اشعار مدح و ولادت حضرت علی (ع)

پتک پولاد پیکر


اصل این است و غیر ازین هم نیست
هرکسی با تو نیست آدم نیست
عالم الغیب! جز تو اعلم نیست
عالِمی بر علوم عالَم نیست

تو نباشی جهان منظم نیست

شاعری نیمه شب تقلب کرد
مثلا قافیه تعجب کرد
روز میلاد تو جهان کُپ کرد
«قل هو اللهُ» .. بعد استُپ کرد

قبل «یولد» بگو مگر «لم» نیست!؟

ذرّه ام شمس آشکارم کن
درّه ام کوه استوارم کن
گوشت تلخم ولی شکارم کن
با سرِ دار سازگارم کن

حدّ من گرچه نخل میثم نیست

هرکجا مرده ای ز جا پا شد
از دم قدسی تو احیا شد
چند باری به نام عیسی شد
اذن دادی و او مسیحا شد

خود عیسی که صاحب دم نیست

ای اَبَر مرد، قهرمان نبرد
اُسوهء خوب افسران نبرد
اسم تو سر درِ دُکان نبرد
همه دیدند در زمان نبرد

هیچ کس مثل تو مصمم نیست

پتک پولاد پیکری احسنت
شیر نر! عشق اشتری احسنت
حملات مکرری احسنت
قالع باب خیبری احسنت

قلعه اندازهء تو ‌محکم نیست

برو اما عذابشان نکنی
پیر دریا سرابشان نکنی
کاش میشد خرابشان نکنی
یا که از شرم آبشان نکنی

نزن این مرهب است شلغم نیست

ترس دارد یهود از تیغت
دمْدمی تر نبود از تیغت
رعد آمد فرود از تیغت
حق چه شعری سرود از تیغت

ضرب شمشیر سرکشت کم نیست

سجده ام قبلِ قبله رو به شماست
هرکسی بندهء تو شد با ماست
نجفت آرزوی عرش خداست
از ضریحت بپرس کعبه کجاست!

در نجف مکه هم مکرم نیست

قلم این بند را نوشت، افتاد
دست زهرای تو سرشت افتاد
به تو خوشگل، به غیر، زشت افتاد
زیر ایوان تو بهشت افتاد

با شما حرفی از جهنم نیست
 

عماد بهرامی

جانم امیرالمومنین....

تو آن ماهی که ماهی گفت بعد از دیدنت: ما_هی؟
که در ماهیتت مانده ست، ماهی از پیِ ماهی

نه دندان است ای کان ملاحت، کآنچه میدانم
صفی از یوسف است و برده داری بر سرِ چاهی

اگر دستی برآری میوه از عرش خدا افتد
خطا گفت آنکه گفت ای سرو! داری قدّ کوتاهی

نگاهت خطبه میخواند دو نقطه، این چه اعجاز است
بزن با پلکِ خود شرحی بر این ایجاز گهگاهی

بحیرا سرّ مطلب را نمیداند، مسیحا دم!
که گردد ابر رحمت گر برآری بی هوا آهی

براق از برق لبخند تو می آید، تبسّم کن
نمی ماند اگر لب تر کنی تا عرش حق راهی

تو را تخت خلافت قاب قوسین است و میدانم
که دنیای دنی را پیشِ أو ادنی نمیخواهی

#مسعود_یوسف_پور

مدح حضرت امیرالمومنین (ع)

قلم به دست بگیرید و واژه ها بنویسید
برای خلق بیایید از خدا بنویسید
به عشق نقطه ی منقوش زیر با بنویسید
به جای واژه ی معشوق، مرتضی بنویسید

 به سرسرای خداوند سر بریده بمانید
علی علی بنویسید و سر ز ما بستانید

کجاست مثل علی در نقوش عشق مصور
علی است مصدر طاهر علی است آب مطهر
علی است شمس فروزان علی است ماه منور
علی است همسر زهرا علی است ساقی کوثر

