اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

بی تو به این زمین و زمان احتیاج نیست

وقتی نفس نمانده به جان احتیاج نیست

این خانه سوت و کور شود با نبودنت

فصل بهار حرف خزان احتیاج نیست

از دردهات با خبرم زخمی علی

لبخند تلخ ، فاطمه جان احتیاج نیست

افتاده است دست تو از کار ، یاورم

این درد را مکن تو نهان ، احتیاج نیست

زحمت مکش که نان بپزی خانم علی

قدری نمک که هست ، به نان احتیاج نیست

تا آستانه بردن نعلین من چرا ؟!

این کارها ، خمیده جوان ، احتیاج نیست

از مسجد آمدم اگر امشب ، به پای من

برخاستن به قد کمان احتیاج نیست

فامیل هم به رفتن تو فکر می کنند !

بیمار را به زخم زبان احتیاج نیست ...

با من همینکه فاطمه بیعت کند بس است

دیگر به بیعت دگران احتیاج نیست

حضرت زهرا(س)-حمله به بیت ولایت

در و دیوار فقط میداند

که چه آمد به سر مادر ما

در و دیوار فقط میداند

که چه شد بال و پر مادر ما

نه زمین بلکه سما گریه کند

آسمان نوحه گر مادر ما

پشت در همهمه ای برپا شد

خون دل شد جگر مادر ما

ضربه پایش چقدر محکم بود

میخ در شد سپر مادر ما

میخِ در کار خودش را کرد و

شد فدا گل پسر مادر ما

بعد از آن که همه جا خلوت شد

فضه آمد به بر مادر ما

مدح حضرت زهرا ( سلام الله علیها )

هرچه داریم همه از کرم فاطمه است
دو جهان قطره ای از موج یم فاطمه است

آن بهشتی که خدا وصف به قرآن کرده
گوشه ای از حرم محترم فاطمه است

هر کسی عزت خود را ز خدا می طلبد
راه آن خاک شدن بر قدم فاطمه است

هست جبریل دعاگوی محب زهرا
تا زمانی که به زیر علم فاطمه است

جز خدا هیچ کسی بر حرمش محرم نیست
قبله ی کعبه به سمت حرم فاطمه است

نام حیدر که روی درب جنان حک شده است
نقش و طراحی آن با قلم فاطمه است

هر کسی که به حمایت ز ولی برخیزد
می توان گفت که او هم قسم فاطمه است

پرچم فاطمیه تا به قیامت بالاست
صاحب روضه ی او منتقم فاطمه است

رضا رسول زاده

وسط كوچه راهتان را بست

از خدا هم حيا نكرد اصلاً

پاره كرد آن قَباله را ملعون

به همين اكتفا نكرد اصلاً

سرتان داد ميزد و ميگفت:

خون به چشم ِ ابوتراب كنم

هرچقَدر كينه از علي دارم

همه را با زنش حساب كنم

يكنفر لات هم نبود آنجا؟!

كه بگويد به زن نزن سيلي

با كفِ دست و پشتِ دستِ چپش

دو كشيده زد و شدي نيلي

ضربِ دستش چقَدر سنگين بود!

بر زمين گوشواره ات افتاد

صورتَت زير ِ هاله اي رفت و

ماهِ حيدر ستاره ات افتاد

پيش چشم حسن چرا زدنت؟!

مجتبايت مگر غرور نداشت

غم ناموس را چكار كند؟!

كاش در كوچه او حضور نداشت

چادرت را تكاند و با گريه

زود از رويِ خاك جمعت كرد

تا به خانه عصاي دستت شد

مثل پروانه گشت و شمعت كرد...

