اشعار ولادت امام حسن (ع)

اینگونه اگر مست ترین مست جهانم
شور حسن ابن علی افتاده به جانم
جا نیست بنوشم، به سرم باده بریزید
تا غرق شراب آیه‌ی تطهیر بخوانم
در مأذنه‌ی میکده افزوده‌ خداوند
یک «اشهد اَنّ الحسن»ی هم به اذانم
افتادم ازآن رویِ پُر از نور، به سجده
بند آمد ازآن زلفِ پر از تاب زبانم
چون لوح و قلم مستم و صد بار نوشتم:
من عاشق آقای جوانان بهشتم

دیدند جوان گشته و باز آمده حیدر
از میمنه تا میسره مبهوت تو لشکر
توفانی و چون برگ در اطراف مسیرت
از اهل جمل ریخته بر روی زمین سر
یک سوی تو ماه آمده یک سوی تو خورشید
به به! به شکوهت وسط این دو برادر
از آخرِ صف سر زده تیغ تو به اول
از اول صف کشته نگاه تو به آخر
ای ساقی افلاک که خاکی است مزارش
ای صاحب صحنی که شراب است غبارش

در ساحل زیبای دو دریاست ظهورت
ای هر دو جهان مست تو و ساغر نورت
افطارِ علی بوسه‌ای از جام دو چشمت
کوثر سر ذوق آمده از مستی و شورت
با پای پیاده نرو ای قبله! تو بنشین
تا کعبه سراسیمه بیاید به حضورت
در کوچه، دلِ مرده‌ی من منتظر توست
تا زنده شود رقص کنان، وقت عبورت
از دست تو نان داشت عجب عطر عجیبی!
این شعله‌ی عشق است مگر زیر تنورت؟

شاعر : قاسم صرافان

شعر و غزل برای تو گفتن عنایت است
از بس که لطف حضرتتان بی نهایت است
اینجا سیاه کردن دفتر عبادت است
اصلاً به افتخار تو ماه ضیافت است
ابر کرم ببار که هنگام رحمت است

از گوشه های لعل لبت می چکد عسل
دیوانه تو بوده و هستیم از ازل
آقا بگیر دست مرا نیز لااقل
ای قهرمان عرصه پیکار در جمل
وقتی قیام می کنی اصلاً قیامت است

خاکی تر از تمامی شاهان عالمی
زیباترین سروده دیوان عالمی
در امتداد دست تو چشمان عالمی
قربان خال هاشمیت جان عالمی
آن نقطه ای که نقطه آغاز خلقت است

ای سفره دار شهر نبی ای بزرگوار
ای توده های ابر کرم! بر زمین ببار
وا می کنم به نام تو لبهای روزه دار
هرگز نمی روم به خداوند زیر بار
باور نمی کنم که مزار تو خلوت است

تا می وزید بوی شما در فضای شهر
می آمدند مردمی از جای جای شهر
در ازدحام، کوچه و پس کوچه های شهر
تا بنگرند جلوه یوسف نمای شهر
یعنی نگاه کردن رویت عبادت است

بر سفره هاست روزی و ماهانه هایتان
گرمی گرفت خانه پروانه هایتان
دیوانه ایم و عاشق دردانه هایتان
سنگین شده ز پستی ما شانه هایتان
این عبد رو سیاه چه اسباب زحمت است

با قاتلت چگونه به یک خانه زیستی
زخم زبان شنیدی و هر شب گریستی
باید که پای درد صبوری بایستی
یا للعجب! کریم مدینه! تو کیستی؟
درد تو درد بی کسی و درد غربت است

دشنام ها شنیده ولی خنده می کنی
دشنام داده را تو چه شرمنده می کنی
هر کیش را به دین خودت بنده می کنی
تو خاطرات فاطمه را زنده می کنی
یک گوشه نگاه تو ما را کفایت است

در بین بچه ها ز همه مادری تری
یعنی تو از تمامیشان کوثری تری
با این عبای سبز، تو پیغمبری تری
پایش بیفتد از همه شان حیدری تری
شمشیر هم به دست تو تمثال غیرت است

کم کم به روضه پای مرا می کشی خودت
شمع مذاب در وسط آتشی خودت
پس طعم درد فاطمه را می چشی خودت
در این مسیر روضه مرا می کشی خودت
در روضه ات هلاک شدن هم شهادت است

شاعر : امیر حسین الفت

یا امام حسن مجتبی (ع)

