جانبازان شهيد دفاع مقدس

روز دوازدهم اسفندماه سال 1344 سعيد جان بزرگي در شهرري (تهران) چشم بر زيبائي‌هاي جهان هستي گشود و در آغوش پر مهر مادر آرام گرفت. درس و مدرسه را همانند کودکان هم‌سال خود در سن 7 سالگي آغاز نمود.15 سال بشتر نداشت که شوق حضور در ميدان جنگ و دفاع از خاک ايران او را به مناطق جنگي کشاند، ابتدا در جرگه بسيجيان لبيک گوي پيام خميني شد. سال 1362 به عضويت سپاه پاسداران درآمد و در واحد تبليغات به کار پرداخت. سال 1363 و 1366 مجروح گشت.در عمليات بدر بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي به بستر بيماري افتاد. در عمليات کربلاي 5 گلوله‌اي از کنار سرش عبور کرد و او به طور معجزه آسايي زنده ماند.7 سال مردانه جنگيد. بعد از اتمام جنگ تحصيلات عاليه خود را ادامه داد و تا اخذ مدرک کارشناسي در رشته عکاسي و کسب رتبه دانشجوي نمونه سال 1375 شد.در اين دوران سه مرتبه به زيارت بيت‌الله الحرام و يک مرتبه به زيارت مزار پاک سيد شهيدان (ع)‌مشرف گرديد. او در سال 1371 با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج نمود و صاحب 2 فرزند شد. سعيد علاقه خاصي به مقام معظم رهبري داشت و اگر مي‌دانست ايشان در مکاني حضور دارند، سعي مي‌کرد حتماًَ در آن مجلس حاضر باشد. سرانجام سعيد بعد از چهارمرتبه عمل جراحي به علت استشاق گازهاي شيميايي در هنگام عکس‌برداري از قربانيان حلبچه در روز بيست و دوم تيرماه سال 1381 در حالي‌که معاونت فرهنگي لشگر 27 محمدرسول (ص) را بر عهده داشت در بيمارستان شهيد مصطفي خميني دار فاني را وداع گفت و با ذکر يا ابوالفضل العباس (ع) به ديدار معشوق خويش شتافت. پيکر پاکش را روز بعد در قطعه 29 بهشت زهرا (س) به خاک سپردند.

منبع:روزنامه كثيرالانتشار  

منبع:بروشور گروه فتح الفتوح(پرواز قاصدك ها)  

محمد در سال 1315 ديده به جهان هستي گشود. روزها و ماه‌ها از پي هم گذشت و او که ديگر در سنين ميانسالي بود، با پيروزي انقلاب در جمع ياران امام (ره) قرار گرفت. در سال 1358 حاج محمد که گاهي او را امان‌الله صدا مي‌زدند، به عضويت جهادسازندگي درآمد و با آغاز جنگ به همراه يک اکيپ 20 نفره وارد مناطق جنوبي کشور شد.
وي در طول سال‌هاي دفاع مقدس، با ساخت صدها سوله در خطوط مقدم و دوم و پدافندي سهم به سزايي در پيروزي رزمندگان اسلام داشت و در کليه‌ي عمليات‌ها پيشاپيش رزمندگان جزو سنگرسازان بي‌سنگر بود. جعفري در طول جنگ تحميلي بيش از 13 بار مجروح شيميايي و چندين بار با ترکش و تير مصدوم شد.
محمد در سال 1359 به عنوان فرمانده‌ي استحکامات و تأسيسات جهادسازندگي و مهندسي رزمي جهاد استان تهران معرفي و در عمليات خيبر در اثر بمباران شيميايي با گاز خردل مجروح و در بيمارستان بستري شد. جعفري سرانجام س از سال‌ها تحمل درد و رنج در مهرماه سال 1382 مصادف با چهارم شعبان و ميلاد حضرت عباس (ع) در سنّ 67 سالگي به آرزويش دست يافت. مزار پاکش در گلزار شهداي ورامين قرار دارد.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1382/7/12

