمليات والفجر 8 برادرش محسن را آسماني ديد و در همان عمليات شيميايي شد. او عاشق شهادت بود و هر لحظه در انتظار آن تقدير آسماني لحظه شماري مي‌كرد. تجربه و پيشينه دفاعي او فرماندهان را بر آن داشت تا او را براي گذراندن دورة آموزش دافوس اعزام نمايند اما سینه خسته ‌اش ديگر توان تحمل سرفه هاي ممتد را نداشت و سرانجام اين مرغ عاشق در تاريخ 18/7/1370 در بيمارستان مسلمين شيراز قفس تن گشود و بر شاخة طوبي نشست.

منبع:كتاب رهاتر از نسيم  

منبع:كتاب خلاصه خوبي ها جلد1  

کاظم در سال 1335 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي‌اش را در شهر اراک گذراند و در سايه زحمات بي‌دريغ خانواده بزرگ شد و به مدرسه رفت.
کاظم تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ابتدايي ادامه داد. سپس به کار و تلاش پرداخت و در سنين جواني ازدواج نمود.
با پيروزي انقلاب ،صادقي به عضويت سپاه پاسداران درآمد و در کسوت رزمندگان اسلام به جبهه رفت و چندي بعد بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي به بستر بيماري افتاد.
کاظم مدت‌ها درد و رنج اين بيماري را تحمل کرد و سرانجام در تاريخ 1/9/1378 در سن 43 سالگي به بيکران آسمان بال گشود. مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قطعه 50 قرار دارد.
از او 6 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

مردعلي در آغازين روز خرداد ماه سال 1348 در اروميه به دنيا آمد. روزهاي کودکي و نوجواني را در سايه امن خانواده سپري کرد و در 7 سالگي به دبستان رفت.
صدقي تحصيلاتش را تا اخذ مدرک کارداني ادامه داد، زماني‌که جنگ تحميلي آغاز شد دلش طاقت نياورد و قدم به عرصه‌هاي ايثار و مجاهدت نهاد.
مردعلي که عضو رسمي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي بود، در جبهه‌هاي حق عليه باطل مردانه رزميد. او در منطقه مهاباد بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي 60% جانباز شد و مدت‌ها درد و رنج آن را تحمل کرد.
وي سرانجام در تاريخ 16/11/1374 در سن 26 سالگي در بيمارستان شهيد فياض‌بخش دار فاني را وداع گفت.
مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قرار دارد.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

قربان‌علي صفري در سال 1338 در روستاي کدکن از توابع شهرستان تربت حيدريه در خانواده‌اي مذهبي و سنتي ديده به جهان گشود. وي به دليل مشکلات اقتصادي خانواده از تحصيل بازماند و به کارهاي مختلف پرداخت. با اوج‌گيري مبارزات ملت انقلابي در تظاهرات و راهپيمايي‌ها فعالانه شرکت کرد و در مبارزات حق‌طلبانه مردم روستاي خود نقش به‌سزايي داشت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1361وارد جهاد سازندگي شد تا دين خود را به انقلاب و محرومين ادا نمايد. در اين زمان در کلاس‌هاي نهضت شرکت کرد و خواندن و نوشتن را به خوبي فراگرفت. در سال 1363پس از گذراندن يک دوره آموزشي نظامي عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و تا هنگام شهادت در عمليات‌هاي مختلفي شرکت کرد و سرانجام در آخرين عمليات بدر در منطقه جزيره مجنون بر اثر بمباران شيميايي دشمن مجروح شيميايي شد و پس از تحمل سال‌ها رنج و مرارت در تاريخ 5/2/1368در سن 30 سالگي در بيمارستان قائم به درجه رفيع شهادت نائل آمد. از وي پنج فرزند به يادگار باقي مانده است.
مزار پاکش در گلزار شهداي تربت حيدريه _ جواديه قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 571