بعضی زمانها هر گدائی یا کریم است

آن وقت حساب یا کریمان با کریم است

همّیشه در جا می زنم من در گدائی

آقا کرامت می کند آقا کریم است

وقتی عنایت می کند بر سائلانش

انگار که دنیا و مافیها کریم است

تا بی نهایت می رود طول کرامت

من هم گدائی میکنم او تا کریم است

نامش دلیل بخشش آدم شده پس

قبل از وجود آدم و حوّا کریم است

مثل حسین فاطمه در بین گودال

حتی برای ابن مرجان ها کریم است

از او فقط یک قطره می خواهی عجیب است

اندازه ی پهنای صد دریا کریم است

در این قبیله هم پسرها مادری اند

او هم شبیه حضرت زهرا کریم است

سروده جعفر ابوالفتحی

پلكي زدي و آيه ي والشمس... جان گرفت يكجا تمام پنجره ها عاشقت شدند
ختم رسل به گوشت اذان خواند و بعد از آن آيات سجده دار خدا عاشقت شدند

شاعر شدند در شب گيسوت موج ها منظومه هاي شعر و غزل ماندگار شد
خنديدي و بهشت خدا بيقرار شد، پروانه هاي سر به هوا عاشقت شدند

در آستين لطف تو دستي ست با سخا، در آستان جلوه ي تو ماه بي بها
يك عده با تلاوت قرآني ات اسير، يك عده با حديث كساء عاشقت شدند

احيا شدست شيعه در آيينه ي شما، جان علي شدي و دل آرام مصطفي
خورشيد دومين و كريم گره گشا، عمريست دست هاي دعا عاشقت شدند

دنيا در آرزوي نگاه تو مستمند، دريا نشسته در دل چشم تو دردمند
با ياد تو فلات كمر راست مي كنند، از كوه ها نپرس چرا عاشقت شدند !

شاعر : منصوره اسحاق زاده

فضای شهر پر از عطر ناب احمد شد
همینکه چشم گشودی بهار بی حدّ شد

فرشته ها که تو را دیده اند مبهوتند
ترانه ی لبشان ذکر "یا محمد" شد

تو آنقدر به نبیّ رفته ای که آمدنت
به هر چه مبعث پیغمبران سرآمد شد !

پدربزرگ شدن حس ناب و شیرینی است
که با تولد تو قسمت محمّد شد

نگاه های تو که دل ربوده از بابا
بهانه ی صلوات بلند و ممتد شد

از امشب است که بانوی آب و آیینه
هماره مادر دریای نور خواهد شد

خدا برای تو والعصر خوانده یا یوسف؟!
که نام تو به صبوری و حلم سرمد شد!

شاعر:وحیده گرجی

سبک: مادرم بر تو مبارک بادا
.آمد اینک شب میلاد حســـن (2)                       چون رسد شور و نوائی ز چمن
دومــین   مـــاه   امــامت   آمــد                        مـــظهر صــبر و شهامت آمـــد
هـــمـــه   گــویید   مــبارک   بـــادا
بـــه پـــیمبر بـــه عـــلی بـــر زهرا
همه جا گشته چراغان امشب (2)                گل،  شکفته  به   گلستان    امشب
گو بشــارت بــه عــلی و زهـــرا                مـی رسد مــژده رحــمت بــر مــا
هـــمـــه   گــویید   مــبارک   بـــادا
بـــه پـــیمبر بـــه عـــلی بـــر زهرا
بسته شد درب جهنم این ماه (2)               رو سوی حق بنما، توبه بــخواه
شد   منور   همه   عالم   اکنون               بـا  قـدومـش هـمه دلــها مجنون
هـــمـــه   گــویید   مــبارک   بـــادا
بـــه پـــیمبر بـــه عـــلی بـــر زهرا
مجتبی مظهر جودست و سخا                   وارث پیمبر و شیر خــدا
ز وجودش چو  تراود  مهتاب                  مادرش شافعه روز  جزا
هـــمـــه   گــویید   مــبارک   بـــادا
بـــه پـــیمبر بـــه عـــلی بـــر زهرا

چشای فاطمی تو خواهش گدا رو ندیده 2
آخه خدا توی دو عالم یه مرد کریم آفریده 2
خونه تو روز ازل قبله حاجات شده
فاطمه با حضور تو مادر سادات شده
آقا از تو دارم این همه شور و مستی 2
آقا تو اولین امامزاده هستی 2
آقام 3 یا امام حسن  3