يزدان جعفري‌پالندي در سال 1343 در شهرستان سوادکوه از توابع قائمشهر چشم به جهان گشود. از همان اوان کودکي علاوه بر فعاليت‌هاي کشاورزي و کمک به پدر به تحصيل نيز مي‌پرداخت. پس از قبولي در دانشگاه تصميم گرفت که تحصيل را رها کرده و به نبرد عليه دشمن متجاوز بپردازد.
در تاريخ 17/10/1364 با شروع عمليات به همراه چند تن از دوستانش زخمي شد، ضمن انتقال به بيمارستان به علت برخورد خمپاره با آمبولانس قطع نخاع شد. ولي با اين وجود بار ديگر وارد عرصه‌ي علم و دانش شد و در رشته کتابداري به ادامه تحصيل پرداخت. تا اين‌که در تاريخ 29/3/1373 با وخيم شدن حالش و خونريزي کليه‌ها در سن 30 سالگي ديدار حق را لبيک گفت و به لقاءالله پيوست.

منبع:كتاب از ستاره تا خورشيد جلد 2   -  صفحه: 38

قربان‌علي در روز دهم آبان‌ماه سال 1340 به دنيا آمد. روزهاي کودکي‌اش را در شهر ياسوج سپري کرد. آموختن علم را در سنّ 7 سالگي آغاز کرد؛ دوره‌ي راهنمايي را در شهر ممسني و دوره‌ي دبيرستان را در شهر گچساران با موفقيت سپري نمود. سال 1359 به خدمت سربازي فرا خوانده شد و دو سال در مناطق غرب و جنوب جنگيد.
سال 1361 در جهاد سازندگي استان مشغول خدمت به مردم محروم شد و هم‌زمان با آن بارها به عنوان جهادگر عازم جبهه‌هاي نبرد گرديد، به طوري‌که سال 1362 فرماندهي واحد تخريب لشکر 19 فجر استان فارس را به عهده داشت و در اين زمان به شدت مجروح گرديد.
سال 1363 در آزمون ورودي دانشگاه روماني پذيرفته شد اما بعد از يک سال تحصيل در آن کشور به علت نامناسب بودن جو اجتماعي آن کشور براي ادامه‌ي تحصيل وارد دانشگاه شيراز شد تا اخذ مدرک کارشناسي ارشد تحصيل نمود.
سال 1373، سال آخر تحصيل بود. اما او ديگر تاب تحمل جراحات شيميايي را نداشت و پس از 6 ماه بستري شدن در بيمارستان نمازي شيراز در تاريخ 6/3/1373 در سنّ 33 سالگي به بيکران آسمان بال گشود.
مزار پاکش در گلزار شهداي ياسوج قرار دارد.
از او يک فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