علی است عالی و اعلا ، علی است عرش معلا
علی است والی و والا ، علی حقیقت عقبی

به حکم عشق ، علی حاکم است و ما همه بنده
ز مهر او شود آرام و رام شیر درنده
به طاق عرش رسیده ز خاک پای غلامش
همان ملک که به اوج سعادت است پرنده

علی است تیغ برنده که در نیام حقیقت
سر از شقیق شکست و به شیعه داد طریقت
‌
همان علی که به ید تیغ ذوالفقار گرفته
کی از تلاطم دست گدا ، قرار گرفته
همان علی که ز سردار ، سر به دار گرفته
به ذکر یا رب خود خواب از مدار گرفته

و این علی است که زهرا به عشق ماه منیرش
میان آن در و دیوار ماند طفل صغیرش

میان مسجد کوفه علی است غرق مناجات
علی است مغز عوالم، و اوست محیی اموات
هزار مرتبه دیدم کتاب حق خدا را
قسم به عزت قرآن به دست اوست امورات

قسم به شیون زهرا ، که حق محض، علی بود
و با هزار ادله ، علی امام و ولی بود

علی، کرامت نفس است و ما چو گرد و غبارش
هزار مرد حقیقت فدای ایل و تبارش
نگارخانه ی جنت به یوسفش که ننازد
بنازد او به علی و به آن دو چشم خمارش

قسم به پیچش مویش که آبروی جنان است
رسالت نبوی بی ولاش در نقصان است

و خاک بر سر عالم تو را اگر نشناسد
و نادم است هر آنکس که قدر زر نشناسد
میان دست تو این دل اگر چو دایره افتد
به مستطیل در آید دگر وتر نشناسد

میان جمجمه جامی ز معنی تو بنوشم
ز جام جاری جان جوی جاودانه به هوشم

جعفر ابوالفتحی

کل صفات ذات خدا جز خدایی اش
با مرتضی علی به خدا مو نمی زند

محمد جواد شیرازی

بسم الله الرحمن الرحیم


مدح حضرت امیرالمومنین ع

شب عاشقانگی است و من شده ام گدای تو یاعلی
به امید آن که صدای من برسد به اهل سما علی
چه کنم اگر که در آن میان نرسد صدا به صدا علی؟
تو که‌ای که نام بلند تو به خدا رسانده مرا علی؟

به خدا که با تو رسیده ام به زلال ذات خدا علی

تو که‌ای که فراتری از مکان و چنین گذشته‌ای از زمان؟
تو که‌ای که از تقید تن، زده پل به مرکز بی کران؟
تو همان که در تو به حیرتم، تو همان که إنس و فرشتگان
تو همان که درک اهل جهان شده در صفات تو ناتوان

تو همان که قبله‌ی اهل دل، تو همان که قبله نما علی


نه عجب که درّ نجف شود قطرات اشک زلال تو
ظلمات بود و تو آمدی، «کَشَفَ الدّجی» به جمال تو
تو محمدی و به این سبب «بَلَغَ العُلی» به کمال تو
حسنی و حسین و فاطمه، «حَسُنَت جمیع خصال» تو

صلوات بر تو و آل تو، همه وقت، در همه جا علی


تو چگونه آمده‌ای بگو که نه حاضری و نه غایبی؟!
چه بگویم از جلوات تو، تو که جلوه گاه عجایبی ...
تو ابوتراب و ابوالیمی و طلوع کل مطالبی
پدر مکرّم زینبی و شریک هرچه مصائبی

برسان مرا به جوار خود، پس از آن به کرب‌و‌بلا علی


به خدا قسم که بدون تو همه جا همیشه مشوّشم
به بهشت بی تو نمی‌روم که بدون تو پُر آتشم
نخورم می از خُم دیگران که خمار کوثر بی غشم
به کدام شیوه بیان کنم که چه می کشم که چه می‌کشم؟!

