به گزارش "ورزش سه"، او بالا و پایینهای زیادی را در لیگ به چشم دیده و خوب میداند که حتی اختلاف شش امتیازی آنهم در یازده هفته مانده به پایان لیگ، به هیچ وجه تضمین قهرمانی نیست.اما قلعهنویی یک نکته را خوب میداند و آن اینکه باخت در تهران مقابل پرسپولیس میتواند، تا حدود زیادی رویای قهرمانی تراکتور را به تعویق اندازد. اما این دلیل بر این نیست که او برای کسب تساوی به آزادی میآید. قطعا او تیمش را با اندیشه برد به مصاف پرسپولیس میفرستد.
اما سوال مهم اینست که تراکتور برای بردن پرسپولیس با چه استراتژی پا به میدان خواهد گذاشت. فلسفه بازی تراکتور از ابتدای فصل مبتنی بر تقدم حمله بر دفاع بوده است. تیم امیر قلعهنویی با داشتن بازیکنان خلاق در خطوط میانی و حمله، حتی در بازی رفت برابر پرسپولیس نیز بیشتر از مهمان خود، صاحب توپ و میدان بود. اما اجرای این استراتژی در ورزشگاه آزادی با سختیهای خاص خود همراه است. تیم روبروی تراکتور نیز پرسپولیسی است که قدرت زیادی در اداره بازی، تملیک توپ و به گردش در آوردن آن دارد. در چنین شرایطی و با توجه به اینکه تراکتور چند مهره مهم خود در فاز دفاعی را در اختیار ندارد، کار قلعهنویی برای تخریب بازی پرسپولیس و گرفتن مالکیت توپ از آن تیم سخت میشود. تراکتور نیاز دارد تا با بازیکنان درگیر شونده در میانه میدان، اجازه بازیسازی را از هافبکهای خلاق پرسپولیس بگیرد و آنگاه با سپردن توپ به بازیکنان خلاق و سرعتی خود، پرسپولیس را با ضدحملات سریع غافلگیر کند. نبود مهدی کیانی در خط میانی تراکتور، کار این تیم را برای اجرای این تاکتیک دشوار میکند.
پرسپولیس در برابر تیمهایی که به دنبال بازی هجومی و یا پایاپای با آن هستند، بهتر و روانتر بازی کرده است. فولاد خوزستان آخرین نمونه از این دست تیمهایی بود که به قصد گلزنی به پرسپولیس مجبور به باز شدن بازیکنانش در داخل زمین شد و در مقابل حملات زیادی را به روی دروازهاش دید. در عوض گسترش فولاد با آگاهی از این موضوع با ارائه یک بازی بسته سعی در متوقف کردن پرسپولیس داشت و تنها یک بار دروازه خود را باز شده دید. تراکتور نیز اگر بخواهد با هدف گلزنی، تمرکز بازیکنانش در یک سوم دفاعیاش را کاهش دهد، بعید نیست که اسیر پرسپولیس شود. در این شرایط باید دید قلعهنویی ابزار لازم برای ارائه یک بازی مبتنی بر دفاع و ضدحمله را دارد یا اینکه دست به یک بازی انتحاری مقابل پرسپولیس خواهد زد.
بدین ترتیب بازی پرسپولیس و تراکتورسازی علاوه بر اینکه حساسترین و مهمترین بازی لیگ شانزدهم محسوب میشود، میتواند عنوان تاکتیکیترین نبرد لیگ را هم به خود اختصاص دهد. دو تیم هجومی لیگ که درصد مالکیت توپشان اغلب بیشتر از حریفان بوده است، رودروی هم قرار میگیرند، آن هم در حالیکه یکی از این دو تیم نیاز مبرمی به پیروزی دارد و این تیم در این دیدار نه میزبان که مهمان محسوب میشود. پس از این نظر شاید بتوان این بازی را زورآزمایی تاکتیکی قلعهنویی و برانکویی خواند که از قضا ارتباط خوبی با یکدیگر دارند.
برانکو قطعا با تحلیل بازی تراکتور، نکاتی احتیاطی را برای بازیکنانش تشریح خواهد کرد، اما احتمالا سبک بازی این تیم تغییر چندانی نخواهد کرد. اما او قطعا پیشبینیهایی از تاکتیک انتخابی قلعهنویی خواهد کرد تا در صورت گرهخوردن بازی و مهار بازیکنانش چاره لازم را از قبل اندیشیده باشد. بر این اساس احتمالا محدوده حرکتی بازیکنان این تیم تغییراتی دچار تغییرات جزیی شود. نکته مهم در انتخاب بازیکنان پرسپولیس، پست دفاع راست است که پس از نمایشهای خوب صادق محرمی در چهار بازی اخیر، نیمکتنشین کردن او سخت خواهد شد. از طرفی نیمکتنشین کردن رضاییانی که ستاره پرسپولیس در قم بوده است نیز برای برانکو راحت نیست. به جز این پست، تکلیف ترکیب پرسپولیس در سایر خطوط تقریبا مشخص است؛ بدین صورت که حسینی و انصاری دو مدافع وسط، ماهینی مدافع چپ، کامیابینیا هافبک دفاعی، مسلمان، رفیعی و احمدزاده سه هافبک دیگر پرسپولیس و طارمی و امیری نیز مهاجمان این تیم خواهند بود.
در مقابل قلعهنویی در غیاب بازیکنانی چون کیانی و خالد شفیعی، کار دشواری برای پر کردن جای آنها خواهد داشت. در غیاب کیانی، محتملترین گزینه احمد نوراللهی خواهد بود. اما در خط دفاع در غیاب خالد شفیعی محروم و هادی محمدی و ایرانپوریان مصدوم، قلعهنویی با بدشانسی بزرگی مواجه شده است. در این شرایط بنگر احتمالا در کنار مهدیزاده دو مدافع وسط خواهند بود و آقایی و بیکزاده نیز دومدافع کناری. در خط میانی علاوه بر نوراللهی، محمد نوری و کرار بازی خواهند کرد و عالیشاه و محمد ابراهیمی دو وینگر کناری خواهند بود. در خط حمله نیز در غیاب شریفی سه اخطاره، قلعهنویی از بین فرزاد حاتمی و ادینیهو که هر دو اخیرا دچار مصدومیت بودهاند یکی بازی خواهد کرد که در صورت رهایی حاتمی از مصدومیت، به نظر او انتخاب اول قلعه نویی خواهد بود.
نویسنده : حجت شفیعی
|