📗📘📙 بهترین شعرهایی که خوانده ام 📗📘📙

خان ننه، هایاندا قالدین 
بئله باشیوا دولانیم 

نئجه من سنی ایتیردیم! 

دا سنین تایین تاپیلماز 

سن أولن گون، عمه گلدی 

منی گتدی آیری کنده 

من اوشاق، نه انلیایدیم ؟ 

باشیمی قاتیب اوشاقلار 

نئچه گون من اوردا قالدیم. 

قاییدیب گلنده، باخدیم 

یئریوی ییغیشدیریبلار 

نه أوزون و نه یئرون وار 

«هانی خان ننه‌م؟» سوروشدوم

دئدیلر که: خان ننه نی 

آپاریبلا کربلایه 

که شفاسین اوردان آلسین 

سفری اوزون سفردی 

بیر ایکی ایل چکر گلینجه 

نئجه آغلارام، یانیخلی 

نئچه گون ائله چیغیردیم 

که سسیم، سینم توتولدی 

او، من اولماسام یانییندا 

اوزی هئچ یئره گئدنمز 

بو سفر نولوبدی من سیز 

أوزی، تک قویوب گئدیبدی ؟ 

هامیدان آجیخ ائدرکن 

هامیا آجیخلی باخدیم 

سورا باشلادیم که: من ده 

گئدیرم اونون دالینجا 

دئدیلر: سنین کی تئزدیر 

امامین مزاری اوسته 

اوشاغی آپارماق اولماز

سن اوخی، قرآنی تئز چیخ 

سن اونی چیخینجا بلکه 

گله خان ننه سفردن 

تله سیک، راوانلاماقدا 

اوخویوب قرآنی چیخدیم 

که یازیم سنه: گل ایندی

داها چیخمیشام قرآنی 


منه سوقت آل گلنده

آما هر کاغاذ یازاندا

آقامین گؤزی دولاردی 

سنده کی‌گلیب چیخمادین 

نئچه ایل بو انتظار لا 

گونی، هفته نی‌سایاردیم 

تا یاواش یاواش گوز آچدیم 

آنلادیم که، سن اولوبسن!
...
بیله بیلمییه هنوزدا 
اوره گیمده بیر ایتیه وار
گؤزوم آختارار همیشه
نه یاماندی بو ایتیکلر 
...
خان ننه جانیم ، نولیدی
سنی بیرده من تاپایدیم 
او آیاقلار اوسته ، بیرده
دؤشه نیب بیر آغلایایدیم
کی داها گئده نمییه یدین
...
گئجه لر یاتاندا ، سن ده
منی قوینونا آلاردین
نئجه باغریوا باساردین
قولون اوسته گاه سالاردین
...
آجی دونیانی آتارکن
ایکیمیز شیرین یاتاردیق
یوخودا ( لولی ) آتارکن
سنی من بلشدیره ردیم
گئجه لی ، سو قیزدیراردین
اؤزووی تمیزلیه ردین
گئنه ده منی اؤپه ردین
هئچ منه آجیقلامازدین
...
ساواشان منه کیم اولسون
سن منه هاوار دوراردین
...
ائله ایستیلی او ایسته
داها کیمسه ده اولورمو ؟
اوره گیم دئییر کی : یوخ – یوخ
او ده رین صفالی ایسته
منیم او عزیزلیغیم ته
سنیله گئدیب ، توکندی
...
خان ننه اؤزون دئییردین
کی : بهشت ده ، الله
وئره جه ک نه ایستیور سن
بو سؤزون یادیندا قالسین
منه قولینی وئریبسه ن
...
ائله بیر گونوم اولورسا
بیلیرسن نه ایستیه رم من ؟
سؤزیمه درست قولاق وئر :
سن ایله ن اوشاخلیق عهدین...
خان ننه آمان ، نولیدی
بیر اوشاخلیغی تاپایدیم
بیرده من سنه چاتایدیم 
سنیلن قوجاقلاشایدیم 
سنیلن بیر آغلاشایدیم 
یئنیدن اوشاق اولورکن 
قوجاغیندا بیر یاتایدیم 
ائله بیر بهشت اولورسا 
داها من اؤز الله هیمدان
باشقا بیر شئی ایسته مز دیم 

شعر جالبیه حتما بخونید
......

