آموزش زبان آلمانی

به درس دوازدهم از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. اگر به یاد داشته باشید در درس سوم با ضمایر شخصی مفرد آشنا شدیم. در این درس میخواهیم این بار جدول ضمایر شخصی را به صورت کامل یاد بگیریم. همچنین  با توجه به با اهمیت بودن صرف فعل sein یا بودن، این فعل را نیز برای ضمایر جدید صرف می کنیم.

همانطور که در درس سوم گفته شد ضمیر واژه ایست که به جای اسم قرار می گیرد تا از تکرار آن جلوگیری کند. در صورتی که بخواهید به یک اسم در حالت جمع اشاره کنید باید از ضمیر جمع استفاده کنید. در پایین می توانید جدول کامل ضمایر شخصی در زبان آلمانی را مشاهده کنید. پس از بررسی کامل جدول در مورد نکات موجود در آن صحبت خواهیم کرد.

ضمایر شخصی	مفرد		جمع
	فارسی	آلمانی	فارسی	آلمانی
اول شخص	من	ich	ما	wir
دوم شخص	تو تو (محترمانه)	du    Sie	شما شما (محترمانه)	ihr    Sie
سوم شخص	او	es (خنثی)    sie (مونث)    er (مذکر)	آنها	sie

در نگاه اول سه نکته مهم جلب توجه خواهند کرد.

نکته اول اینکه سه ضمیر سوم شخص مفرد که دارای جنسیت بودند در حالت جمع فاقد جنسیت هستند (در درس قبل یادگرفته بودید که حالت جمع در زبان آلمانی فاقد جنسیت است).

نکته دوم در فرم محترمانه ضمیر دوم شخص جمع است. این ضمیر نیز در حالت محترمانه به صورت Sie نوشته می شود و هیچ تفاوتی با حالت مفرد ندارد.

موضوع سوم نیز در حالت سوم شخص جمع خواهد بود. این ضمیر نیز به صورت sie نوشته می شود، این موضوع به این معناست که در جدول ضمایر ما مجموعا چهار ضمیر sie خواهیم داشت. البته نحوه صرف شدن افعال در ضمیر سوم شخص جمع با حالت مفرد متفاوت است.

حال که با فعل sein را برای تمامی این ضمایر صرف میکنیم.

معنای فارسی	مصدر  sein (بودن)
من هستم	ich bin
تو هستی	du bist
او هست	er/sie/es ist
ما هستیم	wir sind
شما هستید	ihr seid
آنها هستند	sie sind

به درس چهاردهم از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. در درس قبل با ساختار عمومی صفت ها در زبان آلمانی آشنا شدید و برخی از پرکاربردترین صفات در این زبان را یاد گرفتید.

در درس قبل تنها از صفات به صورت مسند جمله استفاده کردیم. در این درس سعی میکنیم با قوائد نسبت دادن صفت ها به اسامی آشنا شویم.

پیش از شروع درس باید بدانید که قوائدی که در این درس خواهید آموخت در جایگاه Nominativ یا فاعلی جمله تصدیق می کند و در جایگاه های مفعولی نسبت دادن صفات با اندکی تفاوت صورت خواهد گرفت. در آینده با حالت های دیگر نسبت دادن صفات بیشتر آشنا خواهید شد.

در زبان فارسی برای نسبت دادن یک صفت به یک اسم از “کسره” استفاده می کنیم. به مثال های زیر توجه کنید.

پسرِ خوب

میزِ قشنگ

لباسِ سفید

(گاهی برای نشان دادن معرفه بودن اسامی در زبان فارسی جایگاه کسره عوض می شود و به صفت داده می شود. مثال: “گربه سفیدِ روی پشت بام بود.”)

در زبان آلمانی بر خلاف زبان فارسی که در آن صفت بعد از اسم قرار می گیرد، صفت قبل از اسم قرار خواهد گرفت.احتمالا با این موضوع در زبان انگلیسی آشنا هستید و درک آن زیاد سخت نیست.

نکته مهم تر اما در پسوندهایی است که باید به صفت اضافه شود. در زبان آلمانی با توجه به جایگاه، حالت یا جنسیت اسمی که صفت باید به آن اضافه شود پسوند صفت تغییر خواهد کرد. در جدول زیر پسوندهای متفاوت برای اسامی مختلف را ببینید تا در مورد آنها بیشتر صحبت کنیم. (این قسمت ممکن است کمی سخت به نظر برسد و نیاز به تمرین بیشتری داشته باشد!)

