اشعار پیامبر اکرم (ص) (وفات)

نرو از خانه همسایه تجریدی ما
نرو ای جان علی دلبر توحیدی ما
سوره حمد خدا سوره تمجیدی ما
نرو که دست به دامان عبایت شده ایم
سوره حمدی و مشغول ثنایت شده ایم
بخدا هیچ گلی مثل شما خار ندید
هیچ کس مثل شما اینهمه آزار ندید
اینهمه دور و بر شانه خود بار ندید
سر شکستن  وسط کوچه و بازار ندید
سر تو بسکه شکسته است؛ دلم میشکند
قامتت بسکه شکسته است ؛ قدم می شکند
پدر آن روز همان جنگ احد یادت هست
گذر ازحادثه تنگ احد یادت هست
آن وفاداری کم رنگ احد یادت هست
مرد پیمان شکن ننگ احد یادت هست
پشت این در بخدا  بوی اُحُد می آید
بوی دود است که از سوی احد می آید
مردم شهر رسیده اند به تو سر بزنند
دست بر دامن الطاف پیمبر بزنند
مثل جبریل در خانه تو پر بزنند
یادشان هست که بر خانه تو در بزنند
یادشان هست که این خانه پر از تاویل است
بیت وحی است و پر از بال و پر جبریل است
چشمهایت نگرانند برای چه کسی
گریه میریزی از اینجا به هوای چه کسی
زیر لب زمزمه داری به نوای چه کسی
در سرت هست بگو کرببلای چه کسی
چشمهای نگران تو به در خیره شدند
به علی و به حسین و به حسن خیره شدند
چشم واکن که دو چشمان ترت آمده است
چشم وا کن پسر خونجگرت آمده است
جگر سوخته ی شعله ورت آمده است
پسر بی حرمت دور و برت آمده است
در سرش هست که روزی به فدایم بشود
بین یک کوچه باریک عصایم بشود
دور چشمت چقدر چشمه زمزم داری
به گمانم به سرت شور محرم داری
غصه بردن انگشتر خاتم داری
غصه غارت شدن چادر مریم داری
وعده ما سر گودال اباعبدالله
بر سر نیزه به دنبال اباعبدالله
گریه کردی و به چشمان ترم بوسه زدی
چقدر یکسره بر بال و پرم بوسه زدی
چقدر بر رخ و بر دست و سرم بوسه زدی
هی به دیوار و در و دور و برم بوسه زدی
اینهمه جان علی پیش حسن گریه نکن
اینقدر بر پسر سوم من گریه نکن
 بعد تو دست به دیوار علی می گیرم
دست بر کعبه دلدار علی می گیرم
خار از دیده خونبار علی می گیرم
ریسمان از سر و رخسار علی می گیرم
تو دعا کن پسر بی کفنم را نکشند
بین آن کوچه الهی حسنم را نکشند

زمینه
اشکامون نم نمه ، دل ما پر غمه
بیت الاحزان تو ، تموم ِ عالمه
گل یاس علی ، ای نور ازلی
آیینه بر رُخ ِ ، حیّ لم یزلی
ای جان مصطفی ، جانان مرتضی
مادر ِ حضرت سلطان ِ کربلا
چشمه ی برکات ، جون ما به فدات
خوبه که مارو دعا کنی ، برا نوکری سوا کنی
روزی ِ ما با اذن خدا ، مدینه و کربلا کنی
یا فاطمه یا فاطمه
******
به فدای تو و ، غصه های دلِت
ایشالا تا ابد ، بمونم سائلت
بانوی شهیده ، مثل تو کی دیده
میخوندی نافله ، با قدّ خمیده
واویلا کوه غم ، واویلا قدّ خم
واویلا دشمن و ظلم و جور و ستم
غربته تو نگات ، جون ما به فدات
برای دفاع،از رهبرت ، نگرونی و بی تاب میشی
شبیه ِ یه شمعی بی صدا ، می سوزی و آروم آب میشی
یا فاطمه یا فاطمه

سالار من، خرابهء شام یادته؟
جسارت و اون همه دشنام یادته؟
یادته یک شب اومدی خرابمون؟
حالا بیا کنار یار نیمه جون
*محتضرم مثل رقیه جون*
*برا منم یه کم قرآن بخون*
* اما یواش یه وقتی وا نشه*
*جای چوب خیزرون!*
# لب تشنه زینب برات بمیره #

