اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

یازهرا...

باز بوی گل یاسی به مشامم خورده است

مست کردست مرا هوش و حواسم برده است

چادرت را بتکان مادر بی همتایم

تا که این دل بشود زنده که اکنون مرده است

هرکسی را که نظر بر دل و جانش نکنی

ضربه خورده به روانش و دگر افسرده است

بسکه پاکی و طهارت نسبی، صدیقه

واژه "طاهره" در پیش شما سر خورده است

 بسکه تو عاشق حیدر شده ای ای بانو

بغض حیدر، زتن منکر او افشرده است

بین کوچه چه نهیبی زده ای بر دشمن

عالم از هیبت مردانه تو جاخورده است

ای جوان مادر زینب چه شکسته ای شده ای

چه شد اینگونه شدی،برگ گلت پژمرده است

چشمهای صدفت درّ گران می ریزد

بشکند دست هرآنکس که تو را آزرده است

علی اکبر نازک کار

با فشردن بشود عطر گل افشان، ای وای

باز بوی گل یاسی به مشامم خورده است

مادر...

ﺑﺎ ﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻭﺭﻣﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ

ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﭘﺮﭘﺮﻣﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ

ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺎﻃﻤﯿﻪ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ؛

ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﺩﺭﻣﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ !..

یا زهرا...

ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﮓ...ﻧﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ

ﻭ ﻧﻪ ﭘﺮ ﺳﻨﮕﻼﺥ ﻭ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ

ﻣﺎﺩﺭﻡ " ﺧﻮﺭﺩ ﺯﻣﯿﻦ " ﺍﻧﮕﺎﺭ ؛

ﺩﻫﻪ ﯼ ﻓﺎﻃﻤﯿﻪ ﻧﺰﺩیک است...!

سید نیما نجاری

مادر...

سائلم ؛ آب و دانه میخواهم

رحمت" مادرانه" میخواهم

آی"بی بی"گدا نمیخواهی!؟

نوکر بی وفا نمیخواهی!؟

کاش میشد ز من سوال کنی

پسرم! کربلا نمیخواهی!؟

فاطمه؛ فاطمه جان؟ همسر خوبم؟ پاشو

این که من بی سپرم یار ندارم خوب است؟

نگران من و این حالم و این خانه نباش

تو که خوبی همه ی ایل و تبارم خوب است

از خدا خواسته ام بعد تو و سوختنت

درب این خانه شود سنگ مزارم؛ خوب است؟

چه کنم فاطمه جان تا که دلت وا بشود ؟

مهر و سجاده و تسبیح بیارم خوب است؟

قول دادم نکنم گریه؛ بخندم ...که نشد

بزنم زیر همه قول و قرارم خوب است؟

حسین قربانچه

با این همه لحظه ی پر از غم زینب
چون مادر خویش می شود خم زینب
پهلوی شکسته را علی می فهمد
راز کمر شکسته را هم زینب
......................................
لب تشنه تری در پی زینب می گشت
با چشم تری در پی زینب می گشت
همراه زنی شکسته پهلو ان روز
بر نیزه سری در پی زینب می گشت
......................................
حالا به لب ساحلت ای ما در دریا
دیری است که پهلو زده کشتی نجاتی
عمری است به دنبال تو در خاک بقیعیم
از حال تو پیداست مقیم عتباتیم

اسقندیل مددی

نگاهی مادرانه...

می شود هر روز جرم و اشتباهم بیشتر

هست اما بخشش تو از گناهم بیشتر

بسکه تن دادم به عصیان و خطا این روزها

دور شد از خانه ات اینگونه راهم بیشتر

احتیاجی نیست در آتش بسوزانی مرا

می کِشَد آتش مرا این سوز و آهم بیشتر

معصیت می آورم، آب و غذایم میدهی

می چکد خجلت از این طرزِ نگاهم بیشتر

کوله بارم از گناهم پر شد، اما آمدم

باز هم این بار از تو عذرخواهم بیشتر

دارم از زهرا ز دست خود خجالت میکشم

شرمسار از روی تو رویِ سیاهم بیشتر

چند وقتی می شود آواره بودم، باز هم

چادری خاکی مرا داده پناهم بیشتر

زیر بار معصیت بالم به هم پیچیده بود

یک نگاه مادرم شد تکیه گاهم بیشتر

رضا باقریان

ای وای مادرم...