با نگاهی به جدول بالا متوجه تاثیر دو عامل بر روی پسوند صفات خواهید شد:

1. جنسیت
2. حرف تعریف

نکته: عامل سومی نیز به نام جایگاه وجود دارد که میتواند بر روی نوع پسوند تاثیر بگذارد. به آن بعدا اشاره خواهد شد. (نوشته شدن Nominativ روبه روی جدول به همین دلیل است.)

حال با مثالهای بیشتر نحوه کارکرد پسوند ها را روشن می کنیم:

مذکر
جایگاه	حرف تعریف معرفه	حرف تعریف نکره	بدون حرف تعریف
nominative	der nette Vater	ein netter Vater	netter Vater

مونث
جایگاه	حرف تعریف معرفه	حرف تعریف نکره	بدون حرف تعریف
nominative	die nette Mutter	eine nette Mutter	nette Mutter

خنثی
جایگاه	حرف تعریف معرفه	حرف تعریف نکره	بدون حرف تعریف
nominative	Das nette kind	ein nettes Kind	nettes Kind

جمع
جایگاه	حرف تعریف معرفه	بدون حرف تعریف
nominative	die netten Eltern	nette Eltern

توجه داشته باشید که برای یادگیری این بخش نیاز به وقت بیشتری دارید. پیش از رفتن به درس بعد حالت های مختلف صفات را به خوبی یاد بگیرید و تمرین کنید.

تمرین: صفات جدول داده شده را به چهار اسم زیر نسبت دهید:

Der Vater (ein)

Die Mutter (eine)

Das Kind (ein)

Die Eltern

به درس پانزدهم از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. در درس 7 با اعداد 1 تا 10 آشنا شدید. در این درس میخواهیم با اعداد بین 10 تا 20 و همچنین با ساختار گرامری ساخت اعداد بالاتر از 20 آشنا شویم.

ساختار اعداد بین 11 تا 19

مانند زبان فارسی در آلمانی نیز برای اعداد بین 11 تا 19 یک قاعده نه چندان یکپارچه وجود دارد. اعداد 11 و 12 مانند فارسی کاملا بدون قائده هستند اما از 13 تا 19 با اضافه شدن zehn (به معنای ده) به انتهای عدد (و گاهی تغییراتی جزئی) ساخته می شود.

جدول زیر اعداد بین 11 تا 19 را معرفی می کند:

11	elf
12	zwölf
13	dreizehn
14	vierzehn
15	fünfzehn
16	sechzehn
17	siebzehn
18	achtzehn
19	neunzehn

اعداد را با دقت بخوانید و به خاطر بسپارید. سعی کنید اعداد را به ترتیب یاد بگیرید. (این کار در به یاد آوری اعداد در آینده به شما کمک می کند.)

تمرین: حاصل جمع اعداد زیر را به آلمانی بگویید:

5+6=?

4+8=?

7+7=?

5+8=?

9+10=?

6+12=?

…

 

اعداد دو رقمی ساده

ساختن اعداد با ضریب 10 مانند 20، 30، 40 و … با تعدادی اتثنای کوچک یک قائده عمومی دارد. با اضافه کردن پسوند –zig به انتهای عدد میتوان ضریب 10 آن را به دست آورد.

جدول زیر اعداد بین 20 تا 90 را به شما نشان می دهد:

20	zwanzig
30	dreißig
40	vierzig
50	fünfzig
60	sechzig
70	siebzig
80	achtzig
90	neunzig

اعداد را با دقت بخوانید و به خاطر بسپارید.

ساختار اعداد بین 20 تا 99

ساختار گرامری ساخت اعداد ترکیبی در زبان آلمانی احتمالا در ابتدا برای شما خیلی عجیب خواهد بود. در زبان فارسی برای ساخت یک عدد دو رقمی ابتدا رقم دوم و سپس رقم اول را می خوانیم، برای مثال بیست و سه (بیست رقم دوم و 3 رقم اول) در زبان انگلیسی نیز قاعده مشابهی وجود دارد. بر خلاف زبان فارسی و بیشتر زبان های اروپایی در زبان آلمانی ترکیب اعداد بزرگتر از 20 را به صورت برعکس می سازند. یعنی اول رقم اول و سپس رقم دوم را می خوانند.

برای مثال عدد 23 به زبان آلمانی خواهد بود dreiundzwanzig. این واژه بزرگ و ترسناک به صورت زیر ساخته شده:

drei+und+zwanzig

واژه und به معنای “و” است. در فارسی نیز در بین اعداد از این حرف اضافه استفاده می شود. در واقع عدد بیست و سه در آلمانی به صورت سه و بیست نوشته و گفته می شود.