سالار من ، برادر بی کفنم
یک سال و نیمه برا تو سینه زنم
هر بار رباب و میبینم زار میزنم
خوب نشده کبودی های رو تنم
*مگه میشه بره ز خاطرم؟*
*با نعل اسب بدرقهء مسافرم*
*سپردمت به خاک قتلگاه*
*که با سرت برم*
# لب تشنه زینب برات بمیره#
عباس من، برادر آب آورم
غریبگی نکن آخه من خواهرم
درسته من نیومدم تا علقمه
بیا کنار من به جان فاطمه
*چرا شدی رفیق نیمه راه*
*بعد تو شد روز و شبم سیاه*
*تو رفتی و مونس من شده*
* آه و آه و آه و آه *
# لب تشنه زینب برات بمیره #

ای رسول خدای عزّوجل
خاتم الانبیای روز ازل
ای نبیّ ِمکرّمِ مدنی
ای که بت را به غمزه می شکنی
بت ما را به نور خود بشکن
با جلال حضور خود بشکن
ای لبانت محلّ ذکر خدا
قلب تو آستان بکر خدا
تو مِنَ النّوری و اِلَیَ النّوری
از خداوند خویش منصوری
ای نگهبان حضرتت جبرییل
مات و حیران حضرتت جبرییل
پر جبرییل مرد و مردانه
پیش بال تو بود پروانه
تا می آمد امین وحی خدا
از کنار خدا، کنار شما
وحی می خواند تا مقابلتان
تا که می خواند پیشتان قرآن
پیش روی تو درس پس می داد
روبروی تو درس پس می داد
ای حدیث حضور تو لولاک
بی تو نابوده بوده اند افلاک
علت خلقت دو عالم تو
تو علی هستی و علی هم تو
تو سلام و درود و زمزمه ای
پدر مهربان فاطمه ای
تو که عرش خداست مدهوشت
حَسَنِینَند زینت دوشت
بعد عمری که رهبری کردی
امّتت را پیمبری کردی
حرف حق را نشانشان دادی
جان تازه به جانشان دادی
حال، بیحال و بستری شده ای
به گمانم کبوتری شده ای
میل پرواز داری ای آقا
پر زدن سوی جنّت الاعلی
جد پاک حسن وَ حُسین
ای که باقیست از شما ثقلین
می روی و کتاب محزون است
حضرت بوتراب محزون است
قبل رفتن، ستاره ی نایاب
دخترت را به مژده ای دریاب
مژده پر زدن بسوی خودت
زودتر آمدن بسوی خودت
در مدینه برایت ای آقا
ای رسول تمام خوبیها
عده ای سوگوار رفتنتان
دل پریشان و زار رفتنتان
چشم شان اشکبار رفتنتان
قلب شان داغدار رفتنتان
عده ای لیک بین این امّت
بین مرد و زن همین امت
دست در کار رفتنتان
تشنه و بیقرار رفتنتان
. . .
وای از رفتن رسول خدا
از بلا و مصیبت عظما
از هجوم و شکستن درها
پشت در ضربه خوردن زهرا
. . .
وای بنگر که شد بپا آتش
مادرم روبروست با آتش
میخ عریان هجوم آورده
داغ و بریان هجوم آورده
به در خانه مادرم را دوخت
سرّ مستودع وجودش سوخت

شاعر : امیر عظیمی

گریه نکن که بی قرارم          برای   تو   دلشوره   دارم
گریه نکن فاطمه جانم             که خیلی زود میای کنارم
یه عده  که  حیا ندارن         تو خونهء   تو  پا  میزارن
به جای گل هیزم و آتیش        برای    تسلیت     میارن
دست علی که بسته میشه     فاطمه جان فاطمه جان
پهلوی تو شکسته میشه      فاطمه جان فاطمه جان
میمونی بین در و دیوار       فاطمه جان فاطمه جان
محسنتو میکشه مسمار           فاطمه جان فاطمه جان
فاطمه جان خدا نگهدار      فاطمه جان فاطمه جان
 من میرم  از شهر مدینه            تو می مونی و زخم سینه
می بینی  با  دل  شکسته              دیگه علی خونه نشینه
یه کوچه و چادر خاکی        سیلی و گوشوارهء خونی
مجبور میشی که صورتت رو      از چشم حیدر بپوشونی
دست حسن تو دستای تو         فاطمه جان فاطمه جان
سیاهی میره چشمای تو           فاطمه جان فاطمه جان
میگیره آسمون کوچه               فاطمه جان فاطمه جان
می افتی تو میون کوچه           فاطمه جان فاطمه جان
فاطمه جان خدا نگهدار            فاطمه جان خدا نگهدار
 بزار که اشکاتو بگیرم           برای غصه هات بمیرم
از یاد مردم میره دیگه        سفارش روز غدیرم
همسفر روح الامینم             حسین نشسته روی سینم
غروب قتلگاه و شمرو         سر بریده رو میبینم
وقتی که میره زینب از حال         فاطمه جان فلطمه جان
قرارمون میون گودال                     فاطمه جان فاطمه جان
میشه به زینبت جسارت             فاطمه جان فاطمه جان
تو غل و زنجیر اسارت            فاطمه جان فاطمه جان
فاطمه جان خدا نگهدار              فاطمه جان فاطمه جان

