حتماً سرت صلاحِ مرا در نظر گرفت
كز راه آمد و ز یتیمان خطر گرفت
می خواستی كه خود هدفِ سنگ ها شوی
آری سرت رسید و ز ما درد سر گرفت
خورشید در عزای عظیمت گرفته است؟
یا ماهِ من ز شدّت غم بی خبر گرفت
آقا چرا محاسنِ پاكت تنوری است؟!
در این یكی دو روزه چه شد این اثر گرفت
حالا اگر جواب مرا هم نمی دهی
شِكوه نمی كنم، كه دلم مختصر گرفت
دارد دل یتیمه ی تو آب می شود
رحمی نما كه فاطمه زخم جگر گرفت
قرآن بخوان كه از تب و تاب نوای تو
وز آیه ی تو خطبه ی غرّاء سر گرفت
تا شام غم پیام تو را می برم حسین!
نهضت ز كاروان تو اوجی دگر گرفت
منزل به منزل از همه سو داغ دیده ام
اما ز اهل كوفه دلم بیشتر گرفت
زخم زبان و زخم نگاه حرامیان
از آل عترت آبرویی مستمر گرفت
هم لقمه نان و هم صدقه نذر كرده اند
هر لحظه كوفه یك روشی تازه تر گرفت
لازم نبود این همه تحقیر اهل بیت
داغ تو خود به خود همه جا را شرر گرفت
حتی دل پیمبر اكرم كباب شد
خون جای اشك، دشمن از آن چشمِ تر گرفت
از مركز حكومت حیدر بعید بود
از آل مرتضی نفس و بال و پر گرفت
از مردم امام كش این جا چه انتظار
باید ز كوفه توشه ی بار سفر گرفت
