اشعار شهادت امام علی النقی الهادی (ع)

نخوابد تا سحر این دیده ی اختر شمار امشب     نگیرد این دل غمگین من یک جا قرار امشب

زهر جا بگذرم آوای جانسوزش بگوش آید               به هر کس بنگرم می بینم او را اشکبار امشب

عزای کیست یا رب مصطفی صاحب عزا باشد    به جنت فاطمه می گرید از غم زار زار امشب

شدذه مسموم ز زهر معتز بی دین بی ایمان     دهم حجت ولی حضرت پروردگار امشب

شرر افتاد از زهر جفا بر خرمن عمرش          که می سوزد دل و جانش ز سوز آن شرار امشب

یتیم بی پدر گردد  امام عسکری لیکن            بسوزد از فراق هجر باب تاجدار امشب

چه زهری بود که آتش زد به جان آن سرور         ربود از دست او صبر و قرار و اختیار امشب

خدایا شمع ارشاد و هدایت شد خموش آخر         بسوزد عسکری در ماتمش پروانه وار امشب

« رضائی » آل پیغمبر سراسر اشک ریزانند

ز مرگ هادی دین حجت پروردگار امشب

رضایی

گهرش بود مطّهر ز خطا امام هادی                 چو قمر بود منوّر به صفا امام هادی

گل گلشن امامت دهمین امام امّت     که بود به خلق رهبر ز خدا امام هادی

اثر جلال ایزد ثمر فؤاد احمد               پسر جواد آن کهف تقی امام هادی

به نبی صفات مطلق چو علی است او مع الحق به صفات خلق باشد چو نیا امام هادی

به خدا که درد عالم به دوا رسد چو لختی         به نماز لب گشاید به دعا امام هادی

به کمال علم باقر به رواج شرح صادق   به عمل به سان موسی و رضا امام هادی

به حسن چو علم و حلمش به حسین چون شجاعت  چو علی معین و یار ضعفا امام هادی

به چنان جلال و قدرت عجبا به پیش محنت        شده با وجود ، تسلیم و رضا امام هادی

سر و جان ما فدایش که به دور زندگانی           چه جفا بدید از اهل جفا امام هادی

ز غم گناه ثابت ببرد پناه بر او

که شود شفیع در وقت جزا امام هادی

یا رب از زهر جفا سوخت ز پا تا به سرم       شعله با ناله برآید همه دم از جگرم

جز تو ای خالق دادار کسی نیست گواه        که چه آورده جفای متوکل به سرم

می دوانید پیاده به پی  خویش مرا              گرد ره ریخت بسی بر رخ همچون قمرم

آن شبی را که مرا خواند سوی بزم شراب     شرم ننمود در ان لحظه ز جدّ و پدرم

زهر نوشیدم و راحت شدم از عمر ولی         ریخته خاک یتیمی به عذار پسرم

با که این ظلم بگویم  که به زندان بلا           قبر من  کند عدو پیش دو چشمان ترم

هر زمان هست در این دار فنا مظلومی         حق گواه است که من از همه مظلوم ترم

فخر میثم همه این است به فردا  کامروز

هم ثنا گستر من آمده هم نوحه گرم

غلام سازگار

روز عزای سلطان دین شد(2)     امام هادی مسموم کین شد

سامرا غربت مدینۀ ماست     داغ ابن الرضا بر سینۀ ماست

وا ویلا، واویلا، آه و واویلا (2)

گردیده خاموش، شمع هدایت    یا رب خزان شد، باغ ولایت

سامرا غربت مدینۀ ماست      داغ ابن الرضا بر سینۀ ماست

وا ویلا، واویلا، آه و واویلا (2)

اهل ولا را، غم شد منادی    گردیده مسموم، امام هادی

سامرا غربت مدینۀ ماست      داغ ابن الرضا بر سینۀ ماست

وا ویلا، واویلا، آه و واویلا (2)

یا آل زهرا، ماتم بگیرید       بزم عزایش با هم بگیریم

دهمین مقتدا گردیده مسموم     آسمان گریه کن برای مظلوم

وا ویلا، واویلا، آه و واویلا (2)