سهراب جهاني‌چگني در روز يکم بهمن‌ماه 1345 در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف و محروم در روستاي چگه ميرزاوند از توابع شهرستان خرم‌آباد ديده به جهان گشود و در همين روستا دوران ابتدايي را به پايان رسانيد و دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي شهيد مطهري سراب دوره سپري کرد.
به دليل اين‌که بسيجي مخلص و عاشق و دلسوز اسلام و مسلمين، جوان پرشور و پرذوقي بود و علاقه‌ي فراواني به امام (ره) و منطقه‌ي جنگ داشتند، جنگيدن با دشمنان اسلام را برتر از تحصيل تشخيص دادند. بنابراين در يکم فروردين 1362 راهي جبهه گرديد و مدت سه ماه در جمع ديگر رزمندگان اسلام در منطقه‌ي عملياتي « شيب نيسان » با کفار به جنگ و ستيز پرداختند و پس از سپري شدن اين مدت به روستاي محل زندگي خانواده‌اش برگشتند و سرپرستي پايگاه مقاومت بسيج و کتابخانه‌ي اين روستا را بر عهده گرفتند و علاوه بر راز و نياز و دعا براي پيروزي اسلام و رزمندگان اسلام، بچه‌هاي روستا را به عضويت در پايگاه مقاومت و خواندن قرآن و کتاب و بسيجي شدن تشويق مي‌کردند.
پس از دو سال فعاليت در روستا به منظور خدمت بيشتر، به استخدام ارتش جمهوري اسلامي درآمد و از تاريخ 30/9/1364 تا مورخه 21/3/1365 در پادگان 06 تهران دوران آموزشي را طي کردند سپس با درجه‌ي گروهبان دومي عازم مناطق عملياتي کردستان شدند و به علت پيري و از کار افتادگي پدر، سرپرستي خانواده‌ي نه نفري را بر عهده گرفتند. پس از يک سال خدمت در لباس مقدس نظامي در منطقه‌ي عملياتي ( پنج‌وين ) بر اثر بمباران شيميايي رژيم بعثي عراق مصدوم شدند و مدت دو سال را در بيمارستان 501 ارتش جمهوري اسلامي ايران واقع در تهران بستري شدند. پس از مدتي مداوا با 70% جانبازي از بيمارستان مرخص شدند.
علي‌رغم تأکيدات دکتر معالج، استراحت پزشکي خود را جهت انجام وظيفه در مناطق عملياتي مي‌گذراند و چون به لحاظ نوع مجروحيتش خونش آلوده بود و نمي‌بايست پياده‌روي کند، ولي ايشان بر اثر پياده‌روي در حين خدمت، مجدداً از منطقه به بيمارستان اعزام گرديد و پس از مدتي که تقريباً بهتر شده بود، به مرخصي آمد و در همين روزهاي مرخصي دوباره به لشکر 30 گرگان تيپ يک ساري ( محل خدمتش ) جهت تسويه حساب رفتند. پس از چند روز که در آن‌جا به سر بردند، باز هم به کمبود خون دچار شدند و به همين علت در روز 20/7/1370 در بيمارستان 501 ارتش جمهوري اسلامي ايران واقع در تهران در سنّ 25 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمدند.

منبع:كتاب راويان عشق   -  صفحه: 16

علي‌اصغر در روز اول تيرماه سال 1342 در تهران به دنيا آمد. روزهاي کودکي را در سايه‌ي خانواده‌اي متديّن و متعهّد سپري کرد. جوان بود و پرشور که به عضويت نيروي بسيج درآمد تا در جرگه‌ي ديگر ياران و ياوران امام (ره) راهي ميدان جنگ شود. سال 1361 در بنياد شهيد استخدام شد و چندي بعد ازدواج کرد. علي‌اصغر مدت کوتاهي بعد از ازدواج راهي مناطق جنگي شد.
وي در تاريخ 24/11/1361 در فکه بر اثر اصابت ترکش از ناحيه‌ي پا مجروح گرديد ولي اين مجروحيت او را از رسالت بزرگ دفاع از کشور منصرف نساخت و دوباره به جبهه رفت و در تاريخ 24/12/1364 در عمليات والفجر 8 از ناحيه‌ي دست چپ، کمر و موج گرفتگي جانباز شد. او را به علت شدت جراحت در بيمارستان بستري کردند.
علي‌اصغر 14 سال درد و رنج را تحمل کرد و سرانجام در تاريخ 14/4/1378 در سنّ 36 سالگي جان به جان‌آفرين تسليم کرد و در گلزار شهداي بهشت زهرا (س) آرام گرفت. از او 4 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

مرتضي حاتمي‌نيا در روز اول مردادماه 1337 در روستاي « ساقون » از توابع شهرستان خواف به دنيا آمد. پنج ساله بود که مادرش را از دست داد و از نعمت مادر محروم شد. به دليل مشکلات مالي نتوانست به مدرسه برود و درس بخواند. او از همان بچگي در کنار پدرش کار کرد تا کمک خرج خانواده باشد. بعد از خدمت سربازي وارد کميته‌ي انقلاب اسلامي شد و مدتي بعد براي انجام مأموريتي شش ماهه به زابل و زاهدان منتقل شد و به عنوان عضو فعال بسيج اين کارخانه فعاليت‌هاي خود را آغاز کرد.
سال 1367 داوطلبانه به جبهه رفت و در اولين اعزام در منطقه‌ي حلبچه شيميايي شد و به نزد خانواده‌اش برگشت. آثار گازهاي شيميايي از آن به بعد به مرور زمان تمام جسم مرتضي را تحت تأثير قرار داد و آرام آرام او را خانه‌نشين کرد. او که از جراحت شديد رنج مي‌برد، هر چند وقت يک بار در بيمارستان بستري مي‌شد و تحت مداوا قرار مي‌گرفت. اما کم کم دکترها اعلام کردند که تنها راه نجات او انتقال به خارج از کشور و عمل پيوند کبد است که آن هم فقط پنجاه درصد احتمال مداواي قطعي را دارد. اما انتقال مرتضي به خارج از کشور براي خانواده‌ي او مقدور نبود.
او سرانجام پس از مدت‌ها تحمل رنج و درد به تاريخ 31/4/1383 در بيمارستان ارتش مشهد در سنّ 46 سالگي جان به جان‌آفرين تسليم کرد و به ديدار حق شتافت.
يادش گرامي.

