اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

حضرت زهرا(س)-شهادت-هجوم به بیت ولایت-شب شهادت

ای زمین خوردۀ آسمانی

ای بهارِ اسیرِ خزانی

مادر از حال و روز تو پیداست

چشم پوشیدی از  زندگانی

پشت این خانواده به کوه است

تا تو هستی و آرام جانی

دوست دارم کنارم بمانی

حیدرت آشنایی ندارد

زخم روحش شفایی ندارد

بعد از آن اتفاقی که افتاد

چشم تو روشنایی ندارد

از زمانی که در بستری تو

سفرۀ ما صفایی ندارد

بی تو اصلاَ چه آبی چه نانی

مثل پروانه افروختی تو

صبر را از که آموختی تو

در ز تو شرم دارد ز بس که

دیده بر میخ در دوختی تو

فضه می داند این را که مادر

تا چه حد پشت در سوختی تو

کاین چنین خسته و ناتوانی

مادرم بود و ستر و عفافش

کعبه مشتاق و گرم طوافش

مادرم بود و غم بود و کوچه

قنفذ آمد به عزم مصافش

تیغ خود را کشید از نیام و

زد به بازوی او با غلافش

پیر شد مادرم در جوانی

نیست نامرد الّا مغیره

قاتلِ تک تک ما مغیره

وای بر من که در کوچه ها شد

مادرم روبرو با مغیره

بود چشمم به رخسار مادر

دیدم آن صحنه را تا مغیره ......

