اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

با چنین چشم سیاهی انتخابم روشن است
با خیال او دلیل پیچ و تابم روشن است

آتشی برپا شده از اشتیاقش در دلم
شعله‌ی شوقم چراغ اضطرابم روشن است

در شب تاریک، بین موجی از گیسوی او
پرسشی پیچیده ام اما جوابم روشن است

مد آهی طالعم را سمت او پر می دهد
خواب یوسف دیده ام تعبیرخوابم روشن است

نیمه ی ماه است و ماه کاملم پیدا شده
شب شب وصل است و از امشب حسابم روشن است

محمد بختیاری

تقدیم به محضرآقا امیرالمؤمنین علیه السلام


ذکرِمیثم به سرِ دار،علی راعشق است

ذکر یوسُف سرِبازار،علی راعشق است

همه عالم سرِ خانِ کَرَمِ مولایند

ذکرِسیّاره ی سیاّر ،علی راعشق است

حضرتِ احمدِخاتم به حدیثی فرمود

حق علی هست وَحق دار،علی راعشق است

به خدافاطمه فرمود اگرکشته شوم

درمیان درودیوار،علی راعشق است

حَسَنَش ازتَه ِدل باجگری سوخته گفت

باوجودِ دلِ غم دار،علی راعشق است

بینِ گودال چنین گفت حسینِ بن علی

کوریِ دشمنِ خونخوار،علی را عشق است

خطبه ی حیدریِ زینبِ او ثابت کرد

که فقط حیدر کرّار،علی راعشق است

برلبِ خشکِ اباالفضل چنین زمزمه بود

که پدرجانِ علمدار،علی راعشق است

اینچنین گفت رقیه که عمو،جان من است

چهره اش ماهِ شب تار،علی را عشق است

موقعِ سوختنِ خیمه امام سجّاد

گفت بااین تَنِ بیمار،علی راعشق است

من یقین دارم اگرروز جزا رَب باشد

حضرت حق کنداظهار،علی راعشق است

ذکرِروی لب مهدی،علی جانم علیست

بهترین ذکر دراَذکار،علی راعشق است

من"امینم"وشدم شیعه ی مولاصدشکر

ذکر من در دم افطار،علی را عشق است

آن لحظه ای که زیر لحد خاک میشویم

با جسم در عذاب زمین چاک میشویم

من معتقدبه معجزه ی اسم اعظمم

بایا علی علی به خدا پاک میشویم

دنیا شنود پیام ما را
عالم نگرَد مقام ما را
بخشید خدای حیّ منّان
 در عید علی تمام ما را
ای کعبه چو جان به برگرفتی
از دست خدا امام ما را
این جان محمّد است کعبه
بر او برسان سلام ما را
در زمر? دوستان مولا
امشب بنویس نام ما را
شیرین به ولایت علی کن
با کوثر نور، کام ما را
امشب در خود به غیر بستی
با صاحب خویشتن نشستی