حضرت زهرا(س)-بستر شهادت

ای کعبه دلم، اول امام من

ای عشق فاطمه، مولا أبالحسن

بنشین کنار من، یک لحظه یا علی

نزدیکتر بیا، بینم تو را علی

با تو بهشت بود، نُه سال زندگی

در زیر سایه ات لبریز بندگی

این سینه ام شده،  ظرف محبتت

نُقل دهان من    حرف محبتت

بودن کنار تو ، بوده سعادتی

از من ندیده ای ،هرگز خیانتی

یک عمر دیده ای ،همراهی مرا

هرگز ندیده ای   کوتاهی مرا

من بی اجازه ات، آبی نخورده ام

شکر خدا از این ،فیضی که برده ام

از هر چه غیر تو ،مولا گریختم

تا بود جان مرا، پای تو ریختم

دستان فاطمه در خانه پینه زد

بر داغ غربتت  دستم به سینه زد

لبهای دشمنت ،با خطبه دوختم

پای ولایتت، ساختم و سوختم

آقا دعای خیر، بهر بتول کن

کم بوده زحمتم ، کم را قبول کن!

گریه برای من، در کل سال کن

زحمت دگر بس است، آقا حلال کن

از درد پهلویم،با تو نگفته ام

این چند ماه را،راحت نخفته ام

آن روز پشت در ،از عشق دم زدم

در کوچه از پی ات،در خون قدم زدم

روزی که ضربه از، مسمار خورده ام

از بعد آن شبی،صد بار مرده ام

ای نور چشم من  زینب بیا بیا

ای همدم دلم ، ای اشک بی صدا

ممنونم از تو که ، گرم دعا شدی

شرمنده ام اگر  ، بهرم عصا شدی

این درد نیمه شب ، بیشتر ز  حد شده

من را ببخش اگر ، خواب تو بد شده

بار غم مرا، بر دوش می بری

فردا تویی که در،این خانه مادری

این روز آخری  گفتم کمی سخن

دادم به دست تو ،حالا سه تا کفن

در بُهت چشم تو  باران نم نم است

مشمار اینچنین، آری یکی کم است

زینب بیا دمی  تا روضه خوان شوم

تا گرم نوحۀ ، تشنه لبان شوم

یک روز می رسد ،در دشت کربلا

گُل می کند سری، بر روی نیزه ها

اینجا به سینه ام ،گر میخ در زنند

فردا به سینه ها تیر سه پر زنند

دری که ریشه داشت شکست
حرمت همیشه داشت شکست
یه مادری تو این میون
یه بار شیشه داشت شکست

