رنو کلیو یک سوپر مینی فرانسوی جذاب است که زمزمه‌های ورود آن به بازار ایران از طریق ایران خودرو و احتمالاً تولید و مونتاژ آن نیز شنیده می‌شود. بنابراین بد نیست که نگاهی داشته باشیم به این رنو 5 قرن بیست و یکمی.
کلیو (Clio) برای نخستین بار در سال 1990 ظاهر شد. این مدل در ابتدا قرار بود یک بازطراحی از R5 سوپرمینی افسانه‌ای و با طراحی شبیه به مدل 1972 باشد اما بعدها تصمیم گرفته شد که ویژگی‌های طراحی سنتی به کناری نهاده شوند. بعلاوه اینکه سیستم جدید نام‌گذاری رنو دیگر به جای اعداد به نام‌های مختلف تغییر یافته بود بنابراین نسل اول این هاچ‌بک با نام کلیو متولد شد. تعلیق و قسمت‌های زیربندی خودرو از رنو 5 به یادگار مانده بود. اما در بخش پیشرانه‌ها، تنوع خوبی دیده می‌شد. به گونه‌ای که موتورهای 1.1 لیتری تا 2.0 لیتری بنزینی و 1.8 لیتری دیزلی برای آن ارائه می‌شد. در سال 1992 مقررات سخت‌گیرانه آلایندگی باعث شد تا سیستم سوخت‌رسانی از کاربراتوری به تزریق سوخت الکترونیکی مبدل شود.
نسل دوم کلیو در سال 1998 معرفی شد. این مدل کاملاً از نظر طراحی تغییر کرده بود و چراغ‌های مستطیلی، جای خود را به چراغ‌های تخم مرغی شکل داده بودند. تمامی زوایای بدنه نیز نرم و منحنی شده بود فرم خاص و کم‌نظیر شیشه عقب و درب پشتی از ویژگی‌های جالب این نسل بود. قیمت این خودرو زیر 8 هزار یورو بود که آن را در دسترس بسیاری از خریداران جوان‌تر قرار می‌داد. تغییرات رادیکالی در طراحی کلیو همراه با صرفه‌جویی در وزن و کاهش هزینه‌های نگهداری و تعمیر باعث شد تا تبدیل به خودرویی خوش‌نام از نظر دوام و قابلیت اطمینان شود.
رنو به خوبی مشکلات نسل اول را در این مدل برطرف کرده بود. در اوایل سال 2000، مدل‌های اسپرت با موتور 1.6 لیتری 16 سوپاپ نیز معرفی شدند و به تدریج جای پیشرانه‌های قدیمی‌تر را گرفتند. مدل‌های قدرتمندتر RS نیز البته با قیمت بسیار بالاتر و با پیشرانه 172 اسبی به فروش می‌رسیدند. در این میان ضعیف‌ترین مدل هم کلیو استاندارد 1.2 لیتری با قدرت 54 اسب بخار بود.
یک نسخه موتور وسط مسابقه‌ای از کلیو هم با موتور V6 با حجم 3.0 لیتر و قدرت 230 اسب بخار برگرفته از رنو لاگونا هم معرفی شد که می‌توانست به سرعت 235 کیلومتر بر ساعت دست یابد.
در سال 1999، یک نسخه از کلیو در ترکیه با نام سیمبل برای بازارهای شرق اروپا تولید شد. کلیوی سدان نیز در پاراگوئه و برزیل تولید می‌شد که شباهت زیادی به نیسان التیما داشت. در سال 2001 یک فیس لیفت عمده برای کلیو معرفی شد. تغییرات بیرونی مخصوصاً در چراغ‌های جلو و جلوپنجره جدید، نمودی عینی داشت. در سال 2004 نیز تغییرات دیگری در چراغ‌ها، چرخ‌ها، سپر و تجهیزات داخلی داده شد. فاز 4 توسعه رنو کلیو نسل دوم در سال 2006 با تغییراتی در ظاهر خودرو رونمایی شد. این نسل نهایتاً تبدیل به مدل‌های داچیا لوگان و ساندرو شدند. در پاییز سال 2006، نسخه‌های سدان کلیو با ارتقا با نام سیمبل در شرق اروپا عرضه شدند. این همان خودرویی است که به عنوان نسل دوم داچیا لوگان هم می‌شناسیم و در ایران هم با نام رنو سیمبل عرضه می‌شود.
