اشعار ولادت حضرت علی اصغر (ع)

شبي كه امدي و عرش در هوات افتاد

ستاره دور و بر عطر خنده هات افتاد

همينكه عطر نفسهات در زمان پيچيد

زمين براي بزرگي به دست و پات افتاد

براي دلبري از چشم بي قرار حسين ع

هماي عشق به چشمان دلربات افتاد

بزرگ مرد قبيله،علي اصغر عشق

كنار نام شما راهي از نجات افتاد

شكوفه سحر بيت حضرت ارباب

تو امدي و علي باز در حيات افتاد

همينكه پاي تو در چشم شهر سكني كرد

عطش به چشم پر از اتش فرات افتاد

تو مستجاب ترين ذكر هر دعا هستي

ضمان حاجت هر درد بي دوا هستي

تو مثل يك گل سرخي كه بال و پر داري

براي دلبري از دلبران هنر داري

تمام اهل شما دلبرند اما تو

كرشمه و جنم و ناز بيشتر داري

اگر چه كودكي اما گواه تاريخ است

بزرگي از پر قنداقه ات به سر داري

تويي كه يك تنه يك لشگري براي حسين

شبيه حضرت سقا دل و جگر داري

تو حرف اخر و فصل الخطاب بابايي

چرا نيامده حالا سر سفر داري

قسم به اشك رباب و به خنده هاي حسين

مباد لحظه اي دست از دلم تو برداري

پناه لحظه دلواپسي علي اصغر

جواب روز غم و بي كسي علي اصغر

چقدر زير گلويت سفيد و جذاب است

به قب قبت اثر بوسه هاي ارباب است

به شوق خنده تو تا به صبح بيدار است

به يك كرشمه چشمت رباب بي تاب است

براب لحظه به لحظت،براي اينده

رباب نقشه كشيدست،حيف بر اب است

دو فصل تاج سر خاكيان شدي و حيف

كه مثل چشم تو بخت رباب در خواب است

نواي نغمه لالاييت چه دلگير است

ترنمي كه نوايش عمو عمو اب است

عطش رسيد و ترك شد لب شما ميسوخت

براي لحظه قربانيت خدا ميسوخت

پدر كه قصه ذبح عظيم ميداند

براي زير گلوي تو روضه ميخواند

چقدر نازك و نرم است حنجرت،حتي

كه رد باد به زير گلوت ميماند

تمام ارزوي مادرت فقط اين است

كه سال بعد برايت تولد افشاند

ولي هنوز زماني نميشود كه رباب

كنار نيزه براي تو فاتحه خواند

رسيده است غروب عظيم عاشورا

تو روي دست پدر سبز ميشوي حالا

چون کبوتر به لب بام توام

من به دنبال تو و دام توام

تشنه ی آب حیاتی تو و من

تشنه ی قطره ای از جام توام

باب حاجاتی و من در طلب ِ

بوسه بر دست تو و گام توام

من که خشنود سرآغاز توام

من که غمگین سرانجام توام

بی نوایان همگی می دانند

بر سر سفره ی اِطعام توام

دستِ من خالی از هر جهت است

مستمند تو و اِکرام توام

تو علی اصغر و من بنده ی تو

گرچه عمری است که هم نام توام

 شاعر: علي اصغر انصاريا

تا دولب با مدح طفل این حرم وا می شود

آسمان با احترامش تا کمر   تا می شود

کودک این خانواده عالم آرا می شود

منجیِّ روز حساب هیاتیها می شود

قفل قلبم با کلید ذکر او  وا می شود

یا علی اصغر دوای درد دنیا می شود

یا علی اصغر دوای دردهای لاعلاج

ذکر شیعه در بلا و روزهای احتیاج

سرنوشتی کربلایی بهترین راه و سِراج

کار دل با نام او در عرش می یابد رواج

حرف عاشورا که شد معنا ندارد صرفِ باج

شیرخواره حیدری بر دست بابا می شود