وقتی که داغ هجر پیمبر شروع شد

روضه درست از لبه ی در شروع شد

کُل مدینه در دل یک کوچه جا شدند

هجمه به سمت خانه ی حیدر شروع شد

ممتد به دربِ خانه لگد میزدند، که

بورانِ درد پهلوی کوثر شروع شد

پشت دری که خادم او جبرئیل بود

زهرا نشسته بود، که آذر شروع شد

یک میخ داغ در وسط شعله سرخ شد

خِس خِس میان سینه ی مادر شروع شد

بستند شیر بیشه ی حق را به ریسمان

دلشوره باز در دل دختر شروع شد

انگار رفت و آمدِ مردم تمام گشت

انگار درد پهلو و بستر شروع شد

امروز هم گذشت، ولی صبح روز بعد

زخم زبان و طعنه به حیدر شروع شد

چند سالِ بعد، کرببلا بود و اشک و آه

مثل مدینه روضه که از سر شروع شد...

آنجا کسی به معجر زهرا نبرد دست

در کربلا ربودن معجر شروع شد

زیور ز گوش فاطمه افتاد و باز هم

با دستها کشیدن معجر شروع شد

آنجا بریدن سری، آوازه ای نداشت

این رسم، با بریدن حنجر شروع شد

آنجا که روضه از لبه ی در شروع شد

اینجا درست از لب خنجر شروع شد

رضا باقریان

من چه کنم خدای من چاره در این مقام چیست
کوچه پر از حرامی و این همه ازدحام چیست
هجوم مردم اورند چو نیش کژدم اورند
اتش وهیزم اورند مقصد این عوام چیست
اتش ظلم شعله ور خانه ی امن در خطر
سگان هار حمله ور معنی فکر خام چیست
چرا شعار می دهند تن پی عار می دهند
به در فشار می دهند علت انتقام چیست
چه بی وفا جماعتی چه بدعت و جنایتی
به سفلگان چه حاجتی جواب این سلام چیست
چرا شتاب اورند چه بی حساب اورند
به کف طناب اورند شکار کیست دام چیست
علی ولی اعظم است علی وصی خاتم است
علی شه دو عالم است گناه این امام چیست
خوش زاد خوش طریقت است مدافع شریعت است
به دور از منیت است منیت و نظام چیست

مرحوم سید حسن خوشزاد

وای مادرم....

از ضربِ در، بال و پرش تیر می کشد

شد سینه زخمی و،جگرش تیر می کشد

این پهلویی ،که خورده زمین،درد می کند

با آه وبازدم، کمرش تیر می کشد

بازو شکسته و دستش، نمی رود بالا

هم قلب دختر وپسرش تیر می کشد

آنقدر، گریه کرده به مظلومیِ علی

این چشمها و پلکِ ترش تیر می کشد

از آتشی که پشتِ در اورا احاطه کرد

سربسته گو: موی سرش تیر می کشد

 زینب به ناله گفت: چرا ساقیِ حرم؟

با زانوان ز چشمِ ترش تیر می کشد

حسین رضایی

خورشید برای تابشش ناظر اوست
زیبایی ماه بخشی از ظاهر اوست
مخفی است ولی عجب شکوهی دارد
قبری که فقط خود خدا زاییر اوست
اما اگر و هزار شاید ...چه کنم
این خود خوری ام سود ندارد چه کنم
ای کاش که قبل رفتنت می گفتی
بابغض دل شکسته باید چه کنم
.....................................
واز تعبیر وصفش مانده بودند
همان هایی که حرفی رانده بودند
پس از ان ماجرای درب و دیوار
علی را کوه صبری خوانده بودند
......................................
هر کس به شکوه تو جدا می نازد
در راه تو شد اگر فدا می نازد
من شیفته ات اگر شدم نیست عجیب
بر خلقت تو خود خدا می نازد
......................................
یک بار بیا برای خود حیله نکار
بر این همه عاشق جهان پیله نکار
می اید و انتقام می گیرد او
اطراف بقیع این همه میله نکار
......................................
سرچشمه ی افرینش دنیا بود
هنگام قنوت از اسمان پیدا بود
او مادر اب بود وباران شاید
این بود که چاه همدم مولا بود
......................................
اماده شدند رقص شمشیر کنند
زهرای مرا دوباره دلگیر کنند
اصحاب سقیفه آن طرف در شورند
یک بار دگر علی به زنجیر کنند
......................................
تا گفت سلام علیکمش را بردند
لب وا نشده تبسمش را بردند
جمعیت چوب های اتش زاده
با خود گل باغ گندمش را بردند
.....................................
گویند کجا بود قرینه به بهشت
تا مهر علی در اوست سینه به بهشت
پیچیده چنین که بوی زهرا به حجاز
باز است در شهر مدینه به بهشت