برای درک بهتر این ساختار باید حتما تمرین زیادی کنید.

مثال های بیشتر:

21= einundzwanzig 

22= zweiundzwanzig 

23= dreiundzwanzig 

24= vierundzwanzig 

35= fünfunddreißig 

46= sechsundvierzig 

57= siebenundfünfzig 

68= achtundsechzig 

79= neunundsiebzig 

81= einundachtzig

92= zweiundneunzig 

به درس شانزدهم از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. در درس می خواهیم با ساختار گرامری صرف افعال با قاعده در زبان آلمانی آشنا شویم.

صرف کردن یک فعل به چه معناست؟

صرف کردن یک فعل در شکل ساده به معنای تغییر فعل با توجه به فاعل جمله است. در برخی از زبان ها مانند زبان فارسی و زبان آلمانی افعال با توجه به فاعل صرف می شوند. در برخی زبان ها مانند انگلیسی این اتفاق تنها برای افعالی محدود می افتد و بیشتر افعال صرف نمی شوند.

فعل با قاعده یعنی چه؟

در زبان فارسی بیشتر افعال باقاعده هستند. ما با توجه به یک قاعده عمومی پسوندی را با توجه به فاعل به فعل اضافه می کنیم که آن را صرف می کند. برای مثال برای فاعل “من” (اول شخص مفرد) از پسوند –م استفاده می کنیم. فعل رفتن برای اول شخص مفرد به صورت “رفتم” در می آید. در زمان آلمانی هم افعال به شکلی مشابه صرف می شوند. توجه داشته باشید که در زمان های مختلف افعال به شکل های مختلفی صرف می شوند. در این درس تنها نحوه صرف افعال با قاعده در زمان حال را در زبان آلمانی بررسی می کنیم.

نکته: به افعال با قاعده در زبان آلمانی افعال ضعیف یا schwache Verben هم می گویند.

جدول پسوندهای صرف افعال

روند صرف افعال در آلمانی نیز تا حد زیادی شبیه به فارسی است. پیش از صرف فعل شما ابتدا باید بن فعل را بسازید. برای این کار –en را از انتهای فعل حذف می کنید. سپس با توجه به ضمیر جمله پسوند مناسب را از جدول زیر انتخاب کرده و به انتهای فعل اضافه می کنید.

در زیر جدول پسوندهای صرف افعال در زمان حال برای افعال با قاعده را می بینید.

حال برای یک مثال دقیقتر فعل bringen به معنی “آوردن” را در زمان حال صرف می کنیم. ابتدا با حذف –en از انتهای فعل به بن آن یعنی bring می رسیم. سپس این فعل را با ضمایر مختلف صرف می کنیم.

من می آورم.	ich bringe
تو می آوری.	du bringst
او می آورد.	er/sie/es bringt
ما می آوریم.	wir bringen
شما می آورید.	ihr bringt
آنها می آورند.	sie bringen

نکته اول: اگر بن فعل به d یا t ختم شود باید برای صرف دوم شخص مفرد و جمع و سوم شخص مفرد یک e به بن فعل اضافه کنید. به مثال زیر و نحوه صرف فعل arbeiten(کار کردن) توجه کنید:

من کار می کنم.	ich arbeite
تو کار می کنی.	du arbeitest
او کار می کند.	er/sie/es arbeitet
ما کار می کنیم.	wir arbeiten
شما کار می کنید.	ihr arbeitet
آنها کار می کنند.	sie arbeiten

نکته دوم: اگر بن فعل به یکی از حروف s/ß/x/z ختم شود در صرف دوم شخص مفرد دیگر از اضافه کردن s صرف نظر می کنیم و پسوند به صورت –t در خواهد آمد. (برای مثال du reist نه du reisst)

(نکات کوچک دیگری نیز در صرف افعال ضعیف وجود دارد که در قسمت گرامر به آنها می پردازیم)

برخی از پرکاربرد ترین افعال آلمانی

افعال زیر 12 فعل از پرکاربردترین افعال زبان آلمانی هستند که همه به صورت با قاعده صرف می شوند.

 arbeiten   (کار کردن)

 bringen  (آوردن)

 danken  (تشکر کردن)

 fragen  (سوال کردن)

 kaufen  (خریدن)

 lieben  (دوست داشتن)

 reisen  (سفر کردن)

 sagen  (گفتن)

 schwimmen  (شنا کردن)

 singen  (آواز خواندن)

 spielen  (بازی کردن)

 warten  (منتظر شدن، صبر کردن)

صرف افعال بیشتر

برای داشتن مثال بیشتر سه فعل دیگر از این لیست را صرف می کنیم:

به درس 17 از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. در این درس می خواهیم کمی در مورد قواعد ساخت جملات سوالی و همچنین برخی از کاربردی ترین سوالات در زبان آلمانی آشنا شویم.