فاتح قلب حسین ابن علی خون خداست

این پسر سرداری از فرماندهان کربلاست

برق چشم او بلای لشکر کفر و ریاست

شک ندارم در صدای گریه اش صوتی رساست

گریه نه.... اینها رَجزهای علیِّ نینواست

اشکهایش ذوالفقار دلبر ما می شود

ذوالفقار عصر عاشورا علیِّ ابن الحسین

جشن تو راهیست تا کرب و بلا و کاظمین

از نجف آید نوای فاتح بدر و حنین

سامرا می گوید از قنداقه ات با شور و شین

شهپر قنداقه ی تو قوّت پیر خمین

بغض آقا در میان روضه ات  وا می شود

روضه خوان شیرخواره اشک مشک آب بود

مشک خشکی که امید مادری بی تاب بود

ساقیَّش بی دست بود و دستگیری ناب بود

چشم امِّید رباب و کودک بی خواب بود

لحظه های بی کسیِّ زینب و ارباب بود

علقمه گفتیم و دلها تنگ آقا می شود

چشم امِّید رباب و فاطمه دیدار توست

روضه تا اینجا رسیده بعد از اینَش کارتوست

یا اباصالح بیا که آسمانها زار ِ توست

نغمه ی لبهای مظلومین فقط تکرار توست

خال رویت هاشمیُّ و عالمی بیمار توست

عدل مولا روز موعود تو معنا می شود

شاعر: حسين ايماني

انگارعالم بار دیگر جان گرفته

شادی مجال غم ازاین وآن گرفته

ازابررحمت بازهم باران گرفته

سردارخوبی ها سر وسامان گرفته

امشب شب رؤیائی این عالمین است

کوچک ترین حیدر به دستان حسین است

چشم انتظاری بنی هاشم به سر شد

طوبای باغ فاطمیون پر ثمر شد

نوری مضاف جمع خورشید وقمر شد

آقا برای چندمین دفعه پدر شد

اجماع کلی بنی هاشم همین است

این طفل تمثال امیرالمؤمنین است

یک تکه الماس است بر دستان بابا

مانند یک رود است درآغوش دریا

آئینه می گردد به روی دست سقا

صف بسته قومی محضرش بهر تماشا

اکبر نگاهش کرد او خندید، جان گفت

ارباب در گوشش مسیحایی اذان گفت

وقتش رسید آقا که نام او بگوید

با سرّ اعظم نام این مه رو بگوید

این نکته باریکتر از مو بگوید

مستی کند با نام او یا هو بگوید

کوری چشم دشمنان حق منجلی شد

فرزند بچه شیر حق نامش علی شد

این طفل کوچک پیر یک دنیای عشق است

سرتا به پا آئینه و سیمای عشق است

آقا و آقا زاده آقای عشق است

مهری به طومار و به عاشورای عشق است

هدیه به زهرا شیره جان رباب است

از نسل آب و تشنه لبهاش آب است

بند قماطش را زبالا آفریدند

مشگل گشای هر دو دنیا آفریدند

محسن برای نسل زهرا آفریدند

هم رتبه و هم شأن سقا آفریدند

ششماهه صد ساله کند طی مدارج

آری علی اصغر بود باب الحوائج

گهواره اش یک قبله سیّار باشد

کعبه به دورش حاجی هشیار باشد

سرباز راه حیدر کرار باشد

پس تیر معمولی برایش خار باشد

از بس ابهت داشت لشگر از توان رفت

بهر شکار او سه شعبه در کمان رفت

با دست وپای بسته میدان را بهم ریخت

یک قوم سرگردان وحیران را بهم ریخت

نظم وفنون رزم وگردان را بهم ریخت

معنای خیر و لطف باران رابهم ریخت

مشگل گشا شد حرمله مشگل گشا زد

نامرد مرد کوچکی را بی هوا زد

داغش به قاب سینه غم تصویر کرده

انگشت حیرت بر لب تکبیر کرده

طوری زدش گویا که صد تقصیر کرده

