امام علي(عليه السلام): ياد كردن ، نشستن با محبوب است. ميزان الحكمه، ص1837،ح6339
پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم): پروردگارم مرا فرمودند كه گفتارم ذكر (خدا) باشد و سكوتم انديشيدن و نگاهم عبرت آموختن. ميزان الحكمه، ص1837،ح6340
پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم): هيچ چيز را بر ياد خدا ترجيح مده، چه او مي فرمايد:«و ياد خدا بزرگتر است.» ميزان الحكمه، ص1839،ح6348
پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم): هيچ عملي نزد خداي تعالي ، محبوب تر و هيچ عاملي در نجات بنده از هرگناهي، در دنيا و آخرت مؤثرتر، از ذكر خدا نيست. ميزان الحكمه، ص1839،ح6349
پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم): بر تو باد به تلاوت قرآن و بسياري ياد خدا، زيرا كه آن در آسمان براي تو نام (وآوازه) است و در زمين نور. ميزان الحكمه، ص1839،ح6351
امام علي(عليه السلام): ـ زبان شخص نيكوكار ، شيفتة مداومت بر ياد (خدا) است. ـ مداومت بر ذكر(خدا) دوست صميمي اولياء است. ـ مؤمن پيوسته به ياد خداست و بسيار انديشه مي كند. ميزان الحكمه، ص1841،ح6361تا6363
امام علي(عليه السلام): كسيكه به ياد خداي سبحان باشد همنشين اوست. ميزان الحكمه، ص1845،ح6384
امام علي(عليه السلام): ـ ريشه صلاح و پاكي دل، پرداختن آن به ذكر خداست. ـ مداومت بر ذكر، خوراك روح و كليد صلاح و پاكي است. ميزان الحكمه، ص1847،ح6394و6395
امام علي(عليه السلام): ـ در ياد خدا، حيات دلهاست. ـ هركه به ياد خداي سبحان باشد، خداوند دلش را زنده و انديشه و خردش را روشن گرداند. ـ ياد خدا روشنايي خردهاست و زندگي بخش جانها و صيقل دهنده سينه ها. ميزان الحكمه، ص1849،ح6398تا6400 پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم): با ياد خدا دلها زنده مي شوند و با فراموش كردن او مي ميرند. ميزان الحكمه، ص1849،ح6401
امام علي(عليه السلام): ـ ياد خدا خوراك جانها و نشستن با محبوب است. ـ همواره به ياد خدا بودن خوراك جانهاست. ـ بر تو باد به ذكر خدا كه آن روشنايي دلهاست. ـ ياد خدا نور است و هدايت، فراموشي تاريكي است و گم كردن (راه حق) ـ ياد خدا جلا دهندة بينش ها و روشنايي درونهاست. ـ ياد خدا ماية هدايت خردها و بصيرت جانهاست. ـ ثمرة ياد خدا، نوراني شدن دلهاست. ـ ياد خدا موجب موفقيت دركارها و روشنايي درونها مي شود.
هركه بسيار به ياد خدا باشد، خردش روشني گيرد. ـ هركه به ياد خدا باشد، بينش و بصيرت يابد. ـ مداومت بر ياد خدا دل و انديشه را روشن مي كند. ـ ياد خدا خرد را آرامش مي دهد، دل را روشن مي كند و رحمت (خدا) را فرود مي آورد. ميزان الحكمه، ص1849،ح6402تا6413
امام صادق(عليه السلام): ذكر زبان، حمد و ثنا، ذكر نفس، سخت كوشي و تحمّل رنج، ذكر روح، بيم و اميد، ذكر دل، صدق و صفا، ذكر عقل، تعظيم و شرم، ذكر معرفت، تسليم و رضا و ذكر باطن و درون، مشاهده و لقاست. ميزان الحكمه، ص1867،ح6489
پبامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم): ـ بهترين عبادت گفتن جمله لا اله الا الله است. ـ نه من و نه گويندگان پيش از من سخني چونلا اله الا الله را نگفته ايم. ميزان الحكمه، ص3605،ح12339و12340
اميرالمؤمنين حضرت علي(عليه السلام): ـ در ياد خدا بودن، نور است. ـ سلامتي ده بخش است، نُه بخش آن در سكوت جز به ياد خدا بودن و بخش آخر آن در ترك همنشيني با سَفيهان است. ـ ياد خدا نور خرد، حيات جانها و جلاي سينه هاست. ـ ياد خدا مونس عقل و روشن كننده دل و فرود آورنده رحمت است. ـ مؤمن همواره به ياد خداست ، بسيار در انديشه است، بر نعمت الهي سپاسگزار و درگرفتاريها شكيباست. جلوه هاي حكمت، ص240و241،ح3،4،11،12،13
امام صادق(عليه السلام): …چنان باش كه گويي روحت از بدن جدا شده و در عرصة محشر هستي و مورد باز خواست قرارگرفته اي …ذكر دو نوع است: ذكر خالص كه قلب با آن همراهي كند و ذكر صادق كه خدا را با آن صفاتي كه مي خواند، پذيرفته باشد، چنان كه رسول خدا(صلي الله عليه وآله وسلم)(به خداوند) عرضه داشت:«ستايش و ثناي تو را نتوانم به بيان و شمارش آورم. تو همان گونه اي كه خود ثناي خويش گفته اي.» مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه، باب پنجم، ص27 …