منبع:كتاب ستارگان صنعت خراسان رضوي   -  صفحه: 208

آذرماه سال 1345 کودکي از تبار شيعيان زهراي اطهر (س) پا به عرصه‌ي هستي نهاد و در شهر تهران بزرگ شد. شور و شوق او براي آموختن باعث شد خانواده او را به مدرسه بفرستد.
شاهين در صحنه‌ي اجتماع، با امام (ره) و آرمان‌هاي اسلامي‌اش آشنا گرديد. وقتي رژيم بعث عراق به ايران اسلامي حمله کرد، شاهين 14 ساله بود. دلش پر مي‌کشيد براي جنگ و جبهه اما سنّ کم و نداشتن مهارت‌هاي رزمي باعث شد نتواند در آغازين روزهاي نبرد قدم به عرصه‌ي عشق و ايثار نهد. لذا ضمن تحصيل علم در دبيرستان هر از گاهي در مصاف با متجاوزين بعثي قرار گرفت.(br) سال 1367 در آزمون سراسري دانشگاه‌ها شرکت کرد اما با حمله‌ي ناجوان‌مردانه‌ي منافقين و کوردلان بعثي در مردادماه براي چندين مرتبه نداي رهبرش را لبيک گفت و راهي منطقه شد.(br) حافظ در جريان مبارزه، از ناحيه‌ي نخاع مجروح گرديد. او مدت‌ها در بستر بيماري بود اما سعي کرد با روحيه‌اي عالي تحصيلاتش در رشته‌ي حسابداري دانشکده‌ي مديريت دانشگاه تهران ادامه دهد؛ تا اين‌که عوارض ناشي از مجروحيت توان جسمي او را کاست و شاهين به ناچار براي درمان به لندن سفر کرد اما تقدير بر آن بود که نام شاهين حافظ در ميان پيروان ثارالله (ع) ثبت گردد.
حافظ در تاريخ 19/5/1375 در سنّ 30 سالگي قدم به عرش الهي نهاد و در ميان برگزيدگان امّت رسول اکرم (ص) جاي گرفت.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

پرويز در سال 1317 در سرزمين پاک ايران متولد شد. کودکي او در سايه پرمهر خانواده گذشت. پرويز در سال‌هاي مبارزات امام امت (ره) به ياري رهبر کبير انقلاب شتافت و در روز بيست و يکم بهمن ماه سال 1357 در درگيري خياباني در آستانه پيروزي انقلاب از ناحيه سر مجروح شد و مفتخر به 70% جانبازي گشت. حبيب‌اللهي جانباز بالاي 70% در سن 66 سالگي در روز سه‌شنبه مورخ 15/10/83 در بيمارستان ساسان به شهادت رسيد. پيکر پاکش را در بهشت زهرا (س) به خاک سپردند.
از او دو فرزند به يادگار ماند.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1383/10/16