انگار نیزه در گلویش گیر کرده

آن سو به صورت مادری بیچاره می زد

این سو زحلقش خون چه بد فوّاره می زد

طفلک میان نعره ها لرزید وپرزد

براشک بابا لحظه ای خندید و پرزد

برگ گل حلقوم او پاشید و پرزد

با تیر بر کتف پدر چسبید و پرزد

تیر از گلویش در نیامد غم بپا شد

در آن کشاکش ها سر از پیکر جدا شد

روح غزل

چشم يعقوب مسيل نيل است

كودكي در بغل راحيل است

مي توان خواند زپيشاني طفل

چون مسيحا نفس انجيل است

آيه ها مي چكد از لعل لبش

گريه اش لحن خوش ترتيل است

بال فطرس شده گهواره ي او

سايه بانش پر جبرائيل است

علوي زاده اي از نسل خليل

اين پسر كنيه اش اسماعيل است

خنده اش روح غزل هاي بهار

خنده اش شعر پر از تمثيل است

عرشيان سر خوش آهنگ وطرب

تار و دف در كف اسرافيل است

ريسه آويخته از عرش به فرش

اين هنرمندي ميكائيل است

مات و مبهوت ملائك ديدند

خنده اي بر لب عزرائيل است

رونقي داده به بازار شعف

حجره ي غصه وغم تعطيل است

صدقه مي دهد امشب آقا

دست هر حور و ملك زنبيل است

چه صف طول و درازي دارند

آخرين كس ته صف هابيل است

هاتفي گفت به ارباب بهشت

پسرت مايه ي فخر ايل است

وقت كوچ است ، برو قافله دار

نفرات سفرت تكميل است

وحید قاسمی

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

آن کس که به خاک درت افتاده منم

آن کس به محبت تو دلداده منم

دیگر چه سعادتی از این بالاتر

شه زاده شمایی و گدا زاده منم

***

هستم همه شب یاد تو ای شه زاده

محتاج به امداد تو ای شه زاده

ای کاش که امر فرج امضا بشود

از برکت میلاد تو ای شه زاده

***

روشن شب تار می شود از امشب

غم پا به فرار می شود می شود از امشب

فصل دل عشاق علیِّ اصغر

شش ماه بهار می شود از امشب

***

شنیدم یا علی اعجاز کردی

شیندم تا خدا پرواز کردی

شیندم با همان دستان کوچک

"گره های بزرگی باز کردی"1

***

هنوزم که هنوزِ بی قرارِ

هنوزم هر دو چشمش اشکبارِ

به امیدی که برگردی علی جان

هنوزم مادرت چشم انتظارِ

××× 

1-یوسف رحیمی

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

فضای عالم دل ها به حال آمده است

در آسمان ولایت هلال آمده است

به پاس عصمت پنجاه و هفت سال حسین

ز کردگار برایش مدال آمده است

علی اکبر اگر بُد مثال پیغمبر

حسین فاطمه را هم مثال آمده است

گلی که عطر دل انگیز فاطمه با اوست

علی جمال و محمد خصال آمده است

ز دیدنش شکفته گل، در گل عباس

ز بوسه اش دل زینب به حال آمده است

اگر جمال و جلال خدای می جویی

بیا که عین جمال و جلال آمده است

به رنگ و بوی بهشتی ز کشور گل ها

یگانه غنچه باغ کمال آمده است

الا که تشنه فیضی به وادی غم ها

بیا که چشمه آب زلال آمده است

اگر چه می شود از تیر قطع رگ هایش

از او میان قلب و خدا اتصال آمده است

بچه آهويم كه در دام شما افتاده ام

گرچه در بندم وليكن بنده اي آزاده ام

هر که نقش خویش را در خاکساری دیده است (1)