سيد محمد در پانزدهم دي ماه سال 1332 در شهر مقدس قم چشم به جهان گشود.
دوران كودكي را در محيطي آكنده از عشق به ائمه اطهار(ع) در خانواده‌اي روحاني سپري كرد. هنوز نوجواني بيش نبود كه در محفل‌هاي ديني با سياست آشنا شد و قدم در راه مبارزه با رژيم پهلوي گذاشت. در اوج اختناق و ظلم ستم‌شاهي بر تكثير و پخش اعلاميه‌‌ها پرداخت. به همين دليل بار ها توسط مأموران ساواك دستگير شد و آخرين بار در اوج انقلاب همراه با زندانيان سياسي از زندان آزاد گشت. پس از پيروزي انقلاب ابتدا به عضويت كميته استقبال از امام (ره) درآمد، در تشكيل كميته انقلاب اسلامي نقش ارزنده‌اي را ايفا كرد. پس ازمدتي فعاليت در اين نهاد به جمع برادران غيورش در سپاه پاسداران پيوست، و در ستاد مبارزه با مواد مخدر كار خود را آغاز نمود. با شروع جنگ تحميلي و غائله كردستان ضمن ساماندهي نيروهاي سپاه، بخش ترابري اين نهاد را بنيان گذارد. ايجاد كاروان‌هاي عظيم « عاشورا» و «تاسوعا» در فتح بندر مهم فاو طرح عظيم او بود. وي در همين عمليات به علت استنشاق گازهاي شيميايي مجروح شد. بارديگر در منطقه عملياتي شلمچه در يك شب دو هزار وسيله سنگين را به خطوط مقدم رساند.(1) جنگ به پايان رسيد و سيل استان سيستان و بلوچستان سيد را رهسپار اين سرزمين نمود، تا با احداث سيل‌بند به ياري هم‌وطنانش بشتابد. در زمان زلزله «رودبار» صنيع ‌خاني جزو اولين افرادي بود كه به كمك آسيب‌ديدگان شتافت. در زمان ساخت حرم و حسينيه امام خميني (ره) نقش فعالي ايفا نمود. سيد احمد خميني بارها در مجالس حرم مطهر براي سلامتي وي دعا كرد.
سرانجام قائم مقام بنياد تعاون سپاه در تاريخ 15/6/1373 در سن 41 سالگي پس از سال‌ها تحمل رنج و درد طلايه‌دار مجروحان شيميايي شد و آسمان با وسعت بيكرانش در مقابل او به سجده افتاد.
مزار پاکش در بهشت زهرا (س) مرقد مطهر امم خميني(ره) قرار دارد 1- صنيع خاني چندين بار از مقامات دولت تقدير نامه کتبي دريافت کرد.

منبع:كتاب بيكرانه ها  

غلام‌رضا در سال 1334 در خاک پاک ايران پا به عرصه هستي نهاد. با تلاش بسيار خانواده پرورش يافت او با شنيدن خبر حمله رژيم بعثي به ايران در اولين فرصت به جبهه‌هاي جنگ شتافت و مردانه از دين و آئين خويش دفاع نمود .صوفي در سال 1364 در منطقه عملياتي ميمک بر اثر انفجار مين هردو پايش را از ناحيه ران از دست داد و مفتخر به 70 درصد جانبازي شد تا اين‌که اواخر شهريورماه سال 1382 به علت عوارض ناشي از مجروحيت در بيمارستان شهداي گنبدکاووس بستري شد.يک هفته بعد غلام‌رضا به دليل شدت جراحات وارده در صبح روز جمعه مورخ 4/7/1382 در ميان صداي مردم منتظر که فرياد مي‌زدند:«اين بقية‌الله» به ديدار خدا شتافت .پيکر پاکش را صبح روز ششم مهرماه از مقابل بيمارستان طالقاني شهرستان گنبدکاووس تا مزار شهداي امام زاده يحيي بن زيد (ع) تشييع نمودند غلام‌رضا بعد از 18 سال اقتدار و افتخار و تحمل جراحات جنگ تحميلي در سن 48 سالگي به جمع کاروان عاشقان کربلا پيوست.(br) از او 7 فرزند به يادگار ماند.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1382/7/6

محمدتقي طاهرزاده جانباز 70% اصفهاني پس از 17 سال بي‌هوشي به سوي کوي دوست پرواز کرد. روز چهارم ارديبهشت ماه سال 1384 روز پرواز او از بيمارستان شهيد صدوقي اصفهان بود.
محمدتقي در 16 سالگي بر اثر موج انفجار به کما رفت و در سن 33 سالگي به بيکران آسمان بال گشود. رهبر معظم انقلاب درسفر به شهر اصفهان از او عيادت کرد. آقا دست روي سر و صورت تقي مي‌کشيدند او نيز گريه مي‌کرد آقا اشک‌هاي محمدتقي را پاک مي‌کردند دست او را بوسيدند و بعد گفتند: «پسرم تو بين دنيا و بهشتي».
پدرش براي او زحمت بسياري کشيد. دو سال در بيمارستان کنارش بود.
سال 1369 او را به منزل آورد و 15 سال از او نگهداري کرد. پدر نگذاشت حتي به اندازه‌ي يک پشت ناخن هم بدنش زخم شود.
سال 1367 پزشکان از او قطع اميد کردند و گفتند بيش از سه ماه زنده نمي‌ماند. اما به خواست خدا و تلاش پدر او 17 سال زنده ماند.
محمدتقي بيشتر وقت‌ها زير لب ذکر مي‌گفت و نجوا مي‌کرد. پدر به خوبي حس مي‌کرد که او با حضرت فاطمه (س) و فرزندان برحقش در ارتباط است زيرا چهره‌ي محمدتقي اين را نشان مي‌داد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1385/1/20