ای کعبه حرم شدی از امشب             
در عرش، علم شدی از امشب
عالم همه تشن? کرامت
تو بحر کرم شدی از امشب
با دست خدا به لوح محفوظ
ممدوح قلم شدی از امشب
بت‌ها شده ذکرشان هوالحی
خالی ز صنم شدی از امشب
تا دم زنی از تجلّی هو
هو گفتی و دم شدی از امشب
طوبی که علی مرتضی را
تو خاک قدم شدی از امشب
دلداد? وصل یار بودی
دیوار نه، سینه را گشودی
تا فاطمه را ز دور دیدی     
چون جامه جگر ز هم دریدی
از چارطرف به نغم? وحی
 آواز? «فادْخلی» شنیدی
گویی که به شوق میهمانت
آغوش گشودی و دویدی
یا همچو کبوتران عاشق
بر گرد سر علی پریدی
هم ذکر «علی علی» گرفتی
هم بانگ «خدا خدا» کشیدی
یک عمر در انتظار بودی
امشب به وصال خود رسیدی
نور ازلی مبارکت باد
میلاد علی مبارکت باد
این مظهر داور است، کعبه!     
 این روح مطهر است کعبه
در مصحف سینه‌اش نگه‌کن
قرآن پیمبر است کعبه
بازوی ورا ببوس امشب
 این فاتح خیبر است کعبه
امشب پدر تمام عالم
در دامن مادر است کعبه
این سیّد کلّ انبیا را
جان است و برادر است کعبه
بر خویش ببال از این چه بهتر
مهمان تو حیدر است کعبه
این صاحب جاودانی توست
مولود نه، بلکه بانی توست
از مکّه و کعبه و پیمبر     
تبریک به ذات حیّ داور
انوار جمال غیب تا صبح
ازکعبه به‌عرش می‌کشد سر
دارند به کعبه شب‌نشینی
بنت اسد و خدا و حیدر
جبریل به احترام مولا
بر بام حرم گشوده شهپر
کعبه ز ولادت علی یافت
میلاد دوباره، جان دیگر
تطهیر شدی به نور مولا
ای بیت‌خدا! از این چه‌بهتر؟
بت‌ها همه سربه خاک سودند
تا صبح، «علی علی» سرودند
ای ذکر خوش حرم، ثنایت     
جان همه حاجیان فدایت
هم بوسه‌زده «حجر» به‌دستت
هم چشمِ «مقام»، جای پایت
رکن و حرم و صفا و مروه
هر چار، اسیر یک دعایت
جان دو جهان، رسول اکرم
دلداد? صوت دلربایت
با معجز? مسیح خیزد
بر مرده اگر رسد صدایت
والله‌که کعبه قطعه‌سنگی است
 زآن نیز کم است، بی‌ولایت
تو جانو حرم، تن است مولا
حج، دور تو گشتن است مولا
مداح تو ذات حی منّان     
اوصاف‌ تو «قدر»و «نور»و«فرقان»
توحید به مهر توست توحید
ایمان به ولای توست ایمان
بوذر به محبت تو بوذر
سلمان به ولایت تو سلمان
با بردن نام تو عجب نیست
در حشر رهد ز نار، شیطان
بر ختم رسل فقط تو خواندی
 قرآن، پیش از نزول قرآن
بوسید لب تو را محمّد
 یعنی که بخوان‌بخوان علی‌جان!
بگشا لب و وصف خویشتن‌گو
با سور? «مؤمنون» سخن‌گو
هم ‌عبدی و هم خدای مظهر     
هم نفس رسول، هم برادر
شمشیر خدا و شیر احمد
در غزو? بدر و فتح خیبر
یک ضربت تو به جنگ خندق
 از طاعت کائنات برتر
هر لحظ? لیلةالمَبیتت
با طاعت انس و جان برابر
با یک نگه تو خلق، سلمان
 با یک نفست همه ابوذر
والله قسم، قسم به قرآن
زیبند? توست نام حیدر
والله تو حیدری، علی‌جان!
شمشیر پیمبری علی‌جان!

تو روح کتاب آسمانی        
لبریز مبانی و معانی
توحید مقاوم ایستاده     
قرآن همیشه جاودانی
کردند همه صحابه اقرار
در محضر تو به ناتوانی
در کوی تو صد هزار موسی
فخریّه کنند بر شبانی
تو نفس محمّدی علی جان
بالله قسم ای رسول ثانی
کی گفته امام نفس احمد
گردند فلانی و فلانی؟
کی دیده که جاهل تیمّم
یابد به ولی حق، تقدّم؟
دیدید که نفس مصطفی کیست؟          
دیدید علی مرتضی کیست؟
دیدید که در خطاب قرآن       
ممدوح خدا در انما کیست؟
پاسخ بدهید روز خیبر           
از قلب علی گره‌گشا کیست؟
حجت به همه تمام گردید     
دیدیدکه حجت خدا کیست؟
خواندیم نماز رو به قبله     
دیدیم که قبل? دعا کیست
والله به جز علی نگوییم     
پرسند اگر امام ما کیست؟
ای خصم! بیا ببُر سر از ما
عالم ز شما و حیدر از ما
شیعه ز همه سر است فردا     
دنبال پیمبر است فردا
شیعه به ولایت امامش       
سیراب ز کوثر است فردا
یک یا علی از عبادت خلق     
 بالاتر و برتر است فردا
والله قسم پناه شیعه       
صدّیق? اطهر است فردا
والله قسم لوای توحید       
بر شان? حیدر است فردا
زیر علم ولایت او       
سرتاسرِ محشر است فردا
شیعه همه جا بوَد علی‌دوست
حقا که بهشت، عاشق اوست
شیعه است که اقتدار دارد        
شیعه است که اعتبار دارد
شیعه است‌که با نثار جانش     
سرخطِّ وصال یار دارد
شیعه است‌که با ولای حیدر       
می‌میرد و افتخار دارد
شیعه است‌ که‌در خزان غم‌ها       
با مهر علی بهار دارد
نه شوق بهشت در سر اوست       
نه بیم ز خشم نار دارد
دیدار علی بهشتِ شیعه است     
شیعه به جنان چه‌ کار دارد؟
«میثم» همه عمر حیدری باش
با مهر علی پیمبری باش

***استاد سازگار***

. یا امیرالمؤمنین....


