اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

عالمی در عالم معنـــا ، نجف
قطعه ای از جَنّهُ المأوا ، نجف

بارگــاهِ قُدس قدّیسِ وجود
آستانِ عرشیِ مولا ، نجف

پایگــاهِ مستیِ بـدمست ها
پایتخت کشور دلها ، نجف

ای مُصــلّای تمام اهل بیت
سجده گاه حضرت زهرا نجف

نه که از عرش خدا نازل شود
می رود در تو مَلَک بالا ، نجف

طورِ سینا هستی و در تو عــلی
جلوه ها کرده ست بر موسی ، نجف

نوح را در چشم خود جا داده ای
ای مــزار آدم و حوّا ، نجف

گر مسیحا می دهد دَم مُرده را
می کند دل مُرده را إحیا ، نجف

شوره زاری ماندی و دارد هنوز
در تو طعــم دیگری ، خرما ، نجف

آستان بوسیـم ، درگـاه تو را
ای جــوازِ کربلای ما ، نجف

خاطرات ما رقم خورده فقط
با خراسان با مدینه با نجف

در نهایت هم محلّ فوت ماست
یا خراسان یا مدینه یا نجف

محمدقاسمی

ترکیب بند مدح امیرالمومنین علیه السلام:

سرم از شرم اگر که پایین است
کوله بارم دوباره سنگین است
 
بی نوا آمدم، نجاتم داد
کار حیدر نجات مسکین است
 
مس ما را همیشه زر کرده
از کرامات فضه اش این است
 
سفره اش خالی است و خوشنود است...
...سفره ی سائلش که رنگین است
 
کو به کو رد شدم علی گفتم
چه کنم؟ عشق یار در سینه است
 
تلخی روزگار یادم رفت
نامش ازبس برام شیرین است
 
قل هو اللهِ من همه مولاست
بانی مدح مرتضی زهراست
 
وسعت قلب من وجب شده است
مالک هر وجب طلب شده است
 
مُهر حیدر زدم به هر وجبش
مثل نخلی که پر رطب شده است
 
گرچه ذی الحجه دل نشد حاجی
سیزده بار در رجب شده است
 
اگر امشب دوباره سر مستم
مهر حیدر فقط سبب شده است
 
نقطه ی تحت باء بسم الله
شب معراج، صوت رب شده است
 
شیر حق در زبان ما شده و...
... اسدالله در عرب شده است
 
آن که بابای عالم خاک است
علت خلق کل افلاک است
 
نام حیدر تمام دین من است
ذکر افتاده وقت پا شدن است
 
از علی گفتم و منافق گفت:
جای ما نیست... وقت جا زدن است
 
فاتح خیبر و حنین و احد
غالب جنگ های تن به تن است
 
کس ندیده فرار حیدر را
زره پشت او فقط کفن است
 
تیغ او در نبرد لازم نیست
نعره اش وقت جنگ صف شکن است
 
آن که خیبر به غرشش لرزید
صاحب ذوالفقار ابالحسن است
 
وقت رزمش که خصم می لرزید
حق تعالی به خویش می بالید
 
خواند ما را... به خیمه گاهش برد
رانده بودیم و در پناهش برد
 
دلِ سنگم مقابل چشمش
دل من باخت و نگاهش برد
 
بی قرارم از آن شبی که مرا
جذبه ی مرتضی به راهش برد
 
چاه چشمان من پر از آب است
از سری که علی به چاهش برد
 
آن چنان مست وصل حق شده بود
قاتلش را به قتلگاهش برد
 
هر کسی سجده کم به پایش کرد
آخرش پی به اشتباهش برد
 
حب حیدر خرید... پس دیدیم
که خلیل خدا شد ابراهیم
 
دوری از انحراف باید کرد
عزمِ بر راه صاف باید کرد
 
بی علی ارزنی نمی ارزیم
چه کنم اعتراف باید کرد
 
کعبه آخر چرا ترک برداشت؟
صحبت از آن شکاف باید کرد
 
کعبه ی بی علی فقط سنگ است
مرتضی را طواف باید کرد
 
سال ها معتکف شدم بس نیست؟!
چقدَر اعتکاف باید کرد؟!
 