ميکائيل حسن نژادکلو در روز سوم تيرماه سال 1332 در شهرستان بستان‌آباد پا به عرصه هستي نهاد. پدرش حميد براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام داد.تحصيلاتش را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد.سپس به شوق حمايت از مرزهاي ايران اسلامي به ميادين نبرد شتافت و در جرگه بسيجيان غيور اين مملکت حماسه آفريد.او در جريان جنگ تحميلي به علت پخش گازهاي شيميايي از جانب دشمن بعثي مجروح گرديد و چند سال بعد در تاريخ 3/2/1373 در سن 39 سالگي در بيمارستان امام خميني (ره) دار فاني را وداع گفت و به جرگه عاشورائيان تاريخ پيوست.پيکر پاکش را در امامزاده عقيل (ع) اسلامشهر به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد منطقه3 استان تهران  

علي حسين آبادي يکي ديگر از ياران امام (ره) در معاونت عقيدتي تيپ سوم انصارالحسن (ع) همدان بود. او در سال‌هاي آغازين انقلاب لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن کرد و تلاش بسياري براي سامان‌دهي بسيج انجام داد. سرهنگ حسين آبادي در زمان حمله‌ي رژيم بعثي به ايران روانه ميدان جنگ شد و در عرصه‌هاي پيکار زخمي جانکار را به جان خريد و به عنوان جانباز 70% به ملت غيور ايران معرفي شد.
علي 15 سال درد ناشي از حملات شيميايي عراق را تحمل کرد و سرانجام در روز سه‌شنبه تيرماه سال 1380 در بيمارستان بوعلي همدان دار فاني را وداع گفت.
مزار پاکش در روستاي زادگاهش حسين‌آباد شهرستان کنگاور استان کرمانشاه قرار دارد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1380/4/28

ايوب حسين‌نژاد در سال 1332 در شهرستان آستارا به دنيا آمد. روزهاي کودکي را پشت‌سر گذاشت و مثل همه‌ي کودکان به مدرسه رفت؛ بعد از اخذ مدرک ديپلم در سال 1352 وارد دانشکده‌ي خلباني شد. دوره‌ي مقدماتي پرواز را در ايران طي کرد و براي تکميل دوره‌ي تخصصي پرواز به آمريکا رفت و نشان خلباني را دريافت نمود.
با آغاز حماسه‌ي دفاع مقدس جهت دفاع از آرمان‌هاي نظام جمهوري اسلامي در يک عمليات برون مرزي در تاريخ 9/9/1359 در سنّ 27 سالگي به همراه امير سرتيپ خلبان احمدبيگي در خاک عراق دچار سانحه‌ي هوايي شد و به اسارت نيروهاي عراقي درآمد. حسين‌نژاد تا سال 1369 در اسارت بعثيان بود و با تحمل عوارض شديد جسماني از ناحيه‌ي کليه، دستگاه گوارش، قلب و شش، " ايوب‌گونه " رسالت جهاد خويش را در دوران اسارت با تکيه بر آموزه‌هاي ديني، انقلابي و ايراني به نحو احسن به جا آورد.
وي بعد از بازگشت به وطن در تاريخ 22/6/1383 در سنّ 51 سالگي نداي حق را لبيک گفت و روح بلندش به خيل ياران شهيدش پيوست.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1383/7/30

