اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

زبان قلم شد و دل صفحه ایی ز دفتر شد
فضای دور و برم گوییا معطر شد

 تفضلی زخدا بود و سوی من آمد
لبان من متنعم به نام حیدر شد

 مرا کجا غزل از شاه لا فتی گفتن
از آن امام همامی که عشق داور شد

 برای مدح علی پای شعر من لنگ ست
کسی که مادح او مصطفی مکرر شد

 سرود ختم رسولان علی و انفسنا
پیمبری که جهان از رخش منور شد

 کنار واژه ی زهرا علی چه جلوه گرست
به اذن حضرت حق اینچنین مقدر شد

 میان طالع زهرا خدا علی به نوشت
نگار ختم رسل تکیه گاه صفدر شد

 علی مدال ولایت به گردنش افتاد
همینکه سائل انگشترش مفخر شد

 مثال شیر خداوند علی کجا باشد
که خرد طایفه اش چون علی اصغر شد

 میان خلقت خود پهلوان خدا کم داشت

 علی که آمد و راحت خدای منذر شد

 زمین ز شور نبردش به لرزه می افتاد
همین که گویی برپا زمان محشر شد

 زدرب قلعه ببین قدرت یدالله را
که کنده گشت و علی پهلوان خیبر شد

 چه ضربه ای!که شد افضل عبادت الثقلین

 چه ضربتی که دونیم جسم خصم کافر شد

 علی برنده شدو نقطه نقطه ارض و سما

 پر از نوای خوش کردگار اکبر شد

 غلام درگه یار از قدیم الایامیم
عیارمان به خدا عشق آن مطهر شد

 بهشت حضرت حق خانه ی بزرگان است

علی که بود و که نامش کلید این در شد

 هرآنکه نوکر این خانواده شد آری
عزیز هر دو جهان چون جناب قنبر شد

 ره علی و خدا یک رهست قسم بر حق

لعین شد آنکه علی را همیشه منکر شد

رضا آهی

دست بالای دست حیدر نیست
مثل و مانند شاه خیبر نیست

او فقط لایق امیری هست
هر کسی که امیر و رهبر نیست

نظر سائلان همه این است
از علی هیچ کس سخی تر نیست

همه ی خلق نوکرش هستند
ولی یک تن مثال قنبر نیست

هم امام است و هم نبیُ الله
چه کسی گفته او پیمبر نیست

از زمین تا به آسمان فرق است
آب زمزم که آب کوثر نیست

هر چه گل هست در تمام جهان
بی ولای علی معطر نیست

پشت حیدر به فاطمه گرم است
بیخودی او دلیر و صفدر نیست

ابراهیم لآلی

ای تجلی گاه رب العالمین
جلوه هفت آسمان روی زمین
روشنی بخش سحر شب های تو
راز بسم الله با لبهای تو
دست تو در دست رحمن الرحیم
چشم بینای صراط المستقیم
با تو تنها ، با تو بی خود می شویم
تشنه ی ایاک نعبد می شویم
ای شکوه قل هو الله احد
نغمه ی شیرین الله الصمد
شب پرستان با رسوا می شوند
شرک های تازه افشا می شوند
مثل روزی جلوه گر در هر کجا
بس که پیدایی نمی بینم تو را
با خیالت زندگانی می کنیم
بی غم پیری جوانی می کنیم
پشت ابر گریه پنهان خنده ام
تا در آید دولت پاینده ام
بر مدار غربت و غم گردشم
نام مهدی می دهد آرامشم
خاک هم با تو تبسم می کند
بر لبت باران تیمم می کند
ای صفای آسمان نفره کوب
روی ماهت آفتاب بی غروب
هم خلیل و هم دلیل راه ما
آشناتر از همه با آه ما