عاشقت هستم و سلمان به همه ثابت کرد

عاشقت فرق ندارد که کجایی باشد

گر بهای شیعه بودن سر جدا گردیدن است...

ما به عشق مرتضی تاوان آن را میدهیم...

تا بماند تا ابد ذکر علی بر مأذنه

هستی و دار و ندار و جانمان را میدهیم...

یا امیرالمومنین...

آتش نمرود را در دَم گلـستان مي كند

حلقه ي انگشترش كار سليمان مي كند

ميثم تمّار را با دار اُنسش مي دهد

آن امامي كز نگاهي خَلقِ سلمان مي كند

تا كه رو زد بركسي غير از علي، ذات خدا

يوسف صدّيق را در بند زندان مي كند

بين گرداب بلا چيزي نگو جز "يا علي"

ذكر حيدر مُشكلت را سهل و آسان مي كند

مثل طفلي كه ميان جمعيت گُـم مي شود

دوري از شاه نجف ما را پريشان مي كند

هرچه مي خواهم نگويم مدح او را،خود به خود

نفس لوّامه مرا فوراً پشيـمان مي كند

عاقل از ديدِ من است آن كس كه با "نادعلي"

با زبان روزه ، دائم ختم قرآن مي كند

آسمان در هم نمي پيچد بدون اذن او

امر از او مي رسد ، افلاك طوفان مي كند

وحي صادر مي شود از جانب مولاي ما

پس فقط روح الامين ابلاغ فرمان مي كند

ما كه تصويري نمي خواهيم جز صحن نجف
مرتضي وقتي كسي را كارگردان مي كند

بر مشامش مي رسد بوي حرم ، امّا مُدام
"سائل"اين غم را درون سينه پنهان مي كند

شك ندارم "هَمُّ و غَمَّش"را ز خاطر مي برد
هرگدايي در حرم رو سمت ايوان مي كند

محمد قاسمی

من آفــریــده شـدم پـای باء بسم الله

بـه پـای نقـطه ی تـنـهای باء بسم الله

شـروع میشود آیـات سـوره های خـدا

بـه نـامِ نــامــیِ زیــبــای باء بسم الله

ورودِ بـی تـو بـه قـرآن روا نبود انگار

تـو را سـپـرد بـه فـحـوای باء بسم الله

به عقل مـا نرسد درکِ کُنـهِ این نقطه

که نکته هاست به دریای باء بسم الله

و می‌ رساند عـلـی را بـه اوج یکـتایـی

بــیــان واضـح و شـیـوای باء بسم الله

دمـی نـظـاره نـمـا جـایِ نام حق را که

مـقـدم اسـت بـر آن جـای باء بسم الله

اگر نظر به علی افضل العبادات است

نـمـاز کــن بــه تـمـاشـای باء بسم الله

ز روز اول خــلــقــت خدایـمـان پاشید

بــه سـیـنـه بــذر تــولّــای باء بسم الله

بـه گـرد او همه حـلـقـه زدیـم زیـرا که

مــدار مــاســت سـویـدای باء بسم الله

علیست عـالـیِ اعلیٰ و عرش اعلیٰ هم

نــمـی رســد بـه بـلـنـدای باء بسم الله

سید محمد میر احمدی

چند رباعي در مدح مولا علي (ع)

احمد غم خويش با علي ^(ع) مي‌گويد
اسرار به مرتضي علي ^(ع) مي‌گويد
نازم به علي كه عالم از روي نياز
با صوت بلند، يا علي^(ع) مي‌گويد
***
 
خورشيد محمد ^(ص) و علي ^(ع) چون ماه است
اسرار حيات را علي^(ع)  آگاه است
من مفتخرم كه شيعه‌ي راه وي‌ام
گلبانگ دلم، علي^(ع) ولي الله است
***
 
با يك دل پاك و صيقلي مي‌گويم
از عشق امام اوّلي مي‌گويم
«لولا علي لما خلقتك»، دل من!
از روز نخست، يا علي^(ع)  مي‌گويم
***
 
در گلشن عشق، مرغ جانانه شدي
در مسلخ عشق، مرد مردانه شدي
از عشق به عشق، يك علي^(ع)  فاصله است
از خانه در آمدي و در خانه شدي
***
 
