اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

مینویسم دوباره از سر خط

 نام زیبای حضرت زهرا

مینویسم که هرکه جای خودش

  آسمان جای حضرت زهرا

 مینویسم اگر چه خود عبد است

 بندگی مانده است دربندش

 می نویسم که کاشف الکرب

علی مرتضاست لبخندش

هرچه ازاو نوشته ام تاحال

به خدادرخور مقامش نیست

 برعذاب خداگرفتار است

هرکه در فکر احترامش نیست

 آسمان ها حیاط خلوت او

 عرش حق صحن خانه ی گلی اش

 شامل هرکسی نمی گردد

 به خدا افتخار سائلی اش

می نویسم دوباره از سر خط

 نام زیبای حضرت زهرا

معنی اسم اعظم حق بود

 یا علی های حضرت زهرا

 حوریه انسیه زکیه بتول

 راضیه مرضیه همان زهراست

 آنکه محروم شد ز حق خودش

 شده بانوی بی نشان زهراست

  بهترین مادر است در عالم

 همسر خوب ومهربان علیست

  این جوان بانویی که می گویم

  روشنی بخش دیدگان علیست

 می نویسم بهشت زیبا هست

جزء زیباترین مکانها نیست

 زندگی های مشترک دیدیم

  زندگی علی و زهرا نیست

 می نویسم قیامت کبری

  بسته مانده به یک تلنگر او

  هر کجا مشکلی به کارت خورد

  صد و ده بار عاشقانه بگو

 یاعلی تا که حضرت زهرا

 گره از مشکل تو وا بکند

 کافی است در قنوت خود یکبار

او برای همه دعا بکند

سرِ مزارت اگر آه آه می گیرم

اگر سراغِ تو را گاه گاه می گیرم

كشیدنِ بدنم تا كنارِ تو سخت است!

