به گزارش فرهنگ نیوز، زهرا کورانی، پژوهشگر حوزه رسانه در گفت وگو با شبستان با اشاره به استفاده نادرست برخی خانواده ها از فضای مجازی و حضور بیش از اندازه در این محیط اظهار کرد: بسیاری از خانواده ها امروز با این مشکل مواجه اند و از این فضا به شکل صحیحی استفاده نمی کنند.

وی ادامه داد: برخی به نام روابط دوستی و رابطه اجتماعی وارد دوستی های مجازی می شوند که سبب می شود به بدنه خانواده آسیب وارد شود. خشت اول چون نهاد معمار کج تا ثریا مى رود دیوار کج؛ این را نمى گویم که مفهوم جمله «هر زمان جلوى ضرر را بگیرید سود است» را نقض کنم و در دل جامعه نا امیدى تزریق شود اما زمانی که دغدغه دولت و مسئول مستقیم دنیاى مجازى بازی کلش آف کلش مى شود و قامت مى کند و پشت تریبون مى رود و خود را متعهد مى کند که رفع نواقص کند باید همین دغدغه را هم نسبت به مسائل فرهنگى آن داشته باشد.

این محقق حوزه رسانه تصریح کرد: دولت باید هر ابزار سخت و نرمى که به کشور وارد مى کند فرهنگ استفاده از آن را بومى کند و آموزش ها گام به گام باشد؛ دولت یا بهتر بگویم دولت هاى قبل و فعلى همچنین آینده همان قدر که به فکر پهناى باند و افزایش سرعت اینترنت هستند و افتخار مى کنند که تمام روستاهاى ما تحت پوشش اینترنت قرار مى گیرند باید به فکر فرهنگ استفاده از آن نیز باشند.

نویسنده کتاب «نرم نویسی در رسانه» با بیان اینکه وزارت فناورى اطلاعات باید معاونت تولید محتوا داشته باشد؛ افزود: البته مقصود از محتوا، محتواى فاخر است نه این کانال ها و فضاهایى که با اعضاى 600 هزار نفرى مردم را تشویق مى کنند به خودکشى، طلاق، فرار از خانه، برقرارى روابط نامشروع و امثال این موارد، در واقع  نبود فرهنگ بومى یا همان فرهنگ ایرانى اسلامى در دنیاى مجازى باعث شده تا حیا در بین برخى از خانواده ها کمرنگ شود و حتى از بین برود.

وی گفت: دسترسى آسان در برقرارى روابط در دنیاى مجازى که به راحتى مى توان با صدا، عکس و فیلم همزمان با چند نفر ارتباط برقرار کرد باعث شده است تا هویت واقعى و بنیان برخى از خانواده ها سست شود.

کورانی ادامه داد: انسان آگاه هرگز دست به آتش نمى زند و اگر نیازمند گرماى آن باشد با احتیاط نزدیک مى شود ولى جاهل ممکن است خیال کند که او هم ابراهیم(ع) است و آتش برایش گلستان مى شود؛ دولت باید مردم را نسبت به آسیب هاى دنیاى مجازى آگاه کند و مضرات آن را به نحوى درست و خوش طعم که به ذائقه مردم خوش بیاید، آموزش دهد.

این محقق در پایان خاطرنشان کرد: تغییر ادبیات در بین مردم، تغییر تفکر در انتظارات زن و شوهر و فرزندان نسبت به یکدیگر، تغییر سطح توقعات، تغییر پوشش، تغییر در بسیارى از زوایاى زندگى عاملش نبود فرهنگ بومى است. امروز باید به این پرسش ها پاسخگو باشیم که چرا با گذشت حدود ٢ دهه از ورود اینترنت و متعلقات آن  هنوز قوانین مشخص و معینى براى آن نداریم؟ آیا به آمارهاى استفاده از اینترنت در ایران نسبت به سایر کشورها توجهى مى شود؟ همانطور که براى پشت فرمان نشستن قوانین و شرایط سنى داریم آیا براى ورود به دنیاى مجازى شرایطى جز خرید اینترنت وجود دارد؟ چرا هزینه استفاده از یک روز اینترنت با خرید یک نان سنگک برابر است و آسان تر از خرید نان است؟ چرا دولت که مقصودم تنها این دولت نیست فضاى کشور را به سمتى مدیریت کردند که حالا خرید اینترنت از نان شب واجب تر است؟