عمر ما در حسرت رویت گذشت
روز ما بی شام گیسویت گذشت
سینه ها در آتش مهجوری ات
هر نفس تکرار داغ دوری ات
سر به زانوی شکیبای بس است
عکس تو قاب رویایی بس است
آتشی در سینه می خواند تو را
صبح هر آدینه می خواند تو را
تا به کی این دوری و دیوار غم
کی به آخر می رسانی کار غم
اشک ما خون شد به چشم روزکار
کی به پایان می رسد این انتظار
ای تمام عشق در لبخند تو
می دمد کی روی بی مانند تو
جلوه کن تا سر دهم در پای تو
گل کند در چشم من سیمای تو
ای جنود عقل و عشق انصار تو
می دهد سامان خدا بر کار تو
دست حق صولت به هر گام تو ریخت
دلبری در دامن نام تو ریخت

شهد پیروزی به فرجام تو زد
آخرین پیمانه در جام تو زد
با تو روزی ای شکوه بی شکست
هیبت مستکبران خواهد شکست
بی عصا رام تو دریا می شود
روزگار زشت زیبا می شود
کهنه گردد با نگاهت هر غمی
زندگی نو ، زنده از نو آدمی
می شود روزی بنای غم خراب
می گذارد یار ما پا در رکاب
می رسد روزی بهار بی خزان
فصل پیوند زمین با آسمان
ای خوشا در دولت تو زندگی
سربلندی بندگی بالندگی
با زبان آشنا می خوانمت
از غروب کربلا می خوانمت
از لب اصغر صدایت می کنیم
با دل زینب دعایت می کنیم

حسین بادروج

عهدی شکسته شد غم آن ماجرا که هست
مَن کنتُ را غدیر نخواندی، منا که هست
پیمان ببند فرصت قالو بلی که هست
"باشدعلی خدا نه، ولی ناخدا که هست
بعدازخدا بزرگ همه ماسوا که هست"

ناد علی بخوان و بگو یکصدا علی
فریاد کن به ماذنه ، حیّ علی علی
هم فاطمه است حیدر و هم مصطفی علی
"بعدازخدا و بعد رسول خدا ،علی
ساقی است گرشراب نداری بیا که هست"

یک یا علی است فاصله از عشق تا علی
یوسف ! چه غم زمکر زنان ، باش با علی
وا میشود تمامی درها به یا علی
"لشگر گشاعلی است  ومشکل گشاعلی
فرمانروا که بود و شه لافتی که هست"

هم مبتدای عاشقی ماست هم خبر
در کوچه اش یتیم و اسیرند رهگذر
دور کریمهاست گدایانِ بیشتر
"ما سائل رکوع علی نیستیم  اگر
او اِنّما ولیّکم الله ِما  که هست"

گفتی علی خداست نه آیینه ی خداست
پس هرچه از بزرگی او دم زنم رواست
هم ابتدای صبح قیامت هم انتهاست
"محشرصفی ز وسعت آغوش مرتضاست
ای عاشقان هجوم نیارید جا که هست"

نقّاش ، حیدر است که عالم منقّش است
مهرش حلول کرد به جان و دلم نشست
دل عاشق علی است، در این حُب دو آتشه است
"عاشق گناهکار اگر شد درآتش است
اما حسابش ازهمه عالم جداکه هست"

تاریخ را سپرد به ما ، رفت مصطفی
قرآن ورق ورق شد و عترت جدا جدا
آتش به در رسید و همان شد که مرتضی...
"فرق  علی شکافت،بخون خفت مجتبی
عباس من ! صبور بمان کربلاکه هست"

زهرا نفس کشید که جان داشت از علی
فریاد اگر کشید زبان داشت از علی
بازو ، کبود بود و نهان داشت از علی
" آن بی نشانه ای که نشان داشت ازعلی
دل بیقرار یافتنش هرکجا  که هست "

محسن ناصحی

مثنوی مولا علی(ع)

