**داستان های کوتاه و جملات پند آموز**

همانطور كه داشتن يك
پيانو شما را به يك پيانيست
تبديل نمي كند...

خواندن هزاران جمله در
مورد موفقیت نیز شما را به
یک انسان موفق تبدیل نمی کند.

 شروع کن قهرمان...

وقتی دیدم درشکه را اسب میكشد و انعام را درشكه چی میبرد و به چشمان اسب چشم بند زده، بر دهانش پوزبند تا كم ببیند و کم بخورد و دم نزند!

همه چیز را فهمیدم...

تداعی تراژدی غم انگیز زندگی فلاکت بار مردم نگون بختی که روی گنج نشسته اند ولی از جهل و فقر و بدبختی رنج میبرند!

"صادق هدایت"

مردی بزغاله ای یافت. به او گفتند: واجب است در معابر ندا دهی تا اگر مالکی دارد بیاید و گمگشته خویش بستاند.

مرد در کوی و برزن فریاد می زد: آی صاحب و آهسته می گفت: بزغاله.
 (مقصود این که هم به واجب شرعی عمل کرده باشد و هم صاحب بزغاله پیدا نشود.)

همان که شبها نابه‌هنگام میخوانْد و پدرم شرط کرده بود اگر امشب باز هم نابجا بخواند کارد را با گلویش وصلت میدهد.

من بیچاره هم شب تا صبح بیدار ماندم و تا خروسم نصف شب میخواست بخواند نوکش را میگرفتم که صدایش در نیاید كه اگر ميخواند با اولين قوقولی قوقو حكم مرگش را امضا ميكرد…!!

فردايش بقال محل به دادم رسید و گفت ماتحت خروست را چرب کن تا دیگر نخواند …!!

میگفت خروس برای خواندن باد در سينه می اندازد و انوقت میخواند و اگر ماتحتش چرب باشد موقع خواندن بادِ در سینه انداخته فِسّی از ماتحتش خالی میشود چون دیگر نمیتواند ماتحتش را به هم بکشد و باد را در سينه نگه دارد…!!باسن خروس زیبایم را وازلین مالیدم چند شب و دیگر نخواند طفلک…!!

بعد از چند شب دیگر یادم رفت که وازلین بمالم و خروسم هم یادش رفت که بخواند….

یا که یادش بود اما از مرغها خجالت میکشید که مثل هر شب به جای نغمه زیبایی که از حنجره اش برمی امده باد باسنش را تحویل انها بدهد….!!

خروسم مَلول شد…!! خروسم مُرد بیچاره از نخواندن…!!

حالا حکایت یارانه ها حکایت همان وازلین است…!! تا میخواهد صدایمان دراید ماتحتمان را با یارانه چرب میکنند…!!

✅میترسم از آن روزی که دیگر ماتحت مارا چرب نکنند و ما هم یادمان برود که روزی میتوانستیم فریاد بزنیم …!!
میترسم بمیریم از بی فریادی…!!
مثل مرحوم خروس چهل تاجم كه مُرد...!

دزدی به خانه پارسایی در آمد
 چندانکه جست چیزی نیافت دل تنگ شد
 پارسا خبر شد گلیمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشود

شنیدم که مردان راه خداى
دل دشمنان را نکردند تنگ
ترا کی میسر شود این مقام
که با دوستانت خلافست و جنگ
مودت اهل صفا، چه در روی و چه در قفا، نه چنان کز پست عیب گیرند و پیشت بیش میرند.
در برابر چو گوسپند سلیم
در قفا همچو گرگ مردم خوار
هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی‌گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

گلستان سعدی

خودتان

          خودتان را بسازید

وگرنه دیگران شما را

شکل

     میدهند....

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیشکی نبود!
یه موش بود، تو سولاخ نمی‌رفت، جارو به دنبش بست؛ اومد بره تو سولاخ، دنبش وراومد.
موش رفت پیش دولدوز گفت: «دولدوز، دنبِ منو درز و وادرز ده.»
دولدوز گفت: «از جولا نخ بسون بیار، تا من دنبتو درز و وادرز دم.»
موشه رفت پیشِ جولا گفت: «جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنب منو درز و وادرز ده.»
جولا گفت: «یه تخم‌مرغ  واسة من بیار تا بهت نخ بدم.»
موشه رفت پیش مرغه گفت: «توتو تخی ده، تخی جولا ده، جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنبِ منو درز و وادرز ده.»
مرغه گفت: «برو از علاف ارزن بسون بیار، تا بهت تخم بدم.»
موشه رفت پیش علاف گفت: «علاف ارزن ده، ارزن توتو ده، توتو تخی ده، تخی جولا ده، جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنب منو درز و وادرز ده.»
علافه گفت: «برو از کولی غربیل بگیر بیار تا بهت ارزن بدم.»
موشه رفت پیش کولی گفت: «کولی غربیل ده، غربیل علاف ده، علاف ارزن ده، ارزن توتو ده، توتو تخی ده، تخی جولا ده، جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنبِ منو درز و وادرز ده.»
کولی گفت: «برو از بزی روده بگیر بیار، تا برات غربیل ببافم.»
موشه رفت پهلوی بزی گفت: «بزی روده ده، روده کولی ده، کولی غربیل ده، غربیل علاف ده، علاف ارزن ده، ارزن توتو ده، توتو تخی ده، تخی جولا ده، جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنب منو درز و وادرز ده.»
بزی گفت: «برو از زمین علف بگیر بیار من بخورم، انوخت سرم را ببر، روده‌هام را دربیار بده به کولی.»
موشه رفت پهلوی زمین گفت: «زمین علف ده، علف بزی ده، بزی روده ده، روده کولی ده، کولی غربیل ده، غربیل علاف ده، علاف ارزن ده، ارزن توتو ده، توتو تخی ده، تخی جولا ده، جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنب منو درز و وادرز ده.»
زمین گفت: «برو آب از میراب بگیر بمن بده تا علفت بدم.»
موشه رفت سر جوب دید قورباغهه تو آب بالا پایین میره، بگمون اینکه قورباغهه میرابه گفت: «میراب آبی ده، آبی زمین ده، زمین علف ده، علف بزی ده، روده کولی ده، کولی غربیل ده، غربیل علاف ده، علاف ارزن ده، ارزن توتو ده، توتو تخی ده، تخی جولا ده، جولا نخی ده، نخی دولدوز ده، دولدوز دنب منو درز و وادرز ده.»
قورباغه جوابی نداد، هی غوری کرد رفت بالا، رفت پایین. موشه اوقاتش تلخ شد، جست زد رو قورباغهه، آب بردش.
قصه ما بسر رسید،

