باز دارد می رود خیل سپاهی کربلا
خانه دارد هر غلام روسیاهی کربلا
می توان رفت از نجف با هر نگاهی کربلا
"هم نشسته آخر هرشاهراهی کربلا
هم گدایی می کند هر پادشاهی کربلا"
در خیالم موکبی کوچک فراهم میکنم
پیش پای زائران تو کمر خم می کنم
توی سقاخانه خود چای هم دم می کنم
"من در این دلمردگی ها زندگی هم میکنم
می روم گاهی خراسان گاهگاهی کربلا"
گفت دل امروز را در کربلا بودیم کاش
گفتمش دل بد مکن با کاروان همراه باش
انتهایی نیست راهی را که عشق است ابتداش
"عشق هم راه است و هم همراه من هم پا به پاش
کاش باشد آخر این سر به راهی کربلا "
پیرمردی با جوانی در حرم برخورد و گفت_
روضه خوان در حسرت کرببلایت مرد و گفت_
مادری بیمار دارم تربتی آورد و گفت_
"آب دادم دست بابا دست بالا برد و گفت_
قسمت هر روزت ای فرزند الهی کربلا"
عاشقانش ما رایت الا جمیلا گفته اند
در جواب لا اله کفر، الا گفته اند
الذین هاجروا... پیداست ما را گفته اند
"من چه میدانم چه طعمی دارد اما گفته اند
آی میچسبد نسیم صبحگاهی کربلا"
مرغ جلدم در حریم توست آب و دانه ام
اربعین شد پر کشیدم از حصار لانه ام
قسمت اما چید بالم را ز روی شانه ام
"حال من را خوب می فهمند اهل خانه ام
بسکه عمری گفته ام بعد از هر آهی کربلا"
هر چه پنهان بود را در کربلا کردی عیان
تا نماند هیچ عذری بر کسی در هر زمان
ای به قربان سرت بر روی نی قرآن بخوان
"هفت دریا هشت وادی نه فلک ده کهکشان
کل یوم کل ارض تا بخواهی کربلا"
2) تقدیم به حضرت زینب سلام الله علیها:
کردگار از روی دستش طرح خواهر می کشد
آنکه جام صبر را جای همه سر می کشد
"کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود"
آن اسیری که به کاخ شام لشکر می کشد
ذوالفقاری حیدری دارد که با طفلان خود
از نیام خیمه ها تیغ دو پیکر می کشد
تا که نام خیمه آمد روضه هم آتش گرفت
هرم آتش کار مقتل را به مادر می کشد
کربلا در چشم زینب یک بیابان کوچه است
شیعه هر چه می کشد از آتش در می کشد
مادری در قتلگاه و دختری بر روی تل
اینچنین روی سه حنجر شمر خنجر میکشد
کربلا را نیست پایان خواهری دارد هنوز
اوج مقتل تیر از جسم برادر می کشد
محمدصادق میرصالحیان
اصفهان