ضربه زد چهره شد ارغوانی

از سرِ غیظ و پستی تو را زد

مثل شیشه شکستی تو را زد

راه را بر تو سد کرد و حس کرد

بی کس و یار هستی تو را زد

بین کوچه غرورم لگد شد

تا مغیره دو دستی تو را زد

گفت پاشو اگر می توانی

زیر بار خجالت خمیدم

ناسزا گفت واضح شنیدم

بی هوا زد به روی تو سیلی

دست آن بی حیا را کشیدم

پا شدی از روی خاک کوچه

کاش میمردم آنجا که دیدم

خاک از چادرت می تکانی

مادرم غصه بسیار خوردی

سیلی از دست کفار خوردی

طعنه و نیش دشمن کمت بود

پشت در نیش مسمار خوردی

آنچنان زد لگد روی در که

هم ز در هم ز دیوار خوردی

سوخت خانه به دستور ثانی

زمزمه روی لب داری یارب

مادرم ظاهرا خوبی امشب

خنده آمد به لبهای بابا

خانه با دست تو شد مرتب

علتش چیست امشب فقط که

خیره سمت حسینیّ و زینب

داستان را کجا می کشانی؟

هم شکسته پر و بال رفتی

هم به دل مانده آمال رفتی

تا وصیت کنی چند دفعه

از مدینه به گودال رفتی

با سفارش برای حسینت

لحظۀ آخر از حال رفتی

ظاهرا فکر شمر و سنانی

اشک در چشم تار تو لرزید

روی روی کبود تو غلطید

مادرم حس دلواپسی را

در دو چشم ترت می شود دید

از نگاهت به دست حسینت

می شود نکته را خوب فهمید

فکر انگشتر و ساربانی

مهدی مقیمی

حضرت زهرا(س)-هجوم به بیت ولایت

در کوچه چه محشر شده سادات ببخشند

اینگونه مقدّر شده سادات ببخشند

این روضۀ ناموسی و این قصۀ کوچه

تکرار مکرر شده سادات ببخشند

دیوار که تقصیر ندارد به گمانم

هر چه شده از در شده سادات ببخشند

مادر که زمین خورده و بابا که شکسته

ششماهه که پرپر شده سادات ببخشند

مظلومۀ دنیاست ولی قاتل زهرا

مظلومیِ حیدر شده سادات ببخشند

دل سوخت ازین غصه که بین همه تقسیم

ارثیّۀ مادر شده سادات ببخشند

ارثیّۀ پهلوی لگد خوردهء مادر

سهم علی اکبر شده سادات ببخشند

گهوارهء ششماهۀ زهرا به گمانم

وقف علی اصغر شده سادات ببخشند

سهمیّۀ  رخسار کبودش به خرابه

تقدیم به دختر شده سادات ببخشند

البتّه رسیده است به او ارث ، اضافه

چشمی که مکدر شده شده سادات ببخشند

ظلمی که به زهرا شده ، تکرار به نوعی

با زینب مضطر شده سادات ببخشند

در شام خدا داند و زینب که به نیزه

با سنگ چه با سر شده سادات ببخشند

مهدی مقیمی

منبر توحید ذاتا وامدار فاطمه است

حامل وحی است و وحی از آبشار فاطمه است

هم نبوت هم امامت در مدار فاطمه است

بهترین اوصاف رب در انحصار فاطمه است

لافتی تصدیق الا ذوالفقار فاطمه است

تا نوشتیم از خدا آیات كوثر جلوه كرد

نام زهـــرا آمد و الله اکبــر جلـوه کرد

عصمت زهرا شب قدر پیمبر جلوه کرد

گاه دختر جلوه کرد و گاه مادر جلوه کرد

نور خاتم جلوه ای از شاهکار فاطمه است

شهپر جبریل با رخصت از این در ، شد بلند

خاکبوسی کرد فضه ، عاقبت  زر ، شد بلند

تا به پای حضرت صدیقه با سر شد بلند ...