شور محشر شده ، در مدینه بپا                              رفته از این جهان خاتم الانبیا(2)
آه و وااویلتا ، آه و وااویلتا (2)
تیره از دود آه، ملک داور شده                                  شیر حق مرتضی ، بی برادر شده
آه و وااویلتا ، آه و وااویلتا (2)
شهر یثرب فتاد ، در بلایی عظیم                 مرتضی بی کسی و فاطمه شد یتیم
آه و وااویلتا ، آه و وااویلتا (2)
بسته شد دیده ی خاتم المرسلین              دخترش فاطمه ، گشته نقش زمین
آه و وااویلتا ، آه و وااویلتا (2)
در مدینه بگوش ، آید این زمزمه                  کشته شد پشت در ، محسن فاطمه
                                              آه و وااویلتا ، آه و وااویلتا (2)

مگه پیغمبر برا علی وصیت نکرده، می شه برا امام حسن (علیه السّلام) و امام حسین (علیه السّلام) که امامند، وصیت نکرده باشه؟ (زبانحال) پسرم یه روز با مادرت می ری مسجد، فدک را مادر می گیره، دست در دست مادرت داری ...
امام حسن (علیه السّلام) فرمود: حسین جان !
ما قصه ی یک روح و دو پیکر بودیم
 از حق برادری فراتر بودیم
در نرگس تو طشت طلا را دیدم
آن شب که گل سینه ی مادر بودیم
امروز سر به سینه ی پیغمبرند، دو تا داداش به هم خیره شدند، چند جا اینطور، چشمشون به هم افتاده، یکی امروز رو سینه ی پیغمبر، یه دل شب هم علی گفت: بیایید وقت وداع با مادره، همین که سر به سینه ی مادر گذاشتند، چشمشون به هم افتاد ... .

به سبک حاج ناظم)
ما غصّه دار داغ پیغمبریم       همدم سوز و آه و چشم تریم
ذکر عالم همه       تسلیت فاطمه
ای مادر نسل امامت        دخت نبی ، سرت سلامت
واویلا واویلا واویلا
 ******
تا به ابد داغ رسول خدا       زنده بُوَد در دل ارض و سَما
جاری اشک همه       یا ابا الفاطمه
رفتی و حق تو ادا شد      به دخترت ظلم و جفا شد
 واویلا واویلا واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی

دخترم گریه ی تو  پشت مرا می شکند
بیش از این گریه مکن قلب خدا می شکند
چه کنی بر دل خود آب شدی از گریه
بغض سر بسته از این حال و هوا می شکند
تا که نشکسته ای از غصه کمي راه برو
که قد و قامت تو زیر بلا می شکند
باز بوسیدم از این دست که زد شانه مرا
حیف یک روز کسی دست تو را می شکند
تو سیه پوش من و شهر به همدردی تو
حرمت شیر خدا را همه جا می شکند
کودکانت همه در پشت سرت می لرزند
که در خانه به یک ضربه ی پا می شکند
می دوی پشت علی تا که رهایش نکنی
ضربه ای می رسد و آینه را می شکند
بس که دنبال علی روی زمین می افتی
دل جدا سینه جدا دست جدا می شکند