چه خارها كه ز پا بینِ راه می گیرم

گرفته ام كمك از شانه ی حسین و حسن

پُر از تَرك شده ام، تكیه گاه می گیرم

مُغیره رویِ سرم، سایبانِ من را ریخت

اگر به سایه ی طفلم پناه می گیرم

كمی كبود و كمی هم سیاه شد رویم

مرا ببخش كه از تو نگاه می گیرم

فقط نه خاكِ مزارت، كه چند وقتی هست

حسین را ز حسن، اشتباه می گیرم

مرا زدند ولی باز هم سراغِ تو را

شبیه دختركی بی گناه می گیرم

به گریه گفت به بابا حلال كن من را

اگر ز رویِ تو رویِ سیاه می گیرم

هر آن زمان كه دو چشمانِ زجر می بینم

به زیرِ چادر عمه پناه می گیرم

حسن لطفی

انگار که چشمان تو را خواب گرفته

کاشانه ی ما را غم سیلاب گرفته

نزدیک سه ماه است نخوابیده ای اما

حالا چه شده چشم تو را خواب گرفته

اصرار ندارم که تو را سیر ببینم

نزدیک سه ماه است که مهتاب گرفته

برخیز گریبان زده ام چاک بدوزش

بی حالی تو از علی آداب گرفته

این دفعه چندم شده از صبح که زینب

پیراهن گُلدار تو را آب گرفته

وا کن گره ی روسری اَت را ولی آرام

این مقنعه را لخته ی خوناب گرفته

تا که سر تو خورد به دیوار شکستم

بعد از تو نفس از جگرم تاب گرفته

ای گونه ترک خورده دو ماه است رُخت را

یک پنجه و انگشتر آن قاب گرفته

فهمیده ام این میخ چرا کج شده این قدر

پهلوی تو بد جور به قلاب گرفته

حسن لطفی

چون شفق از چشمه ی چشم سحر خون میچکد

جای اشک از ساغر چشم پدر خون میچکد

گر نمی گویی به من احوال مادر را ، مگو

لااقل برگو چرا از میخ در خون میچکد

مرحوم ژولیده نیشابوری

حضرت زهرا(س)-مدح و هجوم به بیت ولایت

مِهر زهرا چیست مِهر مادری

باده ما چیست جامِ کوثری

هرکه را مهر ذَوِی القُربا رسد

روزی اش از شاخه طوبا رسد

زندگی خواهم ولی با مادرم

بندگی خواهم که عبدِ کوثرم

بندگی باید بر آن پر سوخته

زانکه ما را بندگی آموخته

او به ما آزادگی تعلیم داد

در بلا آمادگی تعلیم داد

او ز مِهر مادری گنجینه داشت

پشت در اسراری اندر سینه داشت

ای شگفتا از غلاف تیز دست

بازوی یارِ ولایت را شکست

مادر و اسراری از دیوار و در

مادر  و  اسراری از داغِ پسر

□□□

اقتباس از آتش در می کنم

یاد از گیسوی مادر می کنم

بانویی در دود و آتش گم شده

مادری راه نجاتش گم شده

شعله کم کم تا به گیسو می رسد

ضرب پایی تا به پهلو می رسد

غم ، شَرَر بر آشیانه می زند

مادرم را تازیانه می زند

پشت در کوثر به خون آغشته شد

یا رسول الله!  زهرا کشته شد

این شتابِ سیلی است ، یا مُشتِ در

واعلیّا  پُر شده در پشتِ در

آستان در شده تالابِ خون

میرود این زخم تا محرابِ خون

آسمان اینجا زمینی می شود

صحبت از "فضّه خُذینی" می شود

اولین رزمندۀ جنگ و جهاد

بی ولادت رفت تا صبحِ معاد

اولین  قربانیِ  راهِ   ولی

چارمین فرزندِ زهرا و علی

میزبان دادگاه عدل ، اوست

میزبان صبحگاه عدل ، اوست

چون به محشر ناله ، زهرا می کند

محسنِ شش ماهه غوغا می کند

من که اول کشتۀ مولایی ام

من شفیع امتِ زهرایی ام

با همه جام بلایی که چشید

یک تنه جورِ همه خلقت کشید

گر شود عمر جهان روزی تمام

می شود آنروز ، روزِ انتقام

محمود ژولیده

حضرت زهرا(س)-بستر شهادت

هر کسی این روزها آمد کنارم، گریه کرد

چشمش ابری شد، به حال و روزگارم گریه کرد

بس که مرغ روح من شوق سفر دارد به سر

قابض الارواح از این انتظارم گریه کرد

سینه ی دیوار با زخم نهانم خون گریست

درب خانه شد سیاه و سوگوارم گریه کرد

آسمان تا دید با بال شکسته، همچنان

در هوای مرتضایم بی قرارم گریه کرد

مرتضی امروز وقتی دید با هر زحمتی

روی پاهای حسن سر می گذارم گریه کرد

مجتبی انگشت خود را روی موهایم کشید

ناگهان افتاد یاد گوشوارم گریه کرد

دخترم زینب شبی سر روی دامانم گذاشت

گفت می خواهم برایت خون ببارم، گریه کرد

کاسه آبی را که بردم سمت لبهای حسین

دید در دستانم از بس رعشه دارم گریه کرد

امیر عظیمی

حضرت زهرا(س)-بستر شهادت

مادر به نونهالی من رحم کن مرو

جان حسین جان حسن رحم کنمرو

ماخودبخود به آتشِ غم مبتلا شدیم

بر اهلِ خانه شعله مزن رحم کن مرو

یک شهر بر علیه علی نقشه میکشند

با اینهمه بلا و مَحَن رحم کن مرو 

بابای ما غریب شود بعدِ همسرش 

نالان شده زمین و زَمَن رحم کنمرو

امشب مدینه را تهی از نور خود مکن

سوگند بر شکسته بدن رحم کنمرو

وقتی علی به پیکرتو غسل میدهد

برآنهمه هَوار زدن رحم کن مرو

ای بهترین کنیزِ خدا مادرِ حسین

برکشتۀ بدون کفن رحم کن مرو

دنیا به تو اگر چه وفایی نداشته

ای با وفا به گریۀ من رحم کن مرو

***

محمود ژولیده

در اراضی رضا تنها مقلب فاطمه است

یا مقلب ایزد است و یا مقلب فاطمه است

قدرت بازوی حیدر نه فقط مال علی است

منشا آن دست حق اما مقلب فاطمه است

درملاءک کفر و ایمان در جریان بود تا 

یک ملک پرسید رب،آیا مقلب فاطمه است?