منصور عاشوري در سال 1338 در كانون گرم و پرمهر خانواده چشم گشود، و با نگاه‌هايي معصومانه، قوت قلب مادر و نشاط دهنده‌ روح پدر گرديد.
ر وزها گذشت و او به همراه ساير فرزندان پنجه در خاك فرو مي‌برد تا شايد خانه خيالي كودكانه خود را بنا كند. كم‌كم وقتي بزرگتر شد صداي او نيز در شور و هياهوي مدرسه گم شد و دوران ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان رساند.
هنگامي كه وارد دبيرستان شد نقطه عطف ديگري از زندگي‌اش رقم خورد و او با حضور در جلسات مذهبي فعاليت‌هايش را آغاز كرد و بيشتر اوقات فراغت خود را با حضور در جلسات سخنراني هاي مذهبي و سياسي که بعضاً‌ به طورمخفيانه برگزار مي شد مي‌گذراند. پس از اخذ مدرك ديپلم به عنوان دانشجوي همافري در نيروي هوايي استخدام شد ولي پس از چند ماه هم‌زمان با اوج‌گيري مبارزات مردمي از نيروي هوايي اخراج گرديد.
و در اين مرحله از زندگي منصور شاهد پيروزي انقلاب اسلامي ايران شد. پس از آن به عضويت رسمي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و با انجام وظيفه در قسمت‌هاي مختلف فعالانه در پيشبرد اهداف انقلاب اسلامي تلاش كرد. عاشوري در دوران دفاع مقدس با به دست‌آورن هر فرصتي به جبهه‌ها عزيمت مي نمود تا به قول خودش به رزمندگان خدمت كند.
وي با شركت در عمليات‌هاي مختلف از جمله رمضان، كربلاي10 و مرصاد و ديگر صحنه‌هاي نبرد هميشه در خط مقدم حضوري مخلصانه داشت. وي همزمان با خدمت در سپاه تحصيلات خود را ادامه داد و موفق به اخذ مدرك كارشناسي در رشته علوم سياسي گرديد.
حاج‌منصور عاشوري از دوران دفاع مقدس و در سال 1365 در غرب كشور و در منطقه عملياتي «شيخ سله» بر اثر بمباران شيميايي دشمن مدال افتخار جانبازي را بردوش داشت، ولي اين جراحت را از اعضاي خانواده پنهان مي‌نمود تا اين‌كه در سال 1372 هنگامي كه مسئوليت حفاظت و اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامي لبنان را بر عهده داشت، اثر مجروحيت شيميايي در وي آشكار گرديد. سرانجام پس از مدتي درمان و بستري شدن در بيمارستان، كوله‌بار سفري بي پايان را بر دوش گرفت و در تاريخ 2/8/ 1374 در 36 سالگي با مركب شهادت چون تندري عاشق كوچي هميشگي را آغاز نمود و قطعه 29 بهشت زهرا به وجود شهيد عاشوري بار ديگر زميني كربلايي گرديد.

منبع:يادنامه شمع افروخته  

محمد در سال 1340 پا به عرصه گيتي نهاد و در جمع پرعطوفت خانواده پرورش يافت. تحصيلاتش را تا سال دوم راهنمايي ادامه داد. در زمان اوج‌گيري انقلاب به جمع مبارزان پيوست و به علت حمايت از امام توسط مأموران رژيم پهلوي دو روز دستگير شد. سپس براي حمايت از خاک پاک کشور به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شتافت و با شجاعت در مقابل سربازان عراقي ايستاد .عرب شاهي در عمليات‌هاي فراوان چون بيت‌المقدس، کربلاي 5 و کربلاي 8 حضور يافت و از کيان کشورش دفاع نمود. در جريان عمليات کربلاي 8 نيز ترکش‌هاي فراواني در ناحيه دست و پهلوي او جاي گرفت و تا مدت‌ها چون مادر سادات حضرت زهرا (س) درد پهلو را تحمل مي‌کرد.محمد عرب شاهي پس از سال‌ها تحمل درد و رنج ناشي از جراحات وارده در سال 1373 و در سن 33 سالگي زندگي را وداع گفت.(br) از او دو فرزند به يادگار ماند.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه شهيد جعفري حوزه279 كميل اسلامشهر  