ﭘﺎﺳﺑﺎﻥ ﻣﺭﺩی ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﺩﻳﺩ ﻭ ﮔﻔﺗﺎ ﮐﻳﺳﺗﯽ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﻓﺭﺩی ﺑﯽ ﺧﻳﺎﻝ ﻭ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺍﺯ ﺑﻬﺭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺭﻗﺻﯽ ﻭ ﺑﺷکن ﻣﯽ ﺯﻧﯽ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﭼﻭﻥ ﺩﺍﺭﺍی ﺷﻭﺭ ﻭ ﺷﻭﻕ ﻓﻭﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺍهل ﺧﺎک ﭘﺎک ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﺍﺭﺍک؟ 
ﮔﻔﺕ: ﺍهل ﺷﻬﺭ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﺧﻭﺵ ﺁﺑﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺧﻳﻠﯽ ﺷﺎﺩ ﻫﺳﺗﯽ، ﺑﺎﺩﻩ ﻻﺑﺩ ﺧﻭﺭﺩﻩ ﺍی 
ﮔﻔﺕ: ﻫﻡ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﺧﻭﺭ ﺑﻳﺯﺍﺭﻡ، ﻫﻡ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﻭﺻﺎﻝ ﻧﺎﺯﻧﻳﻧﯽ ﺳﺭﺧﻭﺷﯽ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﺍﺯ ﺷﻬﻭﺕ ﭘﺭﺳﺗﯽ ﻫﻡ ﺩﮔﺭ ﺍﻓﺗﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﭘﺱ ﺷﺎﻳﺩ ﻗﻣﺎﺭی ﮐﺭﺩﻩ ، ﭘﻭﻟﯽ ﺑﺭﺩﻩ ﺍی 
ﮔﻔﺕ: من ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﺧﺕ ﭘﺎ ﻧﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﭘﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﮐﺎﻥ ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺍی ﮐﺵ ﺭﻓﺗﻪ ﺍی؟ 
ﮔﻔﺕ: ﺩﺯﺩی ﻫﻡ ﻧﻣﯽ ﭼﺳﺑﺩ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺁﺧﺭ ﻫﻳﭻ ﺳﺭﮔﺭﻣﯽ ﻧﺩﺍﺭی ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺏ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﺳﺭﮔﺭﻡ ﻧﻣﺎﺯﻭ ﺳﺟﺩﻩ ﻭ ﺳﺟﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﻻﺑﺩ ﺛﺭﻭﺗﯽ ﺩﺍﺭی ﻭ ﺩﻟﺷﺎﺩی ﺑﻪ ﭘﻭﻝ؟ 
ﮔﻔﺕ: من ﻣﺳﺗﺿﻌﻑ ﻭ ﻣﺳﮑین ﻣﺎﺩﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺁﻳﺎ ﺭﺍﺳﺗﯽ ﺁﻫﯽ ﻧﺩﺍﺭی ﺩﺭ ﺑﺳﺎﻁ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﺧﻭﺩ ﭘﻳﺩﺍﺳﺕ ﺍین ﺍﺯ ﻭﺻﻠﻪ ی ﻟﺑﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﮔﻭﻳﺎ ﮐﺎﺭﻣﻧﺩ ﺳﺎﺩﻩ ﺍی ﻳﺎ ﮐﺎﺭﮔﺭ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﺑﯽ ﮐﺎﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺭ ﮐﺎﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻡ 

ﮔﻔﺕ: ﺑﯽ ﮐﺎﺭی ﻭ ﺑﯽ ﭘﻭﻟﯽ ﭘﺱ ﺍﻳﻥ ﺷﺎﺩی ﺯ ﭼﻳﺳﺕ؟ 
ﮔﻔﺕ: ﻳﮏ ﺯﻥ ﺩﺍﺷﺗﻡ، ﺍﻳﻧﮏ ﻁﻼﻗﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ! 
 