سوالات کاربردی

سوال کردن در مورد نام

برای سوال کردن در مورد نام افراد از جمله “?Wie heißt du” به معنای “اسمت چیه؟” استفاده می کنیم. از آنجا که این جمله با ضمیر du ساخته شده پس فرم صمیمی از جمله است. برای حالت محترمانه یا رسمی باید از جمله ” ?Wie heißen Sie ” استفاده کنید. این جمله هم معنای جمله بالا اما به شکل محترمانه است.

در پاسخ به سوال گفته شده شما از یکی از دو جمله “Ich heiße …. ” به معنای “اسم من …. است.” یا جمله “Ich bin ….” به معنای “من …. هستم.” استفاده کنید. به مثال های زیر توجه کنید:

–  ?Wie heißen Sie (اسم شما چیه؟)

+  Ich heiße Kaveh. (اسم من کاوه است)

–  ?Wie heißt du (اسمت چیه؟)

+  Ich bin Babak. (من بابک هستم)

سوال کردن در مورد محل زندگی

برای سوال کردن در مورد محل زندگی از جمله “?Wo wohnst du” به معنای “کجا زندگی می کنی؟” استفاده می شود. از آنجایی که این جمله با ضمیر du ساخته شده جمله ای صمیمی به حساب می آید برای کاربردهای رسمی تر بهتر است از جمله “?Wo wohnen Sie” استفاده کنید که دقیقا همان معنا را میدهد اما محترمانه تر است.

برای پاسخ گفتن به این سوال باید از جمله …Ich wohne in استفاده کنید. به جای سه نقطه می توانید شهر، خیابان یا میدان محل زندگی خود را معرفی کنید. به مکالمه زیر توجه کنید:

–  ?Wo wohnst du john (کجا زندگی می کنی جان؟)

+  .Ich wohne in Berlin (من در برلین زندگی می کنم)

–  ?Wo wohnen sie herr Schneider (کجا زندگی می کنید آقای اشنایدر)

+ .Ich wohne in dieser Straße(من در این خیابان زندگی می کنم)

برای پرسیدن همین سوال در مورد افراد دیگر نیز میتوانید به سادگی همین جمله را صرف کنید. فعل wohnen به معنای زندگی کردن یک فعل با قاعده است پس در صرف آن مشکلی نخواهید داشت. به مثال های زیر توجه کنید:

–  ?Wo wohnt er (او کجا زندگی می کند؟)

+  .Er wohnt in Tehran (او در تهران زندگی می کند)

–  ?Wo wohnen sie (آنها کجا زندگی می کنند؟)

+  .Sie wohnen in Paris (آنها در پاریس زندگی می کنند.)

سوال کردن در مورد ملیت

برای سوال کردن در مورد ملیت از جمله “Woher kommst du?” به معنای “اهل کجا هستی؟” استفاده می کنیم. این جمله با توجه به استفاده از ضمیر du یک جمله صمیمی است. برای حالت محترمانه یا رسمی باید از جمله “?Woher kommen sie” استفاده کنید.

برای پاسخ دادن به این سوال هم باید جمله را به صورت Ich komme aus… استفاده کنید. به مثال های زیر توجه کنید؟

–  ?Woher kommst du (اهل کجایی؟)

+  Ich komme aus dem Iran (من اهل ایران هستم)

نکته: در مورد اینکه چرا پیش از Iran از dem استفاده شده بعدا صحبت می کنیم. Dem یک حرف تعریف است و معنایی ندارد. تنها بدانید که برای نام بردن برخی کشورها مثل ایران باید از حرف تعریف استفاده کنید.

–  ?Woher kommen sie (شما اهل کجا هستید؟)

+  Ich komme aus Deutschland (من اهل آلمان هستم)

نکته: روش دیگری نیز برای پاسخ دادن به سوال در مورد ملیت وجود دارد. در این روش شما جمله را به صورت Ich bin… و ملیت خود می سازید. اما از آنجا که هنوز با ملیت ها آشنا نشده اید بعدا به این روش می پردازیم.

تمرین: در مورد اطلاعات شخصی افرادی با مشخصات زیر سوال کنید و به آنها پاسخ دهید. توجه داشته باشید که با کدام افراد صمیمی هستید و با کدام افراد رسمی صحبت می کنید.