شاد از آنم خاكسار كوي " آقازاده " ام

****

محتشم با گريه " كل يوم عاشورا " بخوان

روضه اي از تشنگي و مادر و لالا.. بخوان

از كمان و تير تيز و حرمله با ما بگو

 " لافتي الا علي اصغر" براي ما بخوان

****

مادري غم زده و خون جگرم گريه مكن

همه ي دلخوشي ام ، تاج سرم گريه مكن

چه كنم نوگل من تا كه تو ناخن نكشي؟

به خدا شير ندارم پسرم گريه مكن

حضرت علی (ع)-مدح

در مذهب هر کس که حقیقت بین است

 ذکر صلوات بر علی شیرین است

 از راه خطا و معصیت بر گردید

 خوشنودی صاحب الزمان در این است

×××

 در سفره عسل اگر که باشد بهتر

 شعر تو غزل اگر که باشد بهتر

 اظهار محبت علی ای دل من

 همراه عمل اگر که باشد بهت

حضرت علی اصغر(ع)-مدح

تو را من مى‏شناسم بى قرینى

سوار كوچك نیزه نشینى

میان آیه‏هاى سوره فجر

تو هم كوتاه و هم كوچك ترینى

بگوید با زبان سرخ خونت

تو هم دلواپس فرداى دینى

 به چشمان زمینى، آفتابى

به چشم آسمان، ماه زمینى

 دلم را بین دست تو سپردم

تو هم مانند جدّ خود امینى

بسوزان، آب كن، از نو بریزم

یقین دارم تو هم مى‏آفرینى

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

فضای عالم دل ها به حال آمده است

در آسمان ولایت هلال آمده است

به پاس عصمت پنجاه و هفت سال حسین

ز کردگار برایش مدال آمده است

علی اکبر اگر بُد مثال پیغمبر

حسین فاطمه را هم مثال آمده است

گلی که عطر دل انگیز فاطمه با اوست

علی جمال و محمد خصال آمده است

ز دیدنش شکفته گل، در گل عباس

ز بوسه اش دل زینب به حال آمده است

اگر جمال و جلال خدای می جویی

بیا که عین جمال و جلال آمده است

به رنگ و بوی بهشتی ز کشور گل ها

یگانه غنچه باغ کمال آمده است

الا که تشنه فیضی به وادی غم ها

بیا که چشمه آب زلال آمده است

اگر چه می شود از تیر قطع رگ هایش

از او میان قلب و خدا اتصال آمده است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

نگاهش دم به دم اعجاز کرده

که او را اینچنین ممتاز کرده

به لطف دستهای کوچک خود

گره های بزرگی باز کرده

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

زلال اشك تو رشك فرات است

فرات از صافى چشم تو مات است

وجود تو تعادل بخش این نهر

كه بى تو آبگیرى بى ثبات است

نماز صبر مى‏خواند كنارت

غمت گرداب كشتى نجات است

نیازى نیست تا حكمت بخوانیم

وجودت شرح اسماء و صفات است

من از عمر كمت خواندم كه روحت

به این كثرت سرا بى‏التفات است

نخ قنداقه پر پیچ و تابت

مدار كهكشان و ممكنات است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

چشم یعقوب مسیل نیل است

کودکی در بغل راحیل است

می توان خواند ز پیشانی طفل

چون مسیحا نفس انجیل است

آیه ها می چکد از لعل لبش

گریه اش لحن خوش ترتیل است

بال فطرس شده گهواره ی او

سایه بانش پر جبرائیل است

علوی زاده ای از نسل خلیل

این پسر کنیه اش اسماعیل است

خنده اش روح غزل های بهار

خنده اش شعر پر از تمثیل است

 عرشیان سر خوش آهنگ و طرب

تار و دف در کف اسرافیل است

ریسه آویخته از عرش به فرش

این هنرمندی میکائیل است

مات و مبهوت ملائک دیدند

خنده ای بر لب عزرائیل است

رونقی داده به بازار شعف

 حجره ی غصه و غم تعطیل است

صدقه می دهد امشب  آقا

دست هر حور و ملک زنبیل است

چه صف طول و درازی دارند!

آخرین کس ته صف هابیل است

هاتفی  گفت به ارباب بهشت

 پسرت مایه ی فخر ایل است

وقت کوچ است، برو قافله دار

نفرات سفرت تکمیل است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

چشم یعقوب مسیل نیل است

کودکی در بغل راحیل است

می توان خواند ز پیشانی طفل

چون مسیحا نفس انجیل است

آیه ها می چکد از لعل لبش

گریه اش لحن خوش ترتیل است

بال فطرس شده گهواره ی او

سایه بانش پر جبرائیل است

علوی زاده ای از نسل خلیل

این پسر، کنیه اش اسماعیل است

خنده اش روح غزل های بهار

خنده اش شعر پر از تمثیل است

 عرشیان سر خوش آهنگ و طرب

تار و دف در کف اسرافیل است

ریسه آویخته از عرش به فرش

این هنرمندی میکائیل است

مات و مبهوت ملائک دیدند

خنده ای بر لب عزرائیل است

رونقی داده به بازار شعف

 حجره ی غصه و غم تعطیل است

صدقه می دهد امشب  آقا

دست هر حور و ملک زنبیل است

چه صف طول و درازی دارند!

آخرین کس ته صف هابیل است

هاتفی گفت به ارباب بهشت

 پسرت مایه ی فخر ایل است

وقت کوچ است، برو قافله دار

نفرات سفرت تکمیل است