حس میکنم رفتار تو تغییر کرده
این روزها کردار تو تغییر کرده
هم صبح و ظهر و هم سرشب دیدن من
می آیی و گفتار تو تغییر کرده
یک فاطمه میگویی و دلشوره دارم
چون نحوه ی دیدار تو تغییر کرده
چیزی شده ای سایه ی روی سر من؟
مهمانی این بار تو تغییر کرده
چیزی شده ؟ با مرتضای من چه گفتی؟
این روزها سردار تو تغییر کرده
 حس میکنم مانند یک ابر بهاری
بابای از گل بهتر من گریه داری
 بابامگرنه اینکه هستم محرم تو
هستم همیشه مونس تو همدم تو
حالابگو دیگر چرا حالت گرفته ست
هستم شریک درد و آه و ماتم تو
بابا به قربان تو وموی سپیدت
بابا به قربان تو و قد خم تو
ای کاش می مردم نمیدیدم پدرجان
چشمان خیس و گریه های نم نم تو
میگویی از دلتنگی و دیدار مادر
ماندم چگونه تا کنم با این غم تو
 سنی ندارم من یتیمی سخت باشد
بابادعاکن دخترت خوشبخت باشد
 بابادعاکن ماتمی دیگرنبینم
بعدازتو مظلومیت حیدر نبینم
دعوا سر حق و حقوق و جانشینی
دعوا سر عمامه و منبر نبینم
بابا دعاکن مرتضی را دست بسته
مستاصل و درمانده و مضطر نبینم
بابادعاکن در تمام طول عمرم
برسینه ی خود جای میخ در نبینم
یا لااقل در راه برگشتن به خانه
سنگ صبورم را به چشم تر نبینم
 بابابرو سه ماه دیگر خواهم آمد
باچادرخاکی بر سر خواهم آمد

شاعر : علیرضا خاکساری

اگر چه پیر اگرچه خمیده ام بابا
دوباره بر سر خاکت رسیده ام بابا
رسیده ام که بگویم چه آمده به سرم
رسیده ام که بگویم چه دیده ام بابا
ببین که پیرتر از روز قبل آمده ام
نفس نفس ز فراغت چکیده ام بابا
بخوان ز چشم کبودم که چند روزی هست
که روی دختر خود را ندیده ام بابا
از آن زمان که به دنبال مرتضی در خون
میان مردم شهرت دویده ام بابا
ببین که زخم جسارت نشسته بر رویم
ببین که طعم حرارت چشیده ام بابا
دلم هوای تو و یاد محسنم کرده
مرا ببر به کنارت بریده ام بابا

شاعر : حسن لطفی

دو چشم بی رمق وا کن پدر جان
غم ما را تماشا کن پدر جان
همه پشت و پناه ما تو هستی
نظر بر حال زهرا کن پدر جان
***
کنار بسترت احیا بگیرم
میان وادی غم ها بمیرم
پدر جان تو دعایت مستجاب است
دعا کن زود بعد از تو بمیرم
***
کند آه دل تو بی قرارم
به روی صورتت صورت گذارم
خودت گفتی که حورای بهشتم
توان ضربۀ سیلی ندارم
***
پس از تو صبر زهرا سر بیاید
زمان غربت حیدر بیاید
پس از تو خانه‌ام آتش بگیرد
صدای من ز پشت در بیاید
***
کشد آتش به دور من زبانه
زنم ناله به زیر تازیانه
بیا بابا که زهرا بی پسر شد
میان این در و دیوار خانه

 ماتم جانسوز احمد موسم اشک و بکاست
فاطمه صاحب عزاست
*********************
ذکر زهرا گه پدر ، گاهی حسن ، گاهی رضاست
 فاطمه صاحب عزاست

رو در جنان چو خاتم پیغمبران گذاشت
داغی گران به سینه ی اهل جهان گذاشت
او بُد همای قدسی و عالم بر او قفس
بگشود بال و روی برآن آشیان گذاشت
در راه سر بلندی دین و رضای حق
کوشید تا که بر سر این کار جان گذاشت
راحت بشد از شماتت و آزار دشمنان
رفت و غمش به سینه ی عالم نشان گذاشت
رفت از میان امت و در بین مسلمین
از خود به یادگار دو شیء گران گذاشت
هست آن دو شیء عترت و قرآن که امتش
نه حد این شناخت و نه حرمت بر آن گذاشت
او در گذشت و فاطمه ی دل شکسته را
تنها میان امت نا مهربان گذاشت
زهرا مگر نبود ز عترت که خصم دون
بس درد و داغ بر دل آن نوجوان گذاشت
شیر خدا امام زمان بود و فاطمه
جان را به راه حفظ امام زمان گذاشت

یَثرِب ز غَمِ  مصطفی گرید                                  یا زماتَمِ مجتبی گرید  (2)
یا محمّدا یا رسول الله (2)
با دا غ پدر حضرت زهرا                               از سوز جگر فراق بی صدا گرید
یا محمّدا یا رسول الله (2)
بابا به خدا بی تو تنهایم                                        هجر تو بوَد فصل غمهایم
داغ تو بوَد همه اعضایم                                          زهرا ر غمت در کجا گ
یا محمّدا یا رسول الله (2)
تسلیت ترا حضرت زهرا                              کشته شد حسن آه وواویلا
از حال حسن کس نشد آگاه                                   با تلخی صبر غربت جانکاه
یا محمّدا یا رسول الله (2)