در مدح علي^(ع) زبان چه قاصر شده است
ديوان به علي^(ع) كتاب فاخر شده است
جز عشق علي^(ع) هيچ ندارد دل من
فضل و كرمش اميد شاعر شده است
***
 
امداد علي جواب هر مشكل شد
با نام علي اذان دين كامل شد
روزي كه اذان به گوش من مي‌گفتند
آن روز مرا علي علي در دل شد
***
 
ما عشق علي به سينه مهمان داريم
از نام علي مدد فراوان داريم
روزي كه به خاك گور مهمان گرديم
چشم مدد از علي كماكان داريم.
***
 
ما نوكر خانه‌زاد اين در هستيم
بر نوكري آل عبا دل بستيم
يا فاطمه و حسن، حسين‌گويانيم
با ذكر محمد و علي سرمستيم.

حسين شادمهر

آيت عظمي عليّ و محشر كبري حسن
عالي و اعلا عليّ و والي و والا حسن

حبل محكم مرتضي و بهترين دم مجتبي
عروة الوثقي عليّ و واژه ي زيبا حسن

"سوره ي انسان"عليّ و "سوره ي يس"حسن
عَلّمَ الاَسما عليّ و أحسنُ الاَسماء حسن

حاكم خلقت عليّ و شافع أمّت حسن
قادرِ مطلق عليّ و مالك دلها حسن

زينت دوش رسول الله هستند اين دوتن
جان پيغمبر عليّ و دلبر طاها حسن

اوّلين نور دل صدّيق اكبر مجتبي ست
اوّلين دردانه ي صدّيقه ي كبري حسن

ذكر پرواز ملك تا آسمان هفتمين
سرّ معراج نبي در ليلة الاسرا حسن

در عطوفت، در جلالت، درشُكوه و مرتبت
آينه گردان كه نه، آئينه ي زهرا حسن

در جَمَل بر عالمي اين نكته ثابت شد كه هست
رونوشتِ حيدر كرار در دنيا حسـن

بشنو از روح الامين كه : لافتي الاّ علي
بشنو از روح القُدُس كه : لافتي الاّ حسن

ثاني إِثنَيْــنِ رسول الله در زهد و وَرَع
در كرامت چون كرام الكاتبين، يكتا حسن

بي كسي، غربت، تحمّل،صبر، داغي بر جگر
تك تك اين واژه ها را مي شود معنا حسن

چاه مخصوص غم مولاست كه در بين طشت
ريخت همراه جگر، درد دل خود را حسن

بين كوچه، بين خانه، بين مسجد، در سپاه
هرطرف رو مي كنم تنها حسن، تنها حسن

او گذشت از سهم خود تا ذكر ما اين گونه شد
يا حسين و يا حسين و يا حسين و يا حسن

خورده بر تابوت او هفتاد چوب تير و هست
پيشواز ظهر خون آلود عاشورا حسن

محمد قاسمی

از تناقض‌های عادت گشته سرشاریم ما
گاه اصراریم ما، گه‌گاه انکاریم ما

هرکجا پا می‌گذاریم اشکمان جاری شود
هیئت دیوانگانیم، ابر سیّاریم ما

دست خالی را پر از تسبیح و تربت می‌کنیم
رونق از نام رضا داریم، بازاریم ما

کعبه مردم شدیم از بس ترک برداشتیم
سینه‌چاک مرتضی هستیم، دیواریم ما

روضه می‌خوانیم و خصم روضه، از رو می‌رود
شکر حق، با قابض‌الارواح، همکاریم ما

سفره همسایه رنگین‌ می‌شود از خون ما
مجری امضای طوماریم، خودکاریم ما

چشم ما بر دست زوار است در باب جواد
در بغل سرقفلی باب رضا(ع) داریم ما

سهم سقاخانه ما را فزون‌تر کن ز پیش
گر تصور می‌کنی امروز هوشیاریم ما

در دل ما دائما نقاره‌ها هو می‌کشند
مطرب و درویش و شهرآشوب و بیماریم ما

مطرب و درویش و شهرآشوب و بیمار و خراب
الغرض خوبیم یا بد! خیل زوّاریم ما

با کبوترهای تو، پر می‌کشد دست دعا
چشمِ آهوئیم، یک آمین طلبکاریم ما

گوشه‌ای پای ضریحت دست ما را بند کن
دست ما را بند کن جایی، گرفتاریم ما

کم نمی‌آید کَرَم، از بس که یارِ ما یکی است
کم نمی‌آید توقع، بس که بسیاریم ما

شانه‌ات، تابوت ما را تا کجا خواهد کشید؟
بعد مُردن هم تو را ای عشق، سرباریم ما

***احمد بابایی***

امام مجتبی(ع)-ولادت

از سمت مدینه خبر آورد نسیمی