رتبۀ ایمان سلمان صد برابر شد بلند

این مقام ویژۀ خدمتگذار فاطمه است

هست  زهرا "قاب قوسینِ " مصلای علی

جانماز فاطمه است عرش معلای علی

این علیِ فاطمه است و اوست ، زهرای علی

روی گردنبند زهرا نام زیبای علی

... روی سربند علی نقش و نگار فاطمه است

دین ، بدون فاطمه نوعی لطیفه سازی است

از تن سرزندۀ اسلام "جیفه سازی " است

ننگ بر فکری که دنبال خلیفه سازی است

رهبری با شیوۀ شورا سقیفه سازی است

رهبر زهرایی ما افتخار فاطمه است

درد ما این است دین بازیچه تزویر شد

واژۀ تکلیف ، ذبحِ واژۀ تدبیر شد

دیدی آخر غفلت بسیار دامن گیر شد

آی حزب الله برخیزید ، آقا پیر شد

تحت فرمان ولی بودن شعار فاطمه است

خسته ایم از زُهد تو خالیِ دنیا دوست ها

خسته ایم از طرز اسلام اروپا دوست ها

وای از لبخند استکبار دون ، با دوست ها

از خطاب تندرو گفتن ، به آقا دوست ها

این میانه رو  شدن ها انکسار فاطمه است

لشکر اسلام در خیبر ، توکُـل بایدت

سوریه ، لبنان ، یمن ، دست توسُل بایدت

اربعینی در ریاضت ها تکامُل  بایدت

تا چهل ساله شدن قدری تحمـُل بایدت

اربعین انقلاب ما بهار فاطمه است

رفت زهرا پشت در ، در با شتاب آتش گرفت

در هجوم تیرگی ها آفتاب آتش گرفت

شعله ها بالا که میرفتند آب آتش گرفت

فاطمه می سوخت اما بوتراب آتش گرفت

این وسط مسمار خونی اشکبار فاطمه است

آتش افروزان پر پروانه را انداختند

عده ای با پا در کاشانه را انداختند

پیش دختر مادری ریحانه را انداختند

پیش مادر نیز مرد خانه را انداختند

مرتضی با دست بسته بی قرار فاطمه است

عاقبت تابوت تشییع بدن آماده شد

فاطمه کم کم برای پر زدن آماده شد

زینبش با دیدن آن سه کفن آماده شد

عاقبت هرطور بود این پیرهن آماده شد

کربلا دعوا سر این یادگار فاطمه است

می رسد بالای گودال و زمان می ایستد

مادرش می آید و نبض جهان می ایستد

خواهرش بالای تل سینه زنان می استد

شمر بر روى جسمی نیمه جان می ایستد

ناله ای می آید آه غصه دار فاطمه است

محمد جواد پرچمی

حضرت زهرا(س)-مصائب شهادت

دل به جز فاطمه غمخوار نمی خواهد که

هر که شد والۀ او یار نمی خواهد که

باب حاجات همینجاست لبت را تر کن

حاجتت می دهد، اصرار نمی خواهد که

ما بدهکار تو هستیم ولی می دانیم

این طلبکار ، بدهکار نمی خواهد که

کعبه پوشیده سیاه از غم و یعنی که خدا

به غمت غیر عزادار نمی خواهد که

فدک از یک زن و فرزند گرفتن این قدر

کتک و سیلیِ بسیار نمی خواهد که

می شکافد به نسیمی ز وسط سینۀ گل

این فشار در و مسمار نمی خواهد که

ترس ، تنها ، سبب سقط جنین می گردد

پس لگد یا در و دیوار نمی خواهد که

چوبِ در ، بابت سوزاندنِ زهرا بس بود

هیزمِ بی حد و مقدار نمی خواهد که

تو که یک ضربه زدی مُرد علی در کوچه

نانجیب ، این همه تکرار نمی خواهد که

این جسارت ز نهان بودن قبرش پیداست

سند و مدرک و آمار نمی خواهد که

مهدی مقیمی

حضرت زهرا(س)-مدافع حرم

زهرا سپر معرکه ی مولا بود

وقتی که علی مرتضی تنها بود

یک مو ز سر ولی نشد هرگز کم

جایی که مدافع حرم زهرا بود

امیر حسین حیدری

ای پرتویِ جلال تو پیداتر از همه

خورشیدِ حُسنِ تو متجلاتر از همه

آئینه هم ندید جمال تو آشکار

ای راز خلقت تو معماتر از همه

تو روح استجابتی و در قنوت بود

دستان بی نیاز تو بالاتر از همه

همسایه از دعای شبت بهره مند بود

ای شیوه ی دعای تو زیباتر از همه

عالم نیافت چون تو مسیح آفرین ترین

ای روح قدسی تو مسیحاتر از همه

باید به لوح دل بنگارم حدیث لوح

ای خطبه ی رسای تو غرّاتر از همه

بعد از نبی که بار سفر بست و رفت، بود-

اسباب رفتن تو مهیاتر از همه

وقتی کسی نبود تو را تسلیت دهد

معلوم شد غریبی و تنهاتر از همه

تو مخفیانه رفتی از این خاک و مانده است

راز غریبی تو هویداتر از همه

در حیرتم چگونه تمنای مرگ داشت؟

آن مادری که بود شکیباتر از همه

طاها خراسانی

حضرت زهرا(س(-هجوم به بیت ولایت

ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻭﺍﻧﺪﯼ ﭘﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﭘﺪﺭﺕ ﺟﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﺳﺨﻨﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩ

ﺑﺮﺩﻥ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ ست

ﻓﻀﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﺎ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻭﺭﺩ

ﻭﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺕ ﺑﺎﮐﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﭼﺎﺩﺭﺕ ﯾﮏ ﺷﺒﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ

ﮐﻔﺮ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ

ﺁﻥ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ

ﺩﺭ و ﺩﯾﻮﺍﺭ، ﺷﺒﯿﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺒﺮ ﻟﺮﺯﯾﺪ

ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺤﺴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺁﻭﺭﺩ

ﮐﻮﭼﻪ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﻧﺒﯽ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻧﺎ ﺍﻣﻨﯽ ﺷﺪ

مجید تال

حضرت زهرا(س)-بستر شهادت

با شوق سفر، چشم‌ به ‌راهی زهرا

می‌ماندی اگر چند صباحی... زهرا

ای کاش غم از دل علی می‌بردی

مانند گذشته با نگاهی زهرا

یوسف رحیمی

سیلی و ضرب لگد جای خودش اما شکر

وسط کوچه دگر سنگ نخوردی بانو...

محمود یوسفی

حضرت زهرا(س)-شهادت

برگ گل از صورت حورا خجالت میکشد

باغبان از شاخه طوبا خجالت میکشد

کوچه ای که بارها بوده گذرگاه حسن

دیگر از آن شاهد تنها خجالت میکشد

ماه را در صورت دریا تماشا میکنند

ماه اگر زخمی شود دریا خجالت میکشد

یاس اگر پرپر شود داغی به لاله میرسد

که از این غم لاله صحرا خجالت میکشد

شانه اش طاقت ندارد گردش دستاس را

دسته دستاس از زهرا خجالت میکشد

زحمت این خانه دیگر روی دوش زینب است

بیت وحی از زینب کبری خجالت میکشد

بر دهان شهر یثرب حک شده مهر سکوت

از مرام مردمش حالا خجالت میکشد

لیلة القدر خدا  را مرتضی شب غسل داد

دیگر از حیدر شب احیا خجالت میکشد

شب که تاریک است غسل از روی پیراهن چرا؟

از جوابش میخ در گویا  خجالت میکشد

با امین الله، دشمن، من نمیدانم چه کرد

کز امانت داری اش مولا خجالت میکشد

آسمان بار امانت را به دست خاک داد

شب از آن خورشید بی همتا خجالت میکشد

تا در این دنیا مزار فاطمه پنهان بود

از علی و آل او، دنیا خجالت میکشد

نوید اطاعتی

حضرت زهرا(س)-فاطمیه-مدافعان حرم

بهار می رسد از راه... جایتان خالی

مسافران الی الله... جایتان خالی

دوباره روضه ی مادر، دوباره "فاطمیه"