دو چشم آسمان امشب بهاری است           شب هجران و شام بی قراری است

فلک غم در دل عالم بریزد                          به جان ها  جرعه ی ماتم بریزد

دوباره غم به عالم  سایه انداخت                شرار کینه ر عاشقی ساخت

تمام دیدهای فاطمیون                              به جای اشک ماتم گشت پر خون

گل زهرا شهید سامرا شد              گمانم سامرا چون کربلا شد

                                    دلی کز این عزا در شور و شین است

                                    به یاد بی کسی های حسین است

ندایی می دهد هر دم منادی                                  که مسموم جفا گردیده هادی

                            وا اماما ، وا اماما ، وا اماما (2)

سراسر سامرا گردیده ماتم                         برای نو گل گلزار خاتم

                          وا اماما ، وا اماما ، وا اماما (2)

 دل پیغمبر و زهرا غمین است                                 حزین قلب امیرالمؤمنین است

                          یقین صاحب عزا مهدی دین است

گلستان پیمبر را خزان کرد                          شهید از کین امام مهربان است

                         وا اماما ، وا اماما ، وا اماما (2)

جهان تاریک بهر شیعیان کرد                                   که مسموم جفا گردیده هادی

امام هادی و بزم شراب یعنی چه                دل پیمبر از این غم کباب یعنی چه

پیاده در جلوی اسب کافر بی دین                ولی حق شده در آفتاب یعنی چه

فلک خراب شوی کرده ای از این ماتم           اساس پایۀ ایمان خراب یعنی چه 

ن امامی کو ز سیرت شیوه اش پیغمبری است / کنیه اش ابا محمد وصف نیکش عسکری است

یازدهم برج ولایت نام نیکویش حسن / الزکی ابن الرضا که اندر دو عالم برتری است

منبع فیض الهی است مایه فخر جهان/در میان خلق عالم شیعیان را رهبری است

آنکه با تفسیر خو قرآن نا طق را گشود /حافظ اسلام و قرآن فقه ناب جعفری است

خلق و خویش چو محمد حسن سیمایش حسن/ از مقام علم و دانش عالمان را سروری است

در سیادت احمد است و در ولایت مرتضی / در سیاست از شجاعت ذوالفقار حیدری است

آن عزیزی که مدام در جیش دشمن جای داشت/زین سبب مشهور گشته چون امام عسکری است

                                    نظم عدنان کی توان وصف ثنای او کند

                                    آنکه در عین حقیقت برتران را برتری است

               عدنانی

سامره حجله ماتم بسته                                       شیعه در محفل غم بنشسته

کشته شد هادی دین                                            دهمین نور مبین

                                    تسلیت یا زهرا ، یا زهرا (2)

می زند مرغ سحر ناله غم                                     سرزد از گلشن دل لاله غم

سرو گلزار امید                                          شد غریبانه شهید

                                      تسلیت یا زهرا ، یا زهرا (2)

گل باغ نبوی را چیدند                                            لاله سبز علی را چیدند

بر رخ احمد و آل                                         آمده گرد ملال

                                    تسلیت یا زهرا ، یا زهرا (2)

زد شرر زهر ستم بر دل او                          دشمن فاطمه شد قاتل او

همه جا غرق عزا ست                                           سامره کرب وبلا ست

                                     تسلیت یا زهرا ، یا زهرا (2)

لرزه بر عالم هستی افتاد                           میوۀ قلب پیمبر جان داد

دل شده مست غمش                                            همه پابست غمش

                                    تسلیت یا زهرا ، یا زهرا (2)

مسموم زهر کین شد، مولا امام هادی (2)

                                                فــــــدای راه دین شد، مولا امام هادی (2)

ای خاتم امامت، مهدی سرت سلامت (2)

ز گلـــــشن ولایت، دسته گلی جدا شد (2)

                                               در مکــــــــتب هـــدایت، ابن الرضا فدا شد

ای خاتم امامت، مهدی سرت سلامت (2)

