📗📘📙 بهترین شعرهایی که خوانده ام 📗📘📙

غرق در حسرت و آهم چه كنم؟ خسته از بار گناهم چه كنم؟

منتظــر بــر سـر بــــــازار تــــوام باز هم ديده به راهم چه كنم؟

گِـــرد تـــو ماه رخان بسيارند من و اين روي سياهم چه كنم؟

دستگيـر همه عالم، مولا من كه افتاده به چاهم چه كنم؟

درگهــت درگه نوميدي نيست من كه مشتاق نگاهم چه كنم؟

روی در کعبه این کاخ کبود آمده ایم

 

چون کواکب به طواف و به درود آمده ایم
 

در پناه علم سبز تو با چهره زرد


به تظلم ز بر چرخ کبود آمده ایم



تا که مشکین شود آفاق به انفاس نسیم


سینه ها مجمره عنبر و عود آمده ایم



پای این کاخ دل افروز همایون درگاه


چون فلک با سر تعظیم و سجود آمده ایم



پای بند سر زلفیم و پی دانه خال


چون کبوتر ز در و بام فرود آمده ایم



شاهدی نیست در آفاق به یک روئی ما


که به دل آینه غیب و شهود آمده ایم




بلبلانیم پر افشانده به گلزار جمال


وز بهار خط سبزت به سرود آمده ایم



سرمه عشق تو دیدیم و ز زهدان عدم


کورکورانه به دنیای وجود آمده ایم



شهریارا به طرب باش که از دولت عشق



فارغ از وسوسه بود و نبود آمده ایم

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو
بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به این جا که به درد تو نخوردم آقا
هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من
راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال ها می شود از خویش سؤالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو ...

ميايي آقا ؟

جمعه را سرمه كشيديم ، مگر برگردي!
با همان سيصد و فرسنگ نفر برگردي!

زندگي نيست ،ممات است تو را كم دارد!
ديدنت ارزش آواره شدن هم دارد!

از دل تنگ من ، آيا خبري هم داري؟
آشنا پشت سرت، مختصري هم داري!

منتي بر سر ما هم بگذاري ، بد نيست!
آه ، كم چشم به راهم بگذاري ، بد نيست!

نكند منتظر مردن مايي ، آقا؟
منتظرهات بميرند،ميايي آقا ؟

به نظر ميرسد اين فاصله ها كم شدني ست!
غير ممكن تر از اين خواسته ها هم شدني ست!

دارد از جاده صداي جرسي مي آيد!
مژده اي دل كه مسيحا نفسي مي آيد!

منجي ما به خداوند قسم آمدني ست!
يوسف گم شده ي اهل حرم آمدني ست...!

الهم عجل لولیک الفرج

عزت ز قناعت است و خواري ز طمع

با عزت خود بساز و خواري مطلب

از رهگذر خاک سر کوی شما بود
هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد

بشنو از نی چون حکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
کز نیستان تا مرا ببریده اند
در نفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
بازجوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
هر کسی از ظن خود شد یار من
از دورن من نجست اسرار من
سر من از ناله ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشق است کاندر می فتاد
نی حریف هر که از یاری برید
پرده هایش پرده های ما درید
همچو نی زهری و تریاقی که دید؟
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید؟
نی حدیث راه پرخون می کند
قصه های عشق مجنون می کند
محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو: رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
هرکه جز ماهی ز آبش سیر شد
هرکه بی روزیست روزش دیر شد
درنیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام
بند بگسل باش آزاد ای پسر
چند باشی بند سیم و بند زر
گر بریزی بحر را در کوزه‌ای
چند گنجد قسمت یک روزه‌ای
کوزه چشم حریصان پر نشد
تا صدف قانع نشد پر د’ر نشد
هر که را جامه ز عشقی چاک شد
او ز حرص و عیب کلی پاک شد
شاد باش ای عشق خوش سودای ما
ای طبیب جمله علتهای ما
ای دوای نخوت و ناموس ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما
جسم خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد
عشق جان طور آمد عاشقا
طور مست و خر موسی صاعقا
با لب دمساز خود گر جفتمی
همچو نی من گفتنیها گفتمی
هر که او از هم زبانی شد جدا
بی زبان شد گرچه دارد صد نوا
چونکه گل رفت و گلستان درگذشت
نشنوی زان پس ز بلبل سر گذشت
جمله معشوقست و عاشق پرده ای
زنده معشوقست و عاشق مرده ای
چون نباشد عشق را پروای او
او چو مرغی ماند بی پروای او
من چگونه هوش دارم پیش و پس
چون نباشد نور یارم پیش و پس
عشق خواهد کین سخن بیرون بود
آینه غماز نبود چون بود
آینت دانی چرا غماز نیست
زانکه زنگار از رخش ممتاز نیست

