کم خونی یا آنمی اختلال خونی شایعی است که در آن گلبول های قرمز و یا هموگلوبین کافی در خون برای رساندن اکسیژن به سایر بافت های بدنتان وجود ندارد. کم خونی وضعیتی است که در آن گلبول های قرمز قادر نیست وظیفه اکسیژن رسانی به سلول ها را انجام دهد و به همین دلیل است که کم خونی با مشکلات تنفسی و احساس ضعف و خستگی همراه است
هموگلوبینی که در گلبول های قرمز خون وجود دارد باعث می شود تا اکسیژن به گلبول قرمز متصل شده و توسط مویرگ ها به بافت های مختلف بدن برسد. ازآنجایی که تمام سلول های بدن انسان برای زنده ماندن به اکسیژن وابسته اند، کمبود آن باعث هیپوکسی شده و گسترهٔ وسیعی از مشکلات را به همراه دارد.
از عوامل ایجادکننده کم خونی می توان به کمبودهای تغذیه ای،خونریزی، ناهنجاری های ژنتیکی، بیماری های مزمن یا مسمومیت های دارویی اشاره کرد. شایع ترین علت آن کم خونی ناشی از فقر آهن است که بیشتر در زنان دیده می شود؛ اما نوع دیگر کم خونی نشانه بیماری است که باید به آن توجه بیشتری کرد.
مهمترین علائم و نشانه های ابتلا به کم خونی عبارتند از:
خستگی و احساس فرسودگی،رخوت و بی حالی،ریزش مو،بی قراری و ناراحتی،تنگی نفس و یا مشکل در تنفس،تمرکز ضعیف،تپش قلب،حساسیت به هوای سرد،حساسیت به هوای سرد،درد قفسه سینه،وزوز گوش ها،سردرد،تاثیر بر حس چشایی،خشکی زبان،مشکل در بلعیدن غذا،سندرم پای بی قرار، ناخن های خشک و پوسته پوسته و یا قاشقی
سایرعلائم سودمند عبارتند از:میل به خوردن مواد غیرخوراکی:مانندخوردن خاک، کاغذ، موم، سبزه، ومو که می شود نشانه کمبود آهن باشد، با این وجود این حالت در کسانی که کم خونی نداشته باشند نیز دیده می شود.
قبل از هر چیز باید وجود یا عدم وجود کم خونی و همچنین نوع آن را تشخیص دهید و بعد اگر لازم بود تحت نظر پزشک از مکمل ها استفاده کنید.
چه عواملی خطر کم خونی را افزایش می دهد؟
رژیم غذایی فاقد ویتامین های مورد نیاز:رژیم های غذایی که میزان کمی آهن ویتامین b 12 و فولیک اسید در آنها موجود است، خطر ابتلا به کم خونی را افزایش می دهد.
اختلالات روده ای: ابتلا به اختلالات روده ای که بر جذب مواد مغذی توسط بدن شما تاثیر می گذارد، می تواند خطر ابتلای شما به کم خونی را افزایش دهد.
قاعدگی: عموما زنان در سنین قاعدگی بیشتر از مردان و زنان یائسه دچار کم خونی می شوند.
بارداری:اگر شما باردار هستید، خطر ابتلا به کم خونی در شما افزایش می یابد.
بیماری های مزمن: بیماری های همچون سرطان، نارسایی کبد یا کلیه یا سایر بیماری های مزمن خطر ابتلا به کم خونی را افزایش می دهند.
آیا پیشگیری از ابتلا به کم خونی امکانپذیر است؟
خیلی از انواع کم خونی قابل پیشگیری نمی باشند. کمبود خفیف آهن با تجویز فروسولفات یا فروگلوکونات همراه مصرف ویتامین C برای جذب بیشتر آن، قابل درمان است. تجویز ویتامین های خوراکی (اسیدفولیک) یا تزریق زیرجلدی ویتامین B12، کمبودهای مربوط را درمان می کند ،بااین حال بعضی از انواع دیگر از جمله کم خونی بسته به فقر آهن و کمبود ویتامین، با یک رژیم غذایی پر ویتامین قابل پیشگیری می باشد، این ویتامین ها و مکمل ها شامل:
آهن:غذاهای سرشار از آهن همچون سبزیجات سبز تیره برگدار، کنگر فرنگی، زرد آلو، لوبیا، عدس، نخود، سویا، گوشت، آجیل، آلو بخارا و کشمش می بایست در رژیم غذایی گنجانده شود.
شما زمانی دچار کم خونی می شوید، که خون شما گلبول قرمز کافی ندارد. زمانی گلبول های قرمز شما کم می شود که بدن شما گلبول قرمز کافی تولید نمی کند و یا گلبول تولید شده بدرستی عمل نمی کند.
غذاهایی مفید برای کم خونی :point_down::
*بادام زمینی: برای تأمین نیاز روزانه آهن، ده عددبادام زمینی مصرف کنید
*سیب: ویتامین C موجود در سیب در جذب آهن موثر است
*انار: این میوه حاوی ویتامین ها، آهن، فیبر و پتاسیم است که جریان خون سالم را حفظ می کند.
خرما: خرما غنی از آهن است در نتیجه کم خونی را درمان می کند.
*عسل: این ماده طبیعی بسیار موثر و حیاتی است منیزیم و مس موجود در عسل نیز می تواند میزان گلبول های قرمز بدن را افزایش دهد.
*لوبیا: انواع مختلف لوبیا غنی از آهن است؛ لوبیا در پیش گیری از کم خونی نیز نقش دارد.
*جو دو سر: تنها مصرف روزانه 2قاشق غذاخوری جو دو سر، 2.5 میلی گرم از آهن مورد نیاز بدن را تأمین می کند.
*نان سبوس دار: یک برش نان سبوس دار، 6 درصد نیاز روزانه بدن به آهن را تأمین می کند.
*چغندر قرمز: این گیاه تصفیه کننده موثر خون است و مصرف آن یکی از بهترین راه های پیشگیری از کم خونی است.