ای سامره چه کردی، دهم امام دهم امام ما را (2)

                                          بــــــــــــــــا زهر کینه کشتند، آن حجت خدا را

ای خاتم امامت، مهدی سرت سلامت (2)

زهرا شده سیه پوش، مهدی عزا گرفته    در مرگِ نور عینش، ماتم رضا گرفته

ای خاتم امامت، مهدی سرت سلامت (2)

گاهی پیاده بردند، با محنت و عذابش   گاهی شبانه بردند، در مجلس شرابش

ای خاتم امامت، مهدی سرت سلامت (2)

شیعیـــان سامرا غرقِ عزا شد (2)        کشته از زهر کین، ابـــن الرضا شد

هادی دین، شد فدا با رنج و محنت         وا مصیبت، وا مصیبت، وا مصیبت

خیزد از عــــالم هستی شراره (2)        قلب ابن الرضــــــــــــا شد پاره پاره

گشته جاری در عزایش اشک امت        وا مصیبت، وا مصیبت، وا مصیبت

گشته پرپر گل بــــــــاغ امامت(2)        یا امـــــــــــــــام جواد سرت سلامت

هادی دین، شد فدا با رنج و محنت        وا مصیبت، وا مصیبت، وا مصیبت

زهر کین بر دلِ مــولا اثر کرد(2)       حضــــرت عسکری را بی پدر کرد

سر نهاده بر روی دـــیوار غربت         وا مصیبت، وا مصیبت، وا مصیبت

وای وای هادی دین کُشته شد        آه، آه دل به غم آغشته شد

ای فلک نجات آفرینش هادی                      ای رهبر کل اهل بینش هادی

از جلوه ی نام تو جهان روشن شد               ای مهر سپهر آفرینش هادی

                                                ***                                              جلیلیان

ای روی تو خورشید هدایت هادی                گلواژه دفتر ولایت هادی

هستی تو دهم امام و ما را باشد                از لطف تو امید عنایت هادی

                                                  ***

خوش آندم کز ازل دارد ولای حضرت هادی      خوش آن که سر کو بساید رخ به پای حضرت هادی

دلا گر رستگاری خواهی از هول صف محشر نما از حق طلب ظل لوای حضرت هادی

                                                  ***

بر دین خدا ولی و داور هادی است               از بهر بشر هادی و محور هادی است

ما دست توسل به ولایش زده ایم                 چون شافع ما به روز محشر هادی است

                                                 ***

گر چه دوریم به یاد تو سخن می گوییم         بعد منزل نبود در سفر روحانی

چه بگویم که تو خود حال مرا می بینی         چه بخواهم که تو خود درد مرا می دانی

جگرم از اثــــــر زهر جفا می سوزد        قلبم از آتـــــــش بیداد و بلا می سوزد

متوکــــــل ز جفا سوخت سرا پایم را        او ندانست که در شعله چرا می سوزد

در حقیقت به جنان قلب علی و زهرا        از ستمکاری این خصم خدا می سوزد

دهمــین حجت حق لالۀ باغ احمد نور       چشمــــــــان تقی جان رضا می سوزد

نگر در سامرا حال و هوای دیگر است امشب 

                                                                        فلک  را جامه ماتم زغمها در بر است امشب

امام عسگری بنالد برای بابا مظلومش

                                                                     ز هجران پدر او را دو چشمانی تر است امشب

امام هادی آن نور خدای مهربان اینک

                                                                       ز جور دشمنان دین میان بستر است امشب

ز زهر کین شده پرپر گل باغ رسول الله

                                                                از این غم در جنان زهرا به حال مظطر است امشب

ملائک از غم آن شه بپا بزم عزا کرده

                                                                فلک را خاک از این ماتم دمادم بر سر است امشب

خداوندا نصیب ما نما طوف مزارش را

                                                                      که کویش بهتر از جنات عدن داور است امشب

بنال ای جعفری از دل برای حضرت هادی

                                                                          اجر   از این غم با خدای اکبر است امشب

                                                       ***                                                                    مصطفی جعفری