جگر خویش و دل هم ز حسد می‌خایند
پوستین بره پوشیده و گرگان همند
تا که باشند در اقلیم ریاست کامل
در شکست هم و جوینده نقصان همند
واعظان گرچه بلیغند و سخندان لیکن
گفتن و کردن این قوم کجا آن همند
آه ازین صومعه‌داران تهی از اخلاص
کز حسد رهزن اخلاص مریدان همند
ساده‌لوحان که ندارند زادراک نصیب
رسته‌اند از همه آفات و محبان همند
زاهد و عارف و عابد همه بر درگه حق
خواجه شأنان هم و بنده و سلطان همند
خوب رویان جهان مظهر لطفند ولی
مست چشمان هم و خسته مژگان همند
دردمندان مجازی که جگر سوخته‌اند
چون نشستند بهم شمع شبستان همند
گاه سازند بهم گاه ز هم می‌سوزند
همد مانند گهی گاه رقیبان همند
اهل صورت که ندارند ز معنی خبری
همه در رشک زر و سیم فراوان همند
خویش با خویش چرا شور کند در تلخی
پنج روزی که برین مائده مهمان همند
مجلسی را که نه از بهر خدا آرایند
تا نشستند بهم رهزن ایمان همند
اهل بزمی که در آن حضرت دانائی نیست
بملاهی و مناهی همه شیطان همند
فیض خاموش ازین حرف سخن کوته کن
از گروهی که در ایمان همه اخوان همند


فیض کاشانی

با عرض شرمندگی بیت اول به دلیل بی جنبگی بعضی حذف کردم 

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید
وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید
وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید
من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود
وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد
..........
افشین یداللهی 
 

