**داستان های کوتاه و جملات پند آموز**

مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند.
باد باعث طراوتش میشود
آب باعث رشدش میشود
و آفتاب پختگی و کمال ميبخشد
اما ...
به محض منقطع شدن از درخت
و جدايى از "اصل"
آب باعث گندیدگی
باد باعث پلاسیدگی
و آفتاب باعث پوسیدگی
و از بين رفتن طراوتش میشود.

مراقب وصل بودن به "اصالتمان" باشیم که انسانیتمان از بین نرود .

#داستان_کوتاه|

مرد و فرد بیسواد

✳️روزی مردی داخل چاله ای افتاد و مجروح شد...
یک روحانی او را دید و گفت :حتما گناهی انجام داده ای!
یک دانشمند عمق چاله و رطوبت خاک آن را اندازه گرفت!
یک روزنامه نگار در مورد دردهایش با او مصاحبه کرد!
یک یوگیست به او گفت: این چاله و همچنین دردت فقط در ذهن تو هستند در واقعیت وجود ندارند!
یک پزشک برای او دو قرص آسپرین پایین انداخت!
یک پرستار کنار چاله ایستاد و با او گریه کرد!
یک روانشناس او را تحریک کرد تا دلایلی را که پدر و مادرش او را آماده افتادن به داخل چاله کرده بودند پیدا کند!
یک تقویت کننده فکر او را نصیحت کرد که : خواستن توانستن است!
یک فرد خوشبین به او گفت : ممکن بود یکی از پاهات رو بشکنی!
سپس فرد بیسوادی گذشت و دست او را گرفت و او را از چاله بیرون آورد...!

✳️زيادى مسائل را پيچيده جلوه ندهيد و از تفاسير بپرهيزيد،
گاهى فقط يك اقدام ساده لازم است...

پروانه و پیله

✳️شخصی تلاش پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا می کرد.
ناگهان تقلای پروانه متوقف شد و به نظر رسید که خسته شده و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد. آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد.
پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بودند. آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود و از جثه او محافظت کند اما چنین نشد.
در واقع پروانه ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بال هایش پرواز کند.

آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را خدا برای پروانه قرار داده بود تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد.

✳️نتیجه ی اخلاقی :
گاهی اوقات در زندگی فقط به تقلا نیاز داریم.
اگر خداوند مقرر می کرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم فلج می شدیم. به اندازه کافی قوی نمی شدیم و هر گز نمی توانستیم پرواز کنیم.

 
اصغر فرهادی :
بعد از نمايش يک فيلم ايرانی، با دوستان خارجی نشسته بوديم به گفتگو. يكيشان پرسيد: آن پسرک سر چهار راه چه ميفروخت؟ مواد مخدر بود يا...

 من پاسخ دادم فال ميفروخت.
پرسيد فال چيه؟ گفتم شعر. شعرهای شاعر بزرگمان حافظ.

با هيجان گفت: يعنی شما از كشوری می آييد كه در خيابانهايش شعر میفروشند و مردم عادی پول ميدهند و شعر ميخرند؟؟!!
ميرفت سر ميزهای مختلف و با شگفتی اين را به همه ميگفت!

و اين يعنی زاويه ديد؛ يكی سياهی ميبيند و یکی زیبایی!

💠ﺣﻤﻮﻡ ﺭﻓﺘﻦ ما در ﻛﻮدکیمون (نوستالژی)

🔹ﺍﻭﻟﺶ ميرﻓﺘﻴﻢ ﺗﻮ ﺣﻤﻮمی ﻛﻪ ﻧﻪ ﺁﺏ ﺳﺮﺩﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ آب ﮔﺮﻣﺶ ، ﻳﻬﻮ ﺁﺏ ﻣﻴﺸﺪ ٢٠ ﺩﺭﺟﻪ ﺯﻳﺮ ﺻﻔﺮ  و ﻳﻪ ﻭﻗﺘﺎ ﻫﻢ ٧٠ ﺩﺭﺟﻪ ﺑﺎﻻی ﺻﻔﺮ😨

🔹ﺑﻌﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺍمی ﺑﺎ ﺷﺎﻣﭙﻮ ﭘﺎﻭﻩ ﺗﺨﻢ ﻣﺮغی ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻴﺎﻓﺘﺎﺩ ﺭﻭ ﺳﺮﻣﻮﻥ ﻛﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎی ﻣﻐﺰمون ٤ ﺳﺎﻧﺖ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﻴﺸﺪ ، ﻫﺮﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﺟﻴﻎ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﻜﺮﺩﻳﻢ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ😫

🔹ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ وقتی ﺑﻮﺩ که ﺑﺎ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﻠﻔﺖ ﻭ ﺿﺨﻴﻢ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻮﺭ ﻣﻴﺎﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻤﻮﻥ ، ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻫﺪﻩ ٢ ﻻﻳﻪ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺘﻤﻮﻥ ﻛﻨﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﭼﺮﻛﻪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩ!
ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺍﻭﻥ ﻭﺳﻂ ﻳﻪ کتکی ﻫﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻳﻢ که چرا اينقدر وول ميخوري؛ (اصلا وول نميخورديما، شدت فشار کيسه کشی ما رو اينور اونور ميکشوند)😁

🔹ﺁﺥ ﺁﺥ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﻨﮓ ﭘﺎ ﺯﺩﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﻪ هیچی ، ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﺳﻨﮓ ﭘﺎ ﺯﺩﻥ ٢ ﺳﺎﻧﺖ ﺍﺯ ﻗﺪمون ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﻴﺸﺪ😖😟