بشنو ازمن چون حکایت می کنم
قصه ای زیبا روایت می کنم
قصه ی اوصاف نیکوی علی
قطره از دریا نمایم منجلی
زاده شد در خانه امن خدا
شد خدایش میزبان مرتضی
دست پرورد رسول ا..بود
از همه اسرار او آگاه بود
آنزمان که دین حق اعلام شد
اولین ایمانی اسلام شد
زین جهت گفتی پیمبر ازصفا
مرتضی باشد وصی مصطفا
بر خدا وبر پیمبرشد ولی
نور یزدان در وجودش منجلی
وقت هجرت جای پیغمبر بخفت
من فدایت یا رسول ا..گفت
دایما بودی علی مجنون او
مصطفی موسی، علی هارون او
بود پیوسته کنار یارغار
چه به صلح وچه به وقت کارزار
شیر حق در صحنه ی پیکار بود
لیک در رزمش خدا رفتار بود
در احد جنگاوران را شاه شد
ناجی جان رسول ا....شد
وصف تیغش گفت جبریل آشکار
جمله ی لاسیف الا ذوالفقار
لافتی الا علی هم گفت او
قرنها باشد زقولش گفتگو
جنگ خندق شدجدالی سخت بود
بیشماران، دشمن سرسخت بود
عبدود آمد به جنگ تن به تن
گفت کو مردی که آید جنگ من
گفت پیغمبر به لشگر در سه بار
نیست کس پاسخ دهد این نابکار
هرسه بارش گفت آن حق را ولی
هست حاضر تا رود میدان علی
عاقبت عازم به میدان شیر شد
دست او بر قبضه شمشیر شد
کفر با اسلام باشد روبرو
هر کدام اندر سپاهش آبرو
ضربه ای مولا براو زد حیدری
کرد واصل بر جهنم کافری
شد برابر ضربه حیدر نشان
باعبادات تمام انس وجان
بارها این صحنه ها تکرار شد
راضی از او احمد مختار شد
بارها آن ذوالفقار حیدری
کرد خندان چهره ی پیغمبری
ای خوشا روزی که زهرای بتول
خواستگاری علی(ع)کردی قبول
ماه بطحا خطبه خوان عقدشان
شاهدان اهل زمین و آسمان
جرعلی (ع)کس لایق زهرا(س) نبود
گرنبودی فاطمه(س)، مولا نبود
زندگانی شان تراز زندگی
هر دو انسانی دراوج بندگی
ازدواج پاکشان چون پا گرفت
کوثری بر فاطمه معنا گرفت
عاقبت شد وقت حج آخرین
آخرین حج پیمبر،میر دین
وقت برگشتن به وادی غدیر
جمع کردش مردمانی را کثیر
گفت ای مردم مرا وحیی رسید
تا کنم ابلاغ این روز سعید
روز اکمالی براسلام آمده
نعمت حق کامل وتام آمده
می کنم اعلام درخم غدیر
برشما باشد علی بعدم امیر
ای خداوندا محبش دوست دار
دشمنش را دشمن خود برشمار
یار او را هرزمان یاری نما
قسمت خصم علی خواری نما
ای کسانی که در اینجا حاضرید
این سخن برغایب از اینجا برید
افتخار شیعیان باشد غدیر
حکم هر عصروزمان باشد غدیر
با غدیر خم ولایت زنده است
تا ابد خورشید خم پاینده است
حیدریون را عید اکبر است
بی گمان عید خدای داور است
شیعه شادی کن به هنگام غدیر
تو ز اولاد علی عیدی بگیر
اشرف اولاد او صاحب زمان
عیدی ما دیدن رویش عیان

 اسماعیل تقوایی     

امیر المومنین(ع)-مدح

هم دلبر و دلاور و دلدار مرتضی

هم سرور و سر آمد و سردار مرتضی

هم دیده ایست در و گهر بار مرتضی

هم سینه ایست مخزن الاسرار مرتضی

جان ِ گرو گذاشته در لیلت المبیت

دلواپسیِ امنیت ِ غار مرتضی

در سجده هاش گفته انا عبدک الذلیل

در جنگهاش صفدر و قهار مرتضی

هر جا که ایستاده چه سجاده و چه جنگ

دارد به بندگی تو اصرار مرتضی

انگار کار کرده ترازو تراز تر

وقتی گذشته از سر بازار مرتضی

هر جا گره به کار می افتاد ، جبرییل

میگفت یا محمد ، بگذار مرتضی...

