مبحث 126 طرح صالحین: «دوستی و رفاقت»

اوووووه... اینکه قطعی نداشت خداییش!!!! شما به شوخی گفتین حتماً. درسته؟ حالا اون بنده خدا احتمالاً داشته جدّی صحبت میکرده و حرف شما رو هم جدّی گرفته! انتظار شنیدن این حرفو نداشته!

من خیلی ازدوستاموحین انتقال پدرم به شهرهای مختلف ایران ازدست دادم وارتباطاتم قطع شدآخه اون موقع موبایل واینانبود.

تاحالاالحمدالله دوستی رونشده که ازدنیاازدست داده باشم ان شاالله خداهمشونوحفظ کنه.

در دوستی و رفاقت، چیزی که خیلی مهم و حائز اهمیته بحث "انتظار و توقع" هست.

در مورد این نکته هم توی این مبحث صحبت کنیم، خیلی خوبه.

البته اگه دوستان تمایل داشته باشن و دَمِ در واینَستَن و بیان تو!!!!

بنظرمن توقع بایستی خیابونه دوطرفه باشه

یابقول پیشوایمون حضرت محمد (ص)

هرآنچه راکه واسه خودت میخوای واسه دیگران بخواهی

روزی که به محل اخذدیپلمم به اون شهررفته بودم 

شنیدم یکی ازهمکلاسیهام بعدازدیپلم بوتیک زده

یکی روحین مسافرکشی تاکسی دیدم خیلی خوشحال شدم

یکی پزشک شده بود

یکی بینایی سنج 

واقعاهم کلاسی هاودوستیهای تحصیلی خیلی خوبه امازودگذرند

ایکاش دوستیهامون تداوم داشته باشن

تعبیر خیابون دو طرفه خیلی جالب بود، ایول!

این انتظار بیشتر برای دوستای فابریک و رفقای به شدت صمیمی بیشتر نِمود داره! یعنی یه چیزایی رو ازشون میخوای و توقع داری که غیرمنطقی هم نیست و بایستی اون رفقا هم به اون چیز  (به اون انتظار ما) توجه داشته باشن (قبل از اینکه ما دچار ناراحتی بشیم، نه اینکه بعدش ما به روشون بیاریم!)

آخ گفتید... تداوم داشتن و پایدار بودن و عمیق بودن دوستیا خیلی خیلی مهمه. این تلاش برای حفظ رفاقت و پایدار بودنش هم باید دو طرفه باشه. واقعاً رشته ارتباط و دوستی با بعضی از افراد (که کم هم هستن) نباید هیچ وقت بریده بشه.

دوست آن باشدکه گیرددست دوست درپریشان حالی و.....

واسه دوستامون ارزش قایل باشیم

درسختیها

دوست رودرمسافرت میشه امتحان کرد

درفرازونشیبهای زندگی

هوادارت باشه،نذاره بهت سختی بگذره

من این مهم رودرراسخون یافتم،باورکنید

آره، صحبتای شما واقعاً مفید و مختصر جزو نکاتی بود که باید بهش توجه داشت و در رفاقتا از کنارش ساده عبور نکرد.

باید قدر و ارزش رفقای خوب و دلسوزمون رو بدونیم. قدرنشناس نباشیم. در همه اوقات کمک حالشون باشیم.

خیلی از خصوصیات افراد توی مسافرت مشخص میشه. در غیر مسافرت خوبن، ولی توی مسافرت آدمو بیزار میکنن!!!

یه عده کمی هم هستن خداییش چه در حَضَر و چه در سفر، آدم از حضورشون سیر نمیشه و سنگ تموم میذارن و ما هم متقابلاً وظیفه داریم باهاشون همونجوری باشیم و از دستشون ندیم.

گاهی ارزشی که به دوستامون قایل هستیم واحساس آرامش میکنیم واسرارزندگی مونوبه اونامیگیم که قدرت بیان اسراروبه والدینمون نداریم.

چرااینطوری بایستی باشه

درصورتیکه والدین وحتی معلمان بهترین دوستانمون دردنیاهستند

بایدطوری رفتارکنیم که بابچه هامون هم دوست باشیم وهم حکم پدروسایه سرکه به پناه گاه وتکیه گاه دیگه ای تکیه نکنه وچه بساباعثه انحراف بشه.

دقیقاً خییییلی از وقتا رازهامونو به دوستامون میگیم و بهشون اعتماد میکنیم. چون بعضیا با حرفاشون زمانی که دل آدم گرفتست واقعاً بهمون آرامش میدن و آدمو سرحال میکنن. اینا نعمتن خداییش.

خطاب به بعضی دوستامون باید واقعاً گفت:

با آن همه دلداده دلش بسته ی ما شد
ای من به فدای دل دیوانه پسندش 

حدیث (۱)

امام صادق علیه السلام:

تا کسی را به سه چیز نیازموده ای وی را دوست خود مخوان:

1- او را به خشم بیاور و بنگر که در این حال آیا از حق به سوی باطل می گراید.

2- او را به درهم و دینار (مسائل مادی) امتحان کن.

3- با او همسفر شو و در سفر او را بیازمای.

حدیث (2)

امام على عليه السلام:

بهترين برادرانت (دوستانت)، كسى است كه با راستگويى اش تو را به راستگويى دعوت كند و با اعمال نيك خود، تو را به بهترين اعمال برانگيزد.

حدیث (3)

امام صادق عليه‏ السلام:

هر كس سه بار بر تو خشم گرفت ولى به تو بد نگفت، او را براى خود به دوستى انتخاب كن.

خواستم در مورد انتخاب دوست و رفیق صحبت کنم ، دیدم بهتره احادیثی که در این مورد گفته شده رو براتون بذارم ، بخونید دوستان ، ، واقعا اموزنده است ...

سلام. وقت بخیر؛

با توجه به رویکرد جدید تالار در برگزاری مباحث و همچنین بازخوردهای صورت گرفته از کاربران و مدیران، قرار است پستهای کپی-پیست حذف شوند. لذا با عرض معذرت، پست شما را ویرایش و کوتاه کردم. اما بهتر است از نظرات دست نویسِ مفید خود شما بهره مند شویم.

از حضور شما کمال تشکر را دارم.