صبر تا وعده ی "...یَمُت یرنی"؟!
عاشقان را معاف باید کرد
 
عبد، بی تاب دیدن مولاست
رود، بی تاب وصل بر دریاست
 
شعر من شعر اقتباسی نیست
ساده می گویم و هراسی نیست
 
گرچه آلوده ام محب توام
عیب و ایراد من اساسی نیست
 
ظرف مجنون شکست تا نرود
قصد لیلا که ناسپاسی نیست
 
از شبی که مرا نجف بردی
در سر من دگر حواسی نیست
 
نجفت از سرم نمی افتد
از خیال حرم خلاصی نیست
 
پس نزن لااقل دلم را تو
روزی اش گر علی شناسی نیست
 
بی نوایم ولی تو را دارم
دل خوشم یاعلی تو را دارم

محمد جواد شیرازی

تیغ تو علی نبود اگر کج

می رفت دلم به هر سفر کج

شد فتح دلم به ذوالفقارت

بگرفت کجی ره دگر کج

من مدح دو ابروی تو گویم

اینجاست که می شود هنر کج

ای حرف دل تو دم به دم راست

وی زلف سر تو سر به سر کج

یک سوی زمین شود گران تر

تیغت چو شود سر کمر کج

خورشید کج از افق برآید

چون زلف کنی به رخ سحر کج

تنها نه ردیف نیست کارم

بل گشته ردیف شعر تر کج

وقتی که زبان بریزم و باز

زلفین تو هست بیشتر کج

بنشینم و صبر پیش گیرم

دنباله کار خویش گیرم

شاعر: محمد سهرابی

روزی که به ما ولای حیدر دادند

یک جرعه ز چشمه سار کوثر دادند

مرغ دل سر گشته ی ما را ان روز

با بال ولایت علی پر دادند

حمید کریمی

به سینه مهر علی را ز جان نگهبان باش

درون میکده چیزی به ارزش می نیست …

علیرضا خوش منظر

خیال روی تو می پرورد خیال زمین
جلالت تو شده باعث جلال زمین

همیشه واهمه از رفتن تو داشت ولی
تو آمدی نجف و تخت شد خیال زمین

زمین از اول خلقت فقط تو را می خواست
بقیه هم شده اند اکثراً وبال زمین

به صبح زیر قدومت به لیل زیر سرت
بدا به حال دل ما خوشا بحال زمین

تو جزئی از نجفی یا که جزو توست نجف؟
ببین که صبح و مسا این شده سوال زمین

نداشت قدرتی و تکیه زد به ایوانت
به لطف مضجع تو پا شده نهال زمین

برای اینکه کمی هم سوی خدا بپرد
شدند کرب و بلا نجف دو بال زمین

میان غزوه ی خندق دهان خود وا کرد
برای گفتن هو هو زبان لال زمین

علی علی به لبش بود و دائما میریخت
شراب تاک نجف را دراین پیاله زمین

به سوی شهر نجف گرم در رکوع شده
ببین و غبطه بخور بر قد هلال زمین

علی مشهوری”مهزیار”

روح معارجی تو به سر و علن ، علی
صاحب مدارجی تو امیر سخن ، علی
باب الحوائجی تو به هر مرد و زن ، علی
با یک نگاه نافذت ای بت شکن ، علی

در مسلخ جنون سر نفسم بزن ، علی

زآن پس بدم به ذره کند کار آفتاب

مهتاب می چکد همه شب از عبای تو
بالانشینی است همیشه سزای تو
آیم نجف زیارت کعبه ، سرای تو
سر کج کنم به دیدن ایوان طلای تو
افتم به سجده گاه محبت ، به پای تو

بی حب تو ، صلات عذابی است بی حساب

رضا رسول زاده

شمس الارضین ، ماه سماوات علی است
سرمنشاء نور و باب خیرات علی است
هر سو که به معراج ، نبی سر چرخاند
می دید که در اوج کمالات علی است

جنگ آور صفین و حنین است علی
الگوی یلان عالمین است علی
استاد حسن در کرم و صبر و رضاست
بابای اباالفضل و حسین است علی

یا شاه نجف … بیا و دلشادم کن
محتاج توام بیا و امدادم کن
تفتیده ز تشنگی ! بر این سینه ی من
تاکی تو بکار و نجف آبادم کن

تفسیر فرات ، البیان ، المیزان
تفسیر کبیر و هر چه شرح از قرآن
یک جا همه را میان دریا ریزم … !
گر نام علی نبرده باشند در آن

عالم همه زیر پای زهرا و علیست
خلقت سببش برای زهرا و علیست
فیاض دو عالم است آن چشمی که
گریه کن بچه های زهرا و علیست

گفتیم به ظاهر و به باطن : ” حیدر “
در حشر تویی به خلق ضامن ، حیدر
فریاد رسم باش تو در روزی که
فریاد زنم : ” بحق محسن حیدر “

رضا رسول زاده

ای جلوه گاه صورت اسماء ذوالجلال
وی شاهراه حق وحقیقت ره کمال

مستجمع جمیع صفات جلالیه
در آینه به یکصد و ده رخ به حق جمال

تو با حقیقتی و حقیقت به جز تو نیست
ای رمز وراز حضرت خلاق لا یزال

در مدح تو لسان فلک لوح و هم قلم
ناقابل است و عرض ارادت بود محال

وقتی به مدح فضل تو قرآن رسیده است
غیر از کلام حق شده مدحت چو قیل وقال

عبد خدایی وبه عوالم تو سروری
مارا غلامی ات شده بر سینه چون مدال

عین اللهی و باب خداوند مطلقی
حق یاعلی باتو وحق تو تو باحقی

حسین رضایی”حیران”