اولیا نه انبیا را هم خدا توجیه کرد

هرکسی کار خودش فردا مقلب فاطمه است

از همان اول علی خط و نشانش را کشید

فضه و ام البنین ، اسما مقلب فاطمه است

کاش میشد پای امسال از خدا خطی گرفت

مردم نوروزیان ، امضا "مقلب فاطمه است" 

حضرت زهرا(س)-شهادت

چون رسد لحظه با زور علی را بُردن

باید آماده شود شیعه برای مُردن

روز تنهایی مولا که کسی جز من نیست

چاره ای نیست به جز رفتن و سیلی خوردن

گر بنا نیست همیشه برسد غنچه به بار

بهتر آن است همان سوختن و پژمردن

بهتر آن است که مظلومه سفارش نشود

ورنه حساس شود دشمنش از آزردن

هتکِ ناموس خدا پیش امامش سخت است

سخت تر اینکه علی را به ولی نشمردن

چون ز یک شهر وفایی نرسد چاره کجاست

جز به دیوار ، تن فاطمه را بسپردن

آن همه توصیه فرمود پیمبر ،  این شد

چاره ای نیست به جز غیر خدا نسپردن

باید افتاد ز پا تا علی از جا خیزد

ورنه بی فایده می بود فقط غم خوردن

آری امروز علی را به طنابی بردند

می رسد نوبت بی سر شدن و سر بُردن

یک تنه باید از این راه چو زهرا برویم

که مرام شهدا نیست ز غم افسردن

محمود ژولیده

مهر عشق سجده ی من خاک پای فاطمه است 

ذره ذره تا ر وپودم مبتلای فاطمه است

زاهد از شوق بهشت و شوق ان با من مگو 

جنت فردوس ما بنگر سرای فاطمه است

تا خدا فرمانروای عالم هستی بود 

عالم هستی معطر از صفای فاطمه است

قطره ی اشکش شفا از بهر هر دردی بود 

اب زمزم چون عجین با گریه های فاطمه است

حضرت زهرا(س)-مدافع امیرالمومنین(ع)