نفسی اگر نظر نکنی به گدای بی سر و پا علی


چه خوش است در تصور من که تو «نون» بین «لـنـا» شوی
چه خوش است ای شه لافتی که شکوه نقطه با شوی
تو رسیده ای به وصال حق که امیر هر دو سرا شوی
همه ترس من بود از همین که خدا نکرده خدا شوی

شده ذکر هر شب قدر من «بِکَ یاعلی بِکَ یا علی»


نه فرشته‌ای و نه آدمی، تو فقط تجلّی ایزدی
تو نگین حلقه‌ی انبیا و شکوه حضرت سرمدی
چه در آسمان و چه در زمین تو سرآمدی، تو زبانزدی
تو عزیز خانه‌ی فاطمه، تو عزیز جان محمدی

و تویی که وقت مباهله شده شرح «أنفسنا» علی


که علیست «یَحکُمُ ما یُرید»، علیست «یُثبِت ما یشاء»
که علیست کُنه سوره «روم» و علیست معنی «هَل أتی»
که علیست «مُنتَهِیُ الهِمَم»، که علیست سایه‌ی ماسوا
که علیست سعی به سوی حق و علیست مروه‌ی با صفا

نشود قبول حج کسی به خدا بدون ولا علی


به خدا به اذن خدا فقط ابدی شدی، ازلی شدی
و به کام مردم میکده می ناب لم یزلی شدی
ملکوت نابِ غزل شد و تو در آن عجب غزلی شدی
خبری رسید و در آن خبر تو فقط امیر و علی شدی

لِتُرابِ مَقدَمِکَ الفِدا دل و جان عاشق ما علی


بنشین دوباره رجز بخوان که زمان کف زدن آمده
در قلعه‌ای که تو کنده ای ز هراس در سخن آمده
بروید از سر راه او که امیر بت شکن آمده
چه بد است عاقبت کسی که به جنگ تن به تن آمده

به سپاهیان و یلان بگو بدهند آب طلا علی


شده اند در مقابل تو همه شیرِ بی سر و یال و دُم
همه گفته اند و شنیده ام که شدند «مُعتَرِفٌ بِکُم»
نگران آن همه «مرحبم» که فرار کرده و گشته گم
دل بی قرار و هوایی‌ام شده رهسپار غدیر خُم

به چهارده خُم می قسم احدی نرسیده تا علی


اسداللها، اذن اللها، به شب بلند عبادتت
به کدام رتبه رسیده ای که خداست شاهد رتبتت
به نجف رسیده مسافری که رسد به فیض زیارتت
به عنایتت به کرامتت به محبتت به شفاعتت

تو بگو به غیر حریم تو به کجا رود به کجا علی؟


همه شب نشسته خیال تو سر راه من، سر راه من
چه شود اگر که نگاه تو برسد شبی به نگاه من
به دو چشم غرق خیانتم، به دو چشم غرق گناه من
و تو ای سپیده نظر کنی به من و به روی سیاه من

چه غم از عذاب خدا اگر که تویی شفیع جزا علی


ثقلین مدح دو چشم تو شده روشنایی دفترم
که علیست ذکر مداومم، صلوات قند مکرّرم
به جهان مرید ابوذرم، مدیون مالک أشترم
نروم به زیر بیرق کس که غلام خادم قنبرم

