📜📜📜 دلنوشته های کوچک 📜📜📜

به خاطر همه ی بدی هام عذر به خاطر همه ی خوبی هات شکر  
 

ﯾﻪ ﺭﻭﺯهاﯾﯽ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﻮﻥ ﻫﺴﺖ،ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﻪ ...

ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯها ﻣﯿﮕﯿﻢ : ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ... ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ !

ﻭﻟﯽ ﺣﻮﺍﺳﻤﻮﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﯼ ﺑﺪی تو همین روزها بیفته؛

که روزی صد بار دعا کنی کاش همون روزها تکرار بشن.... 

ﺧﺪﺍﯾـــــــــﺎﺍﺍﺍﺍ...

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻫﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺯهاﯼ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ اما بی مصیبت..هزار بار ﺷﮑــــــر 
 

تنها تو امید قلب منی
یا رَب اِرحَم ضَعفَ بَدَنی 
 

امروز دلم خیلی گرفته، چون بعد از دوسال و نیم برای سومین بار زدم زیر قولم! من دیشب میتونستم و نرفتم...
کاش میشد بیخیال مهمون های حاضر تو خونه شد و رفت و به قول و قرار دو ساله رسید...
دعا کنین تا آخر عمر هیچوقت نسبت به این قرار بی تفاوت نباشم... 
 

سلام خدای خوبم
اینجا خیلی هوا گرمه
میشه بارون بیاد؟
میشه یه کم هوا سرد شه؟
میشه یه کم احساس کنم الآن تو زمستونم؟
میشه خدا جونم؟ 
 

و نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این خانه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده به غم وعده این خانه مده

تو مسئول لبخند کسانی هستی که به امید مهری به تو سلام می کنند.
پي نوشت :
سلام يعني اينكه تو تنها نيستي ..
 
 

سلام

آخیییییی چه خنده شون قشنگه بچه های سرطانی

حتی کله ی کچلشون که شیمی درمانی حسابی شخم زده

خداجون 

خیلی از بنده هات از این بیشتر خوشکلن

ولی معصومیت این خنده ها رو ندارن

می دونم ندارن 
 

در جنگلی که ما در آن زندگی میکنیم:
مُردن هم دردی را دوا نمیکند!
جرا که در جنگلی که ما در آن زندگی میکنیم:
هستند کسانی که مُرده ها را هم میکشند!
فرانسوا

شبنم صبحدمی می مانم
بی تو دربندشبم 

مطلع فجرمن ای پرده نشین 
تابش روی ترامی طلبم
جمعه ها می گذرد ازپی هم
بی تو درتاب وتبم 
درغمت جان بلبم
 

به معراج ميرود قلبم _


آنگاه كه بسويت پر مي كشند ديدگانم _



و مي سرايم اشعاري از عشق  
 

قفل قلبم مي شكند لابلاي انگشتانت



خون ميجوشد در دهليزها وبطن هايم



و اينچنين _



گرمي ولطافت مي بخشد _



بر اين وجود يخ زده وسرد  
 

سکوت در لبانم
و در دلم فریاد
کاش بیای و در آغوشم بگیری
و بگی دوستت دارم
و من از شادی میان بازوانت جان میدهم...
نترس اسمتو نمیگم
و نمیذارم کسی بشنوه" عشق جانم"❤

آرزو میکنم یکی تو زندگیتون باشه
که باهم اینجوری باشین :
"به هم شبیه، به هم مبتلا، به هم محتاج"...