• نام: Lukas
• ملیت: آلمانی (Deutschland)
• محل زندگی: London
• میزان آشنایی: رسمی

• نام: Yassaman
• ملیت: ایرانی (der Iran) [در سوال به شکل dem Iran خواهد آمد]
• محل زندگی: Frankfurt
• میزان آشنایی: صمیمی

• نام: Edward
• ملیت: آمریکایی (Amerika)
• محل زندگی: Newyork
• میزان آشنایی: رسمی

• نام: Maher
• ملیت: افغان (Afghanistan)
• محل زندگی: Berlin
• میزان آشنایی: صمیمی

به درس 18 از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. زمان یا به آلمانی Tempus به مجموعه از قواعد دستور زبانی گفته می شود که اطلاعاتی در مورد زمان اتفاق افتادن یک جمله به ما می دهد. در زبان های مختلف قواعد زمان ها با هم متفاوت است. برخی زبان ها مثل زبانهای شرق آسیا ساختار بسیار متفاوتی در مورد زمان ها دارند. خوشبختانه زبان آلمانی و زبان فارسی شباهت های زیادی در مورد ساختار دستورزبانی زمان ها با هم دارند. تفاوت های آنها بیشتر محدود به کاربرد هر زمان است.

زمان حال ساده

زمان حال ساده پرکاربردترین زمان در زبان آلمانی به شمار می رود. از این زمان در کاربردهای متفاوتی استفاده می شود. نکته بسیار مهم در یادگیری زمان حال ساده کاربرد درست این زمان است. توجه داشته باشید که زمان حال ساده در زبان آلمانی گاهی معادل زمان حال و گاهی معادل زمان حال استمراری در زبان فارسی می شود. پس از معادل سازی و ترجمه مستقیم خوداری کنید.

کاربردهای زمان حال ساده

کاربردهای اصلی زمان حال ساده عبارتند از (زمان حال ساده کاربردهای دیگری هم دارد که در قسمت های دیگر به آن اشاره می شود):

• یک واقعیت یا شرایطی خاص در حال

Das ist Felix (این فلیکس است)

• اتفاقی که یک بار، چند بار یا هرگز در زمان حال اتفاق می افتد

Jeden Dienstag geht er zum Fußballtraining. (او هر سه شنبه به تمرین فوتبال می رود)

• اتفاقی در آینده که از حالا برای آن برنامه ریزی شده باشد

Nächsten Sonntag hat seine Mannschaft ein wichtiges Spiel. (یکشنبه بعد تیم آنها یک بازی مهم دارد)

همانطور که می بینید در مورد اول ما در فارسی از زمان حال و در دو مورد بعد از زمان حال استمراری استفاده می کنیم. نکته جالب در زمان آلمانی در تشابه با فارسی استفاده وسیع از زمان حال برای اشاره به آینده است. در زبان فارسی نیز برای اشاره به آینده معمولا از زمان حال استمراری استفاده می شود. مثلا:

– آیا تو هم فردا با ما سفر می کنی؟

– بله من هم می آیم.

ساختار دستور زبان زمان حال ساده

در این بخش برای زمان حال ساده ساختار جدیدی نداریم. تمام قواعدی که تا اینجا در مورد صرف افعال یا ساخت جملات یاد گرفتید مربوط به زمان حال ساده بود. پس کمی جلوتر از درس اصلی به بیان تغییراتی که در به واسطه زمان در جمله ایجاد می شود می پردازیم.

در زبان فارسی و آلمانی برای ساختن زمان های جدید از دو روش استفاده می شود. اول ایجاد تغییر در فعل اصلی جمله و دوم استفاده از فعل کمکی.

همه ما در زبان فارسی با روش اول آشنایی کامل داریم. برای مثال میتوانیم به راحتی تشخیص دهیم که کدام یک از این جملات در چه زمانی گفته شده اند:

من سوار ماشین می شوم.

من سوار ماشین شدم.

در این مثال تنها به واسطه تغییر فعل اصلی زمان جمله تغییر می کند. قسمت معمولا مشکل برای فارسی زبانان استفاده درست از فعل کمکی است. در زبان فارسی از فعل کمکی تنها در زمان آینده استفاده میشود. فعل “خواهم” یک فعل کمکی است که با اضافه شدن به فعل اصلی زمان آینده را برای ما می سازد. به جمله زیر توجه کنید:

من سوار ماشین خواهم شد.

در این جمله خواهم هیچ معنایی ندارد و تنها برای ساختن زمان به جمله اضافه شده. در زبان آلمانی افعال کمکی کاربرد وسیع تری دارند که در جای خود در مورد آنها بیشتر صحبت خواهیم کرد.