بچه های ما روی خاک ها
راه می روند توی کوچه های تنگ
شاد می دوند کفش هایشان
مثل برگ های گل لطیف رد پایشان
روی خاک ها لاغر و نحیف
بچه های ما بر درخت خشک زندگی
مثل میوه کال چشم هایشان ولی
دست های بچه های
ما بوی پینه می دهد
از لب پر از ترانه شان ولی
خنده کم نمی شود
ای پرنده های آهنین این کبوتران صلح را
قفس اسیرشان نمی کند
بچه های ما گرسنه اند
بمب سیرشان نمی کند
شاعر:علی بابا جانی
منبع: تبیان