مدافعان حرم... آه... جایتان خالی

امیر عظیمی

حضرت زهرا(س)-مدح و مصائب

ای همه عالم امکان بفدایت ، مادر

عالمی ریزه خور خوان عطایت ، مادر

کیستی تو که خداوند جهان آورده

سوره ی کوثر خود را ز برایت ، مادر

تو که هستی که نبی با همه ی قرب مقام

بارها گفته که جانم بفدایت ، مادر

ای که از فهم فراتر بود اوصاف شما

عقل مانده ست به توصیف و ثنایت ، مادر

پایش از عرش فراتر برسد آنکس که

نوکری کرده و افتاده به پایت ، مادر

هر کسی مهر علی داشت و اولاد علی

گشته او شامل آیات دعایت ، مادر

بی حرم خواندن تو ظاهر امر است ولی

هست عالم همه جا صحن و سرایت ، مادر

از نوک میخ در سوخته ی خانه ی وحی

می چکد خون تو در راه ولایت ، مادر

با دعای تو همه خلق حسینی شده اند

جان به قربان غم کرببلایت ، مادر

همه ی ارض و سماوات بهم میریزد

تا ز گودال رسد  سوز صدایت ، مادر

ناصر شهریاری

حضرت زهرا(س)-غربت امیرالمومنین(ع)

اشک من است نم نم باران بی کسی

بغض گلو است آیت پنهان بی کسی

باید که از مدینه به جایی دگر رویم

زهرا ، مدینه هم شده زندان بی کسی

یک عمر میزبان دل بی کسان شدم

حالا ببین علی شده مهمان بی کسی

پرسیدی از چه زانوی خود را بغل کنم ؟

این است چون نشانه دوران بی کسی

این روز ها مغیره شده خار چشم من

جز صبر نیست چاره و درمان بی کسی

لبخند تو برای دل خسته من است

چون آب ، روی آتش سوزان بی کسی

ای کاش اجل سراغ مرا هم گرفته بود

مرگ است، بی تو فاطمه پایان بی کسی

نوید اطاعتی

حضرت زهرا(س)-شهادت

مدینه کاش به جز کوچۀ بنی هاشم

به سمت خانۀ ما راه دیگری هم داشت

که ما ز کوچۀ سیلی گذر نمی کردیم

مدینه کاش گذرگاه بهتری هم داشت

چه زود رفت ز  یادِ مهاجر و انصار

که شهر کوچک یثرب پیمبری هم داشت

پیمبری که غم امت خودش را خورد

ز دیدِ شهر نه انگار دختری هم داشت

شکست و سوخت و خاکستریّ و میخی ماند

که باورت نشود خانه اش دری هم داشت

پرش شکست به ضرب غلاف ،آنگونه

که فکر هم نکنی او مگر پری هم داشت

به جز خمیدگیِ قامتش که حیدر دید

دو جا شکستگی و زخم بستری هم داشت

جفا به تک تکِ این خانواده موروثی است

مگر نه اینکه حسینش به تن سری هم داشت

صدای مادر او را شنید در گودال

ولی نگفت که مقتول ، مادری هم داشت

سری به نیزه بلند است ، حامل نیزه

نگفت این سرِ بر نیزه خواهری هم داشت

به کوفه کرد جسارت نگفت این بانو

دو روزِ قبل علمدار لشگری هم داشت

مهدی مقیمی

حضرت زهرا(س)-شهادت

چو آفتاب رخت را غبار ابر گرفت

شکوه نام علی غربتی ستبر گرفت

جهان و کن فیکونش در اختیار تو بود

عدو چگونه فدک را ز تو به جبر گرفت؟

خمید قامت او زیر بار اندوهت

اگر چه دست علی را عصای صبر گرفت

پدر به دیدن تو تا بهشت صبر نکرد

تو را ز دست علی در میان قبر گرفت

تمام غربت خود را گریست در دل چاه

که تا همیشه دل چاه مثل ابر گرفت

سید مهدی حسینی