سيداصغر حسيني فرزند سيدجواد است که در فروردين‌ماه سال 44 در خانواده‌اي مذهبي واقع در محله‌ي کوهانستان متولّد شد. تحصيلات ابتدايي را در دبستان ابوالفرج به پايان رسانيد پس از آن دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي شهيد خليفه سلطاني ادامه داد. در همين دوران بود که به واسطه‌ي آشنايي با روحانيت مبارز، با پيام‌هاي حضرت امام خميني (ره) آشنا شد.
به دليل اوج‌گيري مبارزات قهرمانانه‌ي ملت مسلمان ايران و شرکت فعال در تظاهرات و راهپيمايي‌ها و همراهي با مردم، درس و تحصيل را رها کرده و فعاليت انقلابي خود را آغاز کرد.
با آغاز جنگ تحميلي و قبل از توطئه‌ي سيلي‌خوردگان شرق و غرب عليه کشورمان به کردستان اعزام و در سنّ 15 سالگي در گروه جنگ‌هاي نامنظم شهيد چمران قرار گرفت و با شروع جنگ تحميلي در کنار يار و هم‌سنگر عزيزش شهيد " مهدي مظاهري " در واحد توپ‌خانه‌ي لشکر 14 امام حسين(ع) قرار گرفت و مشغول خدمت شد.
خلوص نيت و توانايي بالاي او باعث نشان دادن لياقت‌هاي بسيار زيادي از ايشان شد تا جايي که در سال 1360و 1361 معاون گروهان‌هاي رزمي با عضويت بسيج در لشگر 14 امام حسين(ع) شد و همان سال بود که ترکش خمپاره بدن پاکش را مورد اصابت قرار داد و از ناحيه‌ي پهلو و دست مجروح شد.
وي از سال1361 تا 1364 به عنوان فرمانده‌ي آتشبار فرمانده‌ي گروهان از لشکر 14 امام حسين(ع) مشغول انجام وظيفه بود. سال 65 به عضويت رسمي سپاه درآمد و تا سال 67 که به عنوان معاون گردان در لشگر 14 امام حسين(ع) حضور داشت، با چندين مرتبه مجروحيت شديد تا سرحد جانبازي و شهادت رفت و با 50 درصد جانبازي، اين مقام رفيع را تا آخرين لحظات عمر گران‌قدر خود که در آخرين روزهاي بهار سال 85 بود، همراه خود به پيش سرور و سالار شهيدان برد.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

منبع:ماهنامه طراوت   -  شماره مجله: 51

سيدمحسن حسيني روزبهاني در سال 1347 در اشترينان از توابع بروجرد در خانواده‌اي از سلاله‌ي پاک حضرت رسول و ارادتمند به اهل بيت عصمت و طهارت، در شب عيد قربان ديده به جهان گشود و در محيطي سرشار از عطر روح‌بخش و ملکوتي نبوي و مرام علوي رشد و نمو يافت. دوران خردسالي و ابتدايي را در زادگاهش در ميان مردم محروم و فقير اشترينان گذراند. دوران نوجواني سيد مقارن با پيروزي انقلاب اسلامي و شروع جنگ تحميلي بود.
وي فردي فعال و باهوش بود. حرکت‌هاي انقلابي و جنگ را با حساسيت زيادي پيگيري مي‌کرد. با وجود سنّ کمي که داشت، هميشه در صحنه‌هاي انقلابي حضور چشمگيري داشت و با تشکيل بسيج بلافاصله در اين نهاد مقدس عضو شد. با توجه به اين که وي مي‌توانست درس بخواند اما به دليل عشق زيادي که به جبهه رفتن داشت، درس را رها کرده و در تاريخ 3/8/1362 به پادگان آموزشي مراجعه کرد و بلافاصله به يکي از خطوط مقدم مناطق حساس عملياتي جبهه‌ي شرهاني اعزام گرديد. حسيني در طول دوران دفاع مقدس دو بار به شدت مجروح گرديد. اولين بار در عمليات خيبر بود که از ناحيه‌ي سمت راست از بازو به پايين مورد اصابت تير و ترکش دشمن قرار گرفت و مدتي در بيمارستان بستري شد. دومين بار در عمليات کربلاي 5 دشمن منطقه را بمباران شيميايي کرد. سيدمحسن به کمک برخي ديگر از دوستانش مشغول تخليه‌ي کليه‌ي نيروهاي مستقر در آن‌جا شد و به اين خاطر حدود چند ساعت در آن منطقه‌ي شيميايي براي نجات هم‌رزمانش ماند که در نتيجه از ناحيه‌ي چشم و دستگاه تنفسي و قسمت‌هايي از پوست بدن به شدت مصدوم گشت.
پس از بهبود نسبي سوختگي‌هاي پوستي، به همراه برادرانش به زيارت حرم مطهر امام رضا (ع) مشرف گرديد و بعد از مدت کوتاهي دو چشم او که به شدت آسيب ديده بود، بهبود کامل يافت اما به علت شدت جراحات وارده به دستگاه تنفسي مجبور شد به منظور معالجه، نه بار به کشور آلمان سفر کند که معالجات سودي نبخشيد و در تاريخ 1/9/1371 در کنار خانواده در سنّ 32 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب راويان عشق   -  صفحه: 48