پس از عمری طولانی، سرانجام در کنار نسل دوم، نسل سوم کلیو در سال 2005 رونمایی شد. این در حالی بود که تا سال 2012 تولید نسل دوم نیز ادامه یافت. نسل سوم از پلتفرم B نیسان بهره می‌برد. بنابراین کلیو با نیسان میکرا و نیسان نوت، اشتراکات زیادی پیدا کرد. این نسل به طور قابل توجهی بزرگ‌تر و البته سنگین‌تر شده بود. بعلاوه قیمت آن نیز نسبت به نسل دوم بیشتر شده بود. افزایش طول این خودرو به بیش از 4 متر، آن را وارد کلاس سوپر مینی‌ها نموده بود.
این نسل همچنین برای نخستین بار توانست پنج ستاره ایمنی را از تست تصادف یورو انکاپ به دست آورد. در سال 2006، نسل سوم کلیو به عنوان خودروی سال اروپا انتخاب شد. در همین سال نسخه‌های اسپرت کلیو مجهز به موتور 2.0 لیتری 16 سوپاپ با قدرت 197 اسب بخار و با قیمت 23 هزار یورو وارد بازار شدند. این مدل شتابی 6.9 ثانیه‌ای و بیشینه سرعتی 215 کیلومتر بر ساعتی داشت.
در سال 2009 هم فیس لیفت نسل سوم رونمایی شد. در این مدل جلوپنجره تغییر یافته و طراحی آن تهاجمی‌تر شده بود. کیفیت مواد مورد استفاده در کابین نیز بسیار بهتر شده بود.
سرانجام نسل فعلی و چهارم کلیو در سال 2012 رونمایی شد. طراحی نسل جدید از زبان طراحی نوین و مدرن رنو تبعیت می‌کرد. چراغ‌های درشت و کشیده و فرم تخم مرغی بدنه، سقف شیب‌دار و قرار گرفتن لوگوی بزرگ رنو در مرکز یک جلوپنجره لوزی شکل بالدار، از ویژگی‌های بصری این مدل بودند. درواقع نسل چهارم، جذاب‌ترین طراحی را نسبت به سایر اجداد خود نشان می‌دهد. طول و عرض خودرو افزایش یافته اما بیشترین تغییر در افزایش فاصله بین دو محور جلو تا عقب دیده می‌شود که چشمگیرتر است.
تجهیزات فراوانی نیز در این نسل دیده می‌شود. از هندزفری گرفته تا دوربین دید عقب و سیستم سرگرمی و یک گیربکس اتوماتیک شش سرعته با کلاچ دوگانه. طیف موتورهای این خودرو تنوع کمتری یافته‌اند. موتور 1.2 لیتری با قدرت 75 اسب بخار نسخه پایه است. یک موتور 0.9 لیتری سه سیلندر با قدرت 90 اسب بخار و یک موتور 1.2 لیتری توربوشارژر 120 اسبی و در نهایت یک موتور 1.6 لیتری توربوی 197 اسبی، انتخاب‌های دیگر پیشرانه هستند.
کلیو اکنون خودروی محبوبی در اروپا به عنوان یک هاچ‌بک شهری محسوب می‌شود. بعلاوه ارتقای دائم آن در طول 27 سال اخیر کاملاً آن را آبدیده و مقاوم نموده است به گونه‌ای که می‌تواند جایگزین شایسته‌ای برای خودروهای معمول ما نظیر پژو 206 باشد. با این وجود کمی بعید به نظر می‌رسد که پس از توافق ایران خودرو و سایپا با مجموعه پژو سیتروئن، شانس زیادی برای کلیو برای تولید در این دو مجموعه وجود داشته باشد و شاید احتمال تولید آن به صورت مستقیم توسط رنو در ایران نیز چندان دور از واقعیت نباشد.