🔹ﻭقتی ﺣﻤﻮﻡ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﻴﺸﺪ کلی ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻨﻤﻮﻥ ﻣﻴﻜﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﻪ ﻳﻘﻪ ﺍسکی ﻫﻢ ﺭﻭﺵ ، ﺑﻌﺪﺵ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ خستگی ﻭ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺍﺑﻤﻮﻥ ﻣﻴﺒﺮﺩ😴

🔹آخرش ﻫﻤﻪ میگفتن: ﺁخییییی، ﻧﻴﮕﺎﺵ ﻛﻦ.. تميز شد، ﭼﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪههههه
نميدونستن بيهوش شديم ما، ميفهمين بيهوش

یکی اسبی به عاریت خواست
گفت:اسب دارم اما سیاه است
گفت:مگر اسب سیاه را سوار نشاید شد
گفت:چون نخواهم داد همینقدر بهانه بس است

  عبید زاکانی

 ادیسون میگوید:
موفقیت من دودلیل مهم است یکی پشتکار فراوانی که داشتم و دیگری مادرم که همیشه با شوق تمام مرا *نابغه* خطاب می کرد. به طوری که باورم شد نابغه هستم و به این جایی که هستم رسیدم
 

🌷🌷🌷
می گویند با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد!
شما گوش نکنید . . .

چون اگر چنین بود ،
از منش و شخصیت هیچکس،
 چیزی باقی نمی ماند !
 هر کس، هرچه به سرت آورد ،
فقط خودت باش ...
نگذار برخورد نادرست آدمها ،
 "اصالت و طبیعت" تو را خدشه دار کند
اگر جواب هر جفایی ، بدی بود ؛
که داستان زندگی ما،
خالی از ؛ آدمهای خوب می شد ...

معمولاً ازدواج به خاطر قیافه و موقعیت شکل میگیره و طلاق به خاطر اخلاق !!

یکم تو معیاراتون تجدید نظر کنین!!

رجبعلی خیاط مستاجری داشت.که زن وشوهربودندبا 20 ریال اجاره
 بعدازچندوقت این زن وشوهرصاحب فرزندشدن
 رجبعلی به دیدنشون رفت و به مرد گفت:
" داداش جون فرزند دار شدی خرجت بالاتر رفته، از این ماه به جای ۲۰ ریال ۱۸ ریال اجاره بده، ۲ ریالشم واسه فرزندت خرج کن، این ۲۰ریال رو هم بگیر اجاره ی ماه گذشته ایه که بهم دادی، هدیه ی من باشه برای قدم نوزادت "

 تو دوره زمونه الان کرایه هارو با فرزنددار شدن مردم بالا میبرن

 نقل کرده اند بهلول چوبى را بلند کرده بود و بر قبرها مى زد.
گفتند: چرا چنین مى کنى ؟
بهلول گفت : صاحب این قبر دروغگوست ، چون تا وقتى در دنیا بود دایم مى گفت : باغ من ، خانه من ، مرکب من و... ولى حالا همه را گذاشته و رفته است و اکنون هیچ یک از آن ها، مال او نیست که اگر مال او بود حتما با خود برده بود

🌷🌷🌷
وجود هیچکس غمها را ازبین نمی برد
اما کمک میکند با وجود غمها محکم بایستیم ،
درست مثل چتر خوب که باران را متوقف نمی کند ،
اما کمک می کند آسوده زیر باران بایستیم …
ابرها به آسمان تکیه می کنند ؛
درختان به زمین ؛
و انسانها به مهربانی یکدیگر …
گاهی دلگرمی یکی چنان معجزه می کند که انگار خدا در زمین کنار توست !
جاودان باد سایه کسانیکه در غم و شادی کنار ما می مانند

🌷🌷🌷
جالب ترین خصوصیت بشر "تناقض" است!

به شدت عجله داریم بزرگ شویم
و بعد دلمان برای کودکی از دست رفته مان
تنگ میشود ..!
برای پول در آوردن خودمان را
مریض میکنیم
بعد تمام پولمان را خرج میکنیم
تا دوباره سالم شویم !
طوری زندگی میکنیم
که انگار هرگز نمی میریم
و طوری می میریم
که انگار هرگز زندگی نکرده ایم ...!

🌷🌷🌷
با هر كسي بحث نكن"

نه با هر کس ، بلکه فقط با کسانی بحث کنید که آن‌ها را می‌شناسید و می‌دانید آن‌ قدر عقل و هوش و عزت نفس دارند که حرف های بی‌معنی نمی‌زنند، کسانی که به دلیل توسل می‌جویند نه به مرجع کاذب ، و به دلیل گوش می‌دهند و گردن می‌نهند ، و سرانجام حقیقت را گرامی می‌دارند ، دلیل را حتی اگر از جانب خصم باشد مشتاقانه می‌پذیرند ، و آن‌قدر منصف هستند که، اگر حق با خصم باشد ، در اشتباه بودن خود را قبول می‌کنند.
 هنر همیشه بر حق بودن/ آرتور شوپنهاور

 زندگی کردن را باید از لبخند صادقانه کودک آموخت...

هیچ کودکی نگران وعده بعدی غذایش نیست،

زیرا به مهربانی مادرش ایمان دارد؛

ای کاش ما هم مثل او به خدا ایمان داشتیم...