برداشت هاي ادبي ديني از كتاب هاي استاد صفايي حائري

رنج عشق هاي كوچك را فقط با عشق هاي بزرگ «عشق به خدا» مي توان سبك كرد.

کتاب صراط

من جوانى را سراغ داشتم سخت وابسته‏ لباس و قيافه ‏اش بود، حتى وسواسى داشت كه پارچه ‏اش از كجا باشد و دوختش از فلان و مدلش از بهمان.

براى دوستى با او همين بس كه از لباسش و اتويش و قيافه ‏اش تحسين كنى و يا از طرز تهيه‏ آن بپرسى.

او عاشق ظاهر سازى و سر و وضع مرتب بود و به اين خاطر از خيلى‏ ها بريده بود تا اين‏كه عشقى بزرگ‏تر در دلش ريخت و با دخترى آشنا شد و با هم سفرى كردند و در راه تصادفى.

جوانك در آن لحظه‏ بحرانى از رنج‏هاى خودش فارغ بود و خودش را فراموش كرده بود و به محبوبه‏اش مى‏ انديشيد و سخت به او مشغول بود.

او به خاطر پانسمان محبوبش به راحتى لباس‏هايش را پاره مى‏ كرد و زخم‏ها را مى ‏بست و راستى سرخوش بود كه خطرى پيش نيامده است.

هنگامى كه عشقى بزرگ‏تر دل را بگيرد، عشق‏هاى كوچك‏تر، نردبان آن خواهند بود.

کتاب مسؤوليت و سازندگی

اگر فقط لباس کسی را عوض کردیم و چادر بر سرش انداختیم و نماز خوانش کردیم و با شعارها وتلقین­ها ویا تشویق­ها وتهدیدها داغش کردیم،بدون این که از درون روشنش کرده باشیم و عشقی را در نهادش گذاشته باشیم،ناچار در محیط دیگر سرد می شود.همانطور که آهن تفدیده در محیط دیگر سرد وسخت می شود.

 مسئولیت وسازندگی

براي‌ سالك‌ عاجز، اضطرار اول‌ سير است‌. آن‌جا كه‌ حساب‌ ما صفر مي‌شود،گنج‌هاي‌ نهفته‌ او ظهور مي‌كنند. آن‌جا كه‌ ما هيچ‌ مي‌شويم‌، به‌ هستي‌ او دست‌مي‌يابيم‌، و راه‌ آن‌جا آغاز مي‌شود كه‌ ما تمام‌ مي‌شويم‌.

سالك‌ واقف‌، با بلوغ‌ آگاهي‌، به‌ تفويض‌ مي‌رسد و اختيار خود را به‌ محبوب‌واگذار مي‌كند و در اضطرار وحشتي‌ ندارد، كه‌ اول‌ العلم‌ معرفه‌ الجبار و اخره‌تفويض‌ الامر اليه‌.

تطهیر ـ جلد1

هر انسانی  می­تواند به آن قله اوجی برسد که عالی­ترین انسان­ها رسیدند.مهم مقدار استعدادها نیست تا بگویید ما کمتر از آن­ها داریم؛چون آن­ها با استعدادهاشان به این جریان نرسیدند.وقتی به آن قله و اوج رسیدند که آنچه را داشتند،خرج کردند و به جریان انداختند.

ساده ­تر بگویم:آنچه آدمی را بالا می_­برد نه سرمایه است و نه عمل که سعی اوست.

کتاب حرکت

استغفار باید در برابر آن چه دل ما را خوشحال کرده و یا به رنج کشیده است،باشد!

باید ببینیم که دل به چه کسی داده ایم؟کجا و با چه کسی بوده ایم؟ این طور محاسبه کنیم...دلی را که عرش و پایتخت خدا و حریم حرم الاهی است،از چه چیزهایی پر کرده ایم؟چرا به غیر او دل دادیم؟باید این گونه محاسبه کنیم تا خود بفهمیم که بدهکاریم.

کتاب اخبات

مرگ قطعی است...روزها که می گذرند، مثل موش هایی هستند که طناب عمر ما را می جوند...گذشت زمانه ما را به خاک بر می­گرداند، مگر اینکه قبلا خودمان رابقایی داده باشیم و ذبح کرده باشیم.آن هایی که ذبح نیستند،مردار هستند.ارزش ندارند.از دست رفته هستند.

حقيقت حج