علي در هفدهمين روز از خردادماه سال 1343 در شهرستان ساوه پا به عرصه هستي نهاد. روزهاي پرنشاط کودکي را در دامان پر مهر خانواده سپري کرد و در آغاز هفتمين پائيز زندگي به مدرسه رفت تا اندوخته‌اي از علم داشته باشد تحصيلات خود را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد تا اين‌که جنگ تحميلي او را به ميدان نبرد کشاند .او از طريق ارتش جمهوري اسلامي به عنوان سرباز پا در ميدان عشق و شهادت گذارد. وي در سال 1366 به علت استنشاق گازهاي شيميايي مجروح شد و در تاريخ 31/4/1370 در سن 27 سالگي در بيمارستان ناجا (تهران) عاشقانه به ديار جاويدان حق کوچ کرد.

منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد منطقه3 استان تهران  

عزيز عزيز زاده به سال 1347 در روستاي وانستانق شهرستان گرمي چشم به جهان گشود. مقاطع ابتدايي و راهنمايي را در زادگاه خود با موفقيت به پايان رساند و جهت ادامه‌ي تحصيل در دوره‌ي متوسطه به شهرستان گرمي مهاجرت نمود. عزيززاده از کودکي با عشق امام حسين (ع) بزرگ شده بود. در مراسم تعزيه نقش اسراي کربلا را بازي مي‌کرد. در چهارده سالگي با تغيير تاريخ تولد در شناسنامه به جبهه اعزام گرديد. صبور و مقاوم بود. دريا دل گمنامي بود که واژه‌ي صبر را در عمل معني نمود. هم‌زمان با تحصيل در دوره ي متوسطه، بارها به مناطق جنگي اعزام گرديد، در مجموع بيش از چهار سال در مناطق عملياتي حضور داشت، در عمليات‌هاي مختلف شرکت نموده و بارها مجروح گرديد که عوارض ناشي از بمباران‌هاي شيميايي تا آخر عمر مشکلاتي را برايش به وجود آورده بود.
بعد از پذيرش قطعنامه 598 و اتمام جنگ، عزيززاده در سنگر علم به کسب دانش پرداخت، و پس از اخذ مدرک کارداني راديولوژي، در بيمارستان شهيد محلاتي مشغول به کار گرديد.
شوق ادامه‌ي تحصيل و خدمت در عرصه‌هاي بالاتر او را بر آن داشت تا در سال 1374 مجدداً در آزمون سراسري دانشگاه‌ها شرکت نمايد که تلاش‌هاي وي و توفيق خدا باعث گرديد در رشته‌ي «پزشکي» دانشگاه علوم پزشکي تبريز پذيرفته شد.
عزيززاده براي دفاع از ارزش‌هاي انقلاب اسلامي، مسئوليت بسيج دانشجويي دانشگاه علوم پزشکي را به عهده گرفت و به همراه ساير دانشجويان بسيجي در پاسداري از اسلام و انقلاب اسلامي از هيچ کوششي مضايقه نکرد. وي در دوران تحصيل يک بار هم به عنوان دانشجوي برتر مورد تقدير قرار گرفت.
عوارض شيميايي که سال‌ها او را آزار مي‌داد بالاخره بر او غلبه کرده و در بامداد روز چهارشنبه 4/6/1383 در سن 36 سالگي کالبد جسماني را از او گرفت تا روح ملکوتي‌اش به ديدار معشوق ازلي که مدت‌ها در انتظار وصالش بود موفق گردد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز  

علي‌محمد عقيلي در روز دهم شهريور ماه سال 1315 در شهرستان تربت‌جام در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا حد خواندن و نوشتن ادامه داد اما به دليل مشکلات اقتصادي خانواده و عدم بضاعت مالي از ادامه تحصيل محروم ماند و به انجام کارهاي مختلف پرداخت. هم‌زمان با اوج مبارزات حق‌طلبانه مردم ايران در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت نمود. پس از پيروزي انقلاب و شروع جنگ تحميلي در سال 1362 وارد جهادسازندگي شد تا دين خود را به انقلاب و نظام ادا نمايد. وي از شروع جنگ تا لحظه شهادت در عمليات‌هاي مختلفي شرکت نمود تا اين‌که در منطقه عملياتي سومار بر اثر بمباران شيميايي دشمن مجروح شد و در تاريخ 16/11/1373در سن 58 سالگي به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي مشهد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 583