مولوی

.................................................. ..................یاد دوست
یـاد روزی کـه بـه عـشـق تـو گـرفـتـار شـدم

از سـر خـویـش گـذر کـرده، سـوی یـار شدم

آرزوی خــم گــیـسـوی تـو، خـم کـرد قـدم

بـــاز، انـــگــشــت نــمــای ســر بــازار شــدم

طُرفـه روزی کـه شـبـش بـا تـو به پایان بردم

از پـــی حـــســرت آن مــونــس خــمّار شــدم

با که گویم که دل از دوری جانان چه کشید

طاقت از دست برون شد که چنین زار شدم

یـار در مـیـکـده ، بـایـد سـخـن دوست شنید

طــوطــی بــاغ چــه دانــد، بــرِ دلـدار شـدم

آن طـرب را کـه ز بـیـمـاری چـشـمـت دیـدم

فـارغ از کـوْن و مـکـان گـشتم و بیمار شدم



امام راحل ره

.................................................. ...........نام شعر:صاحب در د
مــا زاده عــشــقــیــم و فــزایــنــده دردیــم

بــا مــدّعــیِ عـاکـفِ مـسـجـد، بـه نـبـردیـم

بـا مـدعـیـان، در طـلـبـش عـهـد نـبـسـتـیـم

بــا بــی‏خــبــران، سـازش بـیـهـوده نـکـردیـم

در آتــش عـشـق تـو، خـلـیـلـانـه خـزیـدیـم

در مــســلــخ عـشـاق تـو، فـرزانـه و فـردیـم

در مـیـکـده بـا مـی‏زدگـان، بیهش و مستیم

در بـتـکـده بـا بـت زده، هـم‏عهد چو مردیم

در حلقه خود باختگان، چون گل سرخیم

در جــرگــه زالــوصــفــتــان، بــا رخِ زردیـم

در زمــره آشــفــتــه دلــان، زار و نــزاریــم

در حـوزه صـاحـبـنـظـران، چـون یـخ سردیم

بـا صـوفـی و درویـش و قـلـنـدر بـه سـتـیـزیم

بـا مـی زدگـان، گـمـشـدگـان، بـادیـه گردیم

بـا کـس نـنـمـایـیـم بـیـان، حـال دل خویش

مـا خـانـه بـه دوشان، همگی صاحب دردیم



امام راحل ره

سنایی غزنوی :
عروس حضرت قران نقاب آنگاه بر اندازد
که دار الملک ایمان را مجرد بیند از غوغا

*بسمه تعالي شانه عزيز
كيست مهدي؟ مهد هستي را، شرف
******************************تيرگاه تيره روزان را،هدف
كيست مهدي؟ محور كل امور
***************************** ذات حق را، جلوه فيض حضور
كيست مهدي؟ قطب غايب از نظر
**************************** منتظر ما و بود او،منتظر
كيست مهدي؟ خاتميت را امام
*************************** مصلح كل، دين احمد را قوام
كيست مهدي؟ در خفا، سر جلي
****************************وارث نشر ولايت را، علي
كيست مهدي؟ برگ سبز فاطمه (ع)
***************************نظم را با عدل و دادش، قائمه
كيست مهدي؟ كاخها را، انهدام
***************************خون ناحق را، قصاص و انتقام
كيست مهدي؟ صبح شادي را، نسيم
***************************قوت ايمان حق، قلب سليم
كيست مهدي؟ چلچراغ روزگار
*************************** صبح روشن، حكم مرگ شام تار
كيست مهدي؟ نور خاتم در سرشت
***************************كارپرداز اصول سرنوشت
كيست مهدي؟ آفتابي بي‌غروب
************************** آيه‌اي از ،سر ستار العيوب

***********شعر از شاعرمعاصر معروف متخلّلص به شوريده
 

کم نيستند شادي‌ها
حتي اگر بزرگ نباشند
آنقدر دست نيافتني نيستند
که تو عمري‌ست
کز کرده‌اي گوشه جهان
و بر آسمان چوب خط مي‌كشي به انتظار
حبس ابد هم حتي ، پايان دارد
پاياني بزرگ و طولاني
چه آسان تماشاگر سبقت ثانيه‌هاييم
و به عبورشان مي‌خنديم
چه آسان لحظه‌ها را به کام هم تلخ مي‌کنيم
و چه ارزان مي‌فروشيم لذت با هم بودن را
چه زود دير مي‌شود
و نمي‌دانيم که ؛ فردا مي‌آيد
شايد ما نباشيم

***سيد علي صالحي***
 

شکر شکن شود همه طوطیان هند
زین قند پاسی که به بنگاله می رود

گذشته” را به یاد می آورم …
از “حال” میروم !