کسی دکان نگشوده ست بی جواز علی
که رزق هیچ کسی نیست بی نیاز علی

خدا به داد ترازوی عادلان برسد
اگر حساب بسنجند با تراز علی

جهان سوال بزرگی ست، کشف خواهد شد
اگر که چاه بگوید چه بود راز علی

گره به کار خود انداختی طناب! چرا؟
چه خواستی که نداده ست دست باز علی

بپرس از آنکه دو دستی غلاف را چسبید
چه دیده از دو دم تیغ یکه تاز علی

به کوفه نیست امیدی که مسجدش نشکست
نماز هیچ کسی را به جز نماز علی

محمد حسین ملکیان

آمدم سمت حرم سعی و صفا را دیدم
مست از جام علی حال دعا را دیدم
کفر اینبار نبود و به خداوند قسم
زیر ایوان نجف بود خدارا دیدم
و علی حضرت عشق است و خدا حضرت عشق
در حریمش به خدا شور منا را دیدم
مسجد کوفه و چاه علی و خانه ی عشق
زیر لب ذکر “علی جان” همه جا را دیدم
آمدم از حرم و پـــای عمـــــود اول
عشق و مردانگی و مهر و وفا را دیدم
در حرم آمدم از تل که شبیه عمه…
چشم بستم بخدا رأس جدا را دیدم
تازیانه وسط آتش و دود خیمه
ماتم غارت و تصویر عزا را دیدم
چشم خود باز نمودم به روی گنبد ها
قسمتم کرد حسین کرب و بلا را دیدم
امیرفرخنده

یا اَمیرالمؤمنین حیدر علیه السلام

چون کِرم که بر دامن یک چوب نِشیند
این وصله به پیراهن محبوب نِشیند

او کیست که در مبحث اللّه شناسی
پای سخنش حضرت یعقوب نشیند

دل خانه مولاست،در این عرش الهی
باید که فقط حضرت یعصوب نشیند

در درگه ربّانی رب پرور حیدر
خضر است که درحالت مربوب نشیند

در مدرسه ی صبر به استادی دختش
آسیه بپا خیزد و ایّوب نشیند

بر خار مغیلان چو اِشارت بنماید
بر شاخه ی آن،میوه ی مرغوب نشیند

حکمش چو شراب است اگر روی ضریحش
صد دانه ی انگورِ طلاکوب نشیند

 

احسن الاذکار

مخــزن الاسرار سلامٌ عليك
اَحـسن الاذكــار سلامٌ عليك
طليــعه ي صبحِ كتابِ هستي
مطلـــع الانوار سلامٌ عليك
ابالحـــسن ابالحــسيــن يا علي
سيّـــد الابرار سلامٌ عليك
تجليِّ شكــــوهِ حـــقّ پرستي
جـلــوه ي دادار سلامٌ عليك
نگـــارِ آسمـانـــي عاشقـــان
دلـــبر و دلـــدار سلامٌ عليك
زيباترين عنوانِ ديوانِ عشق
شاه بيتِ اشعار سلامٌ عليك
شاهِ نجــف پادشهِ لــــو کُشَف
حيـــدر كــــرّار سلامٌ عليك
گـــره گشاي همه ي عالمين
چاره ي هــر كار سلامٌ عليك
خورشيــدِ عشقِ آسمانِ شيعـــه
ماهِ شبِ تـــار سلامٌ عليك
در جنّتِ گـــلزار ديـن بهترين
لاله ي بي خــار سلامٌ عليك
اي شهريار،اي صاحبِ ذوالفقار
سردار و سالار سلامٌ عليك
شير دلـــير و يــلِ بي هماورد
فاتـــح كـــارزار سلامٌ عليك
فـــدايـــي نبي به ليـــلُ الـــمبيت
اُسوه ي ايثار سلامٌ عليك
تنهــاترين مظلومِ‌ كُـــلِّ عالم
غريب و بي يـــار سلامٌ عليك
محزونِ يارِ خورده سيلــي علي
شاهــدِ مسمار سلامٌ عليك

حمید رضا گلرخی

من را چه حاجتی ست به میخانه و شراب

مستی من تویی به خدا یا ابوتراب

عالم تمام قطره و دریا تویی علی

با ذکر نامتان همه را می کنم خراب

آئینه ی تمام نمای خدا ، علی

یک گوشه از فضائلتان گشته صد کتاب

دارم یقین که عرصه ی محشر به دست توست

حاشا که نوکرت بشود لحظه ای عذاب

من کار خیر از پی عقبا نمی کنم 

تنها به عشق توست اگر می کنم ثواب

ترسی من از حساب ندارم چرا که تو

فردا به جای نوکر خود می دهی جواب

آری اگر نظر بنمایی به ذره ای

روشنگر وجود شود همچو آفتاب

خواب و خیال من شده پابوسیت علی

اذن زیارتی بده بر این دل خراب

خواهی اگر شود همه عالم علی پرست

از چهره ات بکش صنما لحظه ای نقاب

یا قاهر العدو و یا والی الولی

سوگند میخورم که تویی ذکر مستجاب

یا مظهر العجائب و یا مرتضی علی

اذن فرج بده تو بر آن ماه در حجاب

دست مرا رها نکن ای هست کردگار

مولا تو را به جان علی اصغر رباب

شاعر:ابراهیم لآلی

ای کاش که گام بر فلک برداری
دست از سر این یقین و شک برداری
از عشق علی ای دل من! کعبه شکافت
ای کاش تو هم کمی ترک برداری

دادیار حامدی