بانک اشعار ولادت امام محمد باقر (ع)

گفت پیغمبر به جابر گر که دیدی آن امام          می رسانی جانبش از من درودی و سلام

آن امام پنجمین است با درایت حلم را           باقر است یعنی کسی که می شکافد علم را

جامع سبطی رسول و نور عین                    مادرش بنت الحسن بابش علی ابن الحسین

مدح عدنان در خور وصف تو نیست                 چون خدا داند که در شان تو چیست

                                                                                                (عدنانی)

ای آینه ی جمال احمد                               وای نام گرامی ات محمد

سرخیل اوائل و اواخر                                 دریای علوم ، امام باقر

یک جدّ تو شاه کربلا بود                            جدّ دگر تو مجتبی بود

میلاد تو غرّه رجب شد                              لبریز جهان زنور رب شد

گنجینه ی حکمت الهی                             بخشنده تاج پادشاهی

نادیده تو را سلام می داد                          جدّت که سلام حق بر او باد

                                    ای خاک در تو افسر من

                                    وی دیده جابر از تو روشن

دوش دیدم قمری زهری جبین                     شاهدی ماه رخ وعرش مکین

طلعتش رهزن خورشید فلک                      طرّه اش رهبر نه چرخ برین

سر وبستان خرد گلبن عشق                     شاهد محفل جان شمع یقین

مخزن گوهر اسرار وجود                             منبع کوثر و انهار معین

واقف و کاشف سرّ لاهوت                           حافظ و شارح قرآن مبین

با هرّ النور مه برج کمال                             باقر العلوم شه کشور دین

باقر العلم که بر مُلک و مَلک                       اوست درکاخ ابد صدر نشین

باقر العلم که در غیب و شهود                     اوست شاهنشه باتاج و نگین

ذاکر و شاکر و هادیش لقب                         شاهد و صادق و برروح الامین

بلبلی نغمه گر ازعالم قدس                       نوگلی سر و قد از خلد برین

قطب ایمان ، شه اقلیم بیان                       مطلع و مجمع قرآن مبین

به سخا قبله ی ارباب کرم                         به صفا کعبه ی اصحاب یمین

محو انوار جمالش خورشید                         خوشه ی خرمن حسنش پروین

درگهش مسکن پاکان جهان                       چاکران حرمش عرش مکین

بنده ی دانش او اهل خرد                           خازن درگه او روح الامین

ز نشان قدم حضرت او                               فخر بر ارش کند خاک زمین

پی آرایش اسرار ازل                                 در فشان گشت ز لعل نمکین

ای بسا گوهر ناسفته که سفت                  زان لب لعل به از درّ ثمین

پند آن بلبل گلزار وجود                               گوش کن گوش و گل وصل بچین

عشق وایمان طلب از مکتب وحی               که بهین گوهر علم است و یقین

ای ملائک چشم و عیسی دم                    رهروی کوی تو جبرئیل امین

ای غلام تو سلیمان جهان                         ای تو  را ملک و ملک زیر نگین

به ثنای تو الهی ز شوق                              بلبلی در چمن خلد برین 

بزم ما را زشرف زیب و فری داد خدا                          مرغ دل را زشعف بال و پری داد خدا

سجده شکر بجا آر که همچون شب قدر                   به شب تیره همایون سحری داد خدا

ساقیا باده بده کز قدم ماه رجب                              تیرجان سوز دعا را اثری داد خدا

بروای باد صبا مژده بده فاطمه را                              فاطمه بنت حسن را پسری داد خدا

مژدگانی بده بر قافله کرببلا                                    به حسین بن علی همسفری داد خدا

در شب اول ماه رجب از قلزم عشق                         صدف بحر ولا را گوهری داد خدا

شب میلاد شکافنده علم است وبه علم                   به جهان قدر و بهای دگری دادخدا

باز در بیشه اسلام به نابودی جهل                          چو علی شیر خدا ، شیرنری داد خدا

مژده بر سیّد سجّاد دهد حامل وحی                        که به نخل دل تو برگ وبری دادخدا

به کف خلق گنه کار زنسل نبوی                             در بر آتش دوزخ سپری دادخدا

تا شود باورمان آمدن مصلح کل                               به کف ما سند معتبری دادخدا

نام او نام محمّد لقبش بحر علوم                             که زعلمش به جهان زیب و فری دادخدا

                                                ملک از کنگره عرش دهد مژده به ما

                                                گه به خورشید عبادت قمری دادخدا

                                                                                                ( ژولیده نیشابوری