.ღ خــلوت با خــدا... ღ.

سلام!!!
خدا امسال به ما مهلت بده می خواهم برای عشقم زار زار گریه کنم!!!
خیلی وقته براش گریه نکردم.
من این عشقم را خیلی وقته دارمش
عشق من 
امام حسین علیه السلام
است.
 

جلوه گل عندلیبان را غزل خوان می کند

از غم گل بلبل شوریده افغان می کند

مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار

من گلی دارم که عالم راگلستان می کند

شعر از: شاعر شوریده

وادی پیموده را از سر گرفتن مشکل است 

چون زلیخا، عشق می‌ترسم جوان سازد مرا
 

ای خدا ....
عزیز من شش غدیر پر از بغض واشک وآه من گذشت .......!
خدای من دعا مو بشنو حالم افتضاس ...
دیگه تحمل ندارم ...
نکنه ببرم ...
نکنه دیگه نتونم ادامه بدم خدااااااااااااااااااااااا اااااااااااااا
واااای دلم ....
 

درد دل کن تا خالی بشی!!!

خیالت راحت باشه به درد دلت با کمال میل گوش میدیم
و
باهات هم دردی میکنیم

گفتم: خداي من، دقايقي بود در زندگانيم که هوس مي کردم سر سنگينم را که پر از دغدغهء ديروز بود و هراس فردا بر شانه هاي صبورت بگذارم، آرام برايت بگويم و بگريم، در آن لحظات شانه هاي تو کجا بود؟ 
گفت: عزيز تر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگي که در تمام لحظات بودنت بر من تکيه کرده بودي، من آني خود را از تو دريغ نکرده ام که تو اينگونه هستي. من همچون عاشقي که به معشوق خويش مي نگرد، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم. 
گفتم: پس چرا راضي شدي من براي آن همه دلتنگي، اينگونه زار بگريم؟ 
گفت: عزيزتر از هر چه هست، اشک تنها قطره اي است که قبل از آنکه فرود آيد عروج مي کند، اشکهايت به من رسيد و من يکي يکي بر زنگارهاي روحت ريختم تا باز هم از جنس نور باشي و از حوالي آسمان، چرا که تنهااينگونه مي شود تا هميشه شاد بود.
گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگي بود که بر سر راهم گذاشته بودي؟
گفت: بارها صدايت کردم، آرام گفتم از اين راه نرو که به جايي نمي رسي، تو هرگز گوش نکردي و آن سنگ بزرگ فرياد بلند من بود که عزيزتر از هر چه هست، از اين راه نرو که به ناکجا آباد هم نخواهي رسيد.
گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم نباشتي؟
گفت: روزيت دادم تا صدايم کني، چيزي نگفتي، پناهت دادم تا صدايم کني، چيزي نگفتي، بارها گل برايت فرستادم، کلامي نگفتي، مي خواستم برايم بگويي آخر تو بندهء من بودي چاره اي نبود جز نزول درد که تو تنها اينگونه شد که صدايم کردي.
گفتم: پس چرا همان بار اول که صدايت کردم درد را از دلم نراندي؟
گفت: اول بار که گفتي "خدا" آنچنان به شوق آمدم که حيفم آمد بار دگر خداي تو را نشنوم، تو باز گفتي خدا و من مشتاق تربراي شنيدن خدايي ديگر، اگر تو بعد از علاج درد هم بر خدا گفتن اصرار مي کردي همان بار اول شفايت مي دادم.
گفتم: مهربانترين خدا ! دوست دارمت ...
گفت: عزيز تر از هر چه هست من دوست تر دارمت ... 
خدايا به خاطر همه عناياتي که به من داري ازت ممنونم. 
تو تمام لحظه هاي نيازم فقط خواستمت. ولي تو منو واسه هميشه ميخواي . توي اين لحظه هاي ترديد و تنهايي تنهام نذار. قدرت خواستن و رسيدن عطا کن به اين وجود ناتوان و کمکم کن تا من بر زمان حكم برانم، نه آنكه گوش به فرمان بادا باداي ايام باشم ... 