امیررضا قدیری

حضرت زهرا(س)-مدح و شهادت

آنکه از روز ازل حق ز صفایش دم زد

مهر مهرش زتجلی به دل آدم زد

کوثرش خوانده خداوند به قرآن کریم

رشته ی مهر علی را گره ای محکم زد

آنکه شرمنده شد از بخشش او بخشش جود

بوسه بر دست گدای درِ او حاتم زد

هیجده ساله جوانی که در ایام شباب

دفتر عمر ورا باد خزان بر هم زد

چه بگویم که چه ها دید ز شیطان صفتان

گویم آنقدر که آتش به همه عالم زد

رفته بود از پی احقاق حق از خانه برون

سیلی از کینه به رویش طمع آدم زد

پهلویش از اثر ضربت در بشکستند

ناله ای زد که شرر بر دل ابنِ عم زد

یا زهـــــرا...
سخت است در آتش کسی با سر بیافتد

یا شعله ای با یاس وقتی در بیافتد

سخت است وقتی سینه یک در لگد خورد

با آنهمه سنگینی یکجا در بیافتد

سخت است جای دست شلاقی مه آلود

برگونه یاسی که شد پرپر بیافتد

سخت است که این اتفاق آنهم مدینه

با یادگار باغ پیغمبر بیافتد

سخت است وقتی بین خانه یک طنابی

بردستهای فاتح خیبر بیافتد

سخت است وقتی دست حیدر در طناب است

لشکر به جان بازوی مادر بیافتد

جای تعجب نیست بعد از اینهمه درد

صد مرتبه روی زمین دختر بیافتد

حالا بگو با دیدن اینقدر ماتم

جا دارد از پا ساقی کوثر بیافتد

بعد از گذشت چند سال از این مصیبت

جاداشت از فرزند زهرا سر بیافتد

بعد از علی اکبر و عباس و قاسم

وقتش رسید از نیزه ای اصغر بیافتد

نه تنها زد عدو از کین در آن خانه را آتش

که زد با درب خانه قلب صاحب خانه را آتش

همان پستی که پیمان بست در خم غدیر ان روز

به قصد انتقام از کینه زد پیمانه را آتش

صدای دخت طه را شنید از پشت در دشمن

که جای قدر دانی زد در کاشانه را آتش

به پیش چشم بلبل چید گلچین غنچه و گل را

که از غم سوخت شمع و زد پر پروانه را آتش

چنان زد با لگد کز ضرب در بشکست پهلویش

که سوز اشنایی زد دل بیگانه را آتش

به وقت بردن ساقی سپر دیدند کوثر را

که زد از تازیانه هم خم و خمخانه را آتش

چنان زد بر رخش سیلی که بعد از قرنها یا رب

زند در سینه یاد ان دل دیوانه را آتش

حضرت زهرا(س)-مدح

سلام حضرت کوثر سلام خیر کثیر

سلام سیده خاتون سلام عشق امیر

شناسنامه ی تو صبح لیلة الاسراست

نزول شان تو شد شان آیه ی تطهیر

چقدر روز تولد دل از همه بردی

چقدر دل که به عشق شما نشد زنجیر

به یمن روز تولد برایت آوردند

فرشته های بهشتی لباس های حریر

به بنده پروری تو فقیر عادت داشت

به جمله های بفرما به لفظ خوب بگیر

تو نیم زندگی ات را شدی نصیب پدر

ونیم دیگر آن را علی ولی تقدیر

کنار حضرت حیدر چه لذتی دارد

فقط تو باشی و آقا، دو لقمه نان و پنیر

سر است از همه فرش های کاشانی

میان خانه ی مولا همان دو قطعه حصیر

برای حضرت حیدر سه روز شیرین بود

ولادت تو عروسی تو و روز غدیر

به روز های نداری چقدر سر کردی

به روزه های پیاپی به نان خالی و شیر

تو برتر از غزلی من زیاد کم گفتم

اگر که بد شده مادر ببخش خرده نگیر

حضرت زهرا(س)-حمله به بیت ولایت

باران شروع شد و زمین پر حباب شد

صحن امام زاده پر از اضطراب شد

بی اختیار، خاطره‌ای در دلم دمید

انگار در فضای دلم انقلاب شد

بیش از هزار سال گذشته چنین شبی

غم نامه‌ای سروده شد و یک کتاب شد

کوچه، دوشنبه عصر، هوا گرگ و میش بود

دستی بلند شد، رخ زردی کباب شد

یک باغبان نظاره‌گر و پیش چشم او

در زیر دست و پا گل سرخش گلاب شد

عمامه ای که جنبه ای از اعتبار داشت

پیچیده شد به دستی و مثل طناب شد ...

دستی که در غدیر خودش را امام کرد

این نفس مصطفی است، در این چهره قاب شد

آتش و سنگ پشت در خانه ای و باز

بانوی آب ها سپر بوتراب شد

ای کاش این قضیه همین جا تمام بود!

تازه خبر رسید: سبو پر شراب شد!

خوردند باده و همه شان مست کرده اند

چل دیو مست بر سر یک زن خراب شد!

رسم بدی گذاشت در آن کوچه "دومی"

دختر زدن نداشت؛ از آن کوچه باب شد

باران تمام گشت ولی تازه شعر من

از خاطرات کوچه پر از التهاب شد

قصیده ی زهرائیه

 مدح و مصیبت حضرت زهرا (س)