یه روزی اگه بجنگی کیه که با شما حریفه 2
لشگرکشی روبروتون نباشه کار هر ضعیفه 2
هجوم تو تو اون نبرد حی علی خیرالعمل
به فلاکت افتاده بود شترسوار تو جمل
بدونه تاریخ و هر کی خبر نداشته 2
حسودیش می شده چون که پسر نداشته 2
آقام 3 یا امام حسن  3

شاعر : رضا تاجیک

سبک: به خوبا سر می زنی
قربون کبوترای حرمت امام حسن
قربون اون همه لطف کرمت، امام حسن
اگه تو ردم کنی کجا برم امام حسن
شما رو  رها  کنم  کجا  برم  امام حسن
حبیبی امام حسن امام حسن (2)
چی می شه این گدا رو توی مدینه راه بدی
مـــن آلوده رو بین زائرات پناه بدی
تو غریبی و منم غریبم اما چی می شه
دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی
حبیبی امام حسن امام حسن (2)
می شه کنج حرمت گوشه قلب من باشه
بیایم مدینه و اونجا  دل  من  وا بشه
به فدای کفترات که دوستدارم تُو دست تو
کفتری باشم که تنها تو اونو هوا کنی
حبیبی امام حسن امام حسن (2)

در کوچه می وزند به شوقش نسیم ها
گل می کنند در نفس او شمیم ها
در دستهاش یاس و انار و کبوتر است
وقتی که می رسند کنارش یتیم ها

بر شانه آسمان اجابت نشانده است
پر می زنند دور و برش یاکریم ها
غلطانده است آن شتر سرخ را به خون
تا بیش از این شکسته نگردد حریم ها
از کوچه ها و خاطره هایش گریز نیست
خونین جگر بوده حسن از قدیم ها
شیرین تر از عسل به لب قاسمش رسید
وقتی که کشته شد به بلای عظیم! ها!

شاعر : فاطمه نانی زاد

آن شب مدينه تشنه شهد سخن بود
در جوهر شهد سخن، وصف حسن بود
آن شب مدينه بود و عطر جانفزايش
فرياد شادي بود و رقص كوچه هايش
آن شب ملائك دسته دسته دست افشان
مي آمدند از عرش در بزم بهاران
آن شب طلوع مطلع الفجر ظفر بود
آيينه دار سفره فتح سحر بود
آن شب نبي از كوثرش تفسير مي گفت
از خنده زهرا، علي تكبير مي گفت
آن شب گلي از باغ عصمت چيد زهرا
حُسْن خدا داد حَسَن را ديد زهرا
آن شب خدا از دوش زهرا بار برداشت
يعني نقاب از چهره دلدار برداشت
آن شب علي مست مي «قالو بَلي» بود
شب زنده دار رحمت ماه خدا بود
شمس ولايت را دليل راه آمد
ماه خدا را در حقيقت ماه آمد
از مقدم او ملك هستي فر گرفته
يعني هماي رحمت حق پر گرفته

شاعر : محمد حسن فرحبخشیان

شب شب عشق ماه خدا شد
خوش به حال اون که گدای مجتبی شد 2
با گلاب فرشته گل ما رو سرشته
به خدا که آقای جوونای بهشته 2
اومد کریم سفره آل الله     به این همه کرم بگو ای ولله 2
حسن مولانا 4

شب عزیز فاتح بدره
برای دیوونه ها امشب شب قدره 2
به تولاش اسیرم تا بگه من میمیرم
روزی یک سالم رو من از امشب میگیرم 2
باید که این روایت و به دل نوشت   گریه کناش با خنده میرن به بهشت 2
حسن مولانا 4

ای اهل عالم آقام کریمه
یه جلوه از نور آقام، عبدالعظیمه 2
آرزومه یه روزی با همه بی قراری
تو حریمش بشم من خادم افتخاری 2
می نویسن رو سر در صحن آقا    أشهد أنّکَ أنیس الزهرا 2
حسن مولانا