همه عمر بنده‌ی حیدرم به حقیقت «إنّما» علی

احمد علوی

از نسل سلمانیم و با تمار مأنوسیم
آری که ما ازکودکی با دار مأنوسیم

دلدار ما از روز اول هم علی بوده است
تا روز آخر با همین دلدار مأنوسیم

مقصودما از ذکرهای مختلف مولاست
با یاحق و یا هو و یا کرار مأنوسیم

جانم علی ،جانم علی ،جانم علی جانم
از صبح تا شب با همین تکرار مأنوسیم

تنها به خلوت حق مطلب را ادا کردیم
با عشق این آیینه ی اسرار مأنوسیم

مانند ماهی که فقط با آب مأنوس است
ما نیز تنها با حریم یار مأنوسیم

نشر فضیلت های مولا کاروبارماست
عمری اگر با کاغذ و خودکار مأنوسیم

هرروز نخل خویش را با گریه می بینیم
تا مرگ ، از عشق علی با دار مأنوسیم

مجتبی خرسندی

حکم تقدیر بر این است که حیدر باشی
جانشین خلف شخص پیمبر باشی

نام زیبای تو بر سر در دل حک شده است
تا پناه دل غمدیده ی نوکر باشی

دست خالی نرود بنده ای از این درگاه
تا زمانی که شما صاحب این در باشی

انبیا محو کلام شرر انگیز تواند
لحظه ای را که شما بر سر منبر باشی

اسداالله شدی در دل میدان نبرد
فاتح مقتدر عرصه ی خیبر باشی

مادرت بود تو را حضرت حیدر نامید
تا که در حادثه ها شیر دلاور باشی

شیعه ی تو به خدا سمت جهنم نرود
در همان روز که تو شافع محشر باشی

آفریدند تو را تا که در این چرخ کبود
همسر کوثر و هم ساقی کوثر باشی

سنگفرش حرمت راه بهشت است علی
حق به روی دل هر شیعه نوشته ست علی

اسماعیل شبرنگ

امیرالمومنین(ع)-بصیرت-وحدت

سلمان کیستید مسلمان کیستید؟

با این نگاه شیعه ی چشمان کیستید؟

با این نگاه شعله ور از برق افتراق

با این نگاه خط زده بر خطبه ی وفاق

با این نگاه پر شده از خط فاصله

دور از ملاحظات روایات واصله

با کیست این نگاه؟ پی چیست این نگاه؟

آیینه ی نگاه علی نیست این نگاه

چشم علی که محو افق های دور بود

از درد و داغ شعله ور اما صبور بود

چشمی که حرف حرف سکوتش شنیدنی ست

چشمی که ربنای قنوتش شنیدنی است

آن حرف ها چه ژرف چه ژرفند خوانده اید؟

آن حرف ها شگفت و شگرفند خوانده اید؟

از درد بی امان چه بگویم شنیده اید

از خار و استخوان چه بگویم شنیده اید

مولا رسیده بود به سوزان ترین مصاف

اما نبرد دست به شمشیر اختلاف

تیغی که در مصاف به فریاد دین رسید

این بار در غلاف به فریاد دین رسید

چون لیلة المبیت علی از خودش گذشت

آتش به سینه داشت ولی از خودش گذشت

آتش به سینه داری اگر، شعله ور مباش

هیزم بیار سوختن خشک و تر مباش

دامن مزن به آتش این قیل و قال ها

از حق بگو، چنانکه علی گفت سال ها

از حق بگو ولی نه به توهین و افترا

با منطق علی، نه به توهین و افترا

القصه سیره ی علوی این چنین نبود

تاریخ را بخوان اخوی این چنین نبود

بادا که تا همیشه بمانیم با علی

سلمان شویم و مسلم این راه یا علی

سید محمد جواد شرافت

امیر المومنین(ع)-مدح شب قدر

زندگی بی مهر تو معنا ندارد یاعلی

بندگی بی حبّ تو امضا ندارد یاعلی

در نمازی که اذان آن تهی از نام توست

غیر شیطان منزل و مأوی ندارد یاعلی

بی تولای تو روزه زحمتی بی فایده است

روزه بی تو باطل است، اما... ندارد یاعلی

«لا یَزیدُ الظّالمین الا خَسارا» می شود

ختم قرآنی که نورت را ندارد یاعلی

بی تو این قرآن به سرها نیست غیر از دردسر

این عبادت توشه در عقبا ندارد یاعلی

لیلة القدر بدون درک قدر فاطمه

در مفاتیح خدا احیا ندارد یاعلی

محسنش را داده جان خویش راهم می دهد

چیزی از این بیشتر زهرا ندارد یاعلی

در چرا با زور وا شد، پهلوی زهرا شکست

درب این خانه مگر لولا ندارد یاعلی

امیر عظیمی

ذکر علو عالی اعلا بود علی
وجه خدای والی والا بود علی

بیش از همه شناسد اگر راه آسمان
زیباترین نشانه ز بالا بود علی