تا مژده دهد آمده مولود عظیمی

آن قدر فرشته به زمین آمده انگار

در کل سماوات نمانده است مقیمی

گل های بهشتی است به دستان ملایک

در شهر از این واقعه پیچیده شمیمی

از طایفه ی نور خودش نور علی نور

با نور رسیده است کریمی به کریمی

او آمده تا دل ببرد با دو سه لبخند

در بین زمین باب کند لحن صمیمی

او آمده دستی بکشد از سر لطفش

تا پاک کند از سرمان گرد یتیمی

چه خوب و چه بد پیش حسن فرق نداری

در لقمه ای از سفره ی او نیز سهیمی

شرمنده ی آقای کریمان که ندارد

جز سنگ نشان و دو وجب خاک حریمی

امیر سلیمانی

کریم هستی و دورت گدا فراوان است
فقیر پیش تو سرگرم فضل و احسان است
تو باب جود و سخایی تو بوالکرم هستی
گدای خانه ی تو بوذر است و سلمان است

تو آمدی و از امروز با کرامت تو
هزار حاتم طاعی گدای این خانه ست
شب ولادت تو غرق شور جود و کرم
پر از ستاره سما و زمین چراغان است
رسیدن تو به دلها امید شد اما
شب ولادت تو دیده از چه گریان است؟

تو نوری و گوهر زندگی زهرایی
تو اولین ثمر زندگی زهرایی

شاعر:امیر فرخنده

مدح اميرالمومنين علي عليه السلام

تا آسمان به گِرد سَرَت در تلاطم است
عشوه گريِ حور و مَلَك نزدِ تو گم است
چون وقت جلوه هاي جلالِ تو ميرسد
در ذِهنِ ما جمالِ خدا در تجسم است
گفتم كه جايگاه تو تختِ خدايي است
ديدم مقام حيدرِ ما فوقِ هفتم است
پايم كه باز ميشود آخر سوي نجف
وقتي كه نوكرت به درت در تكلُم است
وقتش رسيده كارِ مرا يكسره كني
مرگم به ديدنِ رخِ پر از تَبَسُم است
نور است حُبِ تو، كه قيامت عيان شود
فردايِ حشر مُنكِرِ تو در تَـوَهُـم است

علی احمدیان - جنت

کمال عشق وسعادت که مست بوی تو باشم
اسیر طرة دلجوی مشکبوی تو باشم
عطش عطش همه جان تشنة سبوی تو باشم
غزل غزل زتو خوانم ترانه گوی تو باشم
«در آن نفس که بمیرم در آرزوی توباشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم»
به جز ولای تو در دل محبتی نسپارم
گرم زخویش برانی چو ابر تیره ببارم
به عشق دست توسل به دودمان تو دارم
بدین امید گر عمری به انتظار سر آرم
«به وقت صبح قیامت که سرزخاک بر آرم
به گفتگوی تو خیزم به جستجوی تو باشم»
شکست صولت دشمن به ذوالفقار تو در هم
به گل نشاند غدیرت بهار دلکش خاتم
به حسن وخلق وصلابت خداست در تو مجسم
دل از جهان بربایی وصبر و تاب ز آدم
«به مجمعی که در آیند شاهدان دو عالم
نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم»
به درد و داغ نهانت شکسته بغض گلویم
کمیل عشق تو خواندم نشست سیل به کویم
به موج خیز بلا ساحل نجات تو پویم
به کس امید نبندم زکس مراد نجویم
«حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم
جمال حور نجویم روان به سوی تو باشم»
چو دور عمر سر آید به صد ملال بخسبم
زشعله شعلة عشقت در اشتعال بخسبم
کز اشتیاق تو در حسرت وصال بخسبم
گرم امید تو باشد در این خیال بخسبم
«به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم
به خواب عاقبت اگه ز بوی موی تو باشم»
اگر چه تشنه «کویر»م اسیر آتش وطوفان
تویی چو ساقی کوثر به کوی باده فروشان
نه زمزمم طرب آرد نه آب چشمة حیوان
چنان به عشق تو مستم که گر زدست رود جان
«می بهشت ننوشم زدست ساقی رضوان
مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم»

غلامرضا محمدی (کویر)