بیا بیا؛ دلدار من؛درآ درآ ؛درکارمن

تویی تویی گلزار من؛بگو بگو اسرار من

ای فخر من سلطان من؛فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من

هرجا روم با من روی؛هرمنزلی محرم شوی

روز وشبم مونس تویی؛دام مرا خوش آهویی

بیا بیا؛ دلدار من؛درآ درآ ؛درکارمن

تویی تویی گلزارمن؛بگو بگو اسرار من

ای فخرمن سلطان من فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من

صبر مرا برهمزدی عقل مرا رهزن شدی

دل راکجا پنهان کنم؛ دل راکجا پنهان کنم ؛در دلبری تو بی حدی

چون میروی بی من مرو ای جانِ جان بی تن مرو

وزچشم من بیرون مشو؛ ای شعله تابان من

ای پا وسرکردی مرا ؛بی خواب وخور؛ کردی مرا

سرمست وخندان ازدر؛درآ ؛ای یوسف کنعان من

بیا بیا؛ دلدار من؛درآ درآ ؛درکارمن

تویی تویی گلزار من؛بگو بگو اسرار من

ای فخر من سلطان من؛فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من

ای فخر من سلطان من؛فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من 

بیا بیا؛ دلدار من؛درآ درآ ؛درکارمن

تویی تویی گلزار من؛بگو بگو اسرار من

ای فخر من سلطان من؛فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من

هرجا روم با من روی؛هرمنزلی محرم شوی

روز وشبم مونس تویی؛دام مرا خوش آهویی

بیا بیا؛ دلدار من؛درآ درآ ؛درکارمن

تویی تویی گلزارمن؛بگو بگو اسرار من

ای فخرمن سلطان من فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من

صبر مرا برهمزدی عقل مرا رهزن شدی

دل راکجا پنهان کنم؛ دل راکجا پنهان کنم ؛در دلبری تو بی حدی

چون میروی بی من مرو ای جانِ جان بی تن مرو

وزچشم من بیرون مشو؛ ای شعله تابان من

ای پا وسرکردی مرا ؛بی خواب وخور؛ کردی مرا

سرمست وخندان ازدر؛درآ ؛ای یوسف کنعان من

بیا بیا؛ دلدار من؛درآ درآ ؛درکارمن

تویی تویی گلزار من؛بگو بگو اسرار من

ای فخر من سلطان من؛فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من

ای فخر من سلطان من؛فرمانده وخاقان من

چون سوی من میلی کنی روشن شود چشمان من 

عاشقی را جگری می باید
احتمـــال خطــری می باید

نتوان رفت دراین ره باپای
عشق را بال وپری می باید

گریۀنیمه شبی درکاراست 
دود و آه ســـحری می باید

دیده را آب ده ازآتش دل
عشق راچشم تری می باید

نبری پی سوی بی نام ونشان
خبــری یـا اثـــری مــــــی باید

ازتوتااوست رهی بس خونخوار 
راه رو را جگـــری مــــی بــاید

دســت دردامـــن آگاهــی زن
ســـوی او راهبـــری می باید
 

عشاق جمالک احترقوا * فی بحر صفاتک قد غرقوا
فی باب نوالک قد وقفوا * و بغیر جمالک ما عرفوا
نیران الفرقه تحرقهم * أمواج الادمع تغرقهم
گر پای نهند به جای سر * در راه طلب، ز یشان بگذر
که نمی‌دانند ز شوق لقا *پا را از سر، سر را از پا
من غیر زلالک ما شربوا * و بغیر جمالک، ما طربوا
صدمات جمالک، تفنیهم * نفحات وصالک، تحییهم
کم قد احیوا، کم قدمات * عنهم، فی‌العشق روایات
طوبی لفقیر رافقهم * بشر لحزین وافقهم
یارب، یارب که بهائی را * آن عمر تباه ریائی را
خطی ز صداقت ایشان ده * توفیق رفاقت ایشان ده

باشد که شود ز وفامنشان * نه اسم و نه رسم، نه نام و نشان

میخواهمومیخواستمت ، تا نفسم بود 

می سوختم از حسرتو عشق تو بسم بود 

عشق تو بسم بود که این شعله بیدار

روشنگر شبهای بلند ققسم بود 

آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت

غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود

دست من و آغوش تو هیهات ، که یک روز

تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود

بالله ، کهجز یاد تو، گر هیچ کسم است

حاشا ، که بجز عشق تو ، گر هیچ کسم بود

سیمای مسیحایی اندوه تو ، ای عشق

در غربت این مهلکه فریاد رسم بود

لب بسته و پر سوخته از کوی تو رفتم

رفتم ، بخدا گر هوسم بود، بسم بود 

" فریدون مشیری "

ای بِکربَلا تو ذُوالفَقارم؛دوچشمِ مستِ تو قرارم

دو چشمِ مستِ تو قرارم؛وای خدا گَواهه من میمیرم

اگه بری تو از کنارم؛اگه بری تو از کنارم

می آید؛ صدایِ اَلعَطَش دوباره


رفته عمو که آب بیاره؛ رفته عمو که آب بیاره

وای بارونِ سنگ اگه بباره ؛اگه که مشکش بشه پاره

وای تمومِ بچه ها میدونن؛قولِ عمو نَشد نداره

قولِ عمو نَشد نداره

حیدرِکربلا؛ اَبَالفَضل؛ حیدرِکربلا ؛اَبَالفَضل

ضَربِ شمشیرِ تو شور محشر

ضَربِ شمشیرِ تو شور محشر

قوَّت بازویت ارثِ حیدر

برقِ چشمان تو آذرَخَشَن

رقصِ تیغِ تو طوفانِ سَر سبز

ای زاده ی مُرتضی ؛ای زاده ی مُرتضی ؛ای حیدرِ کَربلا ؛ای ساقی خیمه ها

ای زاده ی مُرتضی ؛ای زاده ی مُرتضی ؛ای حیدرِ کربلا ؛ای ساقی خیمه ها

یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه ؛ یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه؛ یا قَمَرَالعَشیرَه

یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه ؛ یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه؛ یا قَمَرَالعَشیرَه