دیوارِ دینِ حق و درِ شهرِ علم بود

اما چه دید از در و دیوار مرتضی؟

در کربلا به هر طرفی میکنم نگاه

جعفر علیست ،عون و علمدار مرتضی

زیبایی خدا به هر طرفی جلوه میکند

تکرار توست حیدر کرار ، مرتضی

محمد خادم

 السلام علیک یا امیرالمؤمنین علیه السلام

به یُمن حضرت دلبر خدا بر من کرامت کرد
همین که نامش آوردم دعایم را اجابت کرد

نه تنها من سرآغاز امورم "یاعلی" گفتم
خدا هم "یاعلی" گفت و شروع امر خلقت کرد

تمام انبیا هر جا گره بر کارشان افتاد
دم "حیدر" گرفتند و خود مولا وساطت کرد

پدر بعد از اذان در گوش من "نادعلی" خوانده
همان "نادعلی" عمری از ایمانم حفاظت کرد

به دل حب علی دارم، شده زهرا خریدارم
خودم لایق نبودم که، ولی مادر محبت کرد

"منم کلبی ز اکلاب امیرالمؤمنین حیدر"
مرا انسیه ی حورا چنین منصب عنایت کرد

گرفتار و پریشانم، سراپا غرق عصیانم
دل ویران من را ساقی کوثر مرمت کرد

نمی پرسد چرا مستی؟ نمی گوید برو پستی
گدا هرقدر بد بوده علی بر او کرامت کرد

به هجر او گرفتارم، به دل شور نجف دارم
به هرکس که نجف رفته دل زارم حسادت کرد

دوباره دیشبی در خواب دیدم زیر ایوانم
دوباره این دل شیدای من میل زیارت کرد

هوای نوکرانش را همیشه مرتضی دارد
در اوج هر گرفتاری مرا راهیِ هیئت کرد
.

به دست خاندان او فقط جود و کرم باشد
علی باب الحوائج می شود شش ماهه هم باشد

مرضیه نعیم امینی

امیر المومنین(ع)-مدح

بیهوده نگرد ! کیمیا ذکر علی ست

آن معجزه ی گرانبها ذکر علی ست

با دیدنِ ایوان نجف فهمیدم

دارویِ تمام دردها ذکر علی ست

وحید قاسمی

امیرالمومنین(ع)-مدح-صد و ده فضیلت

علی کیست ، ذوالفَضلِ وَالاِمتنان

علی کیست ، ذوالحِکمةِ وَالبَیان

علی کیست ،آیینة ذوالجلال

علی کیست ،ذوالرَأفةِ و اَلامان

علی کیست ،گو : اَحسنُ الخالقین

به او نام داده چنین ، مستعان

علی کیست ، معنای توحیدِ محض

علی کیست ،مسجودِ روح و روان

علی کیست ،اَسماءِ حُسنای حق

علی کیست ،الله را ترجمان

علی کیست ،از « وَجهُ رَبِک » بپرس

همه  فانی اَند و  علی جاودان

علی کیست ،دانای لوح و قلم

علی کیست ،اَسرارِ گَنجِ نهان

علی کیست ،فرماندهِ اَنبیاء

علی کیست ،با اَنبیا همزبان

علی کیست ،عبد خدای کریم

علی کیست ،سلطان جان و جهان

علی کیست ،کعبه ،علی کیست ،رُکن

علی کیست ،زمزم ،صفا، سَعی ،هان...