اسقندیل مددی زرجبستان

حضرت زهرا(س)-شهادت حضرت محسن(ع)

اگر کشند در این بیت وحی صدبارم

من از امام خودم دست بر نمی‌دارم

من از برای دفاع علی سپر شده‌ام

بگو که چهره بسوزد ز شعلۀ نارم

هزار شکر که من مادر شهید شدم

چهار کودک دیگر به یاری‌اش دارم

نه بر پسر نه به پهلو نه سینه نه بازو

علی، برای تو اشک از دو دیده می‌بارم

به تازیانه اگر چه مرا کنار زدند

تو را میانۀ دشمن چگونه بگذارم

به قبر گمشده‌ام این حدیث بنویسید

که من به سن جوانی شهیدۀ یارم

دو مه ز قصۀ دیوار و در نرفته هنوز

نفس‌نفس زده شب تا به صبح بیدارم

به دردهای علی گریه می‌کنم بسیار

اگر چه باشد از آن ضربه درد بسیارم

برای آنکه کنم ظلم خصم را ثابت

به حشر محسن خود را به روی دست آرم

شرار آه شما خیزد از دل میثم

خدا کند که شود جاودانه آثارم

غلامرضا سازگار

یازهرا (س)

ببین وخامت این وضع اضطراری را
فرو نریز چنین کوه بردباری را
دوا به دست خود توست کار مرهم نیست
که هم بیاورد این زخم های کاری را
تو را به جان علی فکر بازویت هم باش
به دست خادمه بسپار خانه داری را
دعای مرگ نخوان من که خوب می دانم
تفاوت اجل و موت اختیاری را

مصطفی متولی

دلم هوای مدینه هوای تو مادر
غریب نیست کسی با وفای تو مادر
نخواه مرگ تو نزدیک تر شود که حسن
گرفته روزه برای شفای تو مادر

علی حجتیر

مادر...

پیش ماها همیشه میخندی

توی خلوت همیشه  گریونی

مثل موهای من شدی مادر

این روزا بدجوری پریشونی

کمکت میکنم رو پا وایسی

دو قدم راه نرفته میشینی

تو تموم وسایل و دیگه

حسشون میکنی، نمی بینی

زیر چشمت  یه سایه افتاده

سایه ای که شبیه یک دسته

به خودم هی امید میدم که

دست تو خوب میشه. نشکسته

یاد محسن میاد روی گونت

روی سینه که دست میذاری

واسه ی خواهش نرو مادر

هی  دلیل  کبود  میاری

من دعا میکنم بمون اما

با دعای تو بی اثر میشه

بستری که پر از گل زخمه

این شبا رو به قبله تر میشه

چشماتو بستی و داری میری

بین ما یک نفس فقط راهه

رسم دنیا همیشه این بوده

عمرگلها همیشه کوتاهه

قصد داری بروی وبدنم می لرزد
مادر آینه ها بی تو تنم می لرزد
یاد بازوی تو چون نیمه شب افتادم
به خدا بازوی خیبر شکنم می لرزد
بعد ان حادثه در وقت صدا کردن تو
نام زهرا به خدا در دهنم می لرزد
از همان روز که از کوچه ی غم برگشتم
تا بدین لحظه بشدت حسنم می لرزد

سید محمد جوادی