ای بهار عطوفت ای زهرا

ای شهید محبت ای زهرا

مشعل عاشقی ز تو روشن

ای چراغ هدایت ای زهرا

رحمت واسعه تو می باشی

بی کران ، بحر رحمت ای زهرا

عشق تو می رهاند انسان را

از حضیض مذلت ای زهرا

ای که همپایه ی نبی باشی

به مقام و به رتبت ای زهرا

کوچک از بهر قامت روحت

 خلعتی نبوت ای زهرا

تا خدایی تو راه طی کردی

در مسیر حقیقت ای زهرا

تو خدایی ، پیمبری ؛ نه ، نه

ای امام کرامت ای زهرا

هیجده عالم وجودت را

هیجده دوره فطرت ای زهرا

منشا هر کمال و خیری تو

 ای سراپا عنایت ای زهرا

علم کامل صحیفه ات باشد

ای سپهر فقاهت ای زهرا

چون تو در عالم جوانمردی

نیست یک با مروت ای زهرا

موج می زد همیشه در همه جا

در وجودت متانت ای زهرا

اشبه الناس بر نبی بودی

به جمال و جلالت ای زهرا

ای که بودی برای پیغمبر

دختری با درایت ای زهرا

بر نبی مهربان تر از مادر

بودی ام رسالت ای زهرا

مایه ی فخر خالق سبحان

سر بلندی خلقت ای زهرا

بر سر مرد و زن خداگونه

داری آری تو منت ای زهرا

قله های کمال را فاتح

بس که داری تو همت ای زهرا

همه مردان به پیش تو خاموش

ز تو گشته به حیرت ای زهرا

که دفاع از حریم خود کردی

درس آموز غیرت ای زهرا

سردی ابتذال از نامت 

گرمی نور عفت ای زهرا

بیتت آن خانه ی گلی باشد

زادگاه امامت ای زهرا

خطبه هایت کلام ربانی

همه لبریز حکمت ای زهرا

بی وضو نام تو نشاید گفت

دارد این آیه حرمت ای زهرا

نام پاکت چو در میان آید

دل شود پر حلاوت ای زهرا

تو همانی که روح ایثاری

ای خدای عطوفت ای زهرا

چشم اهل مدینه بر دستت

جود و احسان ، مرامت ای زهرا

سائلی رد نشد ز درگاهت

بس که کردی اعانت ای زهرا

 سائل کوی تو منم ، دارم

طلب استعانت ای زهرا

ای که پیراهن عروسی خود

هبه کردی ز رافت ای زهرا

بارها نان کودکانت را

داده ای با سخاوت ای زهرا

بارها خود گرسنه خوابیدی

بهر سیری امت ای زهرا

هر یتیم و اسیر و مسکینی

بهره مند از عطایت ای زهرا

بس که انفاق مال و جان کردی 

آیه آمد به شانت ای زهرا

هیچ کس جز علی تو را نشناخت

ای گل با طراوت ای زهرا

تو و مولا دو جسم و یک روحید

روح تابی نهایت ای زهرا

ای نمازت نیاز بیت الله

کعبه ی آل عصمت ای زهرا

عالم دل ز عشق تو دارد

شور و شوق و ارادت ای زهرا

کاش بودم پرستوی کویت

کن دعایم اجابت ای زهرا

کاش من هم شبیه تو بودم

 در کمال شجاعت ای زهرا

 داشتم در وجود خود از تو

کاشکی یک علامت ای زهرا

از در خانه ات چنان سلمان

طلبم استقامت ای زهرا

چادر وصله دار مشکی ات

پرچم مهدویت ای زهرا

ز طرب خانه ی دلم بگذر

هله پیر طریقت ای زهرا

به خداوندیت قسم مادر

کن نگاهی به طفلت ای زهرا

دست بشکسته ی تو می باشد

دستگیر قیامت ای زهرا

چشم محشر به نور تو خیره

بس که داری مهابت ای زهرا

شیعه ات از پل صراط آنجا

بگذرد در سلامت ای زهرا

می رهد دل ز آتش عصیان

 گر کنی یک اشارت ای زهرا

ای بسیجی شهر پیغمبر

پاسدار ولایت ای زهرا

رزم تو در مدینه ی غربت

شد حدیث شهامت ای زهرا