علی کیست،صوت رسای خدا

علی کیست ،رازِ مگویِ زبان

علی کیست ، آن خِلقتِ بی نظیر

که هرگز نگُنجد به وصف و بیان

علی کیست ذکرِ کُلونِ بهشت

علی کیست ،سرمایة جَنَتان

علی کیست ،حج و جهاد و زکات

علی کیست ،احکام دین را نشان

علی کیست ،همتای زهرا علیست

علی کیست ،بر مصطفی روح و جان

علی کیست ،سالار خُم غدیر

علی کیست ،رهبر به پیر و جوان

علی کیست ،آقای هر مُتَقی

علی کیست ،مولای ما مؤمنان

علی کیست ،خورشید دستِ نبی

ستون زمین ،لنگرِآسمان

علی کیست ،میزان اعمالِ ما

علی ، آن قسیمِ جحیم و جنان

علی کیست ،رمز حیات و ممات

علی کیست ،سِرِ صَلات و اَذان

علی کیست ،آنکه به اَمرِ خداست

به یک شب چهل جا عیان، همزمان

علی کیست ،دل رحم ،با دوستان

علی کیست ،دل سخت، با دشمنان

علی کیست ،مَرد قنوتِ سحر

علی کیست ،محراب را ارمغان

علی کیست ،بخشنده ، وقت رکوع

علی کیست ،در سجده ، فارغ ز جان

علی کیست ،گریان ز اشک یتیم

علی کیست ،الحق کسِ بی کسان

علی کیست ،پشت و پناه ضعیف

علی کیست ،حامیِ مستضعفان

علی کیست ،آن سفره دارِ فلک

بحق ، عالمی را علی میزبان

علی صاحبِ سفرة مجتباست

کریمانِ عالم بر او میهمان

علی کیست ،بابای زینب ،حسین

حسن، اُمِ کلثوم ، ما شیعیان

علی کیست ،شیر خدا و رسول

علی کیست ،سرمایة کُن فَکان

علی کیست ،خشم خدا در عِقاب

علی کیست ،چشم خدا در عَیان

علی کیست ،خیبر شکن، بت شکن

علی کیست ،بر مصطفی جانفِشان

علی کیست ، هشیارِ صَفِین ها

علی کیست ، بیدار در نهروان

علی کیست ،فیروزِ جنگ جَمل

علی کیست ،درپیری اَش پهلوان

علی کیست ،شایستة ذوالفقار

ولی بی سپر،بی زِره، بی کمان

علی کیست ،مظلوم،تنها، غریب

علی کیست ،با چاهها همزبان

علی کیست ،هر کس که پرسد بگو:

علی را تو در شقشقیه بخوان

علی کیست ،آرامشِ فاطمه

علی کیست ،همدردِ یارِ جوان

علی کیست ،با دستِ بسته صبور

علی کیست ،پیروزِ هر امتحان

علی دست بسته نگردد ولی

برای خدا می شود آنچنان

علی را اگر میشناسی دلا

خودت را مُریدِ مَرامش بدان

علی بر همه بی پناهان ، پناه

علی بر سرِ بی کسان ، سایبان

علی نَه فقط هست بابای ما

علی دین ما هست و ایمانمان

و تا حوض کوثر علی ، راهبَر

علی ساغر و ساقی و ساربان

علی کیست ،بابای ارباب ما

علی کیست ،مولای صاحب زمان

رسد انتقام غدیرِ علی

به دستانِ آن رهبرِ اِنس و جان

و مهدی ، مسیرِ علی میرود

امامت همین و ولایت همان

ولیِ زمان را که دریافتی

همان بیعت است و همین آرمان

و آنان که پَرپَر در این رَه شدند

همه کربلایی ، همه قهرمان

محمود ژولیده

مدح حضرت مولا علی علیه السلام

ز كار حضرت حيدر كسي سر در نياورده
و بهتر از علی(ع)، اعجاز ، پیغمبر نیاورده

بلی روح الامین پر برده تا معراج معنایش
ولیکن موقع برگشت با خود پر نیاورده

از آنکه یآفته حق را ، سوالی کن بگو آیا?
ز خاک زیر پای نوکر قنبر نیاورده?