سر زلفت به کناری زن و رخسارگشا

تا جهان محو شود، خرقه کشد سوی فنا

به سر کوی تو ای قبله دل، راهی نیست

ورنه هرگز نشوم راهی وادیّ مِنا

از صفای گل روی تو هر آن کس برخورد

بَرکَند دل ز حریم و نکُند رو به صفا

طاق ابروی تو محراب دل و جان من است

من کجا و تو کجا؟ زاهد و محراب کجا؟

ملحد و عارف و درویش و خراباتی و مست

همه در امرِ تو هستند و تو فرمانفرما

خرقه صوفی و جام می و شمشیر جهاد

قبله‏گاهی تو و این جمله، همه قبله نما

رَسَم آیا به وصال تو که در جان منی؟

هجر روی تو که در جان منی، نیست روا

ما همه موج و تو دریای جمالی ای دوست

موج دریاست، عجب آنکه نباشد دریا

کوچه ها و مغازه ها را بلد شدم.


رنگهای چراغ قرمز را ...


حتی جدول ضرب را.


و دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمیشوم


اما گاهی میان آدم ها گم میشوم


خدایا...


آدمها را بلد نیستم.!

خدایا احساس میکنم لیاقت نعمتهایی رو که به من ارزانی داده ای رو ندارم.

یارب یارب یارب

جز تو پناهی ندارم

ناشکریهایم را به کرمت ببخشا 

بر لب کوثرم ای دوست؛ ولی تشنه لبم

در کنار منی، از هجر تو در تاب و تبم

روز من با تو به شب آمد و شب با تو به روز

در فراقِ رخ ماهت، گذرد روز و شبم
امام راحل ^ره

َشَـوْقى‏ اِلَيْـكَ ذائِـداً عَنْ عِصْيانِكَ، وَامْنُنْ بِالنَّظَرِ اِلَيْكَ‏ عَلَىَّ، وَانْظُرْ بِعَيْنِ الْوُدِّ وَالْعَطْفِ اِلَىَّ، وَلا تَصْرِفْ عَنّى‏ وَجْهَـكَ، وَاجْعَـلْنى‏ مِـنْ اَهْلِ الْاِسْعـادِ وَالْحِظْوَةِ عِنْدَكَ، يامُجيبُ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.و اشتياقم را به سويت چنان كنى كه بازدارنده از نافرمانيت باشد و بر من منت نِه به اينكه بر من توجهى‏فرمايى و با ديده دوستى و عطوفت بر من بنگرى و رو از من مگردانى‏.و مرا از جمله سعادتمندان و بهره‏مندان نزد خود قرار دهى اى پاسخ دهنده اى مهربانترين مهربانان‏...---------------------------------------------------------------
 

------------اشتیاقی ده که مارادل بری تاز نـا فــرمانیــت ســازد بـری-------------------------------------------------------منّتی بنها ده برمن کن نظر عشق تو گردد بجانم شعله ور ---------------------------------------ازسر مهرومحبّت سـوی من کــن نگــاه ای دلبــردلجوی من --------------------------------------بـر نتاب ازمن رخ زیبـای خود بهــره هاگیرم من ازمولای خود -------------------------------------تاکـه ازاهـل سعادت ســازیم ازنـظــر هــر گــزمــرانیــانـدازیــم -------------------------------------------ایکه پاسخ میدهی بربنــدگان مهــربـا ن تـراز همـه ای مهــربان 

خدایا درسته که وقتی انسان می ترسه و پناه می خواهد از شما
میگه یا ابولفضل؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
یا ابولفضل!!

خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن
ز غمهای دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا بعهد خود وفا کن


خدایا بی پناهم
ز تو جز تو نخواهم



اگر عشقت گناه است
ببین غرق گناهم
دو دست دعا برآورده ام بسوی آسمانها
که تا پر کشم به بال غمت رها در کهکشانها


چونیلوفر عاشقانه چنان میپیچم بپای تو
که سر تا پا بشکفد گل ز هر بندم در هوای تو
بدست یاری اگر که نگیری تو دست دلم را دگر که بگیرد
به آه و زاری اگر نپذیری شکسته دلم را دگر که پذیرد


خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن
ز غمهای دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا بعهد خود وفا کن

خدایا بی پناهم
ز تو جز تو نخواهم


اگر عشقت گناه است
ببین غرق گناهم
دو دست دعا برآورده ام بسوی آسمانها
که تا پر کشم به بال غمت رها در کهکشانها

•●خـدایـــا


مـےتونَـم چـَند لَـح ـظــہ بـاهـاتـ خَلـوَتـ کـُنـــَم؟


قـولـ مـ ــے دَهـَم


بیـشـتَر اَز چَ ـند لَـحظـہ وَقـتـت را نَـگـیـرَم


گـــوشِـتـ ُ بــیار جـ ِلـــو...


بیــا

نَـزدیــکـ ـتَـر...


مـَـن خَ ـستـ ِه اَم


مــےشنَوـے؟….●•٠· 

نامه ای از خدا