                 کلاغه به خونه‌ش نرسید.

بر گرفته از کتاب نوشته های پراکنده صادق هدایت

بزرگترین اقیانوس جهان ارام است

پس ارام باش تا بزرگ شوی

”امین اقا فرزانه”

یکی از دوستام و خانمش میخواستن از هم جدا بشن؛
یه روز تو یه مهمونی بودیم ازش پرسیدم：
خانومت چه مشکلی داره که میخوای طلاقش بدی؟
گفت:
یه مرد هیچ وقت عیب زنشو به کسی نمی گه..!
 
بعد از چند ماه از هم جدا شدن و سالِ بعدش خانومش با یکی دیگه ازدواج کرد!
یه روز ازش پرسیدم خب حالا بگو چرا طلاقش دادی؟
گفت:
یه مرد هیچوقت پشت سرزنِ مردم حرف نمی زنه!

بخاطر داشته باشید؛
حقیر ترین انسان کسی است که
راز دوران دوستی را به وقت دشمنی فاش سازد!

موش و خرگوش و
 "خروس"و خوک و مار و اژدها ...

کاش سالی هم برای "آدمیت"داشتیم !

خبرنگاری به دکترشریعتی گفت:

استاد سیگار نکشید طول زندگی را کوتاه میکند و مرگ را نزدیکتر
دکتر گفت: من بیشتر به عرض زندگی فکر میکنم نه به طول آن !!

نوزاد از سینه مادرش شیر میخورد تا آنکه سیر میشود
کلسیم ازاستخوان های مادر کم میشود و دندان های او را به درد می آورد
و سبب استرس و اضطراب مادر میشود
هنگامیکه آن نوزاد برای خود مردی میشود
پایش را بر روی پای دیگر می اندازد و
در قهوه خانه ای با کلاس با ادعای علم و فرهنگ میگوید :
عقل زن نصفه و نیمه میباشد
تا به حال از خودت پرسیدی عقل تو که کامل است چگونه کامل شد؟
عقل تو از غذای همان صاحب عقلی که نصفه و نیمه هست کامل شد.

رﻭﯼ ﺩﯾــﻮﺍﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻨـــﻮﯾﺴﯿﺪ：

خـــﺪﺍ ﻫﺴـــﺖ ....

ﻧﻪ ﯾـــک ﺑــﺎﺭ ﻭ ﻧـﻪ ﺩﻩ ﺑـاﺭ ...
که ﺻـــﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﯾـــﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺍﺿــﻊ ﺑﻨــﻮﯾﺴﯿــﺪ
" ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ "
ســـﺮ ﺁﻥ ﺳــﻔﺮﻩ ی ﺧــﺎﻟﯽ ﮐــﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷــﮏ ﯾﺘﯿﻢ ﺍﺳﺖ
ﺧــﺪﺍ ﻫﺴﺖ "
پﺸــﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔــﻠﯽ ﭘﯿـﺮﺯﻧﯽ ﮔﻔــﺖ :
" ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ "
ﺁﻥ ﺟـــﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻤــﻪی ﺧﺴﺘــﮕﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﻬــﺎ ،
ﺳﺮ ﺗﻌــﻈﯿﻢ ﻓﺮﻭ ﺑــﺮﺩ ﻭ ﭼﻨــﯿﻦ ﮔﻔﺖ:
"ﺧـــﺪﺍ ﻫﺴﺖ "
ﮐﻮﺩﮐـــﯽ ﺭﻓــﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺗــﺨﺘﻪ .....!
گوﺷﻪ ﺗﯿﺮﻩ آن ﺗﺨﺘﻪ ﻧﻮﺷﺖ :
ﺩﺭ ﺩﻝ ﮐــﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺩﺭﺩ ﺯﯾـﺎﺩ ﺍﺳــﺖ
ﻭﻟـﯽ ﯾﺎﺩ ﺧـــﺪﺍ هست

اگر روزي
 
محبت ڪردي بي منت   
    لذت بردي بي گناه
 بخشیدی بدون شرط
 
 بدان آن روز واقعا
              ' زندگــــی' ڪرده ای