شاعر : رضا تاجیک

 سلام ای حُسن عالمتاب، ای روح سحر سیما
سلام ای آیه مظلوم، ای غم، سوره زیبا
سلام ای دومین خورشید، ای روشن ترین امید
بتاب ای عصمت روشن، بتاب ای عصمت زیبا
سلام ای جان شیدایی، تو ای روح اهورایی
طلوع بی غروب حُسن، در آیینه دنیا
سلام ای آسمان صبر، ای قاف شکیبایی
سلام ای قبله خوبی، سلام ای کعبه دل ها
سلام ای صبح توفانی، تو ای لبخند بارانی
شکوفا شد ز صبر تو، گل اعجاز عاشورا
حسن، سنگ صبور عشق، امام غم، غرور عشق
دل حسرت نصیبم را اجابت می کنی آیا؟
مرا سیراب کن مولا، ز دریای کراماتت
اجابت کن مرا امشب، تو را لب تشنه ام مولا

شاعر : رعنا اسماعیلی

نیمه سیبی نیمه ماه از راه اومد
آهای گداها کریم آل الله اومد
اومده امشب از ماه بهتر    اومده حُسن حی داور
سبط النبی و سبط الاکبر
یا حسن آقام 2 آقا   3
امشب با قدومت ای زیبا دلبر
حیدر بابا شد و زهرا شد مادر
قربون صدقه تو رفت پیغمبر
یا حسن آقام 2 آقا   3

اون خدایی که درد و دوا رو می بخشه
به عشقت آقا گنه کارا رو می بخشه
می خونن اهل عرش اعلا        وصی طاها هستش مولا
وصی مولا هست این آقا
یا حسن آقام 2 آقا   3
امشب با قدومت ای زیبا دلبر
حیدر بابا شد و زهرا شد مادر
قربون صدقه تو رفت پیغمبر
یا حسن آقام 2 آقا   3

خدا دلای حیدری رو باز شیدا کرد
دل من امشب به تو توسل پیدا کرد
بی شب زلفت دل تاریکه     آقا کرم انقد داری که
دریا می خوام نه آب باریکه
یا حسن آقام 2 آقا   3
امشب با قدومت ای زیبا دلبر
حیدر بابا شد و زهرا شد مادر
قربون صدقه تو رفت پیغمبر
یا حسن آقام 2 آقا   3

شاعر : محمد حسین مهدی پناه

رمضان آمد و دارم خبري بهتر از اين
مژده اي ديگر و لطف دگري بهتر از اين
گر چه باشد سپر آتش دوزخ صومش
ليك با اين همه دارد سپري بهتر از اين
شب قدر رمضان گر چه بسي پر قدر است
دارد اين ماه و ليكن سحري بهتر از اين
چون كه در نيمه اين مه پسري زاد بتول
كس نزاده ست و نزايد پسري بهتر از اين
رمضان، اي كه دهي مژده ميلاد حسن
به خدا نيست به عالم، خبري بهتر از اين
مجتبي لؤلؤ پاك «مرج البحرين» است
نيست در رشته خلقت گهري بهتر از اين
رست پيغمبر از آن تهمت ابتر بودن
نيست بر شاخه طوبي ثمري بهتر از اين
گفت خالق «فتبارك» به خود از خلقت او
كلك ايجاد ندارد اثري بهتر از اين
بگذر آهسته تر اي ماه حسن، اي رمضان
عمر ما را نبود چون گذري بهتر از اين
اثر صلح حسن نهضت عاشورا بود
امتي را نبود راهبري بهتر از اين
زنده شد باز از اين صلح موقت اسلام
نيست در حسن سياست رهبري بهتر از اين
گر چه مشمول عنايات تو بوده ست «حسان»
يا حسن كن به محبان نظري بهتر از اين

مثل نسیمه، ذات رحیمه
آی گداها صف بکشید شب شب کریمه 2
ای پسر شاه نجف میثم تمار توام
روزی میشه تو مدینه مهمون افطار توام
دلبر دلهایی لیلی لیلایی 2
تو تا همیشه کلید قلب حضرت زهرایی
حسن 2 یا حسن 3

پاک و متینه، عین یقینه
با گداها بر سر یک سفره میشینه 2
با همه ی رو سیاهیم طالب دیدار توام
هرکی میخواد هرچی بگه مادح دربار توام
تو روح هر بذلی تو صاحب فضلی 2
تو آرامش بی نظیر قلب اباالفضلی
حسن 2 یا حسن 3

پیر و مرادی، لطف زیادی
تو ز ازل آب و نون زندگیم و دادی 2
ما همه رعیت شدیم و تو کریم بنده نواز
باغ تو سرسبزه فقط تو اون بیابون حجاز
سرور و سرداری همیشه سالاری 2
ختم کلام تو پسر حیدر کراری
حسن 2 یا حسن 3

شاعر : رضا تاجیک