رحمی آور براین قلبِ خسته؛ رحمی آور بر این قلبِ خسته

داغ هِجرِ تو پُشتم شکسته ؛ای کمان ابرویِ من نبینم

تیرِ دشمن بِچَشمت نشسته

رحمی آور براین قلبِ خسته ؛داغ هِجرِ تو پُشتم شکسته 

ای کمان ابرویِ من نبینم ؛تیرِ دشمن بِچَشمت نشسته

آه بی رمق شد جانم ؛صد پارهِ شد قرآنم ؛وای ساقی عطشانم


آه بی رمق شد جانم ؛صد پارهِ شد قرآنم ؛وای ساقی عطشانم


یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه ؛ یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه؛ یا قَمَرَالعَشیرَه

یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه ؛ یا قَمَرَالعَشیرَه ؛یاقَمَرَالعَشیرَه؛ یا قَمَرَالعَشیرَه

ای امامِ شهیدان خمینی؛ ای امامِ شهیدان خمینی

ای علمدارِ راهِ حُسینی؛ یاحُسینَت گرفتهِ جهان را

شعله زد کاخ ِمستکبران را

ای امام ِشهیدانخمینی ؛ای امامِ شهیدان خمینی

ای علمدارِ راه حُسینی؛ یاحُسینَت گرفتهِ جهان را

یا حُسینَت گرفته جهان را

(( التماس دعا ))
 

دو سه شبه که چشمام به دَره


خدا کُنه که خوابم نبره

تو این قفس که زندونِ منه

دلم گرفته و منتظره

خدا کُنه که خوابم نبره

دو سه شبه که چشمام به دَره

خدا کُنه که خوابم نبره

تو این قفس که زندونِ منه

دلم گرفته و منتظره

خدا کُنه که خوابم نبره

می خوام که دل به دریا بزنم 

به سینه حرفهایی جار بزنم

چرا کسی نمیگه بمن عشق و امیدم به کجا رفته

شبها که یکه تنها بمونم؛ با غصه ها تو دنیا بمونم

به کی آخه میتونه بگه اون که پشیمونه چرا رفته

دو سه شبه که چشمام به دَره

فردا دوبارهِ پائیز میشه باز


دل از غصه لبریز میشه باز

ای آسمونش بگو پشیمون میشی 

بسوزِ عاشقی قسم که دل خون میشی 

می خوام که دل به دریا بزنم 

به سینه حرفهایی جار بزنم

چرا کسی نمیگه بمن عشق و امیدم به کجا رفته

شبها که یکه تنها بمونم ؛ با غصه ها تو دنیا بمونم

به کی آخه میتونه بگه اون که پشیمونه چرا رفته

دو سه شبه که چشمام به دَره....
 

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی صدا در کوچه لیلی نشست.

عشق آنشب مست مستش کرده بود.

گفت یارب ار چه خوارم کرده ای بر صلیب عشق دارم کرده ای 

خسته ام زین عشق دلخونم نکن منکه مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو من نیستم.

گفت ای دیوانه در رگت پیدا و پنهان منم.

سالها با جور لیلی ساختی من کنارت بودمو نشناختی....... 
 

شمع وپروانه منم؛ یارِ پیمانه منم

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم

از خود بیگانه منم؛ مستِ میخانه منم

رسوایِ زمانه منم؛دیوانه منم

چون بادِ صبا در بِدرم؛با عشق وجنون همسفرم

شمعِ شبِ بی سحرم؛ از خود نبود خبرم

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم

تو ای خدایِ من ؛شِنو نوایِ من

زمین وآسمانِ تو می لرزد؛ به زیرِ پایِ من

مه وستارگانِ تو می سوزد؛ ز ناله هایِ من

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم

وای از این شیدا دلِ من

مست و بی پروا دلِ من

سرمایه سودا دلِ من

رسوا دلِ من؛شیدا دلِ من

ناله ی تنها دلِ من؛شام بی فردا من

مجنونِ هر صحرا دلِ من

رسوا دلِ من؛شیدا دلِ من

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم

رسوایِ زمانه منم؛ دیوانه منم 

اون شعر بالایی ناقص بود کاملش اینه ببخشید ها 

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر زلیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ... من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم