.ღ خــلوت با خــدا... ღ.

خدای من!
من به حال موسی غبطه میخورم تو با او صحبت کردی میشه با من هم حرف بزنی؟

 

دل به کف در جستجوی دلبری دلدار تر

یار یارانی و کو از من کسی بی یار تر

از شراب جود و احسان و عطایت می شود

مست تر، دیوانه تر، آواره تر، بی عار تر

حال خود می بینم و گویا نمی باشد ز من

خسته تر، غمدیده تر، رنجیده تر، بیمار تر

گر تزرع کردن از ترس عذابت کار نیست

بین بیکاران نمی بینم ز خود بیکار تر

اعتکافم را ببین و اعترافم گوش کن

نیست از من پست تر، بی آبرو تر، خار تر

دهر را گشتم به چشم دل ولی پیدا نشد

از تو بهتر، مهربان تر، یار تر، غفار تر

الهي شكرت كه فهميدم جاهلم و از آموختن ننگ ندارم.
الهي توفيقم ده كه تا واپسين دم آخرت را به دنيا نفروشم.
الهي خواب مردم بيدار دل را به ما عطا كن.
الهي شكرت كه زهر(لا اله ) را با پادزهر (الا الله) نوشيدم.
الهي روح حسيني ام را مقتول تن يزيدي ام مگردان.
الهي از مردم بد كار و طعنه اغيار مصونم بدار.
الهي غبطه به حال اسپند مي خورم كه در آن اتشدان مي سوزد و عطر مي دهد و من از شعله ي عشق تو فاصله دارم .در آن شعله ي آتش مشتاقانه مي رقصد و من از شعله عشق تو گريزانم واي بر من! 
 

سلام خداي مهربونم.

خودت شاهد بودي و هستي كه من هر كاري از دستم بر ميومد كردم. 
ديگه كاري از دستم برنمياد. 
فقط وفقط دست خودته. خواهش ميكنم، قسمت ميدم تنهام نذار. 
به ولاي علي ديگه توان ندارم. 
 

خدايا نگذار چيزي جايت را در قلبم بگيرد خدايا...
خدايا گفتي بخوان تا اجابت كنم
خواندمت مي دانم دير است ميدانم وجودم را گناه گرفته اما خواندمت
اجابتم مي كني؟...............
دلم گرفته خدايا كجايي؟
مي دانم نزديكي ولي بيشتر خودت را نشانم بده
خدايا كاش مي شد نامه اي مي نوشتم و جوابم را مي دادي آخر بصيرتي ندارم كه تو را ببينم و صدايت را بشنوم
خودت را بيشتر به من نشان بده..........
بصيرت مي خواهم.........
يقين مي خواهم....... 
 

* خدایا ما رو از فتنه های آخرالزمان حفظ کن و الاّ ...... 
 

ز عشقت سوختم اي جان كجايي / بماندم بي سرو سامان كجايي

خدايا الان تنها كسي هستي كه گريه هامو ميبيني .

خدايا تنها كسي هستي كه ميدوني تو دلم چه آشوبيه .

خدايا ميدونم همين حسي كه الان دارم , همين توفيقي كه پيدا كردم براي اشتباهات و گناهام گريه كنم و ازت درخواست كمك كنم , توفيق خودته , پس وقتي خودت توفيق دادي با گريه درد دلمو بگم و توبه كنم امكان داره منو دست خالي برگردوني ؟!

امكان داره اي خداي رحمن و رحيم تو بنده ايو كه با دل شكسته و گريان باهات درد و دل ميكنه و غمشو ميگه و خواسته اي داره كه اون خواسته هم براي رسيدن به وصالته و رضايتت و خوشنودي تو , نه خواسته اي مادي و دنيايي , اونو از درگاهت دست خالي برگردوني؟!من هيچوقت نميتونم باور كنم كه تو اميد اون كسي كه جز تو اميدي نداره به نااميدي بدل كني 

خدايا خودت خواسته دلمو بهتر از هر كسي ميدوني خدايا خودت دستاي خالي منو ميبيني كه با گريه به سوي درگاهت دراز كردم خودت بهم آرامش بده خودت بهم توفيق بندگيتو بده خدايا ......
 

يا رب نظری کن که دلم بی تو غريب است ...

الهی!

ایمان غبار گرفته­ ی مرا در باران رحمت خویش شست و شو ده؛

تا در هوای بارانی معرفت افزای تو چهره تازه کنم و از روشنایی

حضورت دیده ­ام گشوده گردد.

الهی دلم را رستنگاه بذر طغیان قرار مده.
الهی با دوستانت دوستم بدار و با دشمنانت دشمن.
الهی شکرت که نیازم را به من فهماندی .
الهی سیمرغ به قاف چشم دارد و سایه به طواف ، نصیبش فرما.
الهی در جمع فردم فرما.
الهی کویر دلم را از چشمه ی محبتت سیراب کن.
الهی محرم رازم کن و ثابت قدم در نشیب و فرازم کن.
 

بخوان ما را
بخوان ما را ؛ منم پروردگارت ، خالقت از ذره اي ناچيز. صدایم کن. صدا كن آموزگار قادر خود را. قلم را ، علم را، من هديه ات كردم. بخوان ما را ؛ منم معشوق زيبايت ، منم نزديك تر از تو به تو. اينك صدايم كن. رها كن غير ما را ، سوي ما باز آ. منم پروردگار پاك بي همتا. منم زيبا كه زيبا بنده ام را دوست مي دارم. تو بگشا گوش دل ، پروردگارت با تو مي گويد: تو را در بيكران دنياي تنهايان رهايت من نخواهم كرد. بساط روزي خود را به من بسپار، رها كن غصه يك لقمه نان و آب فردا را. تو راه بندگي طي كن ، عزيزا من خدايي خوب مي دانم. تو دعوت كن مرا بر خود به اشكي يا خدايي ميهمانم كن كه چشمان اشك آلودت را دوست مي دارم. طلب كن خالق خود را، بجو ما را ، تو خواهي يافت. كه عاشق مي شوي بر ما و عاشق مي شوم بر تو كه وصل عاشق و معشوق هم خدايي عالمي دارد. قسم بر عاشقان پاك با ايمان ، قسم بر اسب هاي خسته در ميدان ، تو را در بهترين اوقات آوردم. قسم بر عصر روشن، تكيه كن بر من. قسم بر روز هنگامي كه عالم را بگيرد نور ، قسم بر اختران روشن اما دور‌ ، كه مي گويد كه تو خواندن نمي داني؟! تو بگشا لب. تو غير از ما خداي ديگري داري؟! رها كن غير ما را. آشتي كن با خداي خود. تو غير از ما چه مي جويي؟! تو با هر كس به جز با ما چه مي گويي؟! و تو بي من چه داري ؟! هيچ... بگو با من چه كم داري عزيزم؟! هيچ... هزاران كهكشان و كوه و دريا را ، و خورشيد و گياه و نور و هستي را، براي جلوه خود آفريدم من. ولي وقتي تو را من آفريدم، بر خودم احسنت مي گفتم. تويي زيباتر از خورشيد زيبايم. تويي والاترين مهمان دنيايم، كه دنيا بي تو چيزي چون تو را كم داشت. تو اي محبوب ترين مهمان دنيايم، نمي خواني چرا ما را؟! مگر آيا كسي هم با خدايش قهر مي گردد؟! هزاران توبه ات را گرچه بشكستي ، ببينم من تو را از درگهم راندم؟! اگر در روزگار سختيت خواندي مرا اما به روز شاديت يك لحظه هم يادم نمي كردي ، به رويت بنده من هيچ آوردم؟! كه مي ترساندت از من؟! رها كن آن خداي دور، آن نامهربان معبود، آن مخلوق خود را. اين منم پروردگار مهربانت. خالقت. اينك صدايم كن ؛ با قطره اشكي. به پيش آور دو دست خالي خود را. با زبان بسته ات كاري ندارم ، ليك غوغاي دل بشكسته ات را من شنيدم. غريب اين زمين خاكيم ، آيا عزيزم حاجتي داري؟! تو اي از ما ، كنون برگشته اي اما كلام آشتي را تو نمي داني؟! ببينم چشم هاي خيست آيا گفته اي دارند؟! بخوان ما را ؛ بگردان قبله ات را سوي ما ، اينك وضويي كن. خجالت مي كشي از من؟!! بگو. جز من كسي نمي فهمد. به نجوايي صدايم كن. برايت آغوش من باز است ، براي درك آغوشم ، شروع كن يك قدم با تو ؛ تمام گام هاي مانده اش با من.

از چی بگم تا دلم لحظه ای آروم بگیره............
گفتم : خدای من ، دقایقی بود در زندگیم که هوس می کردم سر سنگینم رو که پر از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا رو شونه های صبورت بزارم ، آروم برایت بگم و بگریم ، تواون لحظات شونه های تو کجا بود؟

گفت: عزیز تر از هر چه هست ، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی که در تمام لحظات بودنت به من تکیه کرده بودی ، من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی . من همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم

گفتم : پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی ، اینگونه زار بگریم ؟
گفت : عزیزتر از هر چه هست ، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید عروج پیدامی کنه ،
اشکهایت به من رسید و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان ، چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود 

الهي

كار آن دارد كه با تو كاري دارد , يار آن دارد كه چون تو ياري دارد او كه هر دو جهان ترا دارد هرگز كي تو را بگذارد .

الهي

اداي شكر تو هيچ زبان نيست , درياي فضل تو هيچ كران نيست , سر حقيقت تو بر هيچكس عيان نيست , هدايت كن بر ما راهي كه بهتر از آن نيست .

خواجه عبدالله انصاري

يك شبي مجنون نمازش را شكست 
بي وضو در كوچه ي ليلا نشست 
عشق آن شب مست مستش كرده بور فارغ از جام الستش كزده بود 
گفت يا رب از چه خارم كرده اي بر صليب عشق دارم كرده اي 
خسته ام زين عشق دل خونم مكن من كه مجنونم تو مجنونم مكن 
مرد اين بازيچه ديگر نيستم اين تو و ليلاي تو من نيستم 
گفت ديوانه ليلايت منم در رگت پنهان و پيدايت منم 
سالها با جور ليلا ساختي من كنارت بودم و نشناختي 
 

چه شود یار ، یار من باشد 
مونس شام تار من باشد 
چه شود اینکه دل به او بندم 
چه شود بی قرار من باشد 
 

خدايا اگر توشه ام براى پيمودن راه بسوى تو اندك است ولى گمانم به توكل و اعتماد بر تو نيكوست 

اگر جرم و گناهم مرا از كيفر تو ترسناك كرده ولى اميدم به من نويد ايمنى از انتقامت را مى دهد 

اگر گناهم مرا در سر راه كيفرت قرار داده ولى اعتماد خوبى كه به تو دارم مرا به پاداش نيكت آگاه كرده 

اگر غفلت و بى خبرى مرا از آمادگى براى شرفيابى درگاهت به خواب عميقى فرو برده ولى معرفت و آگاهى از كرم و بخششهايت مرا بيدار كرده 

اگر زياده روى در نافرمانى و سركشى ميان من و تو را تيره ساخته ولى مژده آمرزش و خوشنود شدنت مرا به همدمى و انس با تو كشانده 

از تو خواهم به تابشهاى جمالت و به انوار ذات مقدست و زارى كنم به درگاهت براى جلب عواطف مِهرت و دقائق احسانت كه حقيقت بخشى به گمانم در آنچه از تو آرزومندم از بخشش فراوان و احسان نيكو در مورد تقرب به تو و نزديكى به حضرتت و بهره مند شدن از تماشاى جمالت .

مناجات خمس عشرة - مناجات الراغبین