در میزنی که وا بشود وا نمی شود

دردت غریبی است مداوا نمی شود

حالت بد است باز ولی روی مرکبی

پهلو شکسته مثل تو پیدا نمی شود

بیعت گرفتن تو به جایی نمی رسد

اینجا کسی به خاطر تو پا نمی شود

گریه نکن که گوش ندارند بشنوند

گریه نکن که حل معما نمی شود

شکاک ها به حرف تو اِن قُلت میزنند

که پاسخت به جز اگر،اما نمی شود

پس میزنند روی تو را باز رو نزن

دیگر کسی مدافع مولا نمی شود

برگرد خانه بستری خانهء علی

سعیت نتیجه بخش به اینها نمی شود

دیگر گذشته دورهء آن احترام ها

قدی به پای آمدنت پا نمی شود

سید پوریا هاشمی

حضرت زهرا(س)-فاطمیه

ما از قدیم دربدر فاطمیه ایم

پرچم بدست پشت در فاطمیه ایم

تا روز حشر سینه زن مادر حسن

مثل حسین خون جگر فاطمیه ایم

با آل مصطفی ز ازل همنوا شدیم

پس تا ابد پیامبر فاطمیه ایم

از فاطمیه رزق محرم بما رسد

زینب مآب همسفر فاطمیه ایم

این آزمایشی است برای ولائیان

یعنی قبول در اثر فاطمیه ایم

همراه با تمام امامان و رهبران

شیعه ! بگو که مفتخر فاطمیه ایم

با خطبه های فاطمه بیگانه نیستیم

حلقه بگوش ، پشت سر فاطمیه ایم

تنها نه فاطمه است که پهلو شکسته شد

ما اهل درد خم کمر فاطمیه ایم

یک ثلث از سلالۀ سادات کشته شد

ما پیروان گل پسر فاطمیه ایم

او یک نهال کاشت به پشت در حرم

ما شاخه های آن ثمر فاطمیه ایم

او یک تنه برای ولایت قیام کرد

ما صد سپاه هم نظر فاطمیه ایم

ما جان نثارهای علمدار حیدریم

میثاقهای معتبر فاطمیه ایم

بد سیرتانِ پست بدانند در ظهور

ما پیشتاز هر ظفر فاطمیه ایم

زهرا سپر برای امام زمان خود

ما بر امام خود سپر فاطمیه ایم

دنیا بگوش! نهضت زهرا جهانی است

در انتظار دادگر فاطمیه ایم

محمود ژولیده

هر چه گفتند و شنیدیم نمی از دریاست
ما چه گوییم زمدح تو که مداح خداست
قرن ها می گذرد از شب دفن تو ولی
شیعه می سوزد از این درد که قبر تو کجاست
بیت الاحزان تو را دشمن اگر کرد خراب
خانه ی حزن تو از روز ازل در دل ماست
حاجی کعبه شدن نیست طواف گل و سنگ
حاجی انست که طوافش به تولای شماست
ازمن محرم میقات تو از قبله مپرس
قبله ی من گل سرخی است که نامش زهراست
جز علی کیست ولی کیست نماینده ی حق
کرسی عدل کجا مسند هر بی سرو پاست
وای بر انکه نباشد به دلش مهر علی
خجل ان شخص که پرونده ی او بی امضاست
موسی ار تکیه نموده به عصا نیست عجیب
خمسه طیبه نقشی ست که بر روی عصاست
هرکسی خورده به بن بست بجز عاشق مست
جرعه ای گر تو زکوثر بدهی راه گشاست
به قنوتم چه دعایی زمحبت خوشتر
به لبم زمزمه ی عشق علی فوق دعاست
خانه ی وحی درش سبز و پلاکش سبز است
سبز رنگ است محلی که پر از عاطفه هاست
صاحب خانه ی سبز است علی سبز لواست
شال سبزی به کمر بسته و خود سبز قباست
چه کسی هست کند نور خدا را خاموش
نور او نور خداییست کجا روبه فناست
گرنباشد مدد فاطمه هیچی خوشزاد
اینهمه لطف ز زهراست که طبع تو رساست
فاطمه کیست خدا داند و پیغمبر او
فاطمه کیست همان تاج عروسان سماست
ای که از کوچه ی زهرا و علی می گذری
دل قوی دار که خاک حرم دوست شفاست
ای که با عشق حسین شیر توامیخته اند
باخبر باش که حیدر پدر عاشوراست

مرحوم زنده یاد سید حسن خوشزاد

حضرت زهرا(س)-بستر شهادت

بانوی من که دار و ندارم به پای تو

گرمی خانه از برکات هوای تو

یک شب بمان... قنوت شکسته کنارمان!

اینجا نماز تشنه ی لحن دعای تو

ما مدتی است بر سر یک سفره نیستیم

حالا که گریه ها شده آب و غذای تو

زخم کبود آینه ات گفت با دلم

آه ای پسر عموی غریبم فدای تو

زانو زدن نوشتن غربت برای من

هر گریه گریه گریه سرودن برای تو

***

تنها دو تا کفن به امانت گذاشتی

درد حسین روبروی چشمهای تو

علیرضا لک

آیه به آیه سوره ی قدری و کوثری

حتی ز آیه آیه ی قرآن فراتری

با این مقام و منزلت خود چرا چنین

مهجور مانده ای،چقدر گریه آوری

هجده بهاره ای و به دل آرزوی مرگ

هجده بهاره ای و گل یاس پرپری

حامی من به پشت در خانه بودی و

حیدر فدای تو که فدایی حیدری

لاغر شدی شکسته شدی پیر تر شری

هی درد می کشی و هی از خواب می پری

تو کشته ی فتاده به کوچه کنار در!...

تو صید و دست و پا زده در بین بستری

شاعر:مسعود اکثیری