کرده ای با نثار خون دلت

رهبرت را حمایت ای زهرا

تو گذشتی ز هستی ات آری

بیمه کردی شریعت ای زهرا

ای سکوتت بنای هر فریاد

بانوی با اصالت ای زهرا

مرقد مخفی ات کند رسوا

دشمنت تا قیامت ای زهرا

یاس دین بودی و خزان دیدی

در هجوم عداوت ای زهرا

لال آید به محشر آن کس که

بر تو کرده جسارت ای زهرا

وای حق تو و علی بردند

غاصبان خلافت ای زهرا

خصم رو در رویت ذلیل آری

داشتی بس که هیبت ای زهرا

روز بیعت تمام یثرب دید

خصم را در حقارت ای زهرا

به خدا که تو سیف الاسلامی

بس که کردی رشادت ای زهرا

چه کسی بر رخ تو سیلی زد ؟

که نمود این شرارت ای زهرا ؟

ای شفیعه به یوم وانفسا

شیعه را کن شفاعت ای زهرا

سه صله خواهد از تو این دل خون

یک ، ثبوت سیادت ای زهرا

کوثرا آن دو حاجت دیگر

کربلا و شهادت ای زهرا

    سید محمد میر هاشمی

حضرت زهرا(س)-بستر شهادت

اشکهایم را فراق محسنم تبخیر کرد

زندگی ام را اسیر پنجه تقدیر کرد

بغض من فریاد شد اما میان سینه ماند

بعد زهرا استخوانی در گلویم گیر کرد

ضربه مسمار در با پهلوی زهرای من

ای خدای مهربانم کار صد شمشیر کرد

کاش این مسمار را بر پهلوی من می زدند

درد پهلو همسرم را از جوانی سیر کرد

من همان شیر خدا هستم ولیکن مو سفید

ای زمانه مرتضی را داغ زهرا پیرکرد

بارها دیدم نفس از سینۀ او پر زدو

موقع برگشتنش تا سینه خیلی دیر کرد

درد پشت درد گریه پشت گریه آخرش

زخم بستر هم به این پرپر شدن تأثیر کرد

حضرت زهرا(س)-مناجات

تا آمدی کمی بنشینی کنارمان

تقدیر اشاره کرد، به کم بودن زمان

از روی خاک با کمی اکراه پا شدی

رفتی وضو گرفتی از اشراق و بعد از آن

هجده نفس کشیدی و رکعت به رکعتش

نزدیک تر شدی به خودت ذات بی نشان

از عصر جاهلیت آنها تو را گرفت

دادت به درک ناقص این آخرالزمان

حالا هزار سال پس از تو رسیده اند

اهل زمین به قسمت جذاب داستان

جایی که آسمان به زمین رزق میدهد

از سفره نگاه تو بانوی مهربان

در کو چه های ساکت و مرطوب شهر ما

حس می شود حضور شما موقع اذان

این شعر را بگیر و برای فرشته ها

با لهجه ی خدا و صدای خودت بخوان

حضرت زهرا(س)-مناجات

ما طایفه ی درد ، شفا را ز تو خواهیم

مجروح دلانیم ، دوا را ز تو خواهیم

افسرده شدیم از اثر کثرت غفلت

ای خاطره ی سبز ، صفا را ز تو خواهیم

از فرط فراموشی مرگ اشک نداریم

ای کوثر جوشنده بکا را ز تو خواهیم

ای خانه ی ذکر تو خرابات محبان

ما باده ی جان بخش بقا را ز تو خواهیم

پا بست کویریم ، عطش هم سخن ماست

باران عنایات خدا را ز تو خواهیم

بال و پر ما سوخته ای یاس شهیده

پرواز به سوی شهدا را ز تو خواهیم

جانباز ترین مادر عالم نظری کن

جان دادن در کرب و بلا را ز تو خواهیم

دنیا چه بها دارد اگر اهل نباشیم ؟

اهلیت و ایمان و ولا را ز تو خواهیم

همراهی سادات یقین فیض عظیمی است

این انس به اولاد شما را ز تو خواهیم

ما منتظر آمدن مصلح کل ایم

دیگر فرج آل عبا را ز تو خواهیم

از جلوه ی آن منتقم چهره ی نیلی

پایان غم و درد و عزا را ز تو خواهیم