سيد در سال 1339 در تهران ديده به جهان گشود بيست سال بعد به جمع برادران در کميته انقلاب پيوست و در اولين روزهاي حمله مزدوران بعثي به مرزهاي ميهن اسلامي مان به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت در حين عمليات شناسايي نفت‌شهر به اسارت رژيم عراق درآمد و طي ده سال آزار و شکنجه بسياري را متحمل شد که به حق مي‌توان اين دوران را محکي براي روحيه مقاوم او ناميد.در سال 1369 سيداکبر با عزت و افتخار به آغوش وطن بازگشت و چندي بعد به نيروي انتظامي‌(بخش کشف جرايم) پيوست يک سال پس از آزادي به سنت حسنه رسول اکرم (ص)‌ گردن نهاد و حاصل پيوند مقدس او فاطمه سادات و ساجده سادات بودند در همين سالها آثار اسارت و شکنجه‌هاي آن زمان او را از درون آرام آرام آب کرد تا عاقبت در سه‌شنبه شب 28/4/1379 در سن 40 سالگي به لقاء حضرت دوست شتافت.

منبع:مجله نگهبان   -  تاریخ:   1380/7

هنگامي كه همراه نسيم سحري نواي روح بخش اذان صبح در يازدهم دي ماه سال 1345 در كوچه پس كوچه هاي شهرستان ساري طنين انداز شد «سيد مجتبي» چشم به جهان گشود و خانواده علمدار با تولد دومين فرزندش بار ديگر سبز پوش شد . او از همان دوران كودكي با بچه هاي ديگر تفاوت داشت. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت پشت سر گذاشته و با ورود به هنرستان در سال دوم ترك تحصيل نمود و در سن 17 سالگي در تاريخ 30/7/1362 به عضويت بسيج در آمد و براي گذراندن دوران آموزشي به پادگان «منجيل» رفت و پس از چندي با مسئوليت گروهان سلمان از گردان مسلم به كردستان، اهواز و هفت تپه منتقل شد. سيد مجتبي با حضور در عملياتهاي مختلف چندين بار مجروح شد ولي بيشتر اوقات بدون مراجعه به پزشك زخمهايش را درمان مي كرد، در عمليات والفجر 8(1) شيميايي شد. او در تاريخ 17/4/1366 ملبس به لباس سپاه شد. سيد در طول دوران دفاع مقدس بر اثر مجروحيتهاي مختلف طهال و بخشي از روده خود را از دست داده و به دليل ميگرن عصبي و ميكروبي كه در گلويش وجود داشت هر سال تقريباً از اوايل تا يازدهم دي ماه به شدت بيمار مي شد. سيد مجتبي بعد از اتمام جنگ در واحد طرح و عمليات لشكر 25 كربلاي ساري مشغول خدمت شد و در دي ماه سال 1370 با خانم سيده فاطمه موسوي ازدواج كرد و در هشتم دي ماه سال بعد خداوند دختري به نام زهرا به او عطا نمود. سيد علاوه بر مسئوليت در واحد تربيت بدني لشكر بعنوان عضو اصلي هيأت رهروان حضرت امام (ره) هم ايفاي وظيفه مي كرد. او مداح اهل بيت بود، هميشه مراسم را با نام حضرت مهدي (عج) شروع مي كرد و در حاليكه به امام حسين (ع) ارادت خاصي داشت. مظلوميت آن خاندان را فرياد بر مي آورد. بيت الزهرا مسجد جامع، امام زاده يحيي، مصلي امام خميني، هيأت عاشقان كربلا و منازل شهدا هميشه با نفس گرم حاج سيد مجتبي معطر مي شد و بچه ها نيزبا صوت داووديش مداحي را مي آموختند. وي از ديگران بسيار دست گيري مي نمود. نماز شبهايش هميشه برقرار بود و زيارت عاشورايش ترك نمي شد و ذكر يا زهرا هميشه بر لبانش بود، حاج سيد مجتبي علمدار در اوايل دي ماه سال 1375 به دليل جراحت شيميايي روانه بيمارستان شده و در قسمت ايزوله بستري گشت و بعد از يك هفته بي هوشي كامل هنگام اذان مغرب روز يازدهم دي ماه نماز عشق را با اذان ملكوتيان قامت بست و در محراب شهادت به اقامه ايستاد.
1- برخي مي گويند ايشان در حلبچه شيميايي شده است.

منبع:مجله عاشورا   -  تاریخ:  1377/8

منبع:مجله اشراق انديشه   -  شماره مجله: 11