به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی علیه السلام» می‌نویسد:
يكي از مانع‌های پايه‌ای در برپايي عدالت در جامعه ـ که همواره دغدغه مصلحان اجتماعي بوده ـ نبود دست ياران و کارگزاران دادگر است. اين مانع، بسياري از حرکت هاي دادخواهانه را با شکست روبرو و بسياري از حکومت هايي که در پي گسترش عدالت بوده اند را نافرجام ساخته است. نمونه روشن آن اينکه عموم پيشوايان معصوم عليهم السلام، به‌ناگزير دست به کاری اساسی و جدّي براي برپايي حكومت نزدند و سبب آن نبود ياران كافي براي همراهي ايشان در اين راه بود.
به عنوان مثال اميرالمونین علی عليه السلام، حدود 25 سال شرايط تلخ و طاقت‌فرسا را به جان خريد، چه اينکه پيش از اين پيامبر صلی الله عليه و آله وسلم به آن حضرت(ع) برای اين دوران سفارش کرده بود، اگر يارانی گرد او نيامدند، هيچ کاری نکند. امام مجتبي عليه السلام ناگزير تن به کنارآمدن با حکومت داد؛ امام حسين عليه السلام مظلومانه در سخت‌ترين شرايط به شهادت رسيد؛ امام سجاد و امامان پس از وي تا امام عسكري عليهم السلام، همگي از حق حاكميت خود بر جامعه دور ماندند و بدين سبب هرگز براي بازپس‌گيري خلافت ظاهري و به عهده‌گرفتن حكومت و راهنمايي جامعه، برپا نخاستند.
در اين دوران فقط به دو مرحله مي‌توان اشاره كرد كه با گرد آمدن گروهی اندک‌شمار از ياران، پيشوايان معصوم عليهم السلام دست به کاری محدود زدند: نخست دوران پنج‌ساله حكومت اميرمؤمنان علي عليه السلام و ديگر قيام جاودانه و تاريخي امام حسين عليه السلام است.
البته منظور از ياران، همانا شيعيان راستين و گام استوار است كه در حمايت از امامان معصوم عليهم السلام و اهداف ايشان، از هيچ تلاشي فروگذار نبودند و اين‌گونه ياران بس اندك بود. همان گونه که در داستان معروف سهل بن حسن خراسانی نقل شده است که در آن حضرت(ع) ياران راستين خود را انسان هايی پاک باخته در برابر امر ولايی امام معرفی می کند و نه هر کس که ادعای ياری می کند.
ياران خاص
در حكومت جهاني حضرت مهدي عجل الله فرجه، همچون همه حركت‌هاي اصلاح‌گرانه، بهره‌مندي از ياران ويژه، امري ناگزير خواهد بود؛ چرا كه خداوند اراده فرموده آن قيام جهانی را به‌طور عمده در مسير طبيعي و سبب‌ها و علت‌های عادي برپا شود. اين ياران و ياوران در روايات با ويژگي‌هايي شناخته شده‌اند.
در روايات معصومان عليهم السلام بيش از هر تعبيري با عنوان "اصحاب القائم(عج)" از آنان ياد شده است. اگرچه با عنوان‌هايي مانند: "اصحاب المهدی(عج)" و "انصار المهدی(عج)" و "انصاره" نيز ياد شده است.
برخي به شمار آنها که 313 يار ويژه و يا بيش از ۱۰ هزار نفر ياوران هستند اشاره کرده و خروج حضرت(عج) را به آن وابسته دانسته است که خداوند همه آنها را بدون آگاهی پيشين در کنار موعود عليه السلام گرد خواهد آورد.
شمار ياران سيصد و سيزده نفر ياد شده است:
در روايت مفضل بن عمر از امام صادق عليه السلام نقل شده که فرمودند : أَنِّي أَنْظُرُ إِلَي الْقَائِمِ عَلَي مِنْبَرِ الْكُوفَةِ وَ حَوْلَهُ أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ وَ هُمْ أَصْحَابُ الْأَلْوِيَة؛ گويا مي‌نگرم قائم را بر منبر كوفه و سيصد و سيزده نفر يارانش كه پيرامونش گرد آمده‌اند به شمار اهل بدر و آنها پرچم داران خواهند بود«.
اين روايت و مضمون آن را نعمانی در «الغيبه» شيخ صدوق در «کمال الدين» و شيخ طوسی در «الغيبه» نقل کرده است. در برخی روايات نيز ياوران آن حضرت(عج) ۱۰ هزار نفر ياد شده و تا آنان گرد نيايند قيام صورت نمي‌گيرد.
در روايت ابي بصير از امام صادق عليه السلام است که فرمودند» :لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ مَكَّةَ حَتَّي تَكْمُلَ الْحَلْقَةُ قُلْتُ وَ كَمِ الْحَلْقَةُ قَالَ عَشَرَةُ آلَاف؛ تا حلقه كامل نگردد، قائم خروج نمي كند.» گفتم: كامل شدن حلقه به چند نفراست؟ فرمودند: «عَشَرَةُ آلَاف؛ ده هزار نفر«.
اين گروه اندك فرماندهان و وزيران امامند كه در آغاز هسته هاي اصلي نيروها را بر عهده دارند و پس از پيروزي براي ارشاد و دادرسي و كارگزاري به سرزمين هاي دور و نزديك فرستاده مي‌شوند.
اين مضمون را افزون بر نعمانی، عياشی، شيخ صدوق، و شيخ مفيد نيز در کتاب های خود نقل کرده اند.
ناگفته نگذرم که ياری، ـ با توجه به آنچه در برخی روايات نقل شده ـ فقط همراهی حضرت(عج) برای کارزار با دشمنان نيست. امام علی عليه السلام در روايتی زيبا حقيقت اين ياری را در نامه‌اي به عثمان پسر حنيف انصاری اين‌گونه بيان فرموده است: «وَ لَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدَاد؛ ليكن مرا يارى كنيد به پارسايى وـ در پارسايى ـ كوشيدن و پاكدامنى و درستى ورزيدن
