عملیات بزرگ والفجر8 با حماسه‌سازی غواصان شگفتی بزرگی را در چشم استراتژیست‌های نظامی قرار داد. عبور از رودخانه خروشان و مواج اروند كار بزرگی بود كه رزمندگان و در رأس آنها غواصان موفق به انجامش شدند. عبور از اروند برای فرماندهان عراقی‌ها غیرقابل باور و شوك‌آور بود و آنها تا مدت‌ها قادر به هضم این اتفاق نبودند.
غواص‌های خط‌شكن برای شروع عملیات سنگ بنا را گذاشتند تا بقیه نیروها بتوانند از رودخانه اروند عبور كنند. نكته جالب اینجاست كه بیشتر غواصان حاضر در این عملیات از استان زنجان و اردبیل بودند. به خاطر زمستان‌های سخت، خشك و شكننده این دو استان و تحمل سرمای شدید و آب یخ‌زده، بودن در شرایط خیلی سخت برای این غواصان امری عادی محسوب می‌شد. همچنین فیزیك بدنی و جثه قوی این نیروها عامل دیگری بود تا فرماندهان بخش عمده‌ای از كارهای سخت ارتش و سپاه به آنها سپرده شود.
عبور از رودخانه‌ای با آن وسعت در یك شب زمستانی كاری طاقت‌فرسا و سخت بود كه هر كس قادر به انجامش نبود. عباس راشاد از غواصان خط‌شكن زمان جنگ، درباره عملكرد غواصان در عملیات‌ها به ویژه عملیات والفجر8 می‌گوید: از آن جا كه ما شناگر بودیم و به هر چهار شنا به طور كامل آشنا بودیم، تستی از ما گرفتند و لباس‌های معروف به وت سوت را به ما دادند. حتی چگونگی پوشیدن لباس غواصی هم نیاز به یك ماه زمان و آموزش دارد. بعد هم تمرین‌ها شروع شد. غواصی هم مثل هوانوردی یك كار علمی است.
سردار امین شریعتی فرمانده دفاع مقدس لشكر 31 عاشورا با اشاره به عبور غواصان زنجانی از اروندرود می‌گوید: در واقع، عبور از اروند با عرض و عمق زیاد و شتاب بسیار جریان آب این رودخانه كه به گفته برخی كارشناسان، تا حدود 70 كیلومتر در ساعت هم میرسید، كار بسیار پیچیده و خطیری بود كه میبایست با محاسبه دقیق و آگاهی از جوانب امر انجام میگرفت.
شریعتی ادامه می‌دهد: عبور غواصان از اروندرود تا حدی مخاطره‌انگیز بود كه برخی فرماندهان نظامی كلاسیك، عملیات عبور از این رودخانه را ناممكن میدانستند و كمترین موفقیتی برای آن قائل نبودند، اما دقت نظر فرماندهان سپاه در دستیابی به اطلاعات لازم، آموزش‌های خاص برای عبور از اروند، انتخاب حساب شده غواصان، انتخاب مناسبترین نقاط برای عبور با توجه به عرض رودخانه و توجه كافی به حالتهای مختلف جزر و مد آب و عوامل دیگر، موجب شد شكل جدیدی از عملیات نظامی كه در نوع خود در تاریخ نظامی جنگهای معاصر بی‌سابقه بود، اتفاق بیفتد.
جعفر طهماسبی كه در والفجر8 به عنوان غواص در عملیات شركت كرده بود، درباره نحوه پیشروی غواصان و دیگر نیروها می‌گوید: نیروها در دقایق اولیه با عبور از اروند رود خود را به ساحل دشمن رسانده و با ایجاد چهار معبر در موانع دشمن در ساحل جزیره ام‌الرصاص كه شامل سیم‌های خاردار، هشت پر و بشكه‌های فوگاز بود مسیر را باز كرده و غواصان گروهان والعادیات از گردان قمربنی هاشم(ع) با عبور از معابر خط اول دشمن را تسخیر كردند.
طهماسبی می‌افزاید: فشار یگان‌های عمل‌كننده در جزیره ام‌الرصاص و تصرف اهداف به حدی بود كه دشمن احساس خطر كرده و یگان‌های خود را از شهر فاو به منطقه عمومی بصره منتقل كرد و به خیال اینكه فلش اصلی عملیات شهر بصره است، فشار خود را بر رزمندگان یگان‌های درگیر در منطقه افزایش دادند. غواصان سایر یگان‌ها با عبور از اروند عملیات اصلی را با حمله به مواضع دشمن درشهر فاو آغاز كردند. رزمندگان عمل‌كننده در منطقه عمومی خرمشهر و جزیره ام‌الرصاص بعد از دو روز با تخلیه مجروحین و شهدا جزیره را ترك كردند. دشمن در شرایطی كه جمهوری اسلامی را فاقد توانایی و قابلیت اجرای عملیات عبور از رودخانه ارزیابی می‌كرد، پس از مواجهه با حضور قدرتمندانه نیروهای اسلام در شهر فاو و بعد از گذشت سه روز از شروع عملیات، به تدریج نسبت به ابعاد عملیات فاو هوشیار شده و لشكر گارد را وارد منطقه كرد. شتابزدگی و عدم توجیه كامل نسبت به منطقه، موجب شد كه نیروهای لشكر گارد سوار بر خودرو و در حال حركت به سمت منطقه درگیری، در محاصره نیروهای خودی افتاده و به هلاكت برسند. از این زمان بود كه نبرد سنگین به مدت 75 روز ادامه پیدا كرد.
عملیات والفجر8 در كنار استراتژی درستی كه فرماندهان برایش طراحی كرده بودند با شناخت كامل از قابلیت غواصان و استفاده درست از آنها یكی از بهترین عملیات‌هایمان در دفاع مقدس را رقم زد. رزمندگان غواص در عملیات‌های بزرگ اینچنینی بخش بزرگی از بار عملیات بر دوششان بود و هر بار با موفقیت از عهده‌اش بر می‌آمدند.