به مسجد در رکوع خود برای یاری سایل
به جز حیدر کس انگشتر ز دستش در نیاورد

ای آنکه منکر اویی ، ببین ام القرا قرآن
چنان حیدر بر آیات خودش زیور نیاورده

دلیل کار، تشخیص منافق از مسلمان است
که خالق در کتابش نامی از حیدر نیاورده

علی همکفو زهرا بود و غیر از نفس پیغمبر
برای هیچ انسانی نبی دختر نیاورده

نبی از بهر لعن قوم نصرانی به همراهش
به جز "سبطین" و "زهرا" و "علی" لشکر نیاورده

هر آنكه با علي در سر خيال جنگ پرورده
اگر با سر به ميدان رفته با خود سر نياورده

اگر آورده سر را، زیر آن پیکر نیاورده
کسی از ذوالفقارش تیغ بران تر نیاورده

به جز پیغمبر و خالق، رسول الله ، فرموده:
ز کار حضرت حیدر کسی سر در نیاورده

جعفر ابوالفتحی

باران گرفته است که بارانی ام کند
یعقوبِ هجر دیده ی کنعانی ام کند

وقتش نیامده است که یک شب ابوتراب
فکری برای بی سر و سامانی ام کند

دیدم شکوهِ گنبد و گفتم خدا کند
چشمش مرا بگیرد و قربانی ام کند

با قلب خون، نشسته ام و گریه می کنم
تا ذره ای نظر به پریشانی ام کند

شاید دلش بسوزد و بانی من شود
شاید عبور از دل ویرانی ام کند

باشد قبول... نوکر خوبی نبوده ام
من قانعم فقط سگ دربانی ام کند

قسمت نشد مجاور ایوان طلا شوم
قسمت نشد که زائر بارانی ام کند

محمد جواد شیرازی

کویت بهشت را به تماشا کشیده است
کار  مرا  ببین  به کجاها کشیده است


باید  که  دست های  خدا را طلا گرفت
از بسکه نقش روی تو زیبا کشیده است


"عیسی" اگر مریض زیادی دهد شفاء
درنسخه اش جمال"علی"را کشیده است



محمدحسن بیات لو
 

دلم در نجف مانده و منزلی را
از این خانه بهتر نمی بیند اصلا
کسی که نگاهش به ایوان بیافتد
خودش را که دیگر نمی بیند اصلا

محمد_جواد_شیرازی

یا امیر المومنين علیه السلام

با سوره ی کوثر اگر قران نمک دارد
این شعر هم از ذکر مولا جان نمک دارد

شیرینی کام علی در شادی زهراست
با این که بین سفره بیش از نان نمک دارد

قدری نمک گیرت شدم بابای عالم که
در کام من خرمای نخلستان نمک دارد

در صحن تو نام حسین آمد به لبهایم
این خانه جای قند در قندان نمک دارد

آه جگر تنها دلیل گرمی اشک است
از شوری دریاست گر باران نمک دارد

دل را ز کف دادیم زیر گنبدت ای مرد
چون لاله روییدیم پای مرقدت ای مرد
.

دل را که از تو منتظر بر مقدمی باشد
چون کعبه نشکافش که با او عالمی باشد
.
جزر و مد زلفت برای قتل عشاقت
در دادگاه حق دلیل محکمی باشد

عمریست که با خنده ی پیمانه میخندیم
تنها غم دوریست گر ما را غمی باشد

قم آمدیم از دوری دامان یک مادر
معصومه تا بر زخم کهنه مرهمی باشد

ما را به زهرا مادرت، مادر سفارش کن
پاهام می لرزد مرا قدری نوازش کن

محمد رضا رضایی

رسیده اند سه تایی سرِ قرار نجف
پیمبر و اسد الله و کردگار نجف

کنار حضرت ایوان سر مزارِ علی
خدا گذاشته با جسم خود قرار نجف

که زیر پیرهنش عرش می شود معلوم
اگر ز جا برود لحظه ای کنار نجف

خدا برای نبی ریخت در علی مِی را
علی پیاله ی حق گشت و شد خُمار نجف

هزار راه برای رسیدن است به حق
که مقصد همگی گشته هر هزار نجف

بهشت واقعی است و به خاطر اغیار
به گرد و خاک خودش کرده استتار نجف

نبی و جلَ جَلاله خدا و فاطمه را
نوشته اند ملائک به اختصار نجف

چهار چوب علی دوستان عالم شد
ابوتراب، درِ قَلعه، ذوالفَقار، نجف

برای نام علی اکبر و علی اصغر
دوبار کرببلا گریه کن سه بار نجف

کسی که مست علی گشت اینچنین برود
کِشان کِشان به بهشت و به اختیار نَجَفْ

مهدی رحیمی زمستان