با آن همه کمال و مقام از خدای عشق
زخمی طعن مردم دنیا بود علی

در کوفه و مدینه کسی یاریش نکرد
سردار بی سپاه و توانا بود علی
 
تنها کسی که یاری او کرده فاطمه ست
از بس غریب و وارث طاها بود علی
 
از چاه کوفه حال غریبی او بپرس
تا گویدت چگونه به نجوا بود علی

صدها سلام او که جوابی به خود ندید
بوده نشان این که چه تنها بود علی
 
فزت و رب او ز رهایی نشانه داشت
یعنی که سوی جنت اعلی بود علی

قلبش مدینه بود و سرش زخم کوفه دید
یعنی که کشته ی غم آن جا بود علی
 
بر قلب من که ذکر علی نقش بسته است
تنها صدای سینه ی شیدا بود علی

گر سینه را شکافی و قلبم کنی نظر
با هر تپش ندای دل ما بود علی

محمد مبشری

شکر خدا که حبِّ علی در وجود ماست
دربارهء علی همه گفت و شنود ماست

ما با علی سلوکِ الی الله می کنیم
اصلاً علی علیست که سِیر صعود ماست

ذکرش عبادت است بسانِ نمازِ فرض
حیدر ، اذان ، اقامه ، تشهد ، سجود ماست

حصن حصین ماست ، امان و امین ماست
رمز قیام ماست دلیل قعود ماست

حب علی جواز صراط است روز حشر
محشر نهایتاً همه جایش به سود ماست

هر کس دلش به عشق کسی وصله می خورد
این عشق حیدر است که در تار و پود ماست

محشر قیامتی است جلوی درِ بهشت
این یا علی علیست که رمز ورود ماست

نام امیر را همه جا ، جار می زنیم
شاه نجف تمامیِ بود و نبود ماست

مهدی مقیمی

ای کرامت جرعه نوش هل اتایت یا علی
ای جوانمردی رهین لا فتایت یا علی

شرح احسانت به مسکین و یتیم و بر اسیر
قدسیان را کرده مات هل اتایت یا علی

مستمند دست لطف و بخششت هفت آسمان
صد هزاران حاتم طایی گدایت یا علی

قلب تو معنای بیت الله اعظم از ازل
کعبه ی سنگی بود قبله نمایت یا علی

جای پای تو قدم هر که زند سوی خداست
بوسه دارد عرش حق بر خاک پایت یا علی

تو صراط المستقیمی و مسیر قرب حق
دین احمد معنی حب و ولایت یا علی

بوده ای اول وصی و یار و پرچمدار او
تا ابد بر پاست در دل ها لوایت یا علی

آسمان سر خم کند بر پایت ای والا مقام
رب اعلی چون که فرموده ثنایت یا علی

معنی معراج اهل آسمان دیدار توست
کم بود هر دو جهان بر رو نمایت یا علی

در شب معراج پیغمبر شدی همراه او
خورده روی شانه اش دست صفایت یا علی

آن چنان صوت رسایت جان فزا و دل رباست
که سخن گفته خدا هم با صدایت یا علی

تو ولی اللهی و رخسار تو وجه الله است
جنت الاعلی بود بیت و سرایت یا علی

شاخ طوبی در حیات خانه ات ریشه زده
باغ فردوس است کوی دلگشایت یا علی

نام کوی تو به لب آمد دل هستی شکست
کوچه ی دل ها شده بیت العزایت یا علی

در میان کوچه ای که یارت افتاده به خاک
حوری انسیه ای شد مبتلایت یا علی

غصه ی غصب فدک یا قصه ی زخم و نمک
زاین ستم ها شد فلک نوحه سرایت یا علی

قامت یار کمان گردیده ز آن رو که به جان
می کشد بار غریبی را به جایت یا علی

سر فرازانه سخن از حق تو گوید به لب
خطبه می خواند به مسجد از برایت یا علی

از نفیر آه او لرزد ستون عرش هم
چون که می نالد برای غصه هایت یا علی

زیر و رو می شد جهان با ناله های فاطمه
گر نمی آمد به منع او صلایت یا علی

در هجوم خانه هم او یک تنه شد یاورت
تا کند از حلقه ی دشمن رهایت یا علی

گر نمی آمد مغیره یاری قنفذ کند
تا به خانه برده بود آن آشنایت یا علی

نه فقط در بین کوچه بلکه در کاشانه هم
در پس دیوار و در می زد ندایت یا علی

پیش چشمانت اگر چه همسرت را می زدند
لب فرو بستی به امر مقتدایت یا علی

گر چه بودی فاتح خیبر نکردی کارزار
تا بماند دین و نام مصطفایت یا علی

تو چنان والا مقامی که کسی چون فاطمه
کرده بی چون و چرا جان را فدایت یا علی

محمد مبشری

مناجاتی امیرالمؤمنین علیه السلام

مست از سبوی دلبرم، از این چه بهتر!
سرخوش ز جام کوثرم، از این چه بهتر!

چیزی ندارم محضر حیدر بیارم
غیر از دو چشمان ترم، از این چه بهتر!

از اول عمرم عبای وصله دارش
سایه کشیده بر سرم، از این چه بهتر!

مِهر علی شد مُهر تأییدی برای
دامان پاک مادرم، از این چه بهتر!

قنبر غلام حضرت پروردگار و...
...من هم غلام قنبرم، از این چه بهتر!

پوزه کشیدن بر درش چیز کمی نیست
کلب سرای حیدرم، از این چه بهتر!

من را نگاه فاطمه عبد علی کرد
با لطف زهرا نوکرم، از این چه بهتر!

وقت سحر با "یا علی" در سجده هایم
از رب خود دل می برم، از این چه بهتر!

او فاتح قلب من است و من اسیرِ
زلف امیر خیبرم، از این چه بهتر!

وقتی قسیم النار و الجنة علی شد
مشتاق روز کیفرم، از این چه بهتر!

هجر نجف خاک غریبی بر سرم کرد
در به درم...غم می خرم، از این چه بهتر!

مرد است و قولش، او خودش گفته می آید...
...در لحظه های آخرم، از این چه بهتر!

علی سپهری

ما نوکران نوکر سلمان و قنبریم
از شیعیان صادق آل پیمبریم

شکر خدا که فاطمه ما را خریده است
شکر خدا که گرد و غباری بر این دریم

هستیم منتصب به غلامی بوتراب
با این حساب از ملکان نیز برتریم

با دشمنان حیدر کرّار دشمنیم
با دوستان شاه نجف هم برادریم

مانند کوه پشت علی ایستاده ایم
در پای عشق شیر خدا چون اباذریم

در روز حشر هم همگی سر خوشیم چون
تحت لوای حضرت زهرا و حیدریم

زهرا دعا نموده اگر سینه زن شدیم
پس تا ابد غلام و بدهکار مادریم

تا آخرین نفس به همین روضه ها قسم
گریه کنان ماتم سلطان بی سریم

ابراهیم لآلی

یا هو العالی و هو الأعلی

یا هو الطالب و هو الغالب

همه عالم چو مستحباتند

و فقط عشق مرتضی واجب


تو دلیل سجود بر آدم

تو گلستان نار نمرودی

تو نگهدار کشتی نوحی

همه جا یار انبیاء بودی


بهر تو چاک زد گریبان را

کعبه هم گشته منجلی با عشق

در لغت معنی تو را دیدم

مترادف شده علی با عشق


نَزِّلونا عَنِ الرُّبوبِیِّه

پس علی را خدا نمی دانیم

چون که در ذات حق شده ممسوس

از خدا هم جدا نمی دانیم


گر مرکب شوند دریا ها

برگ گل ها همه ورق بشود

گر به وصف علی نشیند خلق

حق عین علی ادا نشود


روز روز کمال دین خداست

مرتضی تا به عرش اعلا رفت

منبری از جهاز اشتر نه

که ز بال فرشته بالا رفت


نور خورشید هم دگر پیش

نور پیشانی تو گم شده است

چونکه عکس تو در غدیر افتاد

نام برکه غدیر خم شده است


دست خود را نبی گرفته به دست

همه محو کلام شیوایش:

هر که مولای او منم داند

بعد من این علیست مولایش


نور پیغمبر و علی یک نور

او نبی و علی ولی بوده

این میان هیچ کس نفهمیده ست

که محمد